"طَــلا"

ذوق زده چرخی جلوی آینه زده و به خودش که پیراهن آبی سفیدی که مثلاً سهیل برایش خریده بود و حالا تنش کرده بود نگریسته و لبخندی از اعماق وجودش زد.

نمی‌دانست که این پیراهن را شوهرش سهیل ، برایش نخریده ، بلکه کار مادر شوهر مهربانش بود که پسرش را وادار کرده بود تا روز زن دست خالی به پیشواز همسر همچون برگ گلش نرود.

وگرنه که سهیل آریا را چه به خریدن کادو برای به اصطلاح زنش.

سهیلی که بعد از مرگ عشق اساطیری اش ، فرنوش ، به اجبار پدرش با بهار ، دختر عموی ناز نازی اش ازدواج کرده بود.

دختر عمویی که در این یک سال زندگی مشترکشان بی هیچ خجالتی به مرد ابراز علاقه میکرد و دمی را برای آرامش و فراغ بال همسرش دیر نمی‌کرد و گویا همین معصومیت و مهربان بودن دخترک بود که مرد را از پرخاشگری و ناراحت ساختن دخترک تنها و تنها اندکی باز می‌داشت.

البته که با او زیاد اخت نمیشد و بیشتر اوقات بی محلی هایش گریبان دخترک را می‌گرفت و چیزی در وجود دخترک نسبت به این بی محلی ها که این اواخر بیشتر هم شده بودند کم کم و آهسته آهسته ترک میخورد. چیزی شبیه به قلبش!!!.


اما امشب توفیر داشت. امشب شب تولد سهیل بود و با اینکه سهیل به دخترک گفته بود سفر کاری اش چند روز دیگر طول میکشد ، دخترک از طریقی خبردار شده بود که مرد امشب به خانه می آمد .


او نیز فرصت را غنیمت شمرده و بیشتر برای رفع دلتنگی و در وهله بعد تولد سهیل تدارکاتی بس عاشقانه و رمانتیک برای فضای خانه دیده بود و از خانه مادرشوهرش که در این مدت آنجا بود کوبیده و به خانه خودشان برگشته بود.

شمع های وارمر قرمز رنگ و بادکنک های قرمز مشکی هلیومی که به سقف چسبیده بودند و از همه مهم تر کیکی به شکل لوازم و خود نوزاد و نوشته ای با این عنوان:
_Hiii dad, I'm here(سلاااام بابایی من اومدم)

کیکی که نوید فرزند توراهیشان را میداد.
فرزندی که بهار آن را به گمان خود خوش یمن میخواند.

با شنیدن صدای باز شدن در حیاط و بعد از آن پارک ماشین در حیاط ، به هول و والا افتاده و با باز گذاشتن در ورودی تا زمان آمدن مرد خیلی زود دوربین گوشی اش را برای فیلم برداری حاظر کرده و با گرفتن کیک بامزه اش در دست رو به روی در ورودی ایستاد.


لعنتی این دلشوره عذاب آور دیگر چه می‌گفت این وسط؟؟!

پلک هایش را برای یافتن ذره ای آرامش روی هم نهاده و در دل از خدا طلب آرامش کرد.


با صدای جیر مانندی که ناشی از گشوده شدن در بود ، به آرامی و با کشیدن نفس عمیقی چشمانش را باز کرده و با صدای نرم و پر از هیجانش به حرف آمد:
_تولـدت مبارَ....

به حرف آمد اما نطقش با دیدن صحنه مقابلش چُنان کور مادرزاد کور شد.

اصلأ انگار گدازه آتشفشانی را در وسط گلویش نهادند که اینگونه سوخت و نتوانست جمله اش را کامل کند.

آری سوخت و به آتش کشانیده شد زمانی که دید همسرش ، کسی که این یک سال را با تمام بد بودن هایش ساخته بود ، حال دست در دست عشقی که فکر میکرد فوت شده روبه رویش ایستاده و از شدت بهت توان سخن گفتن نیز ندارد.

_خائن....خائن....نمیدونستم خیانت انقدر راحته برات....

نالان و بی نفس سخنش را گفت و با سیاهی رفتن چشمانش بر زمین سقوط کرد و ندانست که سخنش چه بر سر مرد آورد!!.
مردی که تازه داشت درک میکرد اتفاقات افتاده را....
https://t.me/+yuQC9kkwVvk5ZDBk
https://t.me/+yuQC9kkwVvk5ZDBk
https://t.me/+yuQC9kkwVvk5ZDBk
عاشقانه ای غمناک اما بی نهایت دلچسب♨️🔥