🔻
۳ مسیر احتمالی حمله رژیم صهیونیستی به ایران (
نقشه در پست پیشین کانال)
🔹
مسیر اول یا مسیر اقیانوس هند:
▪︎
هدف های در دسترس:
۱. در دسترس بودن بندرگاه های تجاری و صادرات نفتی
۲. عمده پایگاه های دریایی ارتش و سپاه
۳. سکو های نفتی و گاز (پارس جنوبی)
۴. اکثریت پالایشگاه ها و خطوط و مراکز پمپاژ گاز و نفت
۵. نیروگاه اتمی بوشهر (قطعا در این شرایط خاموش است و خبری از آلودگی رادیو اکتیو نیست)
۶. پایگاه هوایی شیراز
۷. انبوه انبار های تسلیحات در رشته کوه های زاگرس
▪︎
مزیت های تاکتیکی :
۱. پشتیبانی توسط نیروی دریایی آمریکا
۲. بهترین راه برای آسیب چند ده میلیارد دلاری به ایران
۳. قطعی سراسری گاز در زمستان
۴. ایران به دلیل نداشتن ناوگان دریایی مجهز به تسلیحات دفاع بالستیک عملا توان دفاع از پارس جنوبی را ندارد (در صورت عبور موشک ها از فراز آسمان کشور های حاشیه خلیج فارس و عدم رهگیری آنها توسط اعراب)
نقاط ضعف:
۱. قابل پیشبینی بودن
۲. مسیر حمله محدود
۳. نامناسب برای موشک های کروز به دلیل نبود عوارض (رهگیری توسط نیروی هوایی)
۴. احتمال بسیار بالای درگیری با نیروی هوایی ارتش
🔹
مسیر دوم یا مسیر عربی:▪︎
اهداف در دسترس:
۱. بهترین مسیر برای هدف قراردادن صنایع پتروشیمی و پالایشگاه های جنوب خوزستان
۲. با استفاده از موشک های بالستیک می توان به اهدافی در عمق مرکز ایران از جمله اصفهان و حتی پایتخت(به سختی) حمله کرد
۳. مراکز صنعتی تبریز
۴. پایگاه موشکی سپاه و پایگاه هایی ارتش در تبریز
۵.پایگاه های موشکی و پهپادی کرمانشاه
۶.پایگاه موشکی امام علی خرمآباد
و تعداد بسیاری صنایع پتروشیمی و پالایشگاه
۷.سد های خوزستان
▪︎ مزیت های تاکتیکی:
۱. کوتاه ترین مسیر برای حمله
۲. زمان اندک ایران برای واکنش توسط نیروی هوایی
۳. دامنه وسعت به طول تمام مرز ایران و عراق برای شلیک به شمال غرب ، غرب و جنوب غرب ایران ، معادل ۱۶۱۰ کیلومتر
۴. به دلیل همکاری اردن و آسمان بی در و پیکر عراق و عدم وجود پیمان نظامی میان ایران و عراق برای حضور نیروی هوایی ایران در آسمان عراق ، عملا یک عملیات آسان برای بزن و در رو است.
۵. به دلیل کوهستانی بودن غرب کشور توان سامانه های پدافندی ایران با وجود حضور پر تعداد دچار محدودیت های بسیار زیاد
۶. مسیر بسیار مناسب برای عبور موشک های کروز و پهپاد انتحاری از میان ارتفاعات زاگرس
۷. بسیار مناسب برای تهاجم پر تعداد پهپاد های انتحاری
نقاط ضعف:
۱. حضور پر تعداد پدافند هوایی ارتش و سپاه در مرز های غربی
۲. نیاز به طی فواصل زیاد توسط موشک ها برای رسیدن به اهداف استراتژیک
🔹
مسیر سوم یا مسیر ناتو/قفقاز این مسیر که به دلیل این که استفاده مداوم از آن موجب واکنش شدید ایران به کشور های یونان و بلغارستان می شود و صد البته هوشیاری ایران برای افزایش پدافند هوایی در مرز های شمالی و ساحل دریای خزر ، تا کنون توسط اسرائیل استفاده نشده و عملا یک مسیر یک بار مصرف است. در صورت یک بار استفاده بدون شک با هوشیاری روس ها و تذکرات شدید ایران به ترکیه قطعا این مسیر مسدود خواهد شد.
▪︎اهداف در دسترس:
۱. دسترسی بسیار مناسب به شهر صنعتی تبریز و پایگاه موشکی و هوایی آن
۲. بهترین مسیر برای هدف قرار دادن
پايتخت ایران
۳. مسیر غافلگیر کننده برای هدف قرار دادن فردو و اراک
▪︎مزیت های تاکتیکی:
۱. عبور از آسمان مدیترانه به یونان (عضو ناتو) به بلغارستان (عضو ناتو) به دریای سیاه و نزدیکی حریم هوایی ترکیه تا مرز گرجستان و یا عبور از حریم هوایی این کشور که پدافند بسیار ضعیفی در اختیار دارد و رسیدن به حریم هوایی ارمنستان یا جمهوری باکو (برای شلیک از بالای دریای خزر) یا شلیک از کنار مرز های گرجستان
۲. پدافند بسیار ضعیف نسبت به جنوب و غرب کشور در نیمه شمالی ایران
۳. ناتوانی مطلق ایران در شلیک به اهداف دشمن در حریم هوایی باکو یا حضور جنگنده های ارتش در آسمان این کشورک
نقاط ضعف:
۱. این مسیر عملا یک بار مصرف است و ایران و روسیه در صورت استفاده اسرائیل از آن ، تمام تلاش خود را خواهند کرد که اسرائیل دیگر نتواند از آسمان گرجستان (به دلیل ارتش ضعیف و حاکمیت دو قطبی) استفاده کند
۲. ریسک شناسایی توسط ناوگان دریای سیاه و رادار های روسی در شبه جزیره کریمه
۳. در صورت عدم همکاری ترکیه به دلیل عبور از کنار حریم هوایی این کشور ، عملیات به سادگی لو خواهد رفت
📌 به طور کلی این مسیر ها با توجه به اعلام کشور های عربی خلیج فارس از جمله عربستان ، امارات ، قطر ، بحرین مبنی بر چراغ قرمز به اسرائیل برای حمله به خاک ایران است اما اعتماد به این حکومت های وابسته هم چندان عاقلانه نیست و حتی در صورت حمله اسرائیل از حریم هوایی آنها ، ایران با دو راهی سکوت یا تلافی کردن و عملا ورود به جنگ با اعراب مواجه خواهد شد که بدون شک جرات انجام این کار حداقل به صورت مستقیم را بعید میدانم داشته باشد.
2/2