Telegram channel "توییتر دانشجویی🧑‍🎓" — @TweetDaneshjo

بخش سوم/

چو از روزگارش چهل سال ماند
نگر تا به سر برش یزدان چه راند

در ایوان شاهی شبی دیر یاز
به خواب اندرون بود با ارنواز

چنان دید کز کاخ شاهنشهان
سه جنگی پدید آمدی ناگهان

دو مهتر یکی کهتر اندر میان
به بالای سرو و به فرّ کیان

کمر بستن و رفتن شاهوار
به چنگ اندرون گُرزهٔ گاوسار

دمان پیش ضحاک رفتی به جنگ
نهادی به گردن برش پالهنگ

همی تاختی تا دماوند کوه
کشان و دوان از پس اندر گروه

بپیچید ضحاک بیدادگر
بدرّیدش از هول گفتی جگر

یکی بانگ بر زد به خواب اندرون
که لرزان شد آن خانهٔ صدستون

بجَستند خورشید رویان ز جای
از آن غلغل نامور کدخدای

چنین گفت ضحاک را ارنواز
که شاها چه بودت نگویی به راز

که خفته به آرام در خان خویش
بر این سان بترسیدی از جان خویش

زمین هفت کشور به فرمان تو است
دد و دام و مردم به پیمان تو است

به خورشید رویان جهاندار گفت
که چونین شگفتی بشاید نهفت

که گر از من این داستان بشنوید
شودتان دل از جان من ناامید

به شاه گرانمایه گفت ارنواز
که بر ما بباید گشادنت راز

توانیم کردن مگر چاره‌ای
که بی‌چاره‌ای نیست پتیاره‌ای

سپهبد گشاد آن نهان از نهفت
همه خواب یک یک بدیشان بگفت

چنین گفت با نامور ماهروی
که مگذار این را ره چاره جوی

نگین زمانه سر تخت تو است
جهان روشن از نامور بخت تو است

تو داری جهان زیر انگشتری
دد و مردم و مرغ و دیو و پری

ز هر کشوری گِرد کن مهتران
از اخترشناسان و افسونگران

سخن سربه‌سر موبدان را بگوی
پژوهش کن و راستی بازجوی

نگه کن که هوش تو بر دست کیست
ز مردم شمار ار ز دیو و پریست

چو دانسته شد چاره ساز آن زمان
به خیره مترس از بد بدگمان

شه پر منش را خوش آمد سخن
که آن سرو سیمین برافگند بن

جهان از شب تیره چون پرّ زاغ
همانگه سر از کوه بر زد چراغ

تو گفتی که بر گنبد لاژورد
بگسترد خورشید یاقوت زرد

سپهبد به هر جا که بد موبدی
سخن دان و بیداردل بخردی

ز کشور به نزدیک خویش آورید
بگفت آن جگر خسته خوابی که دید

نهانی سخن کردشان آشکار
ز نیک و بد و گردش روزگار

که بر من زمانه کی آید بسر
که را باشد این تاج و تخت و کمر

گر این راز با من بباید گشاد
و گر سر به خواری بباید نهاد

لب موبدان خشک و رخساره تر
زبان پر ز گفتار با یکدگر

که گر بودنی باز گوییم راست
به جانست پیکار و جان بی‌بهاست

و گر نشنود بودنی‌ها درست
بباید هم اکنون ز جان دست شست

سه روز اندر این کار شد روزگار
سخن کس نیارست کرد آشکار

به روز چهارم برآشفت شاه
بر آن موبدان نماینده راه

که گر زنده‌تان دار باید بسود
و گر بودنی‌ها بباید نمود

همه موبدان سرفگنده نگون
پر از هول دل، دیدگان پر ز خون

از آن نامداران بسیار هوش
یکی بود بینادل و تیزگوش

خردمند و بیدار و زیرک به نام
کز آن موبدان او زدی پیش گام

دلش تنگ‌تر گشت و ناباک شد
گشاده زبان پیش ضحاک شد

بدو گفت پردخته کن سر ز باد
که جز مرگ را کس ز مادر نزاد

جهاندار پیش از تو بسیار بود
که تخت مهی را سزاوار بود

فراوان غم و شادمانی شمرد
برفت و جهان دیگری را سپرد

#ضحاک
#فردوسی

@TweetDaneshjo

1.8k 0 3 26

Site language

TGStat Bot

SearcheeBot

TGAlertsBot

Telegram Analytics

توییتر دانشجویی🧑‍🎓

Channel's geo and language

Category

71 130

Popular in the channel