يه دوستى داشتم هميشه ميگفت:
وقتى شب يكيو ناراحت ميكنى
صبح با كمال پر رويى باهاش چشم تو چشم نشو و يه جورى برخورد نكن كه انگار عين خيالتم نبوده...!
اون آدم شبشو به زور صبح كرده
و با رفتار بدت صدبار ديگه هم ناراحت شده!
مسئوليت دلى رو كه ميشكنى قبول كن رفيق!
يكى غمگين شده!
اين چيز كمى نيست...!
باور كن شب به اندازه ى كافى غم داره!
تو بدترش نكن!
يا همون شب از دلش در بيار
يا صبح كارى نكن كه فكر كنه هيچ ارزشى براى ناراحتيش قائل نيستى...!