ترجمان علوم انسانى

🎯 آیا در شرایط فعلی فقر شدید ریشه‌کن خواهد شد؟
— پس‌از چند دهه پیشرفت، جهان در مبارزه با فقر با ناکامی مواجه شده است


📍بانک جهانی به‌تازگی در گزارشی هشدار داده است که جنگ‌ها، بدهی‌ها، بحران آب‌وهوایی و همه‌گیری باعث توقف روند مبارزه با فقر شده‌اند. به گفتۀ این مؤسسه بر‌اساس روندهای فعلی، بهبود وضعیت زندگی برای نزدیک به ۷۰۰ میلیون نفری که در شرایط فقر شدید زندگی می‌کنند فعلاً امکان‌پذیر نخواهد بود. در شرایطی که ثروت یک درصد از ثروتمندان جهان از ۹۵ درصد جمعیت نابرخوردار سیاره بیشتر است، آیا ممکن است روزی فقر شدید ریشه‌کن شود؟


🔖  ۷۹۳ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۳ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/a04522

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:
https://tarjomaan.com/shop/product/sub4033/

@tarjomaanweb

🎯 درد بکش تنبل
— چرا دیگر کسی برای لذت ورزش نمی‌کند؟

🔴 اجازه بدهید همین ابتدا بر سر یک چیز توافق کنیم: ورزش برای سلامتی مفید است. این موضوع را تقریباً همۀ متخصصان و بیشتر ما مردم عادی تأیید می‏‌کنیم؛ حتی در زمانه‏‌ای که بخشی از جامعه نظر خیلی از متخصصان را رد می‌‏کنند. تحقیقات نشان داده که تحرکْ احتمال ابتلا به بیماری‏‌های قلبی، دیابت و برخی انواع سرطان‏ را کاهش می‏‌دهد؛ با اضطراب و افسردگی مقابله می‏‌کند؛ موجب تقویت استخوان‏‌ها و عضلات می‏‌شود؛ هشیاری را افزایش می‌‏دهد؛ وضعیت خواب را بهتر و در یک کلام، عمر را طولانی‌‏تر می‏‌کند.

🔴 بااین‌حال، یک مسئله باقی می‌ماند: خیلی‌ها از ورزش‌کردن بدشان می‌آید و رعایت آداب و رسومی که امروز ورزشکاران معمول می‌دانند را سخت و طاقت‌فرسا می‌دانند. آن‌ها همواره مجبورند خودشان را با وعده‏ و وعید، احساس عذاب وجدان یا توجیهات علمی وادار به ورزش کنند.

🔴 اگرچه تاریخ ورزش مملو از نکوهش‌ها و هشدارهای ورزشکاران به کسانی است که ورزش نمی‌کنند، اما مسئلۀ ورزش همیشه به شکل امروز نبوده است. برای مثال، شلی مکنزی، پژوهشگر آمریکایی، دربارۀ فرهنگ تناسب‌اندام می‌گوید: اگر مردانِ دهه‏‌های پنجاه و شصت میلادی خیلی به هیکلشان می‏‌رسیدند ممکن بود دربارۀ تمایلات جنسی‌‏شان حرف و حدیث پیش بیاید؛ زیرا در آن زمان، به‌طور کلی، چندان نظر مساعدی نسبت به ورزش منظم وجود نداشت و فشارهای ناشی از آن را برای سلامتی مضر می‌دانستند.

🔴 در بخش اعظم سدۀ بیستم، در بیشتر فرهنگ‌های جهان، تصور می‌‏شد ورزشِ سنگین برای زنان نه‌تنها با زن‌بودنشان مغایرت دارد که برای توانایی بارداری‌‌شان هم مخاطره‌‏آمیز است. اما این تصورات کم کم با افزایش مطالعات دربارۀ نقش ورزش در حفظ سلامتی از میان رفت.

🔴 حالا نگاه عمومی به ورزش مثبت شده و این چیز خوبی است، اما فرهنگ نکوهش‌گری همراه با ورزش همچنان آسیب‌زاست. به عبارت دقیق‌تر، ورزش در جامعۀ امروز، در ترکیب با اندیشه‌های نئولیبرال دربارۀ بهینه‌سازی خود، سرمایه‌داری مصرفی و هنجارهای طبقاتی و نژادی، از دغدغۀ سلامتی فراتر رفته و نشانه‌‏ای از بلندپروازی، ثروت و عزت‏‌نفس شده است. بر همین اساس، ورزش نکردن به‌منزلۀ نمودی از شکست خوردن در زندگی جلوه می‌کند. به تعبیر بهتر، ورزش به ابزاری برای تمایز اجتماعی تبدیل شده است.

🔴 مارک گرایف، روزنامه‌نگار آمریکایی، در مقالۀ طعنه‌‏آمیزی با عنوان «علیه ورزش» می‏‌گوید: سیستم جدید ورزش، کسانی که ورزش نمی‌کنند را «با بخت‌‏برگشتگانِ دیگری که از نظر اجتماعی نادیده گرفته می‌‏شوند با یک چوب می‌راند، کسانی مثل کُندذهن‌‏ها، سالمندان، افراد ناتوان و فقرا».

🔴 اما دعوت به ورزش، غیر از این مسیر سرمایه‌دارانۀ مصرفی، می‌تواند حالت‌های دیگری هم به خود بگیرد. بیل هیز، نویسنده و عکاس، در کتابش از «لذت فراموش‌شدۀ ورزش» می‌گوید. ورزشی که حد و حدودش را نه مربی‌های حرفه‌ای و اپلیکیشن‌ها و ساعت‌های هوشمند، که حال درونی خودمان تعیین می‌کند. ورزشی که شبیه جست‌خیزهای خوشایند دوران بچگی است که حالا دیگر تکرارشان نمی‌کنیم: طناب‌زدن‌های مضحک ولی مفرح، دویدن‌های بی‌هدف و دوچرخه‌سواری بدون حساب و کتاب تعداد کالری‌هایی که سوزانده‌ایم.


📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «ورزش برای سلامتی مفيد است، ولی صنعت ورزش چطور؟» که در بیست‌وچهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۳۰ آبان ۱۴۰۱ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ مارگرت تالبت است و عرفان قادری آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/y22537

@tarjomaanweb

🎯 بازار اندیشه‌ها در رشتۀ اقتصاد دیگر شباهتی به بازار آزاد ندارد
— جوایز معتبر در حوزۀ اقتصاد بین چند مؤسسه متمرکز شده‌اند، چرا؟

📍یکی از انتقادات رایج به علوم انسانی از سوی دانشمندان دیگر شاخه‌های علمی این است که علوم انسانی واقعاً علم نیستند، چون دربارۀ هر پرسش مهمی چندین نظریۀ مختلف ارائه می‌کنند که پاسخ‌هایی متفاوت و چه بسا متناقض در خود دارند. اما به نظر می‌رسد کثرت دیدگاه‌ها، حداقل در رشتۀ اقتصاد، به‌شکل بی‌سابقه‌ای از بین رفته است. همۀ جوایز مهم حوزۀ اقتصاد نصیب تعداد معدودی از نهادهای علمی می‌شود که بر همۀ آن‌ها دیدگاه تقریباً یکسانی مسلط است. شاید بتوان گفت اقتصاد حتی از رشته‌هایی مثل شیمی و فیزیک هم متمرکزتر شده است. چرا؟


🔖  ۱۶۱۵ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۷ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/n82064

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:
https://tarjomaan.com/shop/product/sub4033/

@tarjomaanweb

🎯 این روزها اهمیت‌دادن به حقیقت کاری افراطی به شمار می‌رود
— ما به مزخرف گفتن عادت کرده‌ایم

📍آدم‌های مشهور امروزی با همۀ آدم‌های مشهور تاریخ یک تفاوت بزرگ دارند: آن‌ها دربارۀ همه‌چیز حرف می‌زنند و از آن عجیب‌تر اینکه همه هم از آن‌ها می‌خواهند تا دربارۀ همه‌چیز حرف بزنند. بنابراین فرقی نمی‌کند که ورزشکار باشید یا هنرمند یا سیاستمدار یا دانشمند، انتظار می‌رود دربارۀ همۀ اتفاقات روز واکنش نشان دهید و در هر مسئله‌ای موضع خودتان را داشته باشید. نتیجۀ این فرایند دنیایی است مملو از حرف‌هایی که نه درست‌اند، نه غلط. بلکه صرفاً مزخرف‌اند. جراد هندرسنِ فیلسوف می‌گوید برای فاصله‌گرفتن از این دنیا باید «کوچک فکر کنید».


🔖  ۱۶۱۵ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۷ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/r67667

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:
https://tarjomaan.com/shop/product/sub4033/

@tarjomaanweb

🎯 بیشتر آدم‌ها واقعاً نمی‌دانند چطور فکر می‌کنند
— برخی افکارشان به شکل تصویر است و بعضی به شکل واژه‌ها. اما فرایندهای ذهنی مرموزتر از چیزی که تصور می‌کنیم هستند


📍اگر از آدم‌های دور و برتان بپرسید: «روزت را چطور گذراندی؟» و با دقت به شیوۀ تعریف‌کردن آنچه بر آن‌ها گذشته است توجه کنید، خیلی زود به تفاوتی عجیب پی می‌برید: آدم‌ها در جواب‌دادن به سوالاتی تا این حد ساده، به شیوه‌های مختلفی «فکر می‌کنند». برخی فکر کردنشان پر از تصاویر است. انگار یک دوربین فیلم‌برداری توی سرشان روشن است که از همه‌چیز تصویر برمی‌دارد. برخی ذهنشان پر از واژه‌هاست و انگار یک نفر مدام توی سرشان حرف می‌زد و برخی به شکل عجیبی انگار هیچ‌چیز توی سرشان نیست. آیا توضیحی برای این تفاوت‌ها وجود دارد؟


🔖  ۴۹۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۲۹ دقيقه
                                       
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/f73593

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:
https://tarjomaan.com/shop/product/sub4033/

@tarjomaanweb

#تبلیغات

📌  آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «وُوک ما را بيدار می‌کند تا به خوابيدن ادامه دهيم» که در بیست‌وهشتمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۲ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ اسلاوی ژیژک است و اردلان لقائی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/g28881

@tarjomaanweb

🎯  آیا هر کس می‌تواند هویت جنسی‌اش را خودش انتخاب کند؟
— ووک‌ها موافقند، ژیژک مخالف

🔴 ووک (woke) به معنی «بیدار» کلمه‌ای برگرفته از شعارهای فعالان سیاه‌پوست آمریکایی بود که در سال‌های ریاست‌جمهوری ترامپ وارد کارزارهای فرهنگی شد. ووک‌ها گروه واحدی نیستند و دایرۀ گسترده‌ای از معترضان به ترامپ، سرمایه‌داری یا تبعیض نژادی و جنسیتی را در خود جمع می‌کند؛ با پوپولیسم، راست افراطی و بنیادگرایی دینی هم اظهار مخالفت می‌کنند. اما در مجموع، پرسروصداترین نمایندگان ووکیسم طرفدارانِ آزادی انتخاب هویت جنسی هستند که می‌گویند هر کس حق دارد خود را مرد، زن یا دارای هر هویت جنسی دیگری که می‌خواهد بداند.

🔴 اسلاوی ژیژک، روشنفکر عمومی و نظریه‌پرداز مشهور، معتقد است برخورد ووک‌ها با مسئلۀ هویت جنسی با کاستی‌هایی جدی مواجه است و هر جا این ایدئولوژی توسط دولت‌ها پذیرفته و اجرایی شده، بحران آفریده است. نمونه‌ای مهم، سیاست‌های دولت نیکولا استورجن در اسکاتلند است.

🔴 استورجن در اسکاتلند آرمان‌های ووکسیم را در اولویت قرار داد. دولت اسکاتلند قوانینی را تصویب کرد که حتی ۱۶ تا ۱۷ ساله‌ها نیز می‌توانستند اساساً آنچه را که احساس می‌کنند هویت جنسی‌شان است اعلام کنند و این هویت همان‌طور ثبت می‌شود. اما مشکلی قابل‌پیش‌بینی پدید آمد: آیلا برایسون، فردی که به لحاظ بیولوژیکی مرد محسوب می‌شد، بعد از محکومیت به تجاوز به دو زن، اعلام کرد زن است و به زندان زنان فرستاده شد. پس از اعتراضات، برایسون به زندان مردان منتقل شد، اما این هم باز طبق قوانین جدید مسئله‌ساز بود، چون فردی که خودش را زن می‌داند در زندان مردان بود.

🔴 این ماجرا آن‌قدر دردسر درست کرد که استورجن از سمت خود استعفا داد. نکتۀ مثال فوق این است که در این دست موارد، راه‌حل ساده‌ای وجود ندارد، چون هویت جنسی برخلاف آنچه ووک‌ها می‌گویند، به‌خودیِ‌خود شکل ساده‌ای از هویت نیست، بلکه ابعاد پیچیده‌ای دارد و پر از تناقضات و ویژگی‌های ناخودآگاه است.

🔴 داروهای جلوگیری از بلوغ که برای نوجوانانی تجویز می‌شود که دربارۀ هویت جنسی خود تردید دارند، نمونۀ دیگری از این ساده‌اندیشی دربارۀ جنسیت است. ووک‌ها طوری با هویت جنسی برخورد می‌کنند که گویا مسئله یک تصمیم صاف و ساده است. اما در نظر نمی‌گیرند که بسیاری از نوجوانان دربارۀ هویت جنسی خود با سوالاتی روبه‌رو هستند که فقط بعد از پشت سر گذاشتن بلوغ می‌توانند به آن‌ها پاسخ دهند. بنابراین با مصرف داروهای ضدبلوغ، عملاً دست به تغییراتی بنیادین و پرعارضه در بدن خود می‌زنند، بدون اینکه واقعاً بدانند دارند چه می‌کنند.

🔴 ژیژک می‌گوید «فُرم» اندیشه و عمل در میان ووک‌ها، شباهت کاملی با بنیاد‌گرایان دارد. هر دوی آن‌ها در مسیر آنچه درست می‌دانند، دنبال راه‌حل‌های سریع، ایجابی و بی‌چون‌وچرا هستند و هر کس که از در مخالفت با آن‌ها برآید، با شدیدترین برچسب‌ها دربارۀ نژادپرستی و سکسیسم طرد می‌شود.

🔴 وُوک همچون نوعی جزم‌اندیشی دینیِ سکولارشده عمل می‌کند. جان مک‌وُرتر، منتقد سیاه‌پوست، برخی از این تضادها را در کتاب اخیرش، نژادپرستی وُوک، برشمرده است. او می‌گوید از نظر ووک‌ها «باید تا ابد تلاش کنید که تجربیات افراد سیاه‌پوست را درک کنید، ولی هرگز نمی‌توانید درک کنید که سیاه‌پوست‌بودن چه حسی دارد و اگر هم فکر می‌کنید که می‌فهمید، نژادپرست هستید!» در این وضعیت، حتی ارجاع به واقعیت‌ها هم نمی‌تواند ما را از مهلکه نجات دهد، چون ووک‌ها خیلی راحت می‌گویند: واقعیات ابزاری برای ادامۀ ساختارهای تبعیض‌آمیزند.

🔴 ژیژک می‌گوید در این حرف رگه‌ای از حقیقت وجود دارد: درست است که ستمدیده‌ها اغلب توانایی بازاندیشی عمیق در ساختارهای ایدئولوژی لیبرالِ حاکم بر جوامع غربی را ندارند، اما مسئله این است که ووک‌ها واقعاً قربانیان ستمدیدۀ ایدئولوژی غالب نیستند، آن‌ها اقلیتی ممتازند که در بهترین دانشگاه‌های دنیا تحصیل می‌کنند.

🔴 ژیژک می‌پرسد: چطور وُوک، با اینکه دیدگاه اقلیت است، می‌تواند فضای وسیع‌تر لیبرال و چپ را بی‌اثر نموده و ترس عمیقی را از مخالفت علنی با وُوک در آن فضا القا کند؟ او برای پاسخ به این سوال، از مفهوم «فراخود» در روان‌کاوی بهره می‌گیرد: فراخود عاملی بی‌رحم و سیری‌ناپذیر است که فرد را مورد هجوم خواسته‌های ناممکن قرار می‌دهد و بعد تلاش‌های ناموفقش برای برآورده‌کردن آن‌ها را به تمسخر می‌گیرد. فراخود نیرویی است که از منظر آن هرچه فرد بیشتر تلاش کند تا کوشش‌های «گناه‌آلودش» را سرکوب کند، بیش‌ازپیش احساس گناه می‌کند.

🔴 ووک‌ها هم شبیه این «پارادوکس فراخود» عمل می‌کنند. آن‌ها انتظاراتی بر دوش فرد می‌گذارند که امکان برآورده شدن ندارد، پس فرد همواره در آن‌ها شکست می‌خورد، و همواره از شکستش احساس گناه می‌کند. چیرگی ترسناک ووک با این ماشینِ جنگی تولید شرم و احساس گناه حاصل شده است.