بیانیه تشکل های مستقل برای گرامی داشت اعتراض کارگران خاتون آباد!
معدنچیان خاتون آباد شهر بابک پرچم دار مبارزه علیه سیاست جدید سرمایه داری در ایران!
چهارم بهمن، سالگرد کشتار کارگران خاتون آباد به دست رژیم سرمایه داری اسلامی است.
کشتار معدنچیان خاتون آباد ناظر بر دو سیاست و عملکرد بود: از یک سو جمهوری اسلامی و طبقه حاکم سرمایه دار ایران برای تثبیت و بقای خود، مصمم به اجرای آن بودند و دولت های پس از جنگ، اجرای آن را تحت عنوان سیاست اول خود برگزیدند. «سیاست تعدیل اقتصادی و کم کردن نان خورها». از سوی دیگر طبقه کارگر و زحمتکشانی که برای بقای حیات خود باید در برابر ستم، سرکوب و استثمار سرمایه داری مقاومت نشان می دادند. ملاقات نمایندگان بانک جهانی و صندوق بین المللی پول با مقامات جمهوری اسلامی در زمینه مشاوره های اقتصادی به زعامت هاشمی رفسنجانی پیام آور سیاستی بود که ورود به دوره جدیدی را به سرمایه داری حاکم نوید می داد. از این رو بود که رفسنجانی سردار سازندگی نامیده شد.
دولت رفسنجانی در سیاست خارجی به دنبال مقبول واقع شدن از سوی سرمایه داری جهانی و گرفتن وام های خارجی، به این سیاست اصرار می ورزید و عواقب مخرب آن را به جامعه، به ویژه به طبقه کارگر تحمیل کرد. در سیاست داخلی نیز حذف سوبسیت ها، خصوصی سازی ها، تعدیل نیرو و اخراج سازی ها، قرار دادهای موقت، و در ادامه آن، خارج شدن کارگاه های ۵ و ۱۰ نفر از شمول قانون کار، ممنوعیت تشکل و تجمع کارگری، مقابله با هر نوع اعتراض و اعتصاب، فقر و فلاکت را با شدت فزاینده بر زندگی و معیشت توده های زحمتکش جامعه بویژه کارگران، حاکم گرداند. بازوی اجرایی این سیاست اقتصادی نئولیبرالی، تصویب قوانین ارتجاعی و اسارتبار و اعمال ستم و سرکوب عریان بود و هست. این واقعیتی غیر قابل انکار است که انباشت سرمایه و فربه شدن سرمایه داری بدون پایبندی به قانون سرمایه داری و حراست از حریم آن توسط نیروی مسلح و سرکوبگر و هار غیر قابل تصور است.
اعتراض کارگران معدن مس سرچشمه خاتون آباد در بهمن سال ۸۲ برای تامین امنیت شغلی، لغو قرارداد موقت و بازگشت کارگران اخراجی بر سرکار و دیگر مطالبات، واکنش به تبعات سیاست اقتصادی جدید بود که آثار مخرب آن در زندگی کارگران انعکاس می یافت.
به همین دلیل معدنچیان معترض در روز ۴ بهمن همراه با خانواده هایشان به طرف فرمانداری شهر بابک راهپیمایی کردند. این راهپیمایی اعتراضی توسط نیروهای سرکوبگر از زمین و هوا مورد حمله قرار گرفت و چهار نفر از کارگران به نام های ریاحی، جاویدی، مهدوی و مومنی و یک دانش آموز به نام پور امینی کشته شدند و بیش از دویست نفر زخمی شدند. عاملان این اقدام جنایتکارانه هرگز محاکمه نشدند، بلکه به پاس این سرسپردگی به مدال افتخار و امتیازهای ویژه نایل شدند.
ایجاد شرایط بردگی، نیروی کار ارزان و سرکوب کردن اعتراضات، هدف اولیه حاکمیت سرمایه بوده و هست. تامین امنیت شغلی و لغو قرارداد موقت و مخالفت با اخراج همکاران که خواست معدنچیان خاتون آباد بود، دست ردی بر سیاست های سرمایه داری و دولت های آن بود. به همین دلیل نیروهای سرکوبگر رژیم، کارگران معترض خاتون آباد را به گلوله بستند تا صدای آنها که فریاد طبقات زیر ستم علیه شناعت نظام سرمایه داری بود را خاموش کند.
اما به رغم اصرار جمهوری اسلامی بر سیاست جدید اقتصادی و گسترش فقر، فلاکت و استمرار سیاست سرکوب، ما شاهد مبارزه کارگران برای حفظ دستاوردهای خود و افزایش مبارزات کارگران از دهه هشتاد تاکنون بوده و هستیم. این مبارزات با وجود سرکوب و دستگیری و زندانی کردن کارگران و ممنوعیت تجمع و تشکل یابی توانست از سد استبداد عبور کند و به تشکل یابی و سازماندهی اعتراضات بیانجامد. بازسازی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، ایجاد شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و تشکل ها و جمع های اعتراضی کارگران، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و مبارزه جمعی به صورت اعتصاب و راهپیمایی و بالاخره اعتراضات و خیزش ها و جنبش های وسیع و سراسری، گویای زنده و جاری بودن مبارزه کارگران و زحمتکشان برای تعیین سرنوشت خود است. اما مبارزه برای آزادی و تعیین سرنوشت نیازمند سازماندهی و آگاهی از مبارزه ای هدفمند است که متضمن پیروزی کارگران و زحمتکشان بر سرمایه داران است.
۶ بهمن ماه ۱۴۰۳
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
گروه اتحاد بازنشستگان
کارگران بازنشسته خوزستان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریhttps://t.me/syndica_7tape/7661
