سید مهدی موسوی

پنج‌شنبه‌ها ساعت ۱۹ به وقت تهران
تنها برنامه‌ی زنده‌ی ادبی به زبان فارسی: بامداد
از شبکه‌ی «کانال وان»

هر هفته در هنگام پخش برنامه
با واتساپ شبکه تماس بگیرید و شعر بخوانید:
+4740572356
یا در طول هفته
دکلمه‌هایتان از اشعارتان را
به‌صورت ویس یا فایل صوتی به همین واتساپ بفرستید

اگر به ماهواره و «کانال وان» دسترسی ندارید
می‌توانید برنامه را زنده از اینجا ببینید:
https://www.parsatv.com/m/name=Kanal-Yek
یا
https://fa.ch1.cc/live-tv/

باید که اعتماد کنم یا نه؟!
این بوسه واقعی‌ست؟!
نمی‌دانم!
از هرچه هست و بود، پُر از خشمم
از هرچه بود و هست پشیمانم
در من شکسته کسته شکسته ته...
پس قطعه قطعه قطعه بچسبانم:

سردرد مثل جغجغه بعد از جلق
پستان مادرم وسط گریه
از خودکشیم داخل دانشگاه
تا قرص آخرم وسط گریه
کابوسِ غیرمنطقی از تکرار
از خواب می‌پرم وسط گریه

این قطعه‌های مبهم و آشفته
از خاطراتِ یک نفرِ دیگر
این عاشقانه‌های پراکنده
در دست‌های یک پسر دیگر
از خود فرار کردنِ از هر در
در پشتِ در، دوباره درِ دیگر

تصویری از معاشقه با همجنس
رنگین‌کمانِ در قفس افتاده
از هیچ‌جای فاجعه سُر خورده
در دست‌های هیچ‌کس افتاده
تصویرِ خطّ مسخره‌ی پایان
یک قهرمانِ ازنفس‌افتاده

باتوم و تیر و خون و فراموشی
تابوتِ دوست‌ها به سرِ شانه
افسردگی و جنگ هیولاها
با هر امید در وسط خانه
تصویرِ مشتِ خونیِ در شیشه
تصویرِ قرص خوردنِ دیوانه

آهنگ شاد و مستی و رقصیدن
آهنگ شاد و مستی و رقصیدن
آهنگ شاد و مستی و...
شلاق و...
سیگاریِ یواشکی و خنده
از بوسه
بوسه
بوسه
ته باغ و...
آن ترسِ از گناه و جهنم که...
آن دست‌های لعنتیِ داغ و...

تنها شدن... به خاطر چی یا کی؟!
تنها شدن... رها شدنِ در باد
تنها شدن به شکلِ شدن از خود
از هر نظر که فکر کنی آزاد
از هر نظر که فکر کنی تنها...
در کوچه سایه‌ای به زمین افتاد!

پستان مادرم وسط گریه
آغوش واقعی عروسک‌هام
شب در برابرم وسط گریه
آغوش واقعی عروسک‌هام
کابوس آخرم وسط گریه
آغوش واقعی عروسک‌هام

مشتی جسد همیشه به دنبالم
با چهره‌های پاک شده از یاد
با بوسه‌ی تهی شده از بوسه
کابوسِ بی‌صداشده‌ی فریاد!
خود را به بغض پنجره می‌کوبد
تصویر قطعه‌ قطعه‌ی من در باد

خوابیده‌ام کنار تو... آرامم!
بی‌قرص‌های رنگی و بی‌الکل
بی‌وسوسه به خودکشیِ موعود
بی‌احتیاج‌تر به ترامادول
چیزی غریبه است، سمج، وحشی
غمگین و دوست‌داشتنی در کل!

خوابیده‌ام کنار تو... خوشبختم!
از روز خوب، یاد کنم یا نه؟!
می‌سوزم و کنار تو ققنوسم
این شعله را زیاد کنم یا نه؟!
با بوسه‌ای بگو به جنونم که
این‌بار اعتماد کنم یا نه؟!

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

۱۱ سال قبل، شب یلدا بود.

خط‌های روی دیوار را شمرده بودم و از قبل می‌دانستم شب یلداست. آن شب همراه غذا از دریچه‌ی پایین درِ سلول، یک میوه هم دادند. یادم نیست سیب بود یا پرتقال. مغزم با سماجت خاصی سعی دارد خاطرات وحشتناک آن روزها را پاک کند.

آدم هفته‌ها که توی انفرادی باشد کم‌کم شروع می‌کند با خودش حرف زدن. نه کاغذی هست و نه خودکاری نه هیچ چیز جز پتویی که زیر سرت می‌گذاری و پتویی که رویت می‌کشی و روی زمین سفت دراز می‌کشی... به خدا گفته بودم اگر شب یلدا پیش خانواده باشم می‌گویم گور پدر منطق و علم و... به او ایمان می‌آورم! الان این حرف‌ها و شرط و شروط‌ها به نظرم خنده‌دار و احمقانه است. حتما برای شما هم هست. اما آدم توی انفرادی به هر ریسمانی چنگ می‌زند. برای من که ساعت‌ها با مورچه‌های کف سلول حرف می‌زدم آن روزها هیچ چیز عجیب نبود...

سیب یا پرتقال را برداشتم، بغل کردم و زدم زیر گریه. آن روز بود یا روز قبلش که یکی از بازجوها با لگد در راه برگشتن به سلول زده بود توی کمرم و درد کلافه‌ام کرده بود. اما گریه‌ام از درد نبود. از ناامیدی بود از هر معجزه‌ای که فقط در کتاب‌ها اتفاق می‌افتد.

فردای یلدا بود. برده بودندم هواخوری روزانه. از پشت چشمبند، آفتاب کم‌رمق را تصوّر می‌کردم که حتی او هم اوین را فراموش کرده بود. به این فکر کردم که همین‌جا می‌میرم یا اینکه آزاد می‌شوم؟! در ذهنم به تمام جاهای خوبی که می‌شناختم فکر کردم، به همه‌ی آدم‌هایی که دوستشان داشتم، به همه‌ی بوسه‌ها و آغوش‌ها، به کتاب‌ها، به فیلم‌ها، به آوازها و موسیقی‌ها... با صورت خوردم توی دیوار! یادم رفته بود قدم‌هایم را بشمرم. در هواخوری باید یک مسیر ثابت را با چشمبند می‌رفتی و برمی‌گشتی. اگر دستت جلویت نبود یا قدم‌ها را نمی‌شمردی با صورت می‌خوردی توی دیوار. با صورت خورده بودم توی دیوار...

سیب یا پرتقال را در بغلم فشار دادم و بو کردم‌. بوی زندگی می‌داد. به خودم گفتم باید زنده بمانم و آزاد شوم. دیگر با مورچه‌ها حرف نزدم. با خدا حرف نزدم. برگشتم روی پهلوی چپ و نگاه کردم به دیوار. به اسمی که با تکه آهنی که از زیر در کنده بودم روی دیوار حک کرده بودم. به خودم قول دادم که زنده می‌مانم‌. به خودم تا صبح اوّل دیِ ۱۱ سال پیش، تمام شب قول دادم و دادم و خوابم نمی‌برد و شب یلدا چقدر طولانی بود.

الان که دارم این سطرها را می‌نویسم نمی‌دانم کدام زندانی در سلولش سیب یا پرتقالش را بغل کرده است. زل می‌زنم به دیوارهای تبعید که تا بی‌نهایت کشیده شده‌اند. زل می‌زنم به نقشه‌ی ایران که مثل گربه‌ای مریض خوابیده است. مثل گربه‌ای مریض که با صورت توی دیوار خورده است. مثل گربه‌ای مریض که همه‌چیز را فراموش کرده است. و هیچ آفتابی گرمش نمی‌کند...

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

پنج‌شنبه‌ها ساعت ۱۹ به وقت تهران
تنها برنامه‌ی زنده‌ی ادبی به زبان فارسی: بامداد
از شبکه‌ی «کانال وان»

هر هفته در هنگام پخش برنامه
با واتساپ شبکه تماس بگیرید و شعر بخوانید:
+4740572356
یا در طول هفته
دکلمه‌هایتان از اشعارتان را
به‌صورت ویس یا فایل صوتی به همین واتساپ بفرستید

اگر به ماهواره و «کانال وان» دسترسی ندارید
می‌توانید برنامه را زنده از اینجا ببینید:
https://www.parsatv.com/m/name=Kanal-Yek
یا
https://fa.ch1.cc/live-tv/

خواستم پیشاپیش خدمت دوستانی که هر سال کریسمس را تبریک می‌گویند، عرض کنم که از شما صمیمانه ممنونم اما:

اولا این روز، روز تولد مسیح است و طبیعتا به من که مسیحی و حتی خداباور نیستم، ربط چندانی ندارد. حتی در بین خود اروپایی‌ها هم در سال‌های اخیر از لفظ «تعطیلات سال جدید» به جای «کریسمس» استفاده می‌شود تا افراد غیرمسیحی هم در این جشن و شادی شریک کنند. 🙂

دوم اینکه من هنوز ایرانی‌ام و حتی مناسبت‌هایی مثل سال نو را هم با تقویم ایران جشن می‌گیرم. البته که در جشن‌های سالِ نوِ دوستان غیرایرانی‌ام شرکت می‌کنم و از آن لذت می‌برم، اما هنوز هم برایم سال در روز ۱ فروردین نو می‌شود و دلم در لحظه‌ی تحویل سال، پیش خانواده و دوستانم است که در سخت‌ترین روزها و شرایط با عشق و امید ادامه می‌دهند. سال نو که این است، شما تکلیف مناسبت‌های مذهبی مثل کریسمس را بدانید. 😁

سوم اینکه اگر هم فکر می‌کنید این تبریک کریسمس برای همدلی با هم‌وطنان عزیز ارمنی است، باید عرض کنم که اصلا کریسمس و میلاد مسیح برای ارمنی‌ها در روز ۶ ژانویه است، نه ۲۵ دسامبر!
جالب‌تر آنکه اصلا تا سال‌ها جشن کریسمس در کل جهان مسیحیت، همان ۶ ژانویه بوده و بعدها کلیسای کاتولیک رومی برای از بین بردن جشن «تولد خورشید»، کریسمس را به ۲۵ دسامبر منتقل کرد!
ولی هنوز ارمنی‌ها و بسیاری از مسیحیان معتقدند که کریسمس ۶ ژانویه است و آن روز را جشن می‌گیرند.

حالا اگر باز هم اصرار دارید که این مناسبت‌ها الکی‌اند و بهانه‌ای هستند برای تبریک؛ به‌جای کریسمس، شب یلدا را تبریک بگویید که اگرچه بابانوئل و کاج و... ندارد، اما پر از است از گرمای وجود بزرگترهای فامیل و آجیل و هندوانه و عشق و دوستی. جشنی که بلندترین شب سال را به انتظار خورشید می‌نشیند و پیام‌آور آن است که شب، هرچقدر هر دراز باشد، بالاخره به پایان خواهد رسید.🌞❤️

مهدی موسوی
۲۸ آذر ۱۴۰۳
@seyedmehdimoosavi2

شعر با محتوای بوسه و لب، شاعری با زبان خاقانی
عملیّات غیرممکن هفت! عملیّات غیرانسانی!

سبکِ آنک لبان قند شما! سبکِ گیسوی تابدار رها!!
لای فردوسی و منوچهری مانده در دوره‌ی خراسانی

بیت اوّل: حدیث بلبل و گل، بیت سوّم: شکایتِ از فقر
بیت پنجم: معاشقه با زن، بیت هشتم: شراب لیوانی!

مانده از عهد دایناسور، باقی!! غرق در سبک‌های اوراقی
بحث ترتیب‌دادن ساقی وسطش آیه‌های قرآنی!

شعر گفتن ز آخرین دیدار! شعر گفتن ز روزهای بهار!
شعر گفتن ز هجر و دوری یار!! روی یک دختر خیابانی

اوّلِ اسمِ عاشقان غزل است! آخرین قالب جهان غزل است!
حک شده بر کتیبه‌ی کوروش غزلی از زمان ساسانی!!

واژه‌هایی بدون بی‌ادبی: چه شبی! چه ستاره‌ای! چه لبی!
غزلی با قوافی عربی در رثای غرور ایرانی!

باز هم بحث آدم و حوّا، یا که نه! بحث ساحل و دریا
گفتنِ شعری از شب غم‌ها وسط جشن، توی مهمانی

غزلی زیر آفتابِ تموز! نغمه‌ی ساز در حوالی سوز!
وسط روزنامه‌ی امروز: خبر دوستان زندانی

خبر هر رسانه‌ای بودن! شاعر قهوه‌خانه‌ای بودن!
گفتن از بی‌وفایی دلدار، داخل رختخواب با Honey!!

گریه‌ی بی‌شکیب ابر بهار! ناله‌ی آسمان به بانگ هَزار!
این‌همه وصف، این‌همه تکرار ریده در روزهای بارانی

شاعر سکس و بنگ و خواب و عرق، شاعر روزنامه‌ی بر حق
مظهر بی‌سوادی مطلق، سمبل ادّعا و نادانی

منم و آنچه گفتم و می‌شد، منم و هی نصیحتِ بی‌خود
نرود میخ آهنین در سنگ، آب در مغزهای سیمانی

بحث داغ قصیده یا که غزل! فرق مابین جوشش و کوشش!!...
من پُر از خستگیِ تا ابدم توی این واژه‌های پایانی...

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

پنج‌شنبه‌ها ساعت ۱۹ به وقت تهران
تنها برنامه‌ی زنده‌ی ادبی به زبان فارسی: بامداد
از شبکه‌ی «کانال وان»

هر هفته در هنگام پخش برنامه
با واتساپ شبکه تماس بگیرید و شعر بخوانید:
+4740572356
یا در طول هفته
دکلمه‌هایتان از اشعارتان را
به‌صورت ویس یا فایل صوتی به همین واتساپ بفرستید

اگر به ماهواره و «کانال وان» دسترسی ندارید
می‌توانید برنامه را زنده از اینجا ببینید:
https://www.parsatv.com/m/name=Kanal-Yek
یا
https://fa.ch1.cc/live-tv/