تو و لب هايت عمري ست كه نمي دانيد واژه ها دليل مرگند؛ دليل جان باختن؛ دليل بوي تعفن خوابيده در شهر! تو لب هايت فراموش كرده ايد حرف هاي گفته شده دليل رصد كردن چشم ها مي شوند؛ دليل دست هايي كه جا مانده اند ميان واژه هاي نكبت بار به زبان نيامده؛ دليل پاهاي از نفس افتاده! تو لب هايت نمي دانيد و سعي مي كنيد فراموش كنيد گرماي به جا مانده اي را كه هنوز هم گاهي آتش مي گيرد!
#ژيك
صنم عابدینی
صآنم