وقتی که هنوز بچه‌ بودیم و سنی نداشتیم،
به ما گفته بودند؛
قران کتابی آسمانی است،
یک معجزه بزرگ،
هیچ بشری قادر نیست حتی یک آیه مثل آیات آن بنویسد،
وقتی هم که بر پیامبر نازل می‌شده،
فرشتگان به حیرت گوش می‌کردند،
ولی آنها هم نتوانستند یک آیه مثل آیاتش بیاورند.
جل الخالق!
ما هم که عقلمان به جایی نمی رسید،
باور می‌کردیم.
تا اینکه بزرگ شدیم و سر عقل آمدیم،
یک روز هم تصمیم گرفتیم تا،
با چشمان خودمان شاهد آن معجزه باشیم؛
کتاب را با سلام و صلوات باز کردیم،
نوشته بود:
الف. لام. میم!!