مدیریت رفتار سازمانی

💢۱۰ قانون برای قدرتمند شدن

برای افزایش اعتماد به نفس و قدرتمند شدن برخی راهکارها وجود دارند که با تغییرات کوچک در رفتار و نگرش می توانیم به فردی قوی‌تر و با اعتماد به نفس بیشتر تبدیل شویم.

آهسته صحبت کردن نشان‌دهنده اعتماد به نفس است

آهسته صحبت کردن به شما این امکان را می‌دهد که به دقت کلمات خود را انتخاب کنید و پیام خود را با وضوح بیشتری به مخاطب منتقل کنید. این رفتار به مخاطب احساس اطمینان و اهمیت می‌دهد و نشان می‌دهد که شما به آنچه می‌گویید مطمئن هستید.

پاسخ‌گویی با تأخیر و به صورت مختصر و سرد

پاسخ دادن بلافاصله ممکن است نشانه‌ای از عجله و کمبود اعتماد به نفس باشد. با چند ثانیه تأخیر پاسخ دادن و به صورت مختصر و مفید، می‌توانید تأثیر بیشتری بر مخاطب بگذارید. این کار به شما فرصت می‌دهد تا پاسخ مناسبی را آماده کنید و نشان دهید که به خود مطمئن هستید.

راه رفتن با شانه‌های رو به عقب و حفظ وضعیت بدنی خوب

این حالت بدنی به دیگران این پیام را می‌دهد که شما فردی مطمئن و قوی هستید. همچنین، وضعیت بدنی صحیح می‌تواند به بهبود تنفس و کاهش استرس کمک کند و احساس کلی بهتری به شما بدهد.

نگرانی نداشتن از نظر دیگران

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که نگرانی درباره نظرات دیگران، مانعی بزرگ برای رشد شخصی و اعتماد به نفس است. وقتی که بر روی اهداف و ارزش‌های خود تمرکز کنید و به آنچه که برای شما مهم است توجه داشته باشید، می‌توانید به قدرت بیشتری دست یابید.

لبخند زدن با چشم‌ها نه لب‌ها

لبخند زدن با چشم‌ها نشانه‌ای از لبخند واقعی و صمیمانه است. این نوع لبخند باعث ایجاد ارتباط بهتر و اعتماد بیشتر در مخاطب می‌شود.

پذیرش اتفاقات خارج از کنترل و عدم واکنش به آن‌ها

وقتی که یاد بگیرید به چیزهایی که نمی‌توانید تغییر دهید، واکنش نشان ندهید، از استرس و اضطراب کمتری برخوردار خواهید شد. این پذیرش به شما کمک می‌کند تا انرژی و توجه خود را به مسائلی که قابل کنترل هستند متمرکز کنید و از احساس ناامیدی و نگرانی جلوگیری کنید.

زندگی خود را بسازید و به رؤیاهای خود پایبند باشید

داشتن یک چشم‌انداز روشن و دنبال کردن آن بدون توجه به موانع، به شما قدرت و انگیزه می‌دهد. این کار نه تنها به شما احساس هدفمندی می‌دهد، بلکه به شما کمک می‌کند تا بر روی مسیر خود متمرکز بمانید و از اهداف و ارزش‌های خود منحرف نشوید.

قوی شدن در ذهن، بدن، روح و احساسات

با تمرین و مراقبت از هر یک از این جنبه‌ها، می‌توانید به فردی مقاوم‌تر و متعادل‌تر تبدیل شوید. این کار به شما امکان می‌دهد تا با چالش‌های زندگی بهتر مقابله کنید و در مواجهه با مشکلات، با آرامش و اطمینان بیشتری برخورد کنید.

درخواست نکردن اجازه و توجه، و انجام آنچه که درست می‌دانید

درخواست مداوم برای تأیید و توجه، می‌تواند نشانه‌ای از کمبود اعتماد به نفس باشد. به جای اینکه منتظر تأیید دیگران باشید، به خود اعتماد کنید و آنچه که درست می‌دانید را انجام دهید. این رفتار به شما قدرت بیشتری می‌بخشد و نشان می‌دهد که شما به تصمیم‌گیری‌های خود اطمینان دارید.

یادگیری مبارزه و شرکت در مبارزات برای فهمیدن قدرت خود

یادگیری هنرهای رزمی و شرکت در مبارزات، می‌تواند به شما احساس قدرت و اعتماد به نفس بیشتری بدهد. این تجربه نه تنها به شما اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد، بلکه به شما نشان می‌دهد که می‌توانید در مواجهه با ترس‌ها و موانع، با قدرت و شجاعت عمل کنید.

@management_skill

💢ساکش توی دستش بود، سنگین و محکم. نگاهش سرگردون، انگار اولین‌بار بود که می‌خواست مترو سوار بشه.
شلوغی، ازدحام، صدای همهمه… اما با همه‌ی این‌ها، رسم مردونگی رو به جا آورد و همراهش—یه خانم نسبتاً مسن—رو زودتر فرستاد داخل واگن.
و درست همون لحظه، درب مترو بسته شد.
یک لحظه شوکه شد.
خانم، داخل قطار، نگران و سردرگم.
مرد، بیرون قطار، مستأصل و بی‌قرار.
*دست‌ها روی شیشه، صدای کوبیدن به در… اما مگه فایده‌ای داشت؟*
*درب مترو رو نمی‌شه از داخل باز کرد. هیچ‌وقت و هرگز.*

قطار، بی‌توجه به استیصال این دو نفر، راهش رو گرفت و رفت.
و مردم اطراف؟ فقط نگاه کردند.
نه کسی کمکی کرد، نه کسی حتی اعتراضی. شاید نمی‌تونستن، شاید هم براشون مهم نبود.

🔹 *فرق درب مترو با درهای دیگه چیه؟*

درب خونه، مغازه، اداره… هر جا باشی، یه نفر از اون طرف می‌تونه در رو باز کنه. کسی پشت در نمونه.
اما درب مترو این‌جوری نیست. وقتی بسته بشه، بسته شده.
نه التماس و ضربه زدن فایده داره، نه اضطراب و نگرانی. چون اصلاً "باز شدن دوباره" براش تعریف نشده.
*و این، شباهت عجیبی به دنیای مدیریت داره…*

🔹 *مدیر درب مترویی vs. رهبرِ درب‌های کنترل شونده*

۳۰ سال پیش، هایفتز (Heifetz) یه نظریه مهم داد: "رهبری تطبیقی".
خلاصه‌ش اینه که رهبران واقعی توی بحران‌ها خشک و بی‌انعطاف نیستن. اون‌ها قوانین رو می‌شناسن، ولی می‌دونن که توی بعضی شرایط، قانون کافی نیست!
اینجاست که فرق مدیر و رهبر معلوم می‌شه:

🚇 *مدیرای درب مترویی:*
✅ فقط مجری قوانین و فرآیندها هستن.
✅ کاری به این ندارن که یه نفر جا بمونه، چون "دستور اینه!"
✅ حتی اگه ببینن سیستم داره ضرر می‌زنه، می‌گن: "مامورم و معذور!"

🔓 *رهبرای واقعی:*
✅ شرایط رو درک می‌کنن، قوانین رو متناسب با نیازها اجرا می‌کنن.
✅ حواسشون هست که "قانون"، هدف نیست، یه وسیله‌ست برای بهتر شدن اوضاع.
✅ وقتی کسی جا بمونه، در رو باز می‌کنن، چون هدفشون آدم‌ها هستن، نه فقط اجرا کردن یه سری دستور.
🔹 غرور مدیریتی؛ وقتی مدیرها شبیه درب مترو می‌شن!
🔹 یه اتفاق رایج اینه که مدیرای تازه‌کار، بیشتر از بقیه درگیر "غرور مدیریتی" می‌شن.
🔹 چون هنوز اعتمادبه‌نفس کافی ندارن، به قوانین می‌چسبن و فکر می‌کنن هرچی خشک‌تر اجراش کنن، مدیر بهتری می‌شن.
🔹 اینطوری کم‌کم یادشون می‌ره که هدف، اجرا کردن قانون نیست؛ هدف، نتیجه گرفتنه!
🚇 منتظرن درب مترو بسته بشه و بعد بگن: "دستور همینه، نمی‌تونم کاری کنم!"
🚇 اگه یه فرصت خوب از دست بره، باز هم مهم نیست، چون "فرآیند اینو می‌گه!"

*و اینجا، همون‌جاییه که مدیریت از رهبری جدا می‌شه.*

📌 *نکته پایانی:*
*رهبری از جایی شروع می‌شه که قوانین و مقررات دیگه جواب نمی‌دن و پاسخگوی شرایط نیستن.*

🤔🤔 *لطفا به این چندتا سوال پایین فکر کنید:*
👋تا حالا شده توی زندگیت، یا کارت، یا حتی جامعه، به خاطر رفتار "درب مترویی"، یه فرصت مهم رو از دست بدی؟
👋تا حالا شده که یه مدیرِ درب مترویی، جلوی رشد، موفقیت یا تغییرات خوب رو بگیره؟
✅ آیا تو فقط یه مجری هستی که می‌گه "این قانونشه"؟
✅ یا رهبر واقعی‌ای که می‌دونه چه وقت باید درها رو باز کنه؟

✍️ دکترعلیرضاکوشکی_جهرمی

@hrm_academy

💢۶ نشانه که می‌گویند شما در شغل اشتباهی هستید!

🔸مشاغلی که در آن‌ها کار می‌کنیم بخش بزرگی از زندگی ما را تشکیل می‌دهند، اما بسیاری از ما مجبور می‌شویم در نقش‌هایی قرار بگیریم که شاید دوست نداشته باشیم یا در طول دوران حرفه‌ای کار خود، برای آن ساخته نشده‌ایم.
هدف کلیدی این است که در درازمدت به وضعیت رضایت‌بخشی برسیم و خروجی مثبتی از کارمان داشته باشیم؛ نه اینکه بیشتر اوقات ناراضی باشیم.

🔸برای رسیدن به این هدف، باید دنبال چیزهایی برویم که ما را خوشحال می‌کنند و باعث احساس رضایت ما می‌شوند. بنابراین، چه نشانه‌هایی وجود دارد که بگویند شما در شغلی اشتباهی مشغول به کار هستید؟

1⃣ اگر دلیل مشخصی ندارید، شما در شغل اشتباهی هستید

مطمئنا، تعداد کمی از ما صبح روز شنبه از خواب بیدار می‌شوند و داد می‌زنند: «من خوشحالم که امروز سر کار می‌روم!»
اگر می‌توانید پاسخ دهید چرا هر روز صبح از خواب بیدار می‌شوید تا به سر کار بروید، (غیر از حقوق و فراتر از آن)، دارای یک حس، هدف و معنای روشن درباره کارتان هستید. اما اگر واقع‌بینانه به موقعیت خود نگاه کنید و هیچ دلیل یا ارزشی برای رفتن سر کار پیدا نمی‌کنید یا کارتان برایتان هیچ ارزشی ندارد، یک نشانه بزرگ است.

2⃣ آیا شما فاقد هدف هستید؟

ممکن است همه افراد دارای هدف نباشند و هدف‌گذاری به طور طبیعی برای همه اتفاق نیفتد ولی همچنان بخش مهمی از توسعه فردی و حتی بهره‌وری است.
اگر در تلاش برای شناسایی اهداف کوتاه مدت تا میان مدت هستید، ممکن است به این دلیل باشد که واقعا چشم‌اندازی از شغل خود برای آینده نمی‌بینید.

3⃣ آیا احساس کمبود علاقه و الهام دارید؟

اگر می‌بینید دائما در حال رویاپردازی یا شمارش معکوس هستید و به هنر تعلل در محل کار (حتی زمانی که فوق‌العاده مشغول هستید) و به حداکثر رساندن روزهای بیماری، متوسل می‌شوید، نشانه بزرگی از قرار گرفتن در شغلی اشتباهی است. اگر فقط سعی می‌کنید خودتان را مشغول کار نشان دهید ولی احساس کمبود علاقه و انگیزه دارید، شغل اشتباهی انتخاب کردید.

4⃣ آیا شغل‌تان شما را خوشحال نمی‌کند؟

در هر شغلی، روزها و هفته‌های بدی وجود دارد ولی در کل شغل شما نباید شبیه سیاه‌چاله‌ای باشد که شادی شما را می‌خشکاند.
اگر اغلب خود را بداخلاق، بی صبر، مضطرب و بی‌حال می‌بینید، این می‌تواند ایده عاقلانه‌ای برای گشتن به دنبال شغل دیگری باشد.

5⃣ آیا احساس کامل نبودن می‌کنید؟

هر چقدر هم در کارتان عالی باشید؛ اگر آن را کامل نمی‌بینید؛ ادامه آن فایده ندارد. شاید احساس کنید خودتان را ارزان می‌فروشید و به پتانسیل‌های خود دست پیدا نمی‌کنید. ممکن است باور داشته باشید نقاط قوت یا استعدادهایی که دارید به هدر می‌روند و در نتیجه احساس ناامیدی و نارضایتی کنید.

6⃣ آیا ارتباطی با خودتان ندارید؟

به طور کلی، اصول‌ها، ارزش‌ها، نیازها و خواسته‌های ما باید با کارمان نیز همسو باشد.
اگر یک روز کاری را آغاز کردید ولی متوجه شدید که شبیه خودتان نیستید یا با ارزش‌های اصلی و فرهنگ کاری‌تان مخالفت دارد، می‌تواند نشانه‌ای از بودن در شغل اشتباهی باشد.

@management_skill

💢ذهنیت هوش مصنوعی: از ابزار تا شریک فکری

■اکثر افراد هوش مصنوعی را صرفاً یک ابزار می‌دانند. اما رهبران، نوآوران و افراد با عملکرد بالا آن را به‌عنوان یک شریک فکری می‌بینند. آن‌ها دارای ذهنیت هوش مصنوعی (AI Mindset) هستند.

□ذهنیت هوش مصنوعی چیست؟
ذهینت هوش مصنوعی به معنای پذیرش هوش مصنوعی به عنوان یک شریک فکری است. این ذهنیت به شما کمک می‌کند تا از هوش مصنوعی برای تقویت قابلیت‌های خود، یادگیری سریع‌تر و کشف فرصت‌های جدید استفاده کنید. 

●چرا باید ذهنیت هوش مصنوعی را بپذیریم؟
• تفکر عمیق تر، سریع‌تر و خلاقانه‌تر
• شکستن محدودیت‌ها و افزایش توانایی‌های فردی
• تبدیل داده‌ها به بینش و بینش به اقدام
• حفظ برتری در دنیایی که با سرعت هوش مصنوعی در حال تغییر است.

○چگونه ذهنیت هوش مصنوعی را در خود تقویت کنیم؟

۱. تفکر در قالب پرامپت‌ها: تبدیل هوش مصنوعی به شریک فکری نهایی
▪︎چگونه؟
• سؤالات استراتژیک‌تر و عمیق‌تر از هوش مصنوعی بپرسید تا تفکر خود را ارتقا دهید.
• از هوش مصنوعی برای به چالش کشیدن فرضیات، جرقه زدن ایده‌های جدید و استخراج سریع‌تر بینش‌ها استفاده کنید.
• به هوش مصنوعی نه به‌عنوان یک ماشین پاسخ‌گو، بلکه به‌عنوان یک همکار در نوآوری نگاه کنید.
🔹مثال: قبل از اتخاذ یک تصمیم مهم، از هوش مصنوعی بپرسید: «سه دیدگاهی که ممکن است نادیده گرفته باشم، چیست؟»

۲. خودکارسازی برای افزایش بهره‌وری: آزادسازی ذهن برای کارهای با ارزش بالا
▪︎چگونه؟
• کارهای تکراری را شناسایی کنید و به هوش مصنوعی بسپارید (مانند ایمیل‌ها، زمان‌بندی جلسات، تحقیقات).
• از هوش مصنوعی برای ساده‌سازی فرآیندها، سازماندهی اطلاعات و خلاصه‌سازی نکات کلیدی استفاده کنید.
• از مشغله‌های روزمره به تفکر استراتژیک تغییر مسیر دهید—هوش مصنوعی کارهای روزمره را انجام می‌دهد تا شما روی راهبرد متمرکز شوید.
🔹مثال: از هوش مصنوعی بخواهید یک کتاب را در چند دقیقه خلاصه کند و سپس از نکات کلیدی آن استفاده کنید.

۳. آزمایش و نوآوری: بدون ترس با هوش مصنوعی آزمایش کنید
▪︎چگونه؟
• از هوش مصنوعی برای نمونه‌سازی ایده‌ها، آزمایش راهکارها و اصلاح استراتژی‌ها استفاده کنید.
• ذهنیت آزمایشی را در خود پرورش دهید—از هوش مصنوعی بخواهید ۱۰ نسخه متفاوت از یک ایده ارائه دهد.
🔹مثال: به جای پرسیدن «بهترین روش برای ارائه ایده من چیست؟» بپرسید: «۵ روش کاملاً متفاوت برای ارائه ایده‌ام به من بده.»

■ذهنیت هوش مصنوعی به معنای جایگزینی آن با هوش انسانی نیست
پرورش ذهنیت هوش مصنوعی درباره جایگزینی هوش انسانی نیست، بلکه به معنای گسترش و تقویت آن است.
هوش مصنوعی نه تنها یک ابزار قدرتمند است، بلکه می‌تواند به یک شریک فکری تبدیل شود که به شما کمک می‌کند فراتر از محدودیت‌ها فکر کنید و به اهدافی دست یابید که قبلاً غیرممکن به نظر می‌رسید.

@management_ai

💢مدیری به من می گفت: ما همه کارها را انجام میدهیم اما هنوز کارکنان مقاومت میکنند.

من گفتم : بیشتر توضیح بده

او با گله مندی پاسخ داد: تعداد زیادی از کارکنان هنوز هم در قالب شیوه های قدیمی و سنتی کار میکنند . به اعتقاد من طبیعت بشر مقاومت در برابر همه چیز است.

از او پرسیدم : اگر تو 100 میلیون دلار برنده شوی ایا از پذیرفتن این پول امتناع میکنید؟

گفت : سر به سرم می گذارید ؟ معلومه که نه

به اوگفتم :پس طبیعت بشر مقاومت در برابر همه چیز نیست. انسانها اگر ببینند که تغییر برایشان بیشترین منافع را دارد مقاومت نخواهند کرد. آیا سیستم های منابع انسانی شما برای افراد روشن کرده اند که اجرای تحول در خودشان و در فرآیند هایشان بیشترین منفعت را دارد ؟

پرسید : سیستم منابع انسانی ؟؟؟

گفتم : بله ، ارزیابی عملکرد، حقوق و دستمزد، ترفیعات، رفاهی ، ارتقاء و ....
برای تو مثالی میزنم  :
ممکن است تو در چشم انداز و اهداف خود تعریف کرده ای که مشتری باید در مرکز توجه باشد. اما ارزیابی عملکرد تو  در این زمینه هیچ شاخصی برای اندازه گیری رضایت مشتری و پاداش به این رضایت و .... ندارد
نظام حقوق تو بر این اساس بنیان گذاری شده است که کارکنان به ازای خطای کمتر حقوق بیشتر میگیرد نه بر اساس نو آوری بیشتر ( که خود مستلزم خطاست )
و گذشته از اینها، شاخص تو برای اندازه گیری میزان نوآوری کارکنان ات چیست؟
وقتی تصمیم گیری در مورد ارتقای افراد اغلب به شیوه ذهنی انجام می شود، وقتی که برای کارمند یابی خود از حس خودت استفاده میکنی و برنامه ای برای تشویق و تفوبض امور به تیم ها و نه افراد نداری و .....
اینها همه نشان از نبود سیستم ها ی منابع انسانی در سازمان توست.

✍برگرفته از کتاب رهبری تحول - جان پی کاتر - ترجمه دکتر مهدی ایران نژاد

@transformation_m

💢فرایند خلق عادت جدید

■خلق عادت را می‌توان به چهار گام ساده قسمت کرد: نشانه، انگیزه، پاسخ، پاداش.

• نشانه (آشکارش کنید):
یکی از عادت‌های هر روزه‌ فعلی‌تان را شناسایی کنید و سپس عادت جدید را با آن همراه سازید. مثلاً «هر روز صبح پس از نوشیدن قهوه، دو دقیقه می‌دوم.»

• انگیزه (جذابش کنید):
اگر می‌خواهید رفتاری برایتان جذاب شود، یکی از کارهای دل‌خواهتان را با آن انجام دهید. مثلا «در حین دویدن روی تردمیل به موسیقی مورد علاقه‌تان گوش دهید.»

• پاسخ (آسانش کنید):
انسان گزینه‌ای را انتخاب می‌کند که تلاش کمتری می‌طلبد؛ بنابراین هر عملی که به انرژی بیشتری نیاز دارد، احتمال انجامش کمتر است. اگر هدفتان شرکت در ماراتن است، انرژی زیادی لازم دارید. درحالی‌که عادتِ دو دقیقه دویدن در روز نیاز به انرژی خاصی ندارد و احتمال انجامِ آن بیشتر است.

• پاداش (رضایت‌بخش کنید):
در آغاز کار برای باقی ماندن در مسیر، به یک پاداش آنی نیاز دارید. برای مثال با ورزش کردن در همان ابتدا عضله‌هایی جذاب نمی‌سازید اما با ماساژ پس از ورزش پاداشی سریع به خود می‌دهید.

@planing_tm

💢آفتابه لگن؛ هفت دست! استراتژی؛ هیچی!

🖊️دکتر مجتبی لشکربلوکی

■یک واقعیت غم انگیز؛ ایران جزو با سابقه ترین کشورهای دنیا در زمینه برنامه توسعه است. شاید هیچ کشوری به اندازه ایران برنامه توسعه ننوشته است. ما از سال ۱۳۲۸ تاکنون ۱۱ برنامه توسعه (پیش و پس از انقلاب) نوشته ایم و داریم می رویم برای دوازدهمینش.

□در شرکت ها هم وضعیت همین است. میلیاردها تومان و هزاران ساعت صرف برنامه ریزی استراتژیک می شود اما وقتی با خودمان خلوت می کنیم احساس می کنیم بی فایده بوده است. چرا؟

●امروزه همه سازمان ها بیانیه های زیبا دارند و اسناد راهبردی. فرآیندهای عریض و طویل و جلسات طولانی اما ته قضيه چیزی در نمی آید. میان این همه سند و نوشته و گزارش، یک چیز مفقود است: استراتژی.

○مفهوم استراتژی زاييده رقابت و محدوديت است. ما (انسان ها و کسب وکارها و ملت ها) در جهانی پر از رقابت و محـدوديت زنـدگی می‌کنیم. زمان محدودی داریم. توان محدودی داریم. پول محدودی هم داریم. اعتبارمان هم محدود است. نمی‌توانیم در همه حوزه‌ها ورود کنیم. نمی‌توانیم در همه عرصه ها عالی باشیم. نمی توانیم به همه موضوعات توجه کنیم. صرف منابع محدود در انبوهی از موضوعات (مهم و غيرمهم) جریمه‌اش واگذاری بازی به کسانی است كه منابع محدود خـود را بر موضوعات مهم و درست متمركز كرده اند.

■مثلا در کسب و کار: شرکت بهار روی مشتریان هدف (مناطق شهری، طبقه متوسط دارای تحصیلات دانشگاهی و کارمند) تمرکز می کند ولی شرکت پاییز مشتری هدف خود را مشخص نمی کند و توان محدود خود را به صورت پراکنده و تصادفی به هر مشتری ای که در سازمان را بکوبد تخصیص می دهد. کدام موفق خواهند بود؟

□یا مثلا احمد در شبانه روز زمانش را به یادگیری زبان فرانسه، بیگ دیتا و هوش مصنوعی تخصیص می دهد چون تشخیص داده است جهان آینده، دنیای دیتا، رباتیک، ماشین های هوشمند و روابط بین الملل است. محمود همان زمان را دارد اما وقتش را به هر چه پیش آید تخصیص می دهد. چون نقطه تمرکزی ندارد. چون مساله ای ندارد!

●ماهیت استراتژی، تشخیص مسایل و موضوعات اصلی و تمركز منابع (زمان و توان و سرمایه و ارتباطات) در جهت تحقـق منـافع نهفتـه در آنهاسـت. فلسـفه استراتژی ساده است: مهم ترین مسایل‌ات را بشناس، روی آن ها تمرکز کن. برای آن ها جواب پیدا کن و دو دستی بچسب به عملی کردن آن پاسخ ها و منابع‌ محدودت را به آن ها تخصیص بده تا دستيابی به موفقیت تمرکزت را از دست نده. بـدون شناخت و شکار سوالات استراتژیک و تمرکز توان و زمان و تخصیص منابع به آن سوالات، به موفقیت استراتژیك نمی‌رسیم. فرمول خلاصه استراتژی: تشخیص + تدبیر + تخصیص.

○افراد و کسب وکارها و ملت ها نه‌تنها باید هوشمندانه برای مسائل چاره‌جویی کنند بلکه مهم‌تر از آن، باید هوشمندانه مسائل را انتخاب کنند. یکی از عوامل مهم موفقیت کشورها و سازمان‌های موفق، دقت فراوان آن‌ها در انتخاب صورت‌مساله‌ای است که باید برای آن‌وقت بگذارند. بسیارند سازمان‌هایی که وقت و توان زیادی را صرف موضوعات و مسائلی می‌کنند که به فرض حل شدن، کمک چندانی به تحقق هدف نهایی آنها نمی‌کند. حکمرانانی که نتوانند مسایل اصلی عصر و زمان خود را بشناسند و جواب های درست برای آن مسایل طراحی و اجرا کنند. زندگی شهروندان هم نسل خود و احتمالا نسل بعدی را تباه می کنند.

■تجویز راهبردی:
بگذارید با سه سوال این مطلب را به پایان ببریم:
• مهم ترین مساله‌ای که من در زندگی شخصی ام یا در کسب و کارم یا در کشور در سه سال آینده (یا تا ده سال آینده) باید به آن توجه کنم چیست؟ (تشخیص یا مساله یابی استراتژیک)
• پاسخ من، انتخاب من، جواب من، اقدامات من، طراحی من در قبال سوالات استراتژیکی که تشخیص داده ام چیست؟ آیا جواب من یک پاسخ و انتخاب مشخص است یا کلی گویی؟ از کجا می توانم از درستی پاسخ خودم اطمینان حاصل کنم؟ (تدبیر یا پاسخ یابی استراتژیک)
• آیا زمان و توانی که روی مسایل و پاسخ های استراتژیک می گذارم با بقیه مسایل و موضوعات زندگی یا کسب کارم یا کشورم یکی است؟ آیا به عوامل و منابع لازم برای پاسخدهی به سوالات استراتژیک دستیابی دارم؟ (تخصیص و/یا دستیابی استراتژیک)

□این سوالات ارزش آن را دارند که بارها و بارها به آن فکر کنیم.
استراتژی انشا نویسی نیست. مشتی جملات زیبا و باکلاس نیست. استراتژی آرزو نیست. استراتژی یعنی چند انتخاب دردناک سرنوشت ساز. تفاوت آدم ها، کسب وکارها و کشورهای موفق در فکر کردن به همین سه سوال نهفته است. این فرمول ساده را بخاطر بسپارید: تشخیص، تدبیر، تخصیص!

@strategym_academy