رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ﴾ [لقمان: ١٨]
▫️«و [از روی غرور و تکبر] از مردم روی نگردان»

یحیی بن معین می‌گوید: هیچ‌کس را همانند احمد بن حنبل ندیدم، پنجاه سال با او همنشین بودیم، اما هیچگاه بابت شایستگی‌ها و خوبی‌های خویش بر ما فخر نورزید. [1]
ایشان -که خداوند رحمتش کند- می‌گفت: همه ما مسکین هستیم. [2]

تواضع یعنی:
مالی که تو را متکبر سازد، فقر است
علمی که تو را مغرور کند، جهل است
جایگاهی که تو را ظالم گرداند، انحطاط است
و قدرتی که از تو، فردی ستمکار بسازد، موجب ضعف است.
ثروت و شهرت و علم را تنها نزد افراد متواضع خواهی یافت.

📚پی‌نوشت‌ها:
[1] حلية الأولياء لأبی نعيم الأصبهانی، ج9، ص181.
[2] المجالسة وجواهر العلم، أبو بكر الدينوری، ج3، ص527.
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ﴾ [البقرة: ٣۴]
▫️«[یاد کن] هنگامی که به فرشتگان گفتیم: «برای [بزرگداشت و احترام، بر] آدم سجده کنید»؛ پس [همگی] سجده کردند جز ابلیس که خودداری کرد و تکبر ورزید و از کافران شد.»

امتناع ابلیس از سجده‌ای که خداوند به آن فرمان داده بود، موجب رانده شدنش از درگاه متعال شد.
حال اگر در حالت ابلیس و حالت مسلمانی که نماز نمی‌خواند بیندیشیم، شگفت‌زده می‌شویم.
شیطان از سجده به آدم (علیه السلام) سر باز زد، اما شخص تارک الصلاة از سجده به پروردگار آدم، امتناع می‌ورزد.
پاک و منزه است خداوندی که اینقدر نسبت به این امت، مهربان و بردبار است.
او بندگانش را صبح و شب به بازگشت به سوی خود، فرا می‌خواند. هرچند گناهش بزرگ و خطاهایش بسیار باشد و هرچند که هجران طولانی شود!
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

🔴 تغییر معنای کلمات قرآنی نزد مردم از عوامل ایجاد شبهات و کج‌فهمی‌ها


هر واژه داستان خودش را دارد. مثلا معنی کلمهٔ «مهربانی، رحمت» را ما از روز اول نمی‌دانستیم اما بارها این کلمه را در سیاق‌های گوناگون شنیدیم تا تصوری از معنایش به دست آوردیم. همین تصور، داستان آن کلمه است.

قرآن هم کلمات خودش و اصطلاحات خودش را دارد. اگر کلمه‌ای در قرآن بسیار تکرار شود نشان از اهمیت آن است. ممکن است کلمه‌ای هم در قرآن به کار برده شود هم توسط مردم، اما معنایش نزد مردم داستان دیگری داشته باشد و داستان قرآنی‌اش چیز دیگری باشد.

مثلا کلمهٔ «رحمت» و کلمهٔ «ظلم» هر دو واژه‌هایی قرآنی هستند، اما داستان نسخه‌ای که این کلمه در بین مردم دارد با نسخهٔ قرآنی آن متفاوت است. مشکل آنجا رخ می‌دهد که فرد، داستان این کلمه در بیرون از قرآن را بر این کلمه در سیاق قرآنی‌اش حاکم کند. مثلا: {تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَاۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ} [بقره: ۲۲۹] اینجا در سیاق طلاق از حدود الهی سخن گفته شده، یعنی جاهایی که عبور از آن جایز نیست. سپس عبورکنندگان از این حدود، ستمگر نامیده شده‌اند. در نگاه بیشتر مردم، ظلم یعنی زیر پا گذاشتن حق دیگران اما اینجا هرچند سخن از طلاق است، آنچه ظلم نامیده شده عبور از حدود الهی است. از این دست آیات بسیار است، اما حرف من چیست؟

می‌گویم: وقتی تصور من از واژه‌ای از طریق قرآن و وحی شکل گرفته باشد آن واژه گسترده‌تر می‌شود و داستانش هم بزرگتر چون قطعا ستم در حق مردم و حتی حیوانات هم ظلم است، اما داستان این واژه در میان مردم به حدی ناقص است که بزرگترین ظلم یعنی شرک در حق خداوند و عبور از حدود الهی را شامل نمی‌شود. در نگاه مردم کسی که به سگ‌ها غذا می‌دهد و به مردم لبخند می‌زند و حق کسی را نخورده اما مرتکب شرک می‌شود ظالم نیست!

چطور واژه‌های قرآنی وارد زندگی ما شوند؟ نخست از طریق آشنایی زودهنگام با قرآن. برای همین در گذشته کودکان در سنین کم با قرآن آشنا می‌شدند و در سرزمین‌هایی، بسیاری از کودکان تا سن نه سالگی حافظ قرآن می‌شدند. به این ترتیب داستان واژه‌ها در قرآن فراموش نمی‌شد و به حاشیه نمی‌رفت. همینطور بسیار خواندن قرآن با ترجمهٔ معانی، به روشن شدن معانی قرآنی در ذهن ما می‌انجامد. واژه‌هایی مانند «علم»، «جهل»، «ظلم»، «جرم»، «رحمت» و... داستان قرآنی متفاوتی با همین کلمات در کاربرد جامعه دارد. جالب است که برخی از همین واژه‌های قرآنی یا وحیانی بعدها توسط جریان سکولار به نفع خودشان یا علیه مخالفانشان مصادره شد. مثلا واژه‌های «تجدید، تجدّد» یا «اصلاح» یا «جهل» که در معنایی کاملا مغایر مورد سوء استفاده قرار گرفتند.

حفظ قرآن تنها حفظ ظاهر حروف آن نیست. بازگشت به معانی قرآن و روایت قرآن از کلمات پرکاربرد نیز حیاتی است. آیا قرآن نقشی در شکل گیری داستان کلمات در ذهن من دارد؟ پرسش مهم این است.

✍️ عبدالله محمد
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸 @no_atheism | رد شبهات ملحدین

⁉️ چرا حکومت اسلامی حقّ دخالت در زندگی جنسی مردم را دارد؟!

یکی از شبهات رایج اسلام‌ستیزان معاصر این است که می‌گویند احکامی مانند حدود مربوط به زناکاران و لواط‌کاران و... مصداق دخالت در زندگی خصوصیِ جنسی مردم است و چنین رویکردی مخالف با «آزادی» است، در حالی که در حقیقت این‌گونه احکام اسلامی نه برای دخالت در زندگی خصوصی و نقض آزادی، بلکه برای «حفظ سلامت جامعه» اجرایی می‌شوند.

در عهد معاصر، چه در کشورهای کافر و چه کشورهای مسلمان‌نشین، عموم مردم روز به روز از نظر جنسی بی‌بندوبارتر شده‌اند و این روند همچنان هم ادامه دارد. در نتیجۀ همین بی‌بندوباری‌های جنسی بیماری‌هایی مانند HIV (ایدز) و HPV که بیماری بسیار خطرناکی است، بین مردم شایع شده‌اند.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یک عفونت ویروسی شایع با بیش از 200 نوع است که برخی از انواع پرخطر آن (High Risk) می‌توانند به سرطان‌های رکتوم، دهانه رحم، مقعد، گلو و دیگر نواحی منجر شوند، بنابراین مراقبت‌های پیشگیرانه اهمیت زیادی دارد. این ویروس عمدتاً از طریق تماس‌های جنسی و تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. برای پیشگیری، واکسیناسیون، استفاده از روش‌های محافظتی در رابطه جنسی و انجام غربالگری‌های منظم توصیه می‌شود. علائم ظاهری ممکن است شامل زگیل‌های تناسلی باشد، اما بسیاری از عفونت‌ها بدون علامت هستند. در خانم‌ها با انجام تست «پاپ اسمیر»، به شرطی که ویروس در حالت نهفتگی نباشد، قابل تشخیص است، اما تشخیص این بیماری در آقایانِ مبتلا، بسیار سخت و همراه با خطای تشخیص است، یعنی ممکن است شخصی مبتلا به این ویروس باشد، اما در تست‌های پزشکی مشخص نشود. اگر یک خانم مبتلا هم در دوره نهفتگی ویروس باشد، بیماری او غیرقابل تشخیص است. معضل نهفتگی ویروس که هم در آقایان و هم در خانم‌های مبتلا وجود دارد به این معناست که ممکن است یک فرد مبتلا هنگام ازدواج با یک شخص سالم، در تست‌های پزشکی مربوطه سالم به نظر برسد، اما بعد از چندین سال مشخّص شود که به علت رابطه جنسی که در گذشته داشته‌است، ویروس HPV در بدنش وجود داشته است و آن را به شریک خود نیز منتقل کند! [1] البته باید اشاره نمود که درصد بسیار ناچیزی از مبتلایان، ممکن است از طریقی غیر از رابطه جنسی به این ویروس مبتلا شده باشند.

تنها راه موجود حال حاضر برای پیشگیری از ابتلای افراد سالم، تزریق واکسن گارداسیل در سه دوز می‌باشد که آن هم در بهترین حالت فقط در برابر 9 نوع پرخطر از حدود 200 نوعِ این ویروس، حدود 90 درصد ایمنی ایجاد می‌کند و همچنان 10 درصد احتمال ابتلا به همان 9 نوع پرخطر هم وجود دارد، از طرفی خطر ابتلا به بیش از 190 نوع دیگر این ویروس همچنان پابرجاست. البته این به معنای بی‌اثری واکسن نیست، تزریق واکسن برای همه، حتی مبتلایان توصیه می‌شود، اما باید دقت شود که این واکسن سپری پولادین و نفوذناپذیر در برابر انواع این ویروس یا سایر عفونت‌های تناسلی نیست، بلکه صرفاً در حال حاضر قوی‌ترین سپر موجود است. قیمت این واکسن‌ها، به خصوص نوع آمریکایی آن که ایمنی بیشتری را ایجاد می‌کند، بسیار بالا است. از طرفی به علت وجود قاچاقچی‌های دارو و بازار سیاه گستردۀ این واکسن مشخص نیست که در تمام مراحل رسیدن آن واکسن از آمریکا تا مصرف‌کننده، نگهداری درست از واکسن (شرایط انجماد و...) صورت گرفته باشد و تأثیر آن تضعیف نشده باشد. لازم به ذکر است که با توجه به بحرانی بودن این معضل، تزریق این واکسن به تمام نوجوانان و جوانان و بزرگسالانی که قصد ازدواج دارند توصیه می‌شود. اخیراً یک توییت از شخصی که در یکی از آزمایشگاه‌های ایران شاغل است نشر شده‌است که می‌گفتند از 7 نمونه مراجعه به آزمایشگاه محلّ کار ایشان، 6 مورد مبتلا به HPV بوده‌اند که 4 مورد از آن 6 مورد هم از نوع پرخطر(High Risk) بوده‌اند.

همین معضل که نتیجۀ عیّاشی و لاابالی‌گری عدّه‌ای محدود است، تمام جامعه را گرفتار کرده‌است. افراد پاکدامنی که می‌خواهند با شخصی ازدواج کنند، باید هزینه‌ای بسیار گزاف را بابت واکسن گارداسیل و... بپردازند، اما باز هم اطمینان 100درصدی از ایمنی خود ندارند.

بنابراین همان‌طور که مشخص گردید، عیّاشی‌های جنسی خصوصی دیگران، دیگر چندان هم خصوصی نیست و یک جامعه را گرفتار خود می‌کند! بنابراین حاکمیت اسلامی وظیفه دارد با تمام ابزارهای در اختیار خود، بی‌بندوباران جنسی را شناسایی و مجازات و قرنطینه (زندانی) کند تا جامعه را از شرّ آن‌ها حفظ کند. این فقط یکی از معضلات جسمی مربوط به ترویج بی‌بندوباری جنسی بود، بیماری‌های زیاد دیگری وجود دارد که توسط بی‌‌بندوبارانِ جنسی در جامعه شایع می‌شود که HPV فقط یکی از آن‌ها بود که شرح مختصر آن داده شد. معضلات اخلاقی ناشی از شایع شدن بی‌بندوباری جنسی مطرح نگردید، چون معمولاً همه از آن مُطّلع‌اند.

📚پی‌نوشت:
[1] bit.ly/3YJCYAG
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

[2] اصطلاح «اسلامیین» (اسلام‌گرایان) در میراث اسلامی معادل کلمه «مسلمین» است، برای مثال ابوالحسن اشعری (۳۲۴ هـ.ق) کتاب خود «مقالات الاسلاميين» تالیف کرده است و نویسنده معاصر وی، بلخی معتزلی (۳۱۶ هـ.ق) نیز کتابی با همین عنوان نوشته است. روایت شده است که رسول خدا به سفانه دختر حاتم طایی فرمودند: «لو كان أبوك اسلاميا لنرحمنا عليه: اگر پدرت اهل اسلام می‌بود ما بر او رحم داشتیم.»
ابن عساکر، تاریخ دمشق، تحقیق: عمر العمروی، بیروت، دار الفکر ۱۴۱۹ هـ، ۱۹۸۸ م، ۲۰۲/۶۹. و لفظ «اسلامیاً» در جاهای دیگری به شکل «مسلماً» آمده است. این حدیث ضعیف است؛ و ابن حجر – در كتاب الإصابة في تمييز الصحابة، تحقيق: عبدالله التركى وآخرون، القاهرة: مركز البحوث والداراسات العربية والاسلامية، ۱۴۲۹- هـ - ۲۰۰۸،م، ۴۷۵/۱۳ - در شرح حال سفانه دختر حاتم طائی گفته است: «طبرانی داستان وی را استخراج کرده و خرائطی آن را در «مکارم الأخلاق» از حدیث علی بن ابی طالب به شکل کامل‌تر آورده است، و در سند آن شخص مجهول است.» کلمه Islamisme در نوشته‌های غربی به معنی اسلام استعمال شده است، از آن جمله است کتاب ارنست رینان Mahomet et les origines de 1," Ieslamisme"
[3] ن.ک: به تاریخ کلمه «اسلامي»: از دلالت بر دین اسلام چنان که در کتاب‌های شرق‌شناسان و نویسندگان غربی آمده است تا دلالت آن بر عمل‌گرایان برای از سرگیری زندگی اسلامی:
Martin Kramer, "Coming to Terms: Fundamentalists or Islamists?, in Middle East Quarterly, vol. 10 no,2,2003, pp 65-78.
[4] ماکسیم رودنسون Maxime Rodinson (۱۹۱۵ - ۲۰۰۴) تاریخ‌نگار فرانسوی و مارکسیسم که تعداد زیادی کتاب در زمینه اسلام دارد، به گونه‌ای که خوانش‌هایی مبتنی بر فلسفه مادی جدلی در فهم شکل‌گیری اسلام و ماهیت آن و حرکت آن در تاریخ نوشته است و از جمله آن‌ها: "Muhammad" و "Islam et capitalism" و "L'islam: Politique et croyance"
[5] بسیاری از سکولاریسم‌های عرب آن را به الإسلاموية (اسلامیسم) تعبیر می‌کنند.
[6] Voir Francois Burgat, L'islamisme an Maghreb, Paris: Karthala. 1988, p. 14.

📚سکولاریسم طاعون عصر (https://t.me/no_atheism/3555)، سامی عامری، ص ۴٧ الی ۵١،
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#مهم
🔴 مصطلح «اسلام‌گرایان» و هدف‌های پلید پشت آن

🔻از واضح‌ترین مثال‌ها در زمینه مصطلحات، مصطلح «اسلامیون» (اسلام‌گرایان یا اسلامیست‌ها) و هر آن چیزی است که در محدودهٔ این مصطلح اشتقاق شده است. مصطلح «اسلامی» (Islamiste) (اسلامگرا) در فرانسه در اواخر دههٔ ۷۰ و در دانشگاه‌های این کشور ظاهر شد [1] و منظور از آن گروه‌هایی است که به از سرگیری زندگی اسلامی ایمان داشتند (اعم از فعالان و غیر فعالان).
فعالان عرصه اسلامی - متأسفانه - نسبت به این مصطلح بسیار غفلت کرده‌اند تا جایی که آن‌ها این اصطلاح را یک عنوان برای خود به کار می‌برند و از خودشان در مورد اصل ساخت لفظ و هدف نهایی آن سؤالی نپرسیدند و هدف خبیثانهٔ این عنوان را متوجه نشده و اثرات فاجعه بار آن بر دعوت را نفهمیدند؛ چرا که آن‌ها تنها به ظاهر لفظ و ارتباط آن با نسبت گروهی از مردم به اسلام پرداختند در حالی که هدف از این لفظ، جدایی عقیدتی بین اسلام به عنوان یک دین و مردم به عنوان افراد است؛ پس بر این اساس، قابل قبول است که مسلمانان به گروه محدودی تقسیم شوند و به آن‌ها اسلامیین [2] گفته شود و با این نشانه شناخته شوند و با این اصطلاح از گذشتهٔ مألوف و حاکم بر زبان آن‌ها که اجرای شریعت را واجب می‌دانست، متمایز شدند و در مقابل تعداد بسیار بیشتری از مسلمانان (افراد عادی) یعنی کسانی که در شیوهٔ سنتی و اصل اسلام تفاوتی قائل نبودند. پس کم کم این اصطلاح در بین عامه مردم این گونه بیان شد که: اصل عقیدتی به این معناست که اعتقاد به اجبار اجرای شریعت یک اصل اضافه شده بر مطلوب از منظر باور و ایمان است و این که مسأله شریعت از جمله اموری است که به اصل وابستگی ارتباطی ندارد، بلکه از اموری است که مسلمانان بر سر آن اختلاف نظر داشته‌اند؛ بنابراین، ضروری است که فرد مسلمان باتقوا مشکل زیادی در این راه نداشته باشد، هنگامی که کسی را ببیند که از به کاربردن تسمیه «اسلام گرایان» (به صورت آزادانه و بدون وابستگی به حزب یا جماعتی) به حکم برحذر می‌دارد؛ چرا که انکار آن در برابر این گروه محدود چه از نظر عددی و چه نظری ارتباطی به قبول اسلام یا رد آن ندارد و هیچ پیوندی بین آن و بین ممانعت از توحید و ضربه به نبوت نیست.
علاوه بر این، نام‌گذاری گروه محدودی از مسلمانان با این اصطلاح و جداسازی آن‌ها از اکثریت مردم، مجوزی است -و قطعا بوده است- برای این سخن که ظلم به اسلام‌گرایان و مجازات آن‌ها و زشت جلوه دادن آن‌ها هیچ ارتباطی به نفرت از اسلام و جنگ با آن ندارد؛ چرا که این کار تنها بیانگر رویارویی با گروهی از مسلمانان است که از عامۀ مردم به خاطر گفتن این حرف متمایزند که ضروری است زندگی اسلامی دوباره از سر گرفته شود؛ پس این جنگی علیه صاحبان آرای فاسد بوده و جنگی علیه اسلام، دین و بقیهٔ مسلمانان پاکی که به شریعت اهمیت نداده و اجرای آن برایشان اهمیتی ندارد، نخواهد بود. [3]

🔹عجیب است که جامعه‌شناس فرانسوی مکسیم رودنسون [4] کاربرد اصطلاح (Islamisme) [5] را به کلی انکار کرده است؛ چرا که او معتقد است این اصطلاح کلا یک توهم است؛ چرا که همزمان هم بر گروه اندکی از مسلمانان (آثمین: گناهکاران) و هم بر همهٔ مسلمانانی که به این دین ایمان دارند، دلالت می‌کند [6]، در حالی که کسانی که به «اسلامیین» شناخته می‌شوند این فساد را در این اصطلاح نمی‌بینند.

🔻در مقابل ساخت این واژه‌هایی که از لحاظ دلالت و نتیجه فاسد هستند، گروه بسیار زیادی از مسلمانان از مصطلحاتی که واقعاً حقیقت هستند، ابراز بیزاری کردند تا جایی که این اصطلاحات به الفاظی برای دشنام و لقب‌های زشت بدل شدند که مسلمان پرهیزگار از این که با آن نامیده شود، دوری می‌کند، مثل وابستگی به طایفه «السنة» و جانبداری از آن و کمک به اصول ثابت آن و خصوصیات آن؛ چرا که آن را نوعی «طایفی‌گری» جاهلی زشت می‌دانند.


🔖پ‌.ن:
[1] کلمه فرانسوی «اسلامی» در سال ۱۹۸۵ با یک کاربرد دلالتی جدید وارد فرهنگ انگلیسی شد و در اوج شگفتی این کار بعد از بی‌میلی و درنگ روشنفکران آنگلوساکسن و در نتیجه تغییر مترجم انگلیسی کتاب: les mouvments Islamistes dons I Egypte Contemporaine با عنوان فرعی آن و معذرت‌خواهی در پاورقی کتاب که این کلمه فرانسوی «اسلامی» هنوز در
استعمال انگلیسی نیامده است.
Gilles kepel Muslim Extremism in Egypt: The Prophet and the Pharoah, Berkeley: University of California Press, Henry, Munson. 1985, P 22.
هنری مونسن این اصطلاح را حتی بعد از آغاز به کارگیری آن در کشور آنگلوساکسونی، به عنوان یک کلمه جدید غیر دقیق توصیف کرده است:
Jr., Islam and Revolution in the Middle East, New Haven: Yale University Press, 1988, p. 4.
ادامه...
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ﴾ [العنكبوت: ۶٣]
▫️«بگو: «حمد و ستایش مخصوص الله است»؛ بلکه بیشتر آنان [در این نشانه‌ها] نمی‌اندیشند.»

اگر توصیف پروردگار را در رابطه با اکثر مردم در قرآن جستجو کنید، این اوصاف را مشاهده خواهید کرد: لا يعلمون، لا يشكرون، لا يعقلون.

اما در مقابل، پروردگار متعال می‌فرماید:
▪️﴿وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ﴾ [سبأ: ۱۳]
▫️«و[لی] اندکی از بندگانم سپاسگزارند.»

پس زیاد به مردم تکیه نکن.
کاری را که الله از تو خواسته انجام بده و چیزی را که برای توست از او تقاضا کن!
امام احمد به حاتم اصم گفت: راه در امان ماندن از مردم چیست؟
پاسخ داد: از مالت به آنان ببخش ولی از مالشان چیزی نستان. اگر مورد آزارشان قرار گرفتی، تو آنان را میازار، مصالح‌شان را برطرف نما، ولی آنان را مکلّف به برطرف نمودن مصالح خودت نکن.
امام احمد عرض کرد: ای حاتم این کار سختی است!
حاتم: گفت کاش از آن سالم و سلامت بمانی. [1]

📚پی‌نوشت:
[1] تاریخ بغداد، ج9، ص149.
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿قُرَّتُ عَيْنٍ لِي وَلَكَ﴾ [القصص: ۹]
▫️«[این پسر] نور چشم [و مایه خوشحالی] من و توست.»

این سخنی است که آسیه بنت مزاحم در مورد موسی (علیه السلام) بـه همسرش فرعون گفت.
فرعون پاسخ داد: مال تو باشد! من نیازی به آن ندارم!
پیامبر ﷺ در توضیح این داستان فرمود: سوگند به ذاتی که تنها به او سوگند خورده می‌شود، اگر فرعون همانند همسرش آسیه اقرار می‌کرد که موسی روشنی چشمانش می‌گردد، خداوند او را هم هدایت می‌کرد اما خداوند او را از آن محروم نمود. [1]
تقدیر به منطق بستگی دارد، پس فال نیک بزنید تا به آن دست یابید، کسی که شغلی پیدا می‌کند ولی درونش آن را شوم می‌داند، همانگونه خواهد بود که می‌پندارد! شخصی که ازدواج می‌کند اما در وجودش آن را معامله‌ای زیانبار محسوب می‌کند، همانگونه خواهد شد که گمان می‌‌کند.
گمان و سخن‌تان را نیک گردانید
چه بسا چیزهایی که به انسان [از سوی خداوند] داده می‌شود، نتیجهٔ چرخش زبانش باشد.

📚پی‌نوشت:
[1] السنن الکبری للنسائی، ج10، ص172ح11263؛ تفسير القرآن العظيم، ابن کثیر، ج5، ص286.
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

مرد غربی، بی‌عرضه و بی‌خاصیت شده است. یادگرفته که اگر خواهر کوچکش را با پسری غریبه درحال بازگشت به خانه دید، باید در را برایشان باز کرده و با لبخند از آن‌ها پیشوازی کند تا متهم به عقب‌ماندگی نشود.

آن‌ها جدیدا کم‌کم در حال بیدار شدن هستند اما کار از کار گذشته است. الان مگر بتوانند تلافی گذشته را کنند وگرنه چندین نسل از زن و مردشان به فنا رفته است.

ما مردان مسلمان هنوز این خزعبلات را هضم نکرده‌ایم. مردانگی و شرف، هنوز معنا دارد. برای همین هم دشمنان، مرد مسلمان را بزرگ‌ترین مانع خود می‌دانند. تهاجم فرهنگی و جنگ نرم و بی‌عرضه کردنمان، شکست خورده است. نه دبی و نه کلوپ‌های لبنان و نه انجمن‌های سخیف حقوق زنان نتوانسته‌اند جوامع ما را زمین بزنند. اکنون با هواپیما و تانک‌هایشان آمده‌اند. آنچه روی می‌دهد، جنگ ذلیل‌کردن مردِ مسلمان است. اما مرد مسلمان بوسیله همه دنیا هم ذلیل نمی‌شود.

✍️دانا نوزر جاف
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ [النور: ۳۱]
▫️«و ای مؤمنان، همگی به سوی الله توبه کنید؛ باشد که رستگار گردید.»

ابن قیم (رحمه الله) می‌گوید: بطور مطلق بهترین روز بنده، روزی است که به سوی خداوند توبه کند. [1]
در اثری [2] آمده است:
«وقتی بنده توبه می‌کند ندادهنده‌ای ندا می‌دهد که فلانی با پروردگارش آشتی نمود!»
زمانی که میان یک شخص با دوستش اختلاف و دشمنی پیش می‌آید، تمام تلاشش را می‌کند تا دوباره محبتش را جلب کند و با وی آشتی نماید و مطمئنا شایسته‌تر و سزاوارتر این است که رضای الله جلب شود.
پس هرگاه عملی انجام دادی که محبت خداوند را در قلبت خدشه‌دار کرد، برای کسب خشنودی خداوند همانگونه تلاش کن که دوست داری محبوب دنیایت را راضی کنی؛ این کار گاهی با صدقه جبران می‌شود، گاه با استغفار و نماز و قرآن؛ پس خردمندترین مردم کسی است که هرگاه از او درخواست جلب رضایت شود، این کار را بکند؛ حال در مورد خداوند متعال که ارحم الراحمین است چگونه فکر می‌کنی؟

📚پی‌نوشت‌ها:
[1] زاد المعاد في هدي خير العباد، ابن القیم، ج3، ص512.
[2] این روایت ثابت نیست هرچند مضمون آن می‌تواند درست باشد.
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

#پیام_هایی_از_قرآن

▪️﴿وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا﴾ [الفرقان: ۲۳]
▫️«و به [بررسی] کارهایشان می‌پردازیم و همه را [همچون] غباری پراکنده می‌سازیم.»

در کتاب "بحر الدموع" نوشته [امام] ابن جوزی (رحمه‌الله) از سعید بن جبیر (رحمه‌الله) روایت است که بنده روز قیامت حاضر می‌شود، نامه اعمالش به وی داده می‌شود وی در آن نامه نمازهایی که ادا کرده و روزه‌هایی را که گرفته است و اعمال صالحش را نمی‌یابد، می‌گوید: پروردگارا این نامه اعمال من نیست!
من اعمال نیکی انجام داده‌ام که در این نامه درج نشده است؛ به او گفته می‌شود: پروردگارت به خطا نمی‌رود و فراموش نمی‌کند، اعمالت با غیبت کردن مردم، از بین رفته است. [1]
برحذر باش از اینکه خدا را برای دیگران عبادت کنی و فردای قیامت نیکی‌هایت را به کسی بدهی که قلبش را شکستی، مالش را خوردی، آبرویش را بردی با واسطه و پارتی، شغلش را از او گرفتی!

📚پی‌نوشت:
[1] بحر الدموع، ابن الجوزی، ص133.

✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین

📖 معرفت‌شناسی لازم برای دعوتگران

💡رویکردِ معرِفت‌شناختی و خوانشِ اِپیستِمولوژیک و آگاهی دقیق از مَصادرِ تلقّیِ دانش و دانسته‌ها، برای پرداختن به مباحثِ زیربنایی و أصولی در گفتمانِ دَعَوي لازمه‌ی کارِ دعوتگران و أفرادِ فعّال در حوزه‌ی مُحاوَراتِ فکری و مُباحَثاتِ إلحادی است.
ساده‌تر اگر بگوییم باید بدانید عَقلاً و عُرفاً ضروری است که دعوتگران مسلمانان، قبل از هر بحث و إظهارِ نظری که زمینه‌ی فکری و ایدئولوژیک دارد، با آگاهی از مصادرِ معرفتی و نیز کارکردها و حدود و ویژگی‌های رویکردی و نگرشیِ مرتبط با هر کدام از آن‌ها و هم‌چنین عوارض و آثارِ لازمه و برخاسته از مصدرِ معرفتیِ پرداخته‌ شده، به استقبالِ مطالب و إشتغال به مباحث بپردازند.

📝 فلاسفه و متفکّرین بسیاری، درباره‌ی مصادرِ معرفتی و چیستی و کیفیتِ آن‌ها سخن گفته‌ و مطلب نگاشته‌اند؛ و روشن است که شناختِ مصدرِ کسبِ مَعرِفتِ، اساسِ فکر و دانش بشری است و این‌‌که شما از چه طریق و مصدر و روشی، دانش و معرفت خود را به دست آورده‌اید وَ چگونه و با چه رویکرد و نگرشی، ناشناخته‌ها را می‌شناسید و مجهولات بر شما معلوم می‌شود؛ مسئله‌ی مهم و قابلِ توجّهی است که نمی‌شود ضرورتِ تعیین و روشن‌سازی آن در بحث‌ها و گفتگو‌ها را در نظر نگرفت!

🔺 لازم است که دعوتگرِ مسلمان، پیش از گرایش به مباحثِ فکری و کسبِ دانش‌های تخصّصی دیگری که در مجالِ دعوت از آن بهره می‌گیرد، مسائلِ معرفت‌شناسی و مصادرِ کسبِ معرفت را به خوبی بشناسد و بر آن آگاه باشد؛ به ویژه که عادتِ پیشینیان مسلمانان در قرون گذشته نیز چنین بوده که در کُتب و نگاشته‌های فکری و عقیدتی، قبل از پرداختن به أصلِ موضوع، مباحث و مسائلی از معرفت‌شناسی و مصادرِ کسبِ معرفت نگاشته و به توضیح آن پرداخته‌اند تا ذهنِ خواننده، بناء بر مصدرِ متناسب با آن موضوع، آما‌ده‌ی پردازِش و پذیرشِ موضوع گردد.
متأسفانه در این زمینه‌، ضعفِ مشهود و کاستی‌هایی در میانِ أفرادِ مشتغِل به محاوره و مباحثه‌ی فکری در فضای مجازی شایع است. مثلاً در مناظره‌ای که موضوعش مبنای فلسفی و عقلی داشت و طرفِ مناظره به اصالتِ عقل و خِرَد باور داشت، ذکرِ مقدّماتِ ضروری عقلی برای اثبات موضوع و إقناع و إفهامِ مخاطب لازم بود؛ امّا طرفِ مسلمان از آن‌جایی که مطالبش را پیش‌تر آماده کرده بود، اصرار داشت که به شواهد تجربی دانشمندان غربی استناد بوَرزَد و نمی‌توانست رویکردِ پوزیتیویسمی خود را رها کند. مناظره شبیه تقابلِ کانتِ عقل‌گرا و کُنتِ حس‌گرا شده بود که از دو مصدرِ متفاوت به مسئله پرداختند و عملاً نتیجه‌ی مطلوبی در برنداشت.
یا مثلاً شخصِ دیگری، معرفتِ حاصل از تجربه‌گراییِ مُتُفَلسِفینِ اِسکِپتیکِ آشفته‌ذهن  را قوی‌تر و مُقَدَّم بر خِردورزی مبتنی بر برهانِ منطقی می‌پنداشت.

📚مصادرِ کسبِ معرفت را با تمام فروع و تنوّعی که در مکاتب و گرایش‌های فلسفی و اجتماعی و علمی و فکری و سیاسی‌اش موجود است را می‌توان تحتِ سه عنوانِ أصلی، یعنی عقل و خبر و حس جمع نمود و شناخت.
با مطالعه‌ی منابع و مطالب مربوطه [مثلاً مقاله‌ی مصادر معرفت از أحمد دعدوش، مدیر مؤسسه‌ی فکری السبیل که کانالِ برهان زحمت ترجمه‌ی فارسی آن را کشیده است] می‌توان آگاهی لازم برای شروعِ دقّتِ‌نظر و عمیق‌اندیشیدن در این باره را کسب کرد تا دیگر دُچارِ خطای معرفتی و اشتباهِ شناختی در اظهارِ نظرات نشده و با رویکردِ صحیح و متناسبی به مسائل و مباحث پرداخت و به حدودِ هر مصدرِ معرفتی و تناسب آن با موضوعات موردِ بحث، آگاهی صحیحی به دست آورد.
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین