زیر سقف آسمان

♦️فرهنگ سیاسی‌ی حذف‌گرا: بلوغ مدنی پیش‌نیاز بلوغ سیاسی

✍حسن محدثی‌ی گیلوایی
۸ دی ۱۴۰۳


🔻پرسش یک مخاطب:

"ببخشید در مورد عمل قبیح شخص سلطنت‌طلب بر مزار مرحوم غلامحسین ساعدی نظری ندارید؟"


🔸محدثی:
از دوستان در این باره شنیده ام و هم در فضای مجازی مطالب متعددی در این باره خوانده ام. مجال این را نداشتم که خود شخصا بررسی کنم چه کسی و عضو چه گروه سیاسی و از پی‌روان کدام گروه سیاسی چنین کرده است. اما این‌که چه کسی مرتکب چنین رفتاری علیه مخالف سیاسی شده است و سلطنت‌طلب بوده یا نبوده، در نظر ام امری فرعی است.

آن‌چه مرا پس از شنیدن این خبر و دیدن ویدئوی ادرار بر قبر آقای نویسنده‌ی چپ‌گرا درگیر کرده و به تامل واداشته، وجود و غلظت فرهنگ سیاسی‌ی حذفی است. فرهنگ سیاسی‌ی ما ایرانیان فرهنگ حذف دیگری‌ی سیاسی و به‌ویژه فرهنگ حذف مخالف است.

وقتی به این موضوع می‌اندیشم غم‌گین می‌شوم. درد بزرگ و خردکننده‌ای را حس می‌کنم که بار بزرگ آن بر دوش همه‌ی دل‌سوزان این جامعه و مردم است.

ما نیازمند یک فرهنگ سیاسی‌ی بالغانه هستیم؛ فرهنگی که زبان حذف و کنش معطوف به حذف دیگری‌ی سیاسی و به‌ویژه مخالف سیاسی را تضعیف کند و به جای آن، فرهنگ سیاسی‌ی مدارا با دیگری‌ی سیاسی و به‌ویژه مخالف سیاسی را جای‌گزین کند.

وقتی می‌بینم ما روز به روز در حال تقویت فرهنگ سیاسی‌ی حذفی هستیم، بسیار نگران می‌شوم. به‌راستی چه فرقی می‌کند که چه گروهی کدام گروه را حذف می‌کند؟ چه فرقی می‌کند کدام گروه به کدام گروه بی‌حرمتی می‌کند؟ چه فرقی می‌کند عضو کدام گروه سیاسی بر قبر و نماد آن گروه دیگر ادرار می‌کند؟

مشکل ما تمامیت این فرهنگ سیاسی‌ی حذفی است. امروز این بدان بی‌حرمتی می‌کند و زبان حذف‌گرا و کنش معطوف به حذف بروز می‌دهد و به دیگری‌ی سیاسی بی‌حرمتی می‌کند و فردا آن دیگری چنین می‌کند.

ما نیازمند یک فرهنگ سیاسی‌ی مداراگرانه هستیم. ما بیش از پیش لازم است فرهنگ سیاسی‌ی حذفی را تضعیف و سپس حذف کنیم. من مثلا اگر منتقد جریان سیاسی‌ی سلطنت‌طلب هستم (که هستم و دیدگاه ام و دلایل ام را در این باره بارها نوشته ام) نباید به خود اجازه بدهم که به نمادها و شخصیت‌ها و عناصر و کنش‌گران این جریان سیاسی بی‌حرمتی بکنم و خواهان حذف و ریشه‌کن کردن آن‌ها باشم. من اگر مخالف جریان سیاسی‌ی مارکسیستی یا اسلام‌گرا یا هر جریان سیاسی‌ی دیگری هستم، نباید به خود ام اجازه‌ی بی‌حرمتی و توهین به آن‌ها را بدهم و خواهان حذف آمرانه و آگاهانه و برنامه‌ریزی شده‌ی آن‌ها باشم.

تنها اگر چنین فرهنگ سیاسی‌ی مداراگرانه‌ای در میان ما ایرانیان شکل بگیرد، می‌توانیم به آینده‌ی کشورمان امیدوار باشیم. در غیر این‌صورت، باز هم از نابالغی‌ی فرهنگ سیاسی‌‌مان لطمات جدی خواهیم دید و دو باره فرهنگ سیاسی‌ی حذف‌گرایانه ما را در مسیر تخریب و تلاشی به پیش خواهد برد.

اما پیش‌نیاز شکل‌گیری‌ی فرهنگ سیاسی‌ی مداراگرایانه، اول از همه بلوغ مدنی است. ما نیازمند اخلاق مدنی‌ی عام‌گرا هستیم که در آن حرمت حقوق دیگران لحاظ شده باشد و دیگری و حقوق اش در آن به‌رسمیت شناخته شده باشد. ما نیازمند بلوغ مدنی هستیم. آن‌گاه می‌توانیم به بلوغ سیاسی برسیم.

این‌گونه رفتارهای حرمت‌شکنانه آن‌هم در قبال قبر نویسنده‌ای که سال‌ها پیش مرده است، تاسف‌بار است! تاسف‌بار است نه از آن جهت که صرفا به قبر کسی شاشیده اند، بل‌که تاسف‌بار است چون مخالفت سیاسی‌ی ما در حد ادرار کردن به قبر نازل مانده است! تاسف‌بار است، چون‌که فرهنگ سیاسی‌ی حذف‌گرایانه را آن‌هم در حقیرانه‌ترین شکل اش نمایان می‌سازد.

#سلطنت‌طلبان
#فرهنگ_سیاسی
#غلامحسین_ساعدی
#فرهنگ_سیاسی_مداراگرانه
#فرهنگ_سیاسی_حذف‌گرایانه
@NewHasanMohaddesi

⭕️ انسجام فکری یک عالم علوم انسانی

✍ دکتر علی‌رضا معینی
۷ دی ۱۴۰۳


🔸توضیح: در حاشیه‌ی یک مناظره

علی‌رضا معینی: در کانال دکتر محدثی، بحث شد که محدثی انسجام فکری دارد و عبدالکریمی ندارد (بعد از یک تک مناظره که ظاهراً به قسمت دوم هنوز نرسیده)، در این یادداشتک کوشیدم مفهوم انسجام فکری یک متفکر را به قدر فهمم عرض کنم👇👇👇


وقتی می‌گوییم یک متفکر در تفکر خود از منطق، زبان، نظریه ادراک، نظریه حقیقت، نظریه صدق و روش پژوهش واحد و متناسب استفاده می‌کند، این امر به معنای داشتن یک چارچوب فکری یکپارچه و منسجم است که ویژگی‌ها و پیامدهای زیر را به همراه دارد.

1-همهٔ عناصر نظری او در ارتباط با یکدیگر و در راستای یک هدف یا غایت مشخص عمل می‌کنند. به این معناست که تفکر او بر مبنای اصولی استوار است که در تمام بخش‌های نظریه او اعمال می‌شود.

2. تعریف روشنی از معرفت‌شناسی
نظریه‌های او دربارهٔ ادراک، حقیقت و صدق پایه‌های اصلی دیدگاه معرفت‌شناختی او هستند. این امر به او امکان می‌دهد تا جهان‌بینی خاصی ارائه دهد که در تمام نظرات او انعکاس داشته باشد. به عنوان مثال، اگر او به یک نظریه حقیقت همبستگی یا مطابقت باور دارد، این دیدگاه بر نحوه استدلال، تحلیل و تبیین‌هایش تأثیر می‌گذارد.

3. یکپارچگی روش‌شناختی
متفکر از یک روش پژوهش متناسب با موضوعات و شرایط استفاده می‌کند، به طوری که این روش در تمام زمینه‌های کاری او ثابت و قابل‌تشخیص است. این روش‌شناسی واحد، استواری و اعتبار نتایج او را تضمین می‌کند، زیرا از تناقض‌های روش‌شناختی اجتناب می‌کند.

4. زبان و منطق به‌عنوان ابزار تفکر
زبان در تفکر او به‌گونه‌ای انتخاب شده که ابزار بیان دقیق مفاهیم و ایده‌هایش باشد. منطق نیز به او کمک می‌کند تا روابط درونی بین ایده‌ها را شفاف کند و دیدگاه‌هایی ارائه دهد که از تناقض‌های درونی مصون باشند.

5. جهت‌گیری به سوی یقین و حقیقت
نظریه ادراک و روش پژوهش او به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که امکان دستیابی به یقین یا حداکثر نزدیکی به حقیقت را فراهم کنند. او می‌کوشد تا با استفاده از ابزارهای نظری و عملی خود، به درک واقعیت به‌گونه‌ای دست یابد که مورد تأیید عقل و تجربه باشد.

6. جهان‌بینی منسجم و کاربردی
نظریات او در موضوعات مختلف نه‌تنها مکمل یکدیگر هستند، بلکه نشان‌دهنده یک دیدگاه کل‌نگر و جامع نسبت به واقعیت هستند. این انسجام باعث می‌شود که تفکر او نه‌تنها نظری بلکه عملی نیز باشد و بتواند به‌عنوان یک نظام فکری در حوزه‌های مختلف به کار گرفته شود.

به طور خلاصه:
وجود منطق، زبان، و نظریه‌های واحد و متناسب در تفکر یک متفکر به معنای ارائه یک نظام فکری جامع، منسجم و استوار است که می‌تواند هم‌زمان مسائل نظری و عملی را پاسخ دهد، از تناقضات درونی پرهیز کند، و زمینه‌ای برای رشد و پایداری معرفت فراهم کند. این رویکرد، یک چارچوب فکری پویا و مرتبط با واقعیت‌های عینی و ذهنی ارائه می‌دهد.
مثلا:
وقتی می‌گوییم "کارل پوپر انسجام فکری دارد"، منظور این است که اصول و رویکردهای او در حوزه‌های مختلف (فلسفه علم، فلسفه، و جامعه‌شناسی) از همگونی و هماهنگی برخوردارند و تناقضی میان دیدگاه‌های او وجود ندارد. این انسجام فکری می‌تواند به معنای رعایت نکات زیر باشد:

یکپارچگی در اصول بنیادی: پوپر در تمام آثار خود به اصولی مانند ابطال‌پذیری، شک‌گرایی علمی، و نقدپذیری پایبند است. این اصول در فلسفه علم (نظریه ابطال‌پذیری) و در فلسفه اجتماعی (دفاع از جامعه باز و نقد ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه) قابل مشاهده‌اند.

تطبیق رویکردها در زمینه‌های مختلف: او از یک چارچوب مشترک برای پرداختن به موضوعات مختلف استفاده می‌کند. مثلاً رویکرد او به علم، بر نقدپذیری و آزمون‌پذیری استوار است، و همین رویکرد را به نقد ایدئولوژی‌های سیاسی تعمیم می‌دهد.

پرهیز از تناقضات نظری: پوپر تلاش کرده است که نظریاتش در حوزه‌های مختلف با یکدیگر تناقض نداشته باشند. مثلاً، تأکید او بر ابطال‌پذیری در علم با دفاع او از آزادی بیان و تفکر در جامعه باز سازگار است.

تمرکز بر عقلانیت انتقادی: یکی از محورهای اصلی تفکر پوپر، دفاع از عقلانیت انتقادی است که در همه آثار او، از فلسفه علم گرفته تا فلسفه سیاسی، به‌وضوح دیده می‌شود.
پایبندی به ارزش‌های علمی و انسانی: او در تمام آثار خود از اصولی مانند آزادی، حقیقت‌جویی، و گشودگی در برابر نقد دفاع می‌کند، که نشان‌دهنده یک انسجام فکری در جهت‌گیری اخلاقی و معرفتی اوست.

به طور خلاصه، انسجام فکری کارل پوپر به این معناست که دیدگاه‌ها و نظریات او در حوزه‌های مختلف بر پایه اصول مشترکی بنا شده‌اند و با یکدیگر تضادی ندارند، بلکه مکمل هم هستند.

حال شما قیاس کنید بر همین مبناها تقریبا نظرات فیزیکدانان و زیست‌شناسان و جامعه‌شناسان و فیلسوفان و... وطنی یا فرنگی را.


#مناظره
#علی‌رضا_معینی
#بیژن_عبدالکریمی
@NewHasanMohaddesi

♦️سخنی در باب مناظره دکتر محدثی و دکتر عبدالکریمی و ذکر چند نکته/۲

✍امید رضایی
۵ دی ۱۴۰۳



عجیب اینجاست که ایشان هنوز چیزی در تعریف و شرح مفهومی به نام گفتمان انقلاب نمی‌گوید و دائم از تعریف کردن این مفهوم فرار می‌کنند، بعد در اینجا به شرح اهداف و نوع کار و شیوه آن می‌پردازد!!!!!
ظاهرا از منظر جناب دکتر اول باید مناره را دزدید بعد چاه را سر فرصت کند.

ایشان طبق معمول گذشته حرفی برای گفتن نداشت و پاسخی به نقدهای مطرح شده و تناقضات فراوانی که در سخنان و ادعاهایشان دیده می‌شود ندادند و با مشتی کلی گویی و صغری کبری چیدن از پاسخ دادن طفره رفتند و مانند قبل به در و دیوار زدند تا از پاسخ دادن شانه خالی کنند.

مخلص کلام اینکه:
اگر خوشبینانه قبول کنیم که ایشان عامدانه و در جهت منافع حاکمیت و تفکر حاکم تلاش نمی‌کنند و آنطور که خودشان ادعا دارند درد وطن و جامعه ایران را دارند و نه درد بقای تفکر نظام حاکم را، این موضوع را نمی‌توانیم کتمان کنیم و از آن چشم‌پوشی کنیم که عملکرد ایشان چه بخواهد و چه نخواهد دقیقا مانند عملکرد خاله خرسه معروف با فرزندش است که برای پراندن یک مگس با یک سنگ بزرگ مغز او را پخش زمین کرد و نتیجه و عاقبت عملکرد ایشان هم چیزی جز نابودی جامعه و سرزمین ایران نیست و نیت خیر ایشان چیزی از عواقب و نتایج ویران کننده عملی که انجام می‌دهند کم نمی‌کند.

بارها به خود ایشان مستقیم عرض کرده‌ام که ای کاش ایشان در مباحث سیاسی ورود پیدا نکنند، چرا که بنظرم ایشان در این ساحت به کلی بی اطلاع و کم دانش و کم استعداد هستند و فاقد قدرت و شناخت لازم برای تحلیل و بررسی دقیق و درست موضوعات و اتفاقات و مسائل این حوزه هستند.

کاش به همان معلمی فلسفه بسنده کنند و سودای تحلیلگر سیاسی شدن را از سر بیرون بیندازند که هم به نفع خودشان است و هم به نفع مردم این سرزمین.

#مناظره
#امید_رضایی
#بیژن_عبدالکریمی
@NewHasanMohaddesi

🔸🔸🔸مطلب وارده🔸🔸🔸



♦️سخنی در باب مناظره دکتر محدثی و دکتر عبدالکریمی و ذکر چند نکته/۱

✍امید رضایی
۵ دی ۱۴۰۳

نقدی که جناب محدثی به دکتر عبدالکریمی در شروع مناظره وارد کردند درباره کلی‌گویی و شلخته و مبهم استفاده کردن از مفاهیم بود.

نقد ایشان به عبدالکریمی این بود که او مفاهیم و واژه‌ها را به صورت کلی بیان می‌کند و هیچ تعریفی از مفهومی که بیان می‌کند نمی‌دهد مثلا در باب مفهوم گفتمان انقلاب بارها از ایشان سوال شده که گفتمان انقلاب از نظر شما یعنی چه؟

چه ویژگی‌هایی دارد و چه اهدافی را دنبال می‌کند و چه تفکری را نمایندگی می‌کند؟

ایشان به جای پاسخ به پرسش مطرح شده مدام به صحرای کربلا می‌زند و هیچ تعریف دقیق و مشخصی از گفتمان انقلاب نمی‌کند.

دکتر محدثی در جایی به درستی به این موضوع اشاره می‌کند که تمام بزرگان فکر و اندیشه از جمله هایدگر که عبدالکریمی خود را شاگرد او می‌داند نسبت به واژه‌ها و تعاریف مفاهیم بسیار حساس بوده و در آثارش به وضوح این حساسیت دیده می‌شود و قبل از به کار گرفتن آن‌ها به شرح و بیان ریشه‌های مفاهیم و واژه‌ها پرداخته تا مخاطب دقیق بداند که منظور او از به کار بردن یک مفهوم و یا یک واژه چیست و چه چیزی می‌خواهد بگوید و این کار یک روش علمی و یک قاعده پذیرفته شده در بین اندیشمندان است.

اما عبدالکریمی در پاسخ به این نقد می‌گوید:
من در اینجا نیامدم که کار دانش پژوهانه بکنم کار دانش پژوهانه را کسانی باید بکنند که دارای کرسی دانشکاهی هستند و مقالات علمی می‌نویسند. اینجا کلاب هاوس است و کار دانش‌پژوهانه در آن جایی ندارد!!!
(یا للعجب...

یعنی ما می‌توانیم و حق داریم در کلاب‌هاوس و یا هر محفل دیگری که سخن می‌گوییم هر چه دلمان خواست بگوییم و بر خلاف روش و منش دانش‌پژوهانه رفتار کنیم و بگوییم اینجا که دانشگاه نیست که من ملزم به رعایت روش دانش‌پژوهانه باشم؟؟!!!)

دکتر عبدالکریمی می‌گوید:
من کشورم در خطر است و خطر سوریه شدن آن را تهدید می‌کند بعد دوستان از من می‌خواهند که کار آکادمیک بکنم و به روش آکادمیک وفادار باشم.

در پاسخ به ایشان باید گفت؛
دقیقا از کدام خطر حرف می‌زنید؟
کدام نیروی مسلح و کدام حزب سیاسی در حال حاضر اسلحه به دست در این کشور سر به شورش گذاشته که شما ادعا می‌کنید خطر سوریه شدن ما را تهدید می‌کند؟
چرا سعی دارید دائم به تکرار یک دروغ دهان منتقدین را گل بگیرید و آن‌ها را ساکت کنید و با دوگانه سازی‌های جعلی مردم را فریب دهید و از همراهی باز دارید؟
این اگر رفتار عوام‌گونه نیست پس چیست جناب دکتر گرامی؟

شما روشنفکران را متهم به رفتار عوامانه و پوپولیستی می‌کنید بعد خودتان همین رفتار را عینا تکرار می‌کنید؟
آن‌ها را به دوگانه سازی و قطبی سازیی متهم می‌کنید که خودتان و آن نحله سیاسی که تمام قد از آن دفاع می‌کنید در آن ید طولایی دارید و سبقه پر و پیمانی در این کار از شما و دوستانتان در دسترس است.

واقعا متوجه هستید چه حرفی زده‌اید و چه توجیه خنده‌داری در پاسخ نقدی که به شما شده آورده‌اید؟
او در ادامه می‌گوید:
من هم کتاب‌های بسیاری نوشته‌ام و شروع به شمردن کتبی که تالیف کرده می‌کند،
در حالی که اساسا بحث بر سر کتاب نوشتن و ننوشتن نیست بلکه بحث بر سر استفاده دلبخواهانه و شلخته‌وار از مفاهیمی است که با کلی‌گویی بدون آنکه دقیقا مشخص کنیم منظورمان از به کار بردن آن‌ها چیست و چه تعریفی از آن‌ها داریم است.

می‌گویید کار رتوریک می‌کنید و فریادی که می‌زنید برای بیدار کردن مردم است و دنبال بحث‌های ژیگولیک آکادمیک نیستید!!!
چه کسی گفته فریاد زدن با به کار بردن و استفاده یک سری کلمات مبهم و کلی بیدار کننده مردم است؟
چه کسی گفته بیان روشن منظور و شرح صریح مفهومی که مدام از آن در گفتارتان استفاده می‌کنید بحثی ژیگولیک است و نیازی به اینکار نیست؟

اتفاقا تا جایی که تاریخ به ما نشان داده تمام دروغگویانی که سودای تسلط بر جامعه و تکیه زدن بر تخت قدرت را داشتند همگی از یک سری مفاهیم کلی و مبهم در جهت رسیدن به مقصودشان استفاده می‌کردند و شعارهایشان بر پایه همین کلی‌گویی‌های فریبکارانه بوده که جهت استحمار توده به کار می‌بردند و هر پرسشی در جهت روشن شدن موضوعات را مباحثی بی‌اساس و بی‌ربط و یا به قول شما بحثی ژیگولیک می‌دانستند.
می‌گوید تعریفی که دکتر محدثی از گفتمان انقلاب کرده تعریفی یک سویه است و تک بعدی و ادامه می‌دهد چیزی که من از گفتمان انقلاب می‌فهمم این است که گفتمان انقلاب ضد توسعه نیست بلکه گفتمان انقلاب بر اساس دستورات بانک جهانی نمی‌خواهد  عمل کند و خودش یک نسخه خاص برای توسعه دارد!!!!

ادامه دارد👇👇👇

#مناظره
#امید_رضایی
#بیژن_عبدالکریمی
@NewHasanMohaddesi