خطر سندرم کودک شتاب زده اگر همیشه فرزندتان را در معرض شتاب قرار می دهید، این مطلب را بخوانید
به عنوان یکی از بزرگترین دلایلی که شاهد افزایش اضطراب در کودکان هستیم، سندروم کودک شتاب زده است به این معنی که ما همواره کودکان را در موقعیت هایی قرار می دهیم که از ظرفیت رشد آنها فراتر است.
به عبارت دیگر، ما برای آنها مانند بزرگسالان کوچک برنامه ریزی می کنیم .. بدون استراحت یا بازی .. و به جرات می گویم حتی برای آنها اوقات بی حوصلگی و کسالت آنها هم برنامه ریزی می کنیم.
ما آنها را از در خانه که بیرون میبریم در کلاس های مختلف درسی و برنامه های فوقدرسی یکی بعد از دیگری می نشانیم و گاهی فرصت نمیدهیم کمی ریلکس باشند و کودکی کنند.
چه نشانه هایی نشان می دهد فرزند شما ممکن است از سندرم کودک شتاب زده رنج ببرد؟
کمبود خواب، عادات غذایی نامناسب و عدم فعالیت بدنی کافی اگر کودک زمان کافی برای رسیدگی به نیازهای اولیه بدنی خود را ندارد علامت خطری ست که بیش از حد برای او برنامه ریزی شده است.
رشد عاطفی متوقف شده است آنها نمی توانند روابط صمیمی برقرار کنند و در تعامل با دیگران کار کنند یا بیشتر فرصت نشستن داشته باشند زیرا دائما در حال حرکت هستند.
احساس بی کفایتی و وسواس در رسیدن به موفقیت آنها به جای تمرکز بر کیفیت روابط خود، به دنبال گرفتن ستاره طلا و کسب محبوبیت از طریق مدال هستند.
ناتوانی در آرامش معنادار کسب آرامش با نشستن و خواندن کتاب یا حتی پیاده روی برایشان "فعالیت هایی بیهوده" است.
ابراز کینه و سرکشی نسبت به والدین وقتی بچهها بیش از حد تحت فشار باشند، به روشهای خودشان ناامیدیشان را با سرزنش والدین ابراز می کنند.
برای تغییر این روند چه کاری می توان انجام داد؟
بیشتر به خودتان زمان بدهید. به جای عجله کردن، مخصوصاً صبح ها، زمان بیشتری به خود بدهید و تا آنجا که می توانید شب قبل همه چیز را آماده کنید این به شما امکان میدهد قبل از آغاز مدرسه با بچهها ارتباط برقرار کنید نه اینکه صرفاً روی بیرون بردن آنها از خانه تمرکز کنید.
روزهایی داشته باشید که هیچ برنامه ای در تقویم تان نباشد. به جای اینکه برای هر روز کاری رزرو کنید عمداً روزهایی را در نظر بگیرید که کمی استراحت کنید یا خلاقانه تر وقت بگذرانید.
برای چیزهایی که در مورد آنها هیجانی ندارید، "نه" بگویید تا بتوانید زمان بیشتری برای حضور در کنار فرزندان خود داشته باشید.
یاد بگیرید چگونه با چالش ها کنار بیایید و راه های مختلفی برای برقراری ارتباط پیدا کنید. وقتی خودمان هم شتاب داریم به راحتی آشفته می شویم و این با فریاد زدن و تندی ظاهر می شود.
به عنوان بزرگسالان، ما باید روی الگوهای پاسخ خودمان کار کنیم تا در برابر فرزندانمان بتوانیم با آرامش پاسخ دهیم.
ببینید در چه کاری مهارت دارید برای چیزهایی که در تخصص شما نیستند کمک بگیرید.
به جای اینکه از خود در همه مقولهها انتظار کمال داشته باشید - در مورد حرفه ای که میدرخشید واقع بین باشید و به خاطر چیزی که به کمک نیاز دارید شرمنده نباشید. اگر در تلاش برای انجام همه کارها توسط خود باشید همواره شتاب زده و عجول خواهید بود.
از درخواست کمک نترسید.
بچهها وقتی از افراد مختلف چیزهای مختلفی یاد میگیرند سود میبرند، بنابراین به توانایی های خود بهعنوان یک نقطه قوت نگاه کنید تا یک نقص.
با فرزندان خود در مورد آنچه واقعاً دوست دارند انجام دهند صحبت کنید. ما میتوانیم برای آنها برنامهریزی کنیم، اما این کودکان هستند که باید لذت ببرند.
به جای اینکه آن را مجبور به یادگیری پیانو کنید یا آنها را مجبور کنید در حالی که دلشان نمیخواهد فوتبال بازی کنند، به آنها فرصت دهید فعالیتهای معنادار خود را پیدا کنند.
اگر گاهی نمی توانیم همه کارها را کامل و به موقع انجام دهیم این پایان دنیا نیست در واقع، دنیای ما وسعت بیشتری می یابد زمانی که کاری را انتخاب کنیم که قادر به انجامش هستیم. وقتی برنامه ای به تقویم زندگی و از همه مهمتر به روابط مان اضافه می کنیم این کیفیت موضوع است که مهم است نه کمیت.
منبع: psychology today
خانم زهره عابدینی (کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی)
تربیت و تغذیه کودک👇
@newboronfood