مادر بیش از اندازه خوب نمی تواند کودک خود را به منزله یک موجود در حال رشد و متمایز(جدا) بپذیرد. جفت مراقبت کننده از نوزاد به طور نامحسوسی با حفظ یک همانندسازی متقابل فراگیر، که در واقع مساوی با آمیختگی است به یک وضعیت همیشگی تبدیل می‌شود. مادر خودش را تنها تأمین کننده ارضای کودکانه می‌داند و قادر به پذیرش این باور نیست که کودکش می‌تواند ناکامی یا نفرت را تحمل کند

شیلدز