مدیتیشن_ذن
روش انجام این مدیتیشنِ ساده و جالب را یاد بگیرید و زندگی ای آرام تر را با آن تجربه کنید.
وقتی کسی از یک راهبِ ذن می‌پرسد که چگونه مراقبه کند، او در پاسخ می‌گوید: «من هیچ کاری نمی‌کنم، فقط خالی می‌نشینم و این تمامِ چیزی است که انجام می‌دهم».
نامِ این مدیتیشن «ذن» است. ذن کلمه ایست که در شرق (تبت، ژاپن و چین) برای مدیتیشن به کار می‌رود.
بسیاری از بزرگانِ مدیتیشن درباره نحوه انجامِ مدیتیشن این گونه گفته‌اند: «تنها آرام و آگاه باشید».
این نوع از مدیتیشن شیوه مراقبه راهبانِ ذن است. اگر تنها خالی و بی‌حرکت بر سرِ جای‌تان بنشینید، در واقعِ در حالِ انجامِ مدیتیشنِ ذن هستید. اکنون به شما خواهیم گفت که چگونه یک فردِ غیر روحانی نیز می‌تواند آن را انجام دهد.
نکته اصلی این است که چگونه می‌توان از درون، ساکن و خالی بود.
مراقبه ذن روشی است که ما را به تدریج به حالت سکون، آرامش مطلق و خالی شدنِ ذهن می‌رساند. با این که مدتی طول می‌کشد تا به این روش تسلط پیدا کنید، این مدیتیشن یکی از ساده‌ترین و البته مؤثر‌ترین تکنیک‌های مدیتیشن است. قبل از شروعِ این مراقبه ضروری است که برخی نکات را در موردِ ذهن‌تان بیاموزید. ذهنِ ما (یا همان مغزِ بیولوژیکی‌مان) شامل دو قطعه راست و چپ است (نیمکره‌های راست و چپِ مغز). هر کدام از نیمکره‌ها کارکردِ خاصِ خودشان را دارند که با کارکردِ دیگری متفاوت است. نیمکره چپ به منطق، کلام، فلسفه، ریاضی، علوم و... مربوط شده و تمامیِ مراحلِ تفکر در این نیمکره صورت می‌گیرد. از طرفِ دیگر نیمکره راست به موضوعاتی نظیرِ موسیقی، هنر، نقاشی، عشق و احساساتِ دیگر مربوط می‌شود. نیمکره راست روندِ مراقبه را تسهیل می‌کند. نیمکره راست تفکر انجام نمی‌دهد. این قسمت به منبعِ بی‌نهایتی از خلاقیت مرتبط است. در این قسمت ایده‌ها و افکار از فرآیندِ منطقی تفکر سرچشمه نمی‌گیرند، بلکه هر ایده شکل گرفته به صورتِ یک جرقه آنی از خلاقیت است. این بخش فکر نمی‌کند، این بخش احساس می‌کند. در مدیتیشنِ ذن ما از نیمکره راستِ مغزمان استفاده می‌کنیم تا بتوانیم ذهنمان را از افکار خالی نماییم.
بنشینید به طوری که پا‌های‌تان شکلی صلیب مانند به خود بگیرند و ستون فقرات‌تان را راست نگه دارید. هر کدام از دستانتان را رویِ را‌‌ن‌هایتان قرار دهید (با نشستن به این شیوه، راست نگه داشتنِ ستون فقرات و لمس کردنِ ران‌ها با دست‌ها، احتمالِ به خواب رفتن‌تان از بین می‌رود).
حال به دستِ چپِ خود نگاه کنید. فقط نگاه کنید. از قسمتِ چپِ بدنِ خود آگاه شوید. به دستِ چپ‌تان نگاه کنید اما ذهن‌تان را خالی از هر گونه فکری نگاه دارید. اجازه ندهید هیچ فکر و خیالی به ذهن‌تان راه پیدا کند. تنها بدونِ فکر به دستِ چپ‌تان نگاه کرده و سعی کنید که تنها قسمتِ چپِ بدن‌تان را احساس کنید... قسمتِ چپ را احساس کنید.
این کار نیمکره راستِ مغزتان را فعال می‌کند. هنگامی که نیمکره راستِ مغز فعالیت می‌کند، در نتیجه آن افکار ناپدید می‌شوند (البته باید چند جلسه این روش را تمرین کنید تا بتوانید از آن پس فوراً افکار را ناپدید کنید).
حالا یک دمِ عمیق بکشید... بشمارید 1
سپس عمیقاً بازدم کنید... بشمارید 2
دوباره یک دم عمیق... بشمارید 3
دوباره یک بازدمِ عمیق... بشمارید 4
این تنفسِ عمیق را ادامه دهید تا به 10 برسید.
پس از 10 نیز به شمردنِ نفس‌هایتان ادامه دهید 11... 12... 13... اما دیگر لازم نیز نفسِ عمیق بکشید، تنها نفس‌های عادیتان را بشمارید. اگر در میانه راه شماره نفس‌هایتان را فراموش کردید ایرادی ندارد، از اول شمارش را شروع کنید.
این دم و بازدم و شمارش را به مدتِ 30 دقیقه ادامه دهید. پس از آن دوباره تا شماره 10 دم و بازدمِ عمیق بکشید. مراقبه‌تان تمام شد؟؟؟؟ بله! برایِ روزِ اول تا همین جا کافی است؛ اما به یاد داشته باشید که این گامِ اول است.
این مدیتیشن را به مدتِ یک هفته انجام دهید.
هفته دوم
حال تغییراتی را در این مدیتیشن اعمال کنید. فرآیندِ مدیتیشن همانندِ آنچه که در قبل گفته شد باقی می‌ماند، اما حالا به جای شمردنِ دم و بازدم، تنها دم‌ها را می‌شماریم. این بدین معنی است که ابتدا در تنفسِ عمیق دم‌ها و بازدم‌ها را تا 10 می‌شماریم. سپس شمارشِ تنفسِ عادی را از 11 شروع کرده و این بار فقط دم‌ها را می‌شماریم. این کار را نیز به مدتِ یک هفته ادامه دهید.
هفته سوم
این مدیتیشن را به صورتِ روزانه و به مدتِ نیم ساعت در هر روز ادامه دهید. اما در این هفته شمارش را متوقف کنید. تنها دم و بازدم انجام دهید: دم... بازدم... دم... بازدم. تنها از دم و بازدمتان آگاه باشید. این کار را به مدتِ یک هفته انجام دهید.
هفته چهارم
به شیوه‌ای که در ابتدا گفته شد بنشینید. نه بشمارید و نه بر دم و بازدمتان تمرکز کنید. تنفس خودش ادامه می‌یابد ولی لازم نیست از دم و بازدمتان آگاه باشید. تنها به آرامی بنشین.
روش انجام این مدیتیشنِ ساده و جالب را یاد بگیرید و زندگی ای آرام تر را با آن تجربه کنید.
وقتی کسی از یک راهبِ ذن می‌پرسد که چگونه مراقبه کند، او در پاسخ می‌گوید: «من هیچ کاری نمی‌کنم، فقط خالی می‌نشینم و این تمامِ چیزی است که انجام می‌دهم».
نامِ این مدیتیشن «ذن» است. ذن کلمه ایست که در شرق (تبت، ژاپن و چین) برای مدیتیشن به کار می‌رود.
بسیاری از بزرگانِ مدیتیشن درباره نحوه انجامِ مدیتیشن این گونه گفته‌اند: «تنها آرام و آگاه باشید».
این نوع از مدیتیشن شیوه مراقبه راهبانِ ذن است. اگر تنها خالی و بی‌حرکت بر سرِ جای‌تان بنشینید، در واقعِ در حالِ انجامِ مدیتیشنِ ذن هستید. اکنون به شما خواهیم گفت که چگونه یک فردِ غیر روحانی نیز می‌تواند آن را انجام دهد.
نکته اصلی این است که چگونه می‌توان از درون، ساکن و خالی بود.
مراقبه ذن روشی است که ما را به تدریج به حالت سکون، آرامش مطلق و خالی شدنِ ذهن می‌رساند. با این که مدتی طول می‌کشد تا به این روش تسلط پیدا کنید، این مدیتیشن یکی از ساده‌ترین و البته مؤثر‌ترین تکنیک‌های مدیتیشن است. قبل از شروعِ این مراقبه ضروری است که برخی نکات را در موردِ ذهن‌تان بیاموزید. ذهنِ ما (یا همان مغزِ بیولوژیکی‌مان) شامل دو قطعه راست و چپ است (نیمکره‌های راست و چپِ مغز). هر کدام از نیمکره‌ها کارکردِ خاصِ خودشان را دارند که با کارکردِ دیگری متفاوت است. نیمکره چپ به منطق، کلام، فلسفه، ریاضی، علوم و... مربوط شده و تمامیِ مراحلِ تفکر در این نیمکره صورت می‌گیرد. از طرفِ دیگر نیمکره راست به موضوعاتی نظیرِ موسیقی، هنر، نقاشی، عشق و احساساتِ دیگر مربوط می‌شود. نیمکره راست روندِ مراقبه را تسهیل می‌کند. نیمکره راست تفکر انجام نمی‌دهد. این قسمت به منبعِ بی‌نهایتی از خلاقیت مرتبط است. در این قسمت ایده‌ها و افکار از فرآیندِ منطقی تفکر سرچشمه نمی‌گیرند، بلکه هر ایده شکل گرفته به صورتِ یک جرقه آنی از خلاقیت است. این بخش فکر نمی‌کند، این بخش احساس می‌کند. در مدیتیشنِ ذن ما از نیمکره راستِ مغزمان استفاده می‌کنیم تا بتوانیم ذهنمان را از افکار خالی نماییم.
بنشینید به طوری که پا‌های‌تان شکلی صلیب مانند به خود بگیرند و ستون فقرات‌تان را راست نگه دارید. هر کدام از دستانتان را رویِ را‌‌ن‌هایتان قرار دهید (با نشستن به این شیوه، راست نگه داشتنِ ستون فقرات و لمس کردنِ ران‌ها با دست‌ها، احتمالِ به خواب رفتن‌تان از بین می‌رود).
حال به دستِ چپِ خود نگاه کنید. فقط نگاه کنید. از قسمتِ چپِ بدنِ خود آگاه شوید. به دستِ چپ‌تان نگاه کنید اما ذهن‌تان را خالی از هر گونه فکری نگاه دارید. اجازه ندهید هیچ فکر و خیالی به ذهن‌تان راه پیدا کند. تنها بدونِ فکر به دستِ چپ‌تان نگاه کرده و سعی کنید که تنها قسمتِ چپِ بدن‌تان را احساس کنید... قسمتِ چپ را احساس کنید.
این کار نیمکره راستِ مغزتان را فعال می‌کند. هنگامی که نیمکره راستِ مغز فعالیت می‌کند، در نتیجه آن افکار ناپدید می‌شوند (البته باید چند جلسه این روش را تمرین کنید تا بتوانید از آن پس فوراً افکار را ناپدید کنید).
حالا یک دمِ عمیق بکشید... بشمارید 1
سپس عمیقاً بازدم کنید... بشمارید 2
دوباره یک دم عمیق... بشمارید 3
دوباره یک بازدمِ عمیق... بشمارید 4
این تنفسِ عمیق را ادامه دهید تا به 10 برسید.
پس از 10 نیز به شمردنِ نفس‌هایتان ادامه دهید 11... 12... 13... اما دیگر لازم نیز نفسِ عمیق بکشید، تنها نفس‌های عادیتان را بشمارید. اگر در میانه راه شماره نفس‌هایتان را فراموش کردید ایرادی ندارد، از اول شمارش را شروع کنید.
این دم و بازدم و شمارش را به مدتِ 30 دقیقه ادامه دهید. پس از آن دوباره تا شماره 10 دم و بازدمِ عمیق بکشید. مراقبه‌تان تمام شد؟؟؟؟ بله! برایِ روزِ اول تا همین جا کافی است؛ اما به یاد داشته باشید که این گامِ اول است.
این مدیتیشن را به مدتِ یک هفته انجام دهید.
هفته دوم
حال تغییراتی را در این مدیتیشن اعمال کنید. فرآیندِ مدیتیشن همانندِ آنچه که در قبل گفته شد باقی می‌ماند، اما حالا به جای شمردنِ دم و بازدم، تنها دم‌ها را می‌شماریم. این بدین معنی است که ابتدا در تنفسِ عمیق دم‌ها و بازدم‌ها را تا 10 می‌شماریم. سپس شمارشِ تنفسِ عادی را از 11 شروع کرده و این بار فقط دم‌ها را می‌شماریم. این کار را نیز به مدتِ یک هفته ادامه دهید.
هفته سوم
این مدیتیشن را به صورتِ روزانه و به مدتِ نیم ساعت در هر روز ادامه دهید. اما در این هفته شمارش را متوقف کنید. تنها دم و بازدم انجام دهید: دم... بازدم... دم... بازدم. تنها از دم و بازدمتان آگاه باشید. این کار را به مدتِ یک هفته انجام دهید.
هفته چهارم
به شیوه‌ای که در ابتدا گفته شد بنشینید. نه بشمارید و نه بر دم و بازدمتان تمرکز کنید. تنفس خودش ادامه می‌یابد ولی لازم نیست از دم و بازدمتان آگاه باشید. تنها به آرامی بنشین.