معجزه دعای مادر 😊
عَلِیُّ بْنُ مِهْرَانَ بْنِ الْوَلِیدِ الْعَسْكَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الْأَرْقَطِ وَ هُوَ ابْنُ أُخْتِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: مَرِضْتُ مَرَضاً شَدِیداً وَ أَرْسَلْتُ أُمِّی إِلَی خَالِی فَجَاءَ وَ أُمِّی خَارِجَةٌ فِی بَابِ الْبَیْتِ وَ هِیَ أُمُّ سَلَمَةَ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ هِیَ تَقُولُ وَا شَبَابَاهْ فَرَآهَا خَالِی فَقَالَ ضُمِّی عَلَیْكِ ثِیَابَكِ ثُمَّ ارْقَیْ فَوْقَ الْبَیْتِ ثُمَّ اكْشِفِی قِنَاعَكِ حَتَّی تُبْرِزِی شَعْرَكِ إِلَی السَّمَاءِ ثُمَّ قُولِی رَبِّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْیَوْمَ جَدِیدَةً إِنَّكَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ ثُمَّ اسْجُدِی فَإِنَّكِ لَا تَرْفَعِینَ رَأْسَكِ حَتَّی یَبْرَأَ ابْنُكِ فَسَمِعَتْ ذَلِكَ وَ فَعَلَتْهُ قَالَ فَقُمْتُ مِنْ سَاعَتِی فَخَرَجْتُ مَعَ خَالِی إِلَی الْمَسْجِدِ
🔸أرقط، فرزند خواهر امام صادق علیه السلام نقل کرد: روزی به بیماری سختی مبتلا شدم، مادرم به سراغ دایی ام فرستاد، و دایی ام آمد و مادرم أم سلمه دختر محمد بن علی، در خارج از خانه بود، و می گفت: ای وای بر جوانم، دایی ام که ایشان را دید، فرمود: لباست را بپوش، سپس برو روی پشت بام و روسری ات را بردار و موهایت را رو به آسمان رها کن و سپس بگو:
رَبِّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْیَوْمَ جَدِیدَةً إِنَّكَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ
(یعنی: «پروردگارا تو او را به من عطا کردی و بخشیدی، خداوندا، پس امروز یک بار دیگر آن را به من ارزانی دار، به راستی که تو توانا و توانگری».)
سپس به سجده برو و همین که سر از سجده برداری فرزندت شفا خواهد یافت، او آن را شنید و همین کار را کرد. گوید: من فوراً از جا برخاستم و به همراه دایی ام به مسجد رفتم.
طبّ الأئمة (ابن بسطام) صفحه 122
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 92 صفحه 10 حدیث 11
عَلِیُّ بْنُ مِهْرَانَ بْنِ الْوَلِیدِ الْعَسْكَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الْأَرْقَطِ وَ هُوَ ابْنُ أُخْتِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: مَرِضْتُ مَرَضاً شَدِیداً وَ أَرْسَلْتُ أُمِّی إِلَی خَالِی فَجَاءَ وَ أُمِّی خَارِجَةٌ فِی بَابِ الْبَیْتِ وَ هِیَ أُمُّ سَلَمَةَ بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ هِیَ تَقُولُ وَا شَبَابَاهْ فَرَآهَا خَالِی فَقَالَ ضُمِّی عَلَیْكِ ثِیَابَكِ ثُمَّ ارْقَیْ فَوْقَ الْبَیْتِ ثُمَّ اكْشِفِی قِنَاعَكِ حَتَّی تُبْرِزِی شَعْرَكِ إِلَی السَّمَاءِ ثُمَّ قُولِی رَبِّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْیَوْمَ جَدِیدَةً إِنَّكَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ ثُمَّ اسْجُدِی فَإِنَّكِ لَا تَرْفَعِینَ رَأْسَكِ حَتَّی یَبْرَأَ ابْنُكِ فَسَمِعَتْ ذَلِكَ وَ فَعَلَتْهُ قَالَ فَقُمْتُ مِنْ سَاعَتِی فَخَرَجْتُ مَعَ خَالِی إِلَی الْمَسْجِدِ
🔸أرقط، فرزند خواهر امام صادق علیه السلام نقل کرد: روزی به بیماری سختی مبتلا شدم، مادرم به سراغ دایی ام فرستاد، و دایی ام آمد و مادرم أم سلمه دختر محمد بن علی، در خارج از خانه بود، و می گفت: ای وای بر جوانم، دایی ام که ایشان را دید، فرمود: لباست را بپوش، سپس برو روی پشت بام و روسری ات را بردار و موهایت را رو به آسمان رها کن و سپس بگو:
رَبِّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْیَوْمَ جَدِیدَةً إِنَّكَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ
(یعنی: «پروردگارا تو او را به من عطا کردی و بخشیدی، خداوندا، پس امروز یک بار دیگر آن را به من ارزانی دار، به راستی که تو توانا و توانگری».)
سپس به سجده برو و همین که سر از سجده برداری فرزندت شفا خواهد یافت، او آن را شنید و همین کار را کرد. گوید: من فوراً از جا برخاستم و به همراه دایی ام به مسجد رفتم.
طبّ الأئمة (ابن بسطام) صفحه 122
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 92 صفحه 10 حدیث 11