دیروز رفتم خنزرپنزری محبوبم. چندین جعبه قورباغه آورده بود. گفت از خانه‌ی پیرمردی تنها که به خانه سالمندان منتقل شده بود آمده. سالها قورباغه‌ها را جمع کرده و حالا... حتما اگر بود برخورد با قطعاتی که با دقت و وسواس انتخابشان کرده بود، ناراحتش میکرد.
تمام سالهایی که با اشیا هنری و هنرمندان و مجموعه‌داران معاشر بوده‌ام و خودم که مرض جمع کردن اشیا دارم به این فکر کرده‌ام که بعد چه میشود؟ اگر پسرم علاقه نداشت و برایش کتابها و نقاشی‌هایم مثل این قورباغه‌ها مسخره آمد چه؟ از دکتر رضا مفرح و مجموعه‌ای کم نظیر که معلوم نشد چه شد یا اکبر سیف ناصری که برای هر نقاشی روی دیوار داستانی داشت یا احسان یارشاطر که هرروز چند قطعه از مجموعه‌ی عظیمش سر از حراجی ناشناس درمیاورد و بسیاری دیگر...
خلاصه اگر هرچیزی، حتی قورباغه جمع میکنید برای مجموعه و ادامه‌ی زندگیشان بعد از خودتان فکر کنید تا مثل این قورباغه‌ها به خفت و آوارگی نیافتند.
شاید هم بهتر باشه چیزی جمع نکنیم.
تمام.

‌🔑 @Midanesti