«ایران، باقی خواهد ماند، تا ابد»
در فلات ایران، فرهنگ‌های بزرگی درخشیده‌اند و اوج گرفته‌اند و هر کدام در مقطعی پیشتاز و پاسبان سرزمین ما بوده‌اند و ما این قدیمی‌ترین ملت، حکومت و فرهنگ بشری که تاکنون دوام آورده را تا اینجایی که هستیم رسانده‌اند و آورده‌اند. اما به طور ویژه دو جغرافیا سرآمد این سرزمین بوده‌اند. جغرافیای فارس و جغرافیای خراسان.
در فارس سلسله‌ی هخامنشیان، بنیانگذار امپراتوری ما بوده‌است که تاکنون مدل حکمرانی آن در ایران و‌جهان دوام آورده است. همانگونه که منطق ارسطویی هنوز بر جهان حاکم است. و دو شاعر بزرگ، سعدی و حافظ از این سرزمین برآمده‌اند که نماد فرهنگ و ادب ایران هستند.
در خراسان به عنوان دورترین نقطه از دستبرد یونانیان و تازیان، زبان و ادبیات پارسی با تکامل زبان پهلوی، زاده شد و اکنون افزون از هزار سال است که این زبان به عنوان یکی از کهن‌ترین زبان‌های زنده‌ی دنیا همچنان جذاب و بادوام و پرشکوه است!
اما خراسان به برآمدن قله‌های تسخیرناپذیر علم و ادب و تفکر پارسی هم شهره است. کسانی که در جهان بی‌نظیرند. حکیم ابوالقاسم فردوسی و حکیم عمر خیام نیشابوری دو نفر از سرآمدان مطلق تاریخ ایران‌ند. خواجه نصیرالدین طوسی و امام محمد غزالی پیشتازان و متفکران بزرگ تمدن ایران‌ند. و اگر خراسان بزرگ را در نظر بگیریم، ابوعلی‌سینا، فارابی، مولوی، خوارزمی، بیرونی سرآمدانی هستند که تاریخ و تمدن بشری را تکان داده‌اند.
باری خراسان اینگونه با چنین قله‌های بلند و تسخیرناپذیری تاکنون از تمدن پارسی و ایرانی در طول تاریخ پاسبانی کرده است و هنوز هم انسان ایرانی به شاهنامه‌ی فردوسی افتخار می‌کند و نوروزی را که حکیم عمرخیام آن را در تقویم جلالی برای اولین روز بهار محاسبه و تثبیت کرده در تمام اقالیم ایران‌شهر و جهان جشن می‌گیرد و با شعر مولوی به زندگی در اقصا نقاط عالم، شور و معنا می‌بخشد و بسیار دیگر که بیش از بسیارهاست. من ارزش خوارزمی را در کتابی از فیلسوف شهیر فرانسوی، امبرتو اکو (که درباره‌ی قرون وسطی نوشته است) دانستم!
باری نه تنها ایران که جهان به خراسان و قله‌های بلند و پیشتازان آگاهی و دانایی‌ش مدیون است.
آن نادانی که به هردلیل و هدفی، و با هر ادبیات و تعابیری، خود را در برابر این شکوه دست‌نایافتنی تمدنی و سرآمدان آن قرار می‌دهد، نه تنها خود که جریانی که از آن برآمده را به زباله‌دانی تاریخ خواهد فرستاد. حتی به فرض محال آنها بتوانند آرامگاه خیام و فردوسی را تخریب کنند، مردم ایران مجددا ارامگاههایی خواهند ساخت زیباتر و باشکوه‌تر.
نسل جدید به کمک شبکه‌های اجتماعی، به یک ادراک تاریخی عمیقی نسبت به ریشه‌های رشک‌برانگیز تمدنی خود رسیده است. قله‌هایی که می‌تواند در جهان به آنها افتخار کند. چنین ادراکی را دیگر نمی‌توان از این نسل گرفت. آنها از آن پاسداری می‌کنند و دشمنانش را چنان محو خواهند کرد که تو گویی در تاریخ اصلا چنین جماعتی نیامده‌اند و نبوده‌اند.
آنها محو خواهند شد همچون مشتی کاه که در برابر بادهای نیشابور به سر چهارشاخ کشاورز دیزبادی به هوا پاشیده می‌شود.
و ایران باقی خواهد ماند تا ابد!
نویسنده: محمدحسین غیاثی
تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۴
@MohammadHossein_Ghiasi
