ھنر تهی

چقدر انسان تنهاست مثل پَرِ کاه در هوای طوفانی...

📚سمفونی مردگان
👤 عباس معروفی

@honartohi

هِتایرا؛ فاحشه‌هایی فراتر از نقش سنتی


✍️🏻در یونان باستان، هِتایرا (Hetaira) نوعی فاحشه بود، اما جایگاهی بسیار فراتر از تصور عادی داشت. برخلاف فاحشه‌های عادی که در طبقات پایین جامعه فعالیت می‌کردند، هِتایراها زنانی تحصیل‌کرده، هنرمند و مستقل بودند که نقشی چندگانه ایفا می‌کردند؛ از همراهی مردان در مهمانی‌ها گرفته تا مشارکت در بحث‌های فلسفی و هنری.

🌀 فراتر از تن‌فروشی: هِتایراها فقط برای خدمات جنسی مورد توجه نبودند. آن‌ها در سمپوزیوم‌ها (مهمانی‌های مردانه) به‌عنوان سخنورانی ماهر حضور می‌یافتند و اغلب مردان برجسته، فیلسوفان و هنرمندان به صحبت‌ها و هنر آن‌ها گوش می‌دادند.

💭 آزادی و استقلال: برخلاف زنان عادی که تحت قوانین سختگیرانه در خانه‌ها محدود بودند، هِتایراها آزادانه در جامعه حرکت می‌کردند، آموزش می‌دیدند و درآمد خود را کنترل می‌کردند. آن‌ها نه تنها به‌دلیل زیبایی و جذابیتشان، بلکه به‌خاطر مهارت در شعر، موسیقی و گفت‌وگو شهرت داشتند.

🔗 قضاوت جامعه: اگرچه هِتایراها از آزادی بیشتری برخوردار بودند، اما نقش آن‌ها همیشه با قضاوت‌های اجتماعی همراه بود. آن‌ها در مرز میان احترام و طرد شدن حرکت می‌کردند و در عین حال بخشی از فرهنگ و هنر آن دوران را شکل می‌دادند.



📌نکته: بازی کوتابوس (kottabos) در یونان باستان یکی از بازی‌های متداول در سمپوزیوم‌ها (مهمانی‌های مردانه) بود و بیشتر به‌عنوان یک سرگرمی در حین نوشیدن شراب برگزار می‌شد. در این بازی، شرکت‌کنندگان ته‌مانده شراب خود را از جام‌های بزرگ (معمولاً کیلیکس) به سمت هدفی پرتاب می‌کردند. هدف معمولاً یک ظرف یا سبد کوچک بود که در فاصله‌ای مشخص قرار داشت.

✍️🏻در برخی نسخه‌های بازی، شرکت‌کنندگان باید تلاش می‌کردند ته‌مانده شراب خود را دقیقاً به هدف بزنند و در صورتی که موفق می‌شدند، به آن‌ها جایزه داده می‌شد یا تحسین می‌گرفتند. این بازی نه تنها تفریحی برای شرکت‌کنندگان بود، بلکه جنبه‌ای رقابتی هم داشت و اغلب در هنگام مستی و شادی در سمپوزیوم‌ها انجام می‌شد.

✍️🏻در بسیاری از نقاشی‌های روی کیلیکس‌ها، تصاویر افراد در حال بازی کوتابوس و نشان دادن حرکات پرتاب شراب به‌طور هنری و نمادین ترسیم می‌شد.

@honartohi

✍️🏻در دنیای باستان، بهداشت شخصی چالشی جدی بود، و رومیان برای نظافت از ابزاری به نام زیلوسپونجیوم (Xylospongium) یا "اسفنج چوبی" استفاده می‌کردند. این وسیله شامل یک چوب بلند بود که در انتهای آن یک اسفنج طبیعی قرار داشت. زیلوسپونجیوم در توالت‌های عمومی (لاترین‌ها) روم باستان کاربرد داشت و افراد پس از دفع مدفوع، برای پاک کردن خود از آن استفاده می‌کردند.

✍️🏻این ابزار معمولاً در یک سطل آب شور یا آب سرکه‌مانند شسته می‌شد تا ضدعفونی شود و سپس به اشتراک گذاشته می‌شد. این اشتراک‌گذاری، اگرچه در ظاهر راه‌حلی اقتصادی به‌نظر می‌رسید، اما احتمال انتقال بیماری‌ها را بسیار افزایش می‌داد.

✍️🏻زیلوسپونجیوم نشان‌دهنده سطح پیچیدگی بهداشت در روم باستان و تلاش آن‌ها برای فراهم کردن شرایط مناسب‌تر در توالت‌های عمومی است. اما از نگاه مدرن، استفاده اشتراکی از این ابزار، احتمالاً یکی از دلایل شیوع برخی بیماری‌های عفونی در میان مردم آن زمان بوده است.

📌این وسیله، علاوه بر کاربرد عملی، بازتاب‌دهنده نگرش فرهنگی رومیان به بهداشت عمومی و زندگی جمعی است؛ دنیایی که در آن حتی به ظاهر ساده‌ترین مسائل، مانند پاکیزگی، دارای جزئیات و قواعد خاص خود بود.


@honartohi

▫️در این جام نوشیدنی، مردی ریشو با شنل و عصا که به حالت چمباتمه نشسته است دیده می‌شود. این مرد در حال مدفوع کردن به تصویر کشیده شده است. مضامین مرتبط با مدفوع‌شناسی به ندرت روی ظروف نوشیدنی ظاهر می‌شد، اما گاهی برای افزودن جذابیت طنز بی‌ادبانه و نمایش رفتارهای مرتبط با سکس گروهی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

▫️یونانیان و رومیان باستان خود را با قطعات سرامیکی گرد یا بیضی‌شکلی که به آن پسووی (pessoi) می‌گفتند، تمیز می‌کردند.


▫️احتمالاً این مرد، مدفوع خود را با اُستراکا (ostraka) پاک کرده باشد. گفته شده که یونانیان باستان نام دشمنان خود را روی این اشیای گرد یا بیضی‌شکل می‌نوشتند تا هنگام دستشویی، مقعد خود را با نام آن‌ها پاک کنند! البته این مواد سرامیکی به‌دلیل استفاده مداوم، گاهی باعث بروز بواسیر و زخم‌های دیگر در مقعد افراد می‌شدند.


🎨 Ambrosios Painter
🏛️ Athens, Attica, Greece

#ادمین
#کانال_هنر_تهی

@honartohi

اُستراکا: سفال‌پاره‌هایی برای سیاست و انتقام
.
.


✍️🏻اُستراکا یا اُستراکون(Ostracon-Ostraka) در یونان باستان به قطعات شکسته ظروف سفالی گفته می‌شد که کاربردی فراتر از یک تکه سفال داشتند. این سفال‌پاره‌ها، به‌دلیل ارزانی و در دسترس بودن، به ابزاری برای نوشتن یادداشت‌های روزمره، لیست خرید، و حتی ثبت نتایج رأی‌گیری تبدیل شدند.

✍️🏻یکی از مهم‌ترین کاربردهای سیاسی اُستراکا، در نظام دموکراتیک آتن بود. شهروندان آتنی نام افرادی را که می‌خواستند از شهر تبعید کنند، روی این سفال‌پاره‌ها می‌نوشتند؛ فرایندی که به "اُستراسیسم" _اُسْتراسیزم(ostracism) معروف است. اما کارکرد اُستراکا تنها به سیاست محدود نمی‌شد.

✍️🏻گفته شده که یونانیان باستان از این سفال‌پاره‌ها برای تحقیر دشمنانشان نیز استفاده می‌کردند. آن‌ها نام دشمنان خود را بر روی اُستراکا می‌نوشتند و از آن‌ها هنگام دستشویی، برای پاک کردن مقعد استفاده می‌کردند! این عمل، نوعی انتقام نمادین و طنزآلود بود که نشان‌دهنده عمق نفرت یا تمسخر نسبت به دشمنانشان بود.

📌اُستراکا، در عین سادگی، نماینده‌ای از زندگی اجتماعی، سیاست، و حتی شوخ‌طبعی یونانیان باستان است؛ سفال‌پاره‌هایی که رازهای بسیاری از گذشته را برای ما بازگو می‌کنند.

@honartohi

✍️🏻زندگی من هم مثل نقشِ روی قلمدان است؛ نامعلوم، باورنکردنی، و گاهی پر از تاریکی. شاید به همین دلیل بود که "بوف کور" صادق هدایت جایی در اعماق وجودم نشست و دیگر رهایم نکرد. این کتاب فقط داستانی برای خواندن نبود؛ آیینه‌ای بود که خودم را در آن دیدم. دیدم چطور می‌شود با کلمات، از زخم‌هایی گفت که هیچ‌وقت جرأت لمس‌شان را نداشتم.

✍️🏻هدایت با "بوف کور" مرا به دنیای دیگری برد. دنیایی که تا پیش از آن نمی‌دانستم وجود دارد. دنیای سوررئالیسم و دادائیسم، جایی که منطق خاموش می‌شود و ناخودآگاه حرف می‌زند. این کتاب اولین گام من بود به سمت ناشناخته‌هایی که شاید همه زندگی‌ام در پی‌اش بودم. هدایت در تاریکی دستم را گرفت، به من یاد داد که لازم نیست همیشه از حقیقت بترسم، حتی اگر حقیقت زخم‌زننده باشد.

✍️🏻"بوف کور" برای من فقط یک کتاب نبود. جریانی شد که افکارم را تغییر داد. باعث شد سراغ سوررئالیست‌ها بروم، آثار دادائیست‌ها را کشف کنم، و بفهمم که هنر و تفکر می‌تواند از آشوب‌های درونی زاده شود. این نگرش، این نگاه به دنیا، در من حل شد، با روحم آمیخته شد، و حالا جزئی از هویت من است.

✍️🏻می‌گویند "بوف کور" خطرناک است. می‌گویند خواندنش افسردگی می‌آورد. اما حقیقت چیست؟ این‌ها ترس کسانی است که نمی‌خواهند از دیوارهای منطق عبور کنند. کسانی که از ناخودآگاه فرار می‌کنند. "بوف کور" برای من خطرناک نبود، بلکه آزادی‌بخش بود.

📌صادق هدایت، تو برای من نه فقط یک نویسنده، که معلمی هستی که راه را نشانم دادی. امروز، تولدت مبارک. تولدت مبارک، نویسنده‌ای که مرا به خودم نزدیک‌تر کرد، و تفکری که هنوز زنده است، و هنوز درون من شعله می‌کشد.


🎨تصویر سازی برای کتاب #بوف_کور ، نسخه با چاپ نفیس و به زبان ترکی، چاپ استانبول، انتشارات YKY، حمادالدین جوادزاده / ۱۳۹۶ ه.خ


#ادمین
#کانال_هنر_تهی

@honartohi

به یک دم شدم عاشق بند بندت...

👤عطار
@honartohi

وصلِ تو كجا و منِ مهجور كجا؟

👤ابوسعيد ابوالخير

@honartohi