هفت بال

۱۳
خر نوشت ۶ عریضه نویسی از طویله

یه بغل دلواپسی
می‌گویند : این روزها از دلواپسی حرف نزن می گویند اگر دلت خواست بگو نگرانم اما نگو دلواپسم .
می پرسم : چطور است که این همه ترانه با قافیه اطلسی / دلواپسی داریم و به جایی برنمی خورد؟
می گویند : آن ترانه ها از قبل مجوز گرفته اند؛ آن موقعی که هنوز دلواپسی این قدرحساس نشده بود.
من که از کار آدم ها، به ویژه آدم های حسابی سر در نمی آورم. هر چیزی که می گویی هر حرفی که می زنی و هر اشاره و استعاره ای که به کار می بری به یک جایی برمی خورد و داد عده ای را در می آورد که پا روی دم ما نگذار!!
من هر چه دقت کردم ندیدم که حتی یک نفر از آدم ها دم داشته باشد یا دست کم دمش علنی و آشکار باشد اما انگار این آرزو یعنی دُم داشتن همیشه در دل انسان ها بوده است.
مثلاً وقتی یک نفر به قهر و دلخوری از جایی می رود می‌گویند : دمش را گذاشت روی کولش و رفت.
یا مثلاً وقتی کسی را تنبیه می کنند به ویژه آدم های زبان دراز و پرجنب وجوش را ، می گویند : دمش را چیدیم .
از این ها بانمک تر وقتی است که یکی از آدم ها زبان درازی می کند، یعنی چشم هایش را می بندد و دهانش را باز می کند و چیزهایی می گوید و بدون مجوز مطالبی می نویسد بی ملاحظه و حرف هایی بر زبان می آورد یکی از یکی خوشگل تر!
آن وقت دلسوزان و خیرخواهان و نصیحت گران گوشی را برمی دارند و به یک شمارۀ مناسب و درست و حسابی زنگ می زنند و می گویند چه نشسته اید؟ مگر خبر ندارید که فلانی هم دم در آورده است؟
حالا جای شکرش باقی است که گوش آدمیان در از نیست و اصلا دراز بودن گوش را عیب می دانند برعکس دم داشتن که به ظاهر برایشان مطلوب است، اما عجیب است که آدم ها با همین گوش های کوچک و بی حرکت گوش شان را این همه برای شنیدن حرف های دیگران تیز می کنند . وای به روزی که مثل خرها گوش دراز و متحرک داشته باشند!
سال ها و بلکه قرن ها گفتند و نوشتند گربۀ مسکین اگر پر داشتی تخم گنجشک از زمین برداشتی
و از آن بدتر گفتند و نوشتند: خدا خر را شناخت که شاخش نداد. حالا خوب است که ما بنویسیم خدا آدمیزاد را شناخت که گوش دراز و متحرک به او نداد؟ خوب است که طعنه بزنیم آدمیزاد با اینکه دم ندارد این همه پررو و زبان دراز است وای به روزی که دم دربیاورد؟
خوب است که به رویتان بیاوریم آدم ها با آنکه صدایشان کم حجم و نارساست این همه خواننده و آوازه خوان دارند و به زور و ضرب میکروفن و بلندگو و سیستم صوتی دو مثقال صدایشان را به قاعدۀ دو خروار تقویت می کنند و نعره می زنند .
باری، خرها با آنکه صدایشان پر و پیمان است و تا شعاع دو فرسخی می رود بی منت برق و سیستم صوتی اما تاکنون هیچ خری مدعی خوانندگی نبوده است و هوس برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم نداشته است ....

📚(#لب_خط_قرمز  /#اسماعیل_امینی /انتشارات سوره مهر ۱۳۹۵/چاپ اول /ص ۱۵۴_۱۵۲)

🆔️ @haftbaldt‌

💥#داستانک💥

💠 عنوان داستان: مادرم

دیروز به مادرم زنگ زدم بعد از مرگش تلفن ثابت خانه‌اش را جمع نکردیم ... 
نمی‌خواهم ارتباطمان قطع شود. هروقت دلم هوایش را می‌کند بهش زنگ می‌زنم...
تلفنش بوق می‌زند ... بوق می‌زند ... بوق می‌زند ... وقتی جواب نمی‌دهد با خودم فکر می‌کنم یا برای خرید رفته بیرون یا خانه همسایه است...
الان چند سال می‌شود هروقت دلم هوایش را می‌کند دوباره زنگ می‌زنم. 
شماره “بیرون” را هم ندارم زنگ بزنم بگویم:” به مادرم بگید بیاد خونه‌اش، دلم براش تنگ شده....
دوست من اگر مادر تو هنوز خانه است و نرفته “بیرون” ...
امروز بهش زنگ بزن ...
برو پیشش ...
باهاش حرف بزن ...
یک عالمه بوسش کن ...
صورتتو بچسبون به صورتش ...
محکم بغلش کن...
بگو که دوستش داری ...
وگرنه وقتی بره” بیرون” خیلی باید دنبالش بگردی ...
باور کنید “ بیرون” شماره ندارد ...

🆔 @haftbaldt

#جونم_برات_بگه

‏بچه های من اصلا شبیه هم نیستن!
بعد اون روز کوچیکه داشت به بزرگه میگفت میدونی خدا چرا تو رو شکل مامان افریده؟
چون من اگه دلم واسه مامان تنگ شه و مامان نبود تورو بغل کنم
تو هم اگه دلت واسه بابا تنگ شد من اجازه میدم که منو بغل کنی 🥺🫠

💬گوپی


🆔 @haftbaldt

سخن گفتن یک نوع نیاز است ، ولی گوش دادن هنر است.

#گوته


🆔 @haftbaldt

#منم_آن_نیازمندی_که_به_تو_نیاز_دارم

بسپارش به خدا و برو بخواب
رفاقت با خدا خیلی قشنگه،
هیچ وقت رهات نمی‌کنه هیچ وقت...

⭐شب خوش...

#کلید🔑

از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی‌ها کم نیست

#سهراب_سپهری

🆔 @haftbaldt

یک شب که جوان به اسمانی بدون ماه می نگریست به کیمیاگر گفت :
قلب من از رنج می ترسد .
به او بگو ترس از رنج از خود رنج بدتر است . و این که هیچ قلبی ، تا زمانی که در جست و جوی رویاهایش باشد هرگز رنج نخواهد برد. چون هر لحظه جست و جو، لحظه ملاقات با خداوند و ابدیت است .»
جوان به قلبش گفت : هر لحظه جست و جو یک لحظه ملاقات است هنگامی که گنجم را می جستم ، هر روز درخشان بود ، چون می دانستم هر ساعت، بخشی از رویای یافتن را تشکیل می دهد. هنگامی که گنجم را می جستم چیزهایی را در راه کشف کردم که اگر شهامت تجربه های غیر ممکن چوپان ها را نداشتم ، هرگز رویای یافتنشان را نمیدیدم سپس قلبش یک بعد از ظهر تمام آرام ماند شب هنگام جوان آرام خوابید و هنگامی که بیدار شد قلبش آغاز به سخن گفتن از روح جهان کرد . گفت : انسان خوش بخت اسنانی است که خداوند را در درون خود دارد و می توان خوش بختی را در یک دانه ساده شن صحرا یافت ، همان گونه که کیمیاگر نیز گفته بود. چون هردانه شن ، لحظه ای از آفرینش است و جهان میلیون ها میلیون سال را صرف آفریدن آن کرده است.
هر انسانی بر روی زمین گنجی دارد که انتظارش را می کشد . ما قلب هاچندان عادت به سخن گفتن از این گنج ها نداریم ، چون انسان ها دیگر نمی خواهند آنها را بیابند . تنها با کودکان درباره آنها سخن می گوییم سپس می گذاریم زندگی هر یک از آنها را به سوی سرنوشت خویش هدایت کند. اما دریغ اندک افرادی راهی را که برای آنها تعیین شده ، راه افسانه شخصی ، راه خوش بختی را پی می گیرند . بیشتر آنها جهان را چیزی تهدیدکننده
می پندارند و به همین دلیل جهان به چیزی تهدید کننده تبدیل می شود آن گاه صدای ما قلب ها مدام آهسته و آهسته تر می شود اما هرگز خاموش نمی شویم می کوشیم حرفهامان شنیده نشود نمی خواهیم آدم ها به خاطر پیروی نکردن از قلب هاشان رنج بکشند

📚(#کیمیاگر  /#پائولو_کوئلیو/ مترجم : آرش حجازی /انتشارات کاروان /ص ۱۴۳_۱۴۲)

🆔️ @haftbaldt‌

💥#داستانک💥

عنوان داستان : راز همت مور

🔹الاغی مورچه‌ای دید که همیشه بار می‌برد و خسته نمی‌شد.

🔸با مورچه نشست و گفت:
به من نیز راز این همت عالیه‌ات را بیاموز. من همیشه تو را زیر بار می‌بینم که حتی چندین برابر وزن خود بار برمی‌داری و خسته نمی‌شوی، اما من زیر اندکی بار طاقت ندارم و اگر بارم را زیاد کنند، کمرم خم می‌شود.

🔹مور به الاغ گفت:
تو زمانی می‌توانی مانند من همیشه بار ببری و خسته نشوی و چندین برابر وزن خود بار برداری که بار را برای خود ببری.

🔸راز همت عالی من این است که من بار را برای خود می‌برم، و تو باری که بر دوش می‌گیری به‌خاطر دیگران است.

💢 گاهی ما مطلبی یاد نمی‌گیریم که خودمان به آن نیازمندیم، بلکه یاد می‌گیریم به‌خاطر دیگران، که جایی آن مطلب را بگوییم تا به ما باسواد و عالم بگویند! پس درنتیجه چیزی از علم، یادمان نمی‌ماند و قدرت تحلیل مطلب رانداریم.

🔺یا برای مردگان خود پس از مرگشان به‌خاطر ثواب‌رساندن به آن‌ها احسان و اطعام به فقرا نمی‌کنیم، بلکه به‌خاطر خودمان به فامیل و دوستان و آشنایان اطعام می‌کنیم که نگویند ما انسان خسیسی بودیم.

🔺یا نماز و ذکر نمی‌گوییم به‌خاطر خودمان که خداوند خلقمان کرده و مدیون نعمت‌های او هستیم، نماز و ذکر می‌گوییم به‌خاطر برآورده‌شدن و رفع حاجت‌هایمان و...

🔺تمام این مثال‌ها فرق همت مور و الاغ است.

🆔 @haftbaldt

#جونم_برات_بگه

تو مغازه بودم، دختر بچه چیپس برداشت و کارتش موجودی نداشت. دلم براش سوخت و بجاش حساب کردم. چند دقیقه بعد مامانش اومد و بهم گفت ممنونم آقا ولی دیگه در تربیت اقتصادی دیگران دخالت نکنید‌. ایشون ماهانه اش رو تمام کرده بود و باید می دونست که باید کم خرج کنه. شما برنامه من رو بهم ریختی!

عکاس شب

🆔 @haftbaldt