🎥سه پاسخ متفاوت در سه توییت به این توییت👇👇
🔹یاسر میردامادی: مسأله، ناخنک به خلوت شاه درگذشته نیست تحلیل تاریخ است:خلوتِ سراسر خائنانه‌یِ شاه و زن‌ستیزی سرشتی‌اش که با خلوت خائنانه ربط داشت، موجب شد فرمان حکمرانی را به دست جناح اصلاح‌طلب دربار ندهد ـ در رأس آن‌ها فرح، که فرهیخته، کم‌تر فاسد و دلسوز بودند. خلوت شاه جلوت ملتی را به باد داد.
🔹ماکس: بورژوازی ارزش‌ها و هویت خود را در آینه‌‌ی مصرف و فرهنگِ تفاخر و تظاهر بازتعریف می‌کند:
تجلی ترکیبی از مصرف‌گرایی، تمایل به نمایشِ تمایز اجتماعی و «بریز و بپاش‌هایی» که چنین مسیری را هموار کنند.
در این میان· تناقضات زمانی بیش‌تر به چشم می‌آیند که دفاع از این "فرهنگِ پرطمطراق" ناگزیر آید؛
روی‌کَرد بورژوازی به اقشار آسیب‌پذیر، اغلب محافظه‌کارانه و مشروط به این است که منافع مستقیم یا غیرمستقیم آن‌ها به خطر نیفتد.
در مواردی که حمایت از این اقشار منجر به پاسخ‌گویی به جامعه، و یا به کاهش دست‌رسی بورژواها به منابع شود، احتمالن مقاومت بیش‌تری از سوی آن‌ها دیده می‌شود.
نکوهیده این است که در این «تفکرات قالبی»، برچسبِ بخشی از مردم،
که اصولن خود· آسیب دیده و پس نگه داشته شده توسط همین اقشار «بالای» اجتماعند،
به مثابهِ چماق دیگری بر سر آن‌هاست، تو گویی که نقشی در محرومیت و فقر خود داشته و اساسن امکانی برای انتخاب سبک دیگری از زندگی به آن‌ها ارایه شده است.
شاید بیش از این‌که نشان دهیم چه کسی چه چیزی می‌گوید، باید نیتِ پنهان· در پس این مغلطه‌ها را آشکار کرد و به قضاوت همان مردمی نهاد که این «طبقه»، و یا دست‌کم مدعیانِ عضویت در آن، از آن ها در دل بیزارند.
🔹گوزن آبستن: نازی‌آبادیای پاپتی! نه گذاشتید شاه خوشگذرونی کنه و نه ونک به بالا منابع رو لفت و لیس. الانم زیاد تو دست و پا نباشید که خوشگذرونی طبقه‌ی بالا و آقازادگی یه چیز پذیرفته شده است!
👈 اکبر گنجی: نقشِ متغیرِ فاحشه بازی شاه در انقلاب ۱۳۵۷:
🔴در دو سال ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ که کشور در آستانه انقلاب بود، شاه فقط به فکر فاحشه های غربی بود. بیماری اش تشدید شده بود اما همبستری با فاحشه ها را رها نمی کرد. می گفت اگر نتوانم با زنان بخوابم، نمی خواهم شاه باشم(شاه از اصطلاح «جنده بازی ما» استفاده می کرد). در همین سالهای ۵۵ و ۵۶ و ۵۷ مشغولیت ذهنی شاه و فرح و عَلَم جور کردن فاحشه های کار کشته برای #رضا_پهلوی بود.
#اسپرم_پرستان انقلابیون را فتنه گران پنجاه و هفتی می خوانند که از سر نادانی زیر آب «عصر طلایی شاه» را زدند، اما شاه و فرح و #رضا_پهلوی فتنه گران اصلی پنجاه و هفتی بودند. شاه یک مریضِ شدید تناسلی بود و رژیم پهلوی را فدای آلت تناسلی اش کرد. اینک نیز همان روال در خاندان پهلوی ادامه دارد.
فرح پهلوی که توسط برخی رهبر اعتراضهای «زن، زندگی، آزادی» قلمداد می شود، در فیلمی می گوید: اگر همبستری شاه با فاحشه های غربی راحت اش می کرده، چه عیبی دارد؟ گویی فرح هنوز نمی داند عیب فسادهای مالی عظیم و فسادهای جنسی خاندان سلطنتی در یک جامعه سنتیِ مذهبی چه بود؟🔴
https://t.me/ganji_akbar
🔹یاسر میردامادی: مسأله، ناخنک به خلوت شاه درگذشته نیست تحلیل تاریخ است:خلوتِ سراسر خائنانه‌یِ شاه و زن‌ستیزی سرشتی‌اش که با خلوت خائنانه ربط داشت، موجب شد فرمان حکمرانی را به دست جناح اصلاح‌طلب دربار ندهد ـ در رأس آن‌ها فرح، که فرهیخته، کم‌تر فاسد و دلسوز بودند. خلوت شاه جلوت ملتی را به باد داد.
🔹ماکس: بورژوازی ارزش‌ها و هویت خود را در آینه‌‌ی مصرف و فرهنگِ تفاخر و تظاهر بازتعریف می‌کند:
تجلی ترکیبی از مصرف‌گرایی، تمایل به نمایشِ تمایز اجتماعی و «بریز و بپاش‌هایی» که چنین مسیری را هموار کنند.
در این میان· تناقضات زمانی بیش‌تر به چشم می‌آیند که دفاع از این "فرهنگِ پرطمطراق" ناگزیر آید؛
روی‌کَرد بورژوازی به اقشار آسیب‌پذیر، اغلب محافظه‌کارانه و مشروط به این است که منافع مستقیم یا غیرمستقیم آن‌ها به خطر نیفتد.
در مواردی که حمایت از این اقشار منجر به پاسخ‌گویی به جامعه، و یا به کاهش دست‌رسی بورژواها به منابع شود، احتمالن مقاومت بیش‌تری از سوی آن‌ها دیده می‌شود.
نکوهیده این است که در این «تفکرات قالبی»، برچسبِ بخشی از مردم،
که اصولن خود· آسیب دیده و پس نگه داشته شده توسط همین اقشار «بالای» اجتماعند،
به مثابهِ چماق دیگری بر سر آن‌هاست، تو گویی که نقشی در محرومیت و فقر خود داشته و اساسن امکانی برای انتخاب سبک دیگری از زندگی به آن‌ها ارایه شده است.
شاید بیش از این‌که نشان دهیم چه کسی چه چیزی می‌گوید، باید نیتِ پنهان· در پس این مغلطه‌ها را آشکار کرد و به قضاوت همان مردمی نهاد که این «طبقه»، و یا دست‌کم مدعیانِ عضویت در آن، از آن ها در دل بیزارند.
🔹گوزن آبستن: نازی‌آبادیای پاپتی! نه گذاشتید شاه خوشگذرونی کنه و نه ونک به بالا منابع رو لفت و لیس. الانم زیاد تو دست و پا نباشید که خوشگذرونی طبقه‌ی بالا و آقازادگی یه چیز پذیرفته شده است!
👈 اکبر گنجی: نقشِ متغیرِ فاحشه بازی شاه در انقلاب ۱۳۵۷:
🔴در دو سال ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ که کشور در آستانه انقلاب بود، شاه فقط به فکر فاحشه های غربی بود. بیماری اش تشدید شده بود اما همبستری با فاحشه ها را رها نمی کرد. می گفت اگر نتوانم با زنان بخوابم، نمی خواهم شاه باشم(شاه از اصطلاح «جنده بازی ما» استفاده می کرد). در همین سالهای ۵۵ و ۵۶ و ۵۷ مشغولیت ذهنی شاه و فرح و عَلَم جور کردن فاحشه های کار کشته برای #رضا_پهلوی بود.
#اسپرم_پرستان انقلابیون را فتنه گران پنجاه و هفتی می خوانند که از سر نادانی زیر آب «عصر طلایی شاه» را زدند، اما شاه و فرح و #رضا_پهلوی فتنه گران اصلی پنجاه و هفتی بودند. شاه یک مریضِ شدید تناسلی بود و رژیم پهلوی را فدای آلت تناسلی اش کرد. اینک نیز همان روال در خاندان پهلوی ادامه دارد.
فرح پهلوی که توسط برخی رهبر اعتراضهای «زن، زندگی، آزادی» قلمداد می شود، در فیلمی می گوید: اگر همبستری شاه با فاحشه های غربی راحت اش می کرده، چه عیبی دارد؟ گویی فرح هنوز نمی داند عیب فسادهای مالی عظیم و فسادهای جنسی خاندان سلطنتی در یک جامعه سنتیِ مذهبی چه بود؟🔴
https://t.me/ganji_akbar