اخبار اعتراضات مردمی

☄️ پیرانشهر؛ ضرب و شتم شدید مادر و مادربزرگ یک فعال سیاسی کُرد توسط مزدوران اطلاعات سپاه تروریستی پاسداران

روز یکشنبه بیشت‌وهشتم بهمن ماه ۱۴۰۳، مزدوران اطلاعات سپاه تروریستی پاسداران به منزل خانواده یک فعال سیاسی به نام فرزین توت که مقیم اقلیم کُردستان است حمله کردند.

مزدوران سپاه اقدام به ضرب و شتم مادر بزرگ ۸۰ ساله و مادر ۴۵ ساله این فعال سیاسی کردند که منجر به آسیب‌دیدگی شدید آنها شد، به حدی که ۶ دندان مادر فرزین توت شکسته است.

هویت این دو زن به شامل استی چُغر (مادر بزرگ) و سعادت بایزیدی (مادر) است.

بنا به گزارش هانا، در این حمله، علاوه بر آزار و شکنجه اعضای خانواده، وسایل منزل آنها نیز کاملا تخریب شده‌اند.

نکته؛

خشم و نفرت مادر بزرگ از حکومت تبهکار آخوندی از چشمان او پیداست.

باور کنید که چنین خشم و نفرتی به زودی تبدیل به گلوله های آتشین خواهد شد و دودمان ظالمان را ریشه کن خواهد کرد.

مردم مسلح شوید.

آیا هشتگ‌ها و کارزارها ابزاری برای تغییراند یا توهم مشارکت؟/ #مهرناز_رزاقی

📡📡📡📡📡– امروز شبکه‌های اجتماعی به میدان‌های کلیدی برای کنشگری بدل شده‌اند، جایی که از حمایت علنی از اهداف سیاسی و اجتماعی گرفته تا سازماندهی اعتراضات، همه‌چیز ممکن است. این فضاها در دوره‌ای که مردم بیش از هر زمان دیگری به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹ به رسانه‌های دیجیتال روی آوردند، اهمیتی دوچندان پیدا کردند. اکنون هر تجمع یا اعتراض، نه فقط یک رویداد خیابانی، بلکه نمایشی زنده در پروفایل‌های اینستاگرام، ایکس (توییتر سابق)، تیک‌تاک یا تلگرام است. از «بهار عربی» تا جنبش‌هایی نظیر «من‌هم» (Me Too) و «جان سیاه‌پوستان مهم است» (Black Lives Matter)، این شبکه‌ها توانستند هویت‌های جمعی را شکل دهند و جنبش‌هایی فراملی و پرقدرت ایجاد کنند. اما در دل این دستاوردها، شک و تردیدهایی نیز وجود دارد. پلتفرم‌های که زمانی وعده‌ برابری و آزادی می‌دادند، حالا به میدان‌های تجاری بدل شده‌اند، جایی که منافع اقتصادی حرف اول را می‌زنند. سازوکارهای این پلتفرم‌ها، به‌جای محافظت از کنشگران در برابر آزار و نفرت‌پراکنی، زمینه را برای قدرت‌نمایی دولت‌ها، گروه‌های فشار و حتی جنبش‌های راست افراطی فراهم کرده است. این تناقض، کنشگری دیجیتال را در نقطه‌ای حساس قرار داده است: در حالی که ابزارهای بیش‌تری برای صدا دادن به جنبش‌ها در دسترس است، اما آیا این فضاها هم‌چنان می‌توانند همان نقش رهایی‌بخش پیشین را ایفا کنند؟

کارزارهای آنلاین به‌عنوان یکی از ابزارهای برجسته‌ی کنشگری دیجیتال، نقشی محوری در جلب توجه عمومی، فشار بر تصمیم‌گیران و ایجاد تغییرات اجتماعی ایفا می‌کنند. این کارزارها، با استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی، امکان بسیج توده‌ای سریع و گسترده را فراهم می‌آورند، به‌طوری‌که یک درخواست ساده می‌تواند به صدای میلیون‌ها نفر تبدیل شود. کارزارهای آنلاین در ایران نمونه‌ای از کنشگری دیجیتال هستند که می‌توانند به‌سرعت مسائل اجتماعی و سیاسی را به اولویت عمومی تبدیل کنند. از اعتراض به تخریب پارک قیطریه گرفته تا درخواست برکناری شهردار تهران یا مطالبه‌ی عمومی برای رفع فیلترینگ، این کارزارها توانسته‌اند صدای گروه‌های مختلف جامعه را تقویت کنند. با بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی، این حرکت‌ها امکان جلب حمایت گسترده و اعمال فشار بر تصمیم‌گیران را فراهم می‌کنند. اما چالش‌هایی نظیر سانسور، محدودیت‌های اینترنتی و عدم پاسخ‌گویی نهادهای قدرت، الگوریتم‌های محدودکننده و تجاری‌سازی این پلتفرم‌ها می‌تواند تاثیرگذاری این کارزارها را محدود کند.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑