اخبار اعتراضات مردمی

🕞ایرانیان و نقاشی سیب‌زمینی‌خورهای ونگوگ
عبارت-گروه اقتصاد:
ونسان ونگوگ نقاش زبردست هلندی تابلوی مشهوری تحت عنوان‌ سیب‌زمینی‌خورها دارد که یکی از نمادهای مشهور فقر درتاریخ هنر است تابلوی بیان کننده‌ این حقيقت تلخ است‌ که سیب‌زمینی غذای فقراست و حداقل توان‌ آن‌ها برای‌ زنده‌ ماندن است.
با عنايت به عبور قیمت سیب‌زمینی از کیلویی ۵۰ هزار تومان معلوم نيست چطور می‌شود حدود ۸۰ ميليون ایرانی را در این تابلوی نقاشی جا داد. بعد از کوتاه شدن دست مردم از گوشت قرمز و سفيد، حالا سیب‌زمینی هم درحال بدل شدن به کالای لوکس است و بیم آن می‌رود که به زودی نان هم از سفره‌ها حذف شود و مثل سفره‌های نوستالژیک دهه شصت که عکس کباب و مرغ و نان را بر آن چاپ میکردند مردم به‌جای تناول غذا به تماشای تصاوير آن بنشينند.
از سوی دیگر برخی‌ از مسئولان و به‌خصوص نمایندگان مجلس‌ طوری از مشکلات حرف می‌زنند که انگار مردم‌ مقصر هستند و باید پاسخگو باشند با عنایت به اینکه افسار تورم از دست تمام نهادهای کنترلی خارج شده پیشنهاد می‌شود سه قوه مدتی را تعطیل کنند و به استراحت بپردازند، شايد وضعيت کمی بهتر شود.

طبق اطلاع ایران‌وایر، شماری از زندانیان سیاسی محبوس در بند ۸ زندان اوین از حق ملاقات خصوصی و حضوری محروم شده‌اند.
یک منبع مطلع، روز ۹ بهمن ۱۴۰۳ با اعلام این خبر به ایران‌وایر گفت این زندانیان به دلیل اعتراض به انتقال بهروز احسانی اسلاملو و مهدی حسنی، دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام، از زندان اوین به زندان قزلحصار کرج از حق ملاقات محروم شده‌اند.

وریشه مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام: جامعه با سرکوب مقابله می‌کند

وریشه مرادی، زندانی سیاسی در اوین.
وریشه مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، در یک نامه که روز سه شنبه نهم بهمن برای «سالگرد کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» منتشر شد، اعلام کرد: «یا باید زندگی را نزیست و یا باید با معنا و متعالی زیست.»
خانم مرادی، فعال مدنی محکوم به اعدام در زندان اوین، در نامه خود صدور حکم اعدام برای خود را علیه «بخشی از زنان مبارز زندانی»‌ دانست و افزود: «من و سایر دوستانم به نمایندگی از یک جامعه حکم گرفته‌ایم.»
در این نامه که در حساب کاربری منتسب به گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی در زندان اوین، منتشر شده، آمده است که صدور حکم اعدام به معنای «خوابی است که برای تمامی جامعه دیده‌ و سرکوب (بخوانید اعدام) جامعه را در پیش گرفته‌اند و صد البته که با مقاومت روبرو خواهند شد.»
وریشه مرادی با اشاره به حمایت‌های داخلی و خارجی برای لغو حکم اعدام‌ علیه شماری از زندانیان سیاسی از جمله خود او، آن را «پشت گرمی بزرگی» برای زندانیان سیاسی دانست و اضافه کرد: «ما در داخل تسلیم تحمیل‌ها و اتهامات بی‌بنیان دستگاه‌های امنیتی نشدیم و مقاومت کردیم. جامعه نیز از ما حمایت می‌کند و این همبستگی نمود مهمی از تداوم مبارزه‌ مدنی در برابر ظلم دستگاه‌های حکومتی در ایران است.»

آغاز دومین سال کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام: طناب‌ دار برچیده شود
وی در بخشی از نامه خود از اعتصاب سراسری در مناطق کردنشین ایران در اعتراض به صدور احکام اعدام قدردانی کرد.
این زندانی سیاسی محکوم به اعدام همچنین به «مقاومت بی‌نظیر» زندانیان سیاسی زن «با بی‌حقوقی و پایمال کردن حقوق انسانی در زندان‌های ایران»‌ اشاره کرد و نوشت: این که ما زنان این مقاومت را بر عهده گرفته‌ایم، از طرفی به ظلم مضاعف نظام مردسالار و زن‌ستیز کنونی برمی‌گردد و از طرفی به عزم جزم زنان جهت نیل به آزادی.»
خانم مرادی همچنین کارزار نه به اعدام در زندان‌های مختلف ایران را «کنشی متحدساز»‌ خواند که که «جنبه‌ اساسی وانسانی ما، یک خواست عمومی برای تاکید بر حق حیات و درخواست لغو حکم اعدام در ایران را برجسته می کند.»
او «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را «اتحاد انسانی» در برابر «قتل دولتی» نامید که «به هدف ایجاد رعب و وحشت در جامعه بکارگرفته می‌شود.»
این زندانی سیاسی در بخش دیگری از نامه خود نوشت که زندانیان سیاسی زن «اصلی‌ترین چالش حیات کنونی» را «چالش جنسیتی»‌ می دانند که تنها پس از برطرف شدن آن، سایر چالش‌ها شانس برطرف شدن خواهند داشت.
وریشه مرادی همچنین در مورد وضعیت پرونده سازی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران علیه خود نوشت: «هنگام بازجویی، همان بازجوی فرزاد کمانگر در برابرم نشست و گفت ۱۵ سال پیش فرزاد نیز همین جای تو نشسته بود، اما نتوانست کاری کند و مرگ را برای خودش آفرید. گفتم اگر امروز من اینجا نشسته‌ام، نتیجه‌ تلاش و مبارزه‌ فرزاد است.»
فرزاد کمانگر، معلم و فعال سیاسی، همراه با شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، و فرهاد وکیلی به اتهام محاربه و عضویت در حزب کارگران کردستان، پ‌کاکا، روز ١٩ اردیبهشت ١٣٨٩ بدون اطلاع وکلا و خانواده‌هایشان در زندان اوین تهران اعدام شدند.
به گزارش سازمان‌های مدافع حقوق بشر، این چهار فعال کُرد در حین بازداشت و حبس تحت شکنجه شدید قرار گرفتند و در محاکماتی ناعادلانه به اعدام محکوم شدند.
وریشه مرادی در پایان نامه خود نوشت: «سرلوحه‌ مبارزاتم این است: می‌خواهم آن تقدیری را که همیشه در بازی‌های تراژیک زندگی تکرار می‌شود، به نفع آزادی بر هم زنم. در این بازی که عنوانش حقیقت است و تنها از طریق مبارزه به انجام می‌رسد، این بار، تقدیر شکست خواهد خورد. ژن ژیان آزادی مقاومت زندگی‌ است.»
خانم مرادی در ۲۰ آبان توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام «بغی» (قیام مسلحانه علیه حکومت) به اعدام محکوم شد.
او روز ۱۰ مرداد سال گذشته، در حومه سنندج بازداشت شد و روز پنجم دی همان سال، با پایان مراحل بازجویی، از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، به بند زنان این زندان منتقل شد.
این زندان سیاسی پیشتر در نامه‌ای سرگشاده از زندان، فاش کرد که در طول بازداشت، تحت شکنجه‌های جسمی و روانی، تهدید به اعدام و خشونت‌های جنسیتی قرار گرفته است...

سازمان عفو بین الملل:

بهروز احسانی و مهدی حسنی در ایران در معرض خطر فوری اعدام قرار دارند، پس از آنکه دیوان عالی کشور احکام اعدام آن‌ها را در پی یک دادگاه به‌شدت ناعادلانه تأیید کرد. مقامات باید فوراً هرگونه برنامه برای اجرای حکم اعدام آن‌ها را متوقف کرده و احکام و محکومیت‌هایشان را لغو کنند.
در تاریخ ۲۶ ژانویه، ۷ بهمن- بدون اطلاع قبلی به خود آن‌ها، وکلایشان یا خانواده‌هایشان، این دو مرد از زندان اوین به زندان قزلحصار منتقل شدند؛ مکانی که مقامات معمولاً زندانیان را برای اجرای حکم اعدام منتقل می‌کنند. این موضوع نگرانی‌های جدی در مورد اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام آن‌ها ایجاد کرده است.

#نه به قتل حکومتی اعدام
#stop_execution_in_iran

حافظ فروحی در زندان لاکان رشت دست به اعتصاب زد

#حافظ_فروحی، زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، از امروز دوشنبه ۸ بهمن ماه، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات خود، دست به اعتصاب زد.
گفته می شود وی  در اعتراض به روند ناعادلانه و مغایر با قوانین در رسیدگی به پرونده‌های خود، نقض حقوق قانونی در فرایند دادرسی، صدور احکام جداگانه برای یک پرونده واحد، عدم اعمال قوانین تخفیف مجازات و بی‌توجهی مسئولان به درخواست‌ها و پیگیری‌های قانونی برای ادغام پرونده‌هایش، از امروز دوشنبه ۸ بهمن‌ماه، دست به اعتصاب غذا زده است.

#اعتصاب_اعتراض
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

قتلهای سیستماتیک دولتی-خانوادگی
۶ بهمن ۱۴۰۳، ‎#شمسی_مرادی زن ۳۵ ساله به همراه دو فرزندش ‎#ماهور_غلامی ۹ ساله و ‎#زينب_غلامی ۱۶ ساله در کرماشان توسط پدر جنایتکار خانواده با سلاح گرم به قتل رسیده‌ است.

مردسالاری در حالی خشونت را در جامعه بازتولید میکنند که بر بستر قوانین و شرع بنیاد پدرسالارانه عمدتا زنان و کودکان را هدف قرار میدهد. علاوه بر آن، دستگاه سرکوب دولتی و اجتماعی همواره و به قصد سرکوب و انقیاد زنان در اجتماع بزرگتر، همواره بخشی از سرکوب را به نهادهای اجتماعی که بر آن‌ها استوار شده، یعنی خانواده و اجتماع‌های کوچکتر برون‌سپاری کرده است. در قتل‌عام زنان، نهاد دولت، سیستم اجتماعی پدرسالار، نهاد خانواده و ... دست در دست هم ابعاد وسیعی از سرکوب اجتماعی را به زنان و افراد کوئیر و ترنس اعمال میکنند؛ این امر بیش از پیش نشان میدهد که زن‌کشی نه امری خصوصی و فردی، بلکه اساسا امری اجتماعی و عمومی است.
#زنکشی
#ژن_ژیان_ئازادی