🔺هر آدمی در وجودش یک مادربزرگ دارد که به وقتِ دلتنگی می‌تواند به کمکش بیاید.
مادربزرگی که سماور را جوش می‌کند، چای دارچین و هِل دم می‌کند
قوری و قندان میبدی اش را می‌آورد؛ با مرغ‌های آبی آوازخوانش.
🔺کنار استکان کمر باریک و نعلبکی گل گلی، پولکی اصفهان می‌گذارد؛ توی پیاله تاجیکی.
🔺می‌رود نان سنگک می‌گیرد و نخود و لوبیا و سبزی پاک می‌کند و آش رشته بار می‌گذارد.
او بوی نعنا داغ و پیاز داغ را با هیچ عطری عوض نمی‌کند.
🔺از وانتی، سبزی خوردن تازه می‌خرد و پاک می‌کند و تُربچه نقلی و پیازچه‌ها را گلچین می‌کند و از زرشکیِ تُربچه‌ها و سفیدیِ پیازها شادی و شور می‌چیند.
🔺زیتونِ سوغات لاهیجان و گردوهای باغ آهار و پنیر خانگی هم در پیش‌دستی سفالینش می‌گذارد.
🔺و دل می‌دهد به صورتیِ گل کوکبی که پیازش را خودش کاشته و آن برگ‌های سبز و عنابی بوته زرشک که در گلدان شیشه‌ای قدیمی‌اش گذاشته است.
🔺هر آدمی مادربزرگی دارد که به وقتش برایش قصه می‌گوید، مَتَل و حکایت و خاطره تعریف می‌کند؛ شعر و ترانه و لالایی می‌خواند.
🔺من چنین مادربزرگی ندارم.
مادربزرگ هایم سالهاست که به رحمت خدا رفته‌اند؛ برای همین است که خودم مادربزرگ خودم شده‌ام.
🔺حالا سالهاست که ما، نوه و مادربزرگی هستیم که در یک پیراهن زندگی می‌کنیم.
صفایی دارد مادربزرگانه زیستن.
تو هم بلند شو
مادربزرگ خودت باش
👤 عرفان نظرآهاری
ترفندهای خانومی💋
