ایستارتاپس | حسین مرادی

#تبلیغ

💥 راهنمای انتخاب شغل

بهترین شغل برای کسی که خوب حرف میزنه
▫️ بلاگری، تدریس، مشاوره، بازیگری


بهترین شغل برای کسی که حوصله آدما رو نداره
▫️ برنامه نویسی، حسابداری، نویسندگی

بهترین شغل برای کسی که خیلی احساسیه
▫️ نقاشی، طراح لباس، عکاس حرفه ای

منبع: richman


💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥 مراقب باشیم که گرفتار خواب حرفه ای نشویم!

یکی از آفت‌هایی که هر حرفه را تهدید می‌کند خواب حرفه‌ای است. خواب حرفه‌ای عبارت است از حسی که به هر یک از ما دست می‌دهد و فکر می‌کنیم که کارمان را به بهترین نحو انجام می‌دهیم، در حالیکه بر اثر روزمرگی به خواب فرو رفته‌ایم و روز به روز احتمال غرق شدن یا واژگون شدن را بالا می‌بریم.

راننده سرویس بچه‌های دبستان که روزهای اول با وسواس کودکان را سوار می‌کرد و با دقت رانندگی می‌کرد، کم کم بچه‌ها را به عنوان کالاهای روزمره می‌بیند و بی‌توجه به اینکه اینها هنوز هم چشم و چراغ والدینشان هستند در هیاهوی شهر می‌راند...

معلمی که در ایام نخست خود را در جایگاه تعلیم و تعلم می دید و شغل خود را با شغل انبیاء مقایسه می‌کرد، اندک اندک دانش آموزان را نمی‌بیند و فقط به حقوق و اقساطش می‌اندیشد و گذران روزهای عمر...

پزشک سوگند خورده و پر انرژی سالهای اولین، به تدریج با بیماری و درد بیماران خو می‌گیرد و یادش می‌رود که گرچه او همان پزشک دیروزی است اما این بیمار، بیمار امروزی است و این بیمار نمی‌داند که تو برای بیماران قبل چقدر جانفشانی کردی؛ او فقط از تو التیام می‌خواهد برای خودش، بدون توجه به دیروز و فردا...

هنرمند طراح که اولین سفارشاتش را با خلاقیت و هنرآفرینی زیاد انجام می‌داد، آرام آرام همه‌ی مراجعین را به یک چشم می‌بیند و کارهایش بدون نوآوری ارائه می‌گردد...

مدیر لایق کارخانه که تمامی همت خود را برای ایجاد کار بکار بسته است، کم کم می‌اندیشد که رسالت خود را به پایان رسانده، دیگر کارگران خود را نمی‌بیند؛ گویی فراموش کرده که حیات کارخانه‌اش به تلاش این کارگران وابسته است...

یادم می‌آید بچه که بودم روزی برای بازی الک و دولک از شهر خارج شده بودیم و باید قطعات حدود یک وجبی از چوب را می‌بریدیم تا آماده بازی شود. پدرم اولین قطعه را که برید علامت زد و گفت این قطعه را توی جیبت نگه دار و همه قطعات را با این قطعه مقایسه کن، چون در برش هر قطعه کمی خطا خواهی داشت و کم کم اندازه از دستت خارج می‌شود.

💡ای کاش قطعه اول اصول حرفه‌ای را توی جیبمان نگه می‌داشتیم تا خدای ناکرده به خواب حرفه‌ای فرو نرویم!
/تجارت زرد


💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥دولت‌ها استارت‌آپ نیستند!

این عنوان یادداشتی است از ماریانا مازوکاتو (استاد اقتصاد نوآوری و ارزش‌های عمومی در کالج دانشگاهی لندن) و راینر کتل (استاد نوآوری و حکمرانی عمومی در کالج دانشگاهی لندن) است که در ۱۰ آپریل ۲۰۲۵ در پروجکت سندیکیت منتشر شده است. بخش‌هایی از یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

در سراسر جهان دولت‌ها در تلاش‌اند که تصویری استارت‌آپی از خود خلق کنند. نهضت کارایی دولت (DOGE) ایلان ماسک در آمریکا و اره برقی خاویر میلی در آرژانتین نمونه‌هایی از این نوع است. اما مسئله این است که دولت‌ها و کسب‌وکارها اهداف بسیار متفاوتی دارند. اگر سیاست‌گذاران عمومی از بنیانگذاران کسب‌وکارها تقلید کنند توانایی خود را برای مقابله با چالش‌های پیچیدۀ اجتماعی از دست می‌دهند.

برای استارت‌آپ‌ها، بالاترین اولویت تکرار سریع، اختلال مبتنی‌بر فناوری، و بازدهی مالی برای سرمایه‌گذاران است. موفقیت آن‌ها به حل یک مشکل معیّن با یک محصول واحد یا در یک سازمان بستگی دارد. اما دولت‌ها باید با مسائل پیچیده و درهم‌تنیده‌ای مانند فقر، سلامت عمومی، و امنیت ملی مقابله کنند. هر چالش مستلزم همکاری در بخش‌های مختلف و برنامه‌ریزی بلندمدت دقیق است. ایدۀ تضمین منافع کوتاه‌مدت در هر یک از این زمینه‌ها اساساً منطقی نیست.

برخلاف استارت‌‌آپ‌ها دولت‌ها باید از دستورات قانونی حمایت کنند، ارائۀ خدمات ضروری را تضمین کنند، و مبتنی‌بر قانون عمل کنند. معیارهایی نظیر سهم بازار برای دولت بی‌معنا است، زیرا دولت به‌جای تلاش برای «برنده‌شدن» باید بر گسترش فرصت‌ها تمرکز کند. باید بلندمدت فکر کند و به ساختارهای چابک و انعطاف‌پذیر دست یابد. اعمال منطق استارت‌آپی برای خدمات عمومی می‌تواند به راه‌حل‌های تکه‌تکه‌ای منجر شود که به تشدید ناکارآمدی‌های موجود منجر می‌شود.

فرآیندی که در چارچوب آن دولت‌ها یاد می‌گیرند تا نتایج بهتری به‌دست آورند بسیار متفاوت از یک استارت‌آپ است. به‌جای پذیرش کورکورانۀ فرهنگ استارت‌آپی، دولت‌ها باید تلاش‌های پیشین برای مدرن‌سازی و اصلاح خدمات عمومی را واکاوی کنند. درس‌های زیادی برای یادگیری وجود دارد:

اولاً، بخش دولتی به یک بنیان جدید در اقتصاد نیاز دارد. تأکید مدل غالب «کارایی» اغلب خروجی‌ها (چند وعدۀ غذایی مدرسه یارانه‌ای است؟) را با نتایج (غذاها چقدر مغذی و پایدار یا محلی بودند؟) اشتباه می‌گیرد و بر دوگانگی بسیار ساده‌شدۀ عمومی-خصوصی مبتنی است. نتیجه، اتکای بیش‌ازحد به اکتشاف‌های سطحی مانند تجزیه و تحلیل هزینه-فایده است که لزوماً پیشرفت به سمت نتایج سیستمی مطلوب را اندازه‌گیری نمی‌کند.

درس دوم این است که «تنوع» یک دارایی است، نه تمرین درستی سیاسی. طی قرن گذشته، بخش عمومی برای همگانی‌بودن تلاش کرد: خدمات باید در شهرهای کوچک به همان اندازۀ شهرهای ثروتمندتر خوب و قابل دسترس باشند. اما نحوۀ ارائه این خدمات نیز مهم است. ایجاد یک بخش عمومی مطلوب به نیروی کار متنوع‌تر، آموزش مداوم، دیدگاه‌های تحلیلی متعدد، و مجموعه‌ای از مداخلات نیاز دارد؛ هیچ گلولۀ جادویی وجود ندارد.

سوم، بخش عمومی باید بین توانایی‌های سیاسی، سیاست‌گذاری، و اجرایی خود تعادل ایجاد کند. دولت‌ها چیزی فراتر از ماشین‌های اداری هستند. آن‌ها به رهبری سیاسی، احساس هدف، و توانایی تنظیم سیاست‌ها نیاز دارند. اغلب اوقات، اصلاحات بخش عمومی بر کارایی تکنوکراتیک تمرکز می‌کند، و ضرورت بیان و اجرای چشم‌اندازی برای جلب حمایت عمومی را نادیده می‌گیرد.

برای تجهیز بخش عمومی به ظرفیت مورد نیاز برای مقابله با چالش‌های معاصر، دولت‌ها -و آنچه «دولت‌های کارآفرین» نامیده‌ایم- باید شش قابلیت را پرورش دهند که آن‌ها را قادر به یادگیری و سازگاری می‌کند. ۱. آگاهی استراتژیک یعنی توانایی شناسایی فعالانۀ چالش‌ها و فرصت‌های نوظهور، ۲. انعطاف‌پذیری دستورکار به‌طوری‌که بتوان اولویت‌ها را در هنگام مواجهه با بحران‌ها متعادل کرد. ۳. ائتلاف‌سازی و مشارکت به‌طوری‌که بخش عمومی بتواند همکاری بین بخش‌ها و جوامع را تقویت کند. ۴. تغییر خود یعنی به‌روزرسانی مستمر مهارت‌های سازمان‌های دولتی، ساختارهای سازمانی، و مدل‌های عملیاتی. این مستلزم قابلیت بعدی است. ۵. ارزیابی و حل مسئله در ارائۀ خدمات عمومی. و ۶. نیاز بخش عمومی به ابزارها و نهادهای نتیجه‌گرا.

دولت‌ها نباید مانند استارت‌آپ‌ها اداره شوند، زیرا اهداف بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند، به حوزه‌های مختلف پاسخ می‌دهند، و در زمان‌بندی‌های کاملاً متفاوتی عمل می‌کنند. سیاست‌گذاران به‌جای تعقیب سراب درۀ سیلیکون باید بر ایجاد ساختارها و قابلیت‌هایی تمرکز کنند که دولت‌ها را قادر می‌سازد پاسخگو، انعطاف‌پذیر، و مؤثر باشند. اصلاحات باید ریشه در درک عمیق پویایی بخش عمومی داشته باشد، نه در تمایل به تقلید از یونیکورن‌هایی که به‌دنبال اختلال (disruption) بزرگ بعدی هستند!

🆔 @eastartups 🎯

💥 هوش مصنوعی برای شغل های مختلف

▪️ برای حسابدار ها sheet Ai :
توی محاسبه مالی و مدیریت درآمد کمک می‌کنه

▪️ برای دانشجو ها Notion Ai :
توی خلاصه نویسی و مدیریت دروس کمک می‌کنه

▪️ برای وکلا Chat GPT :
توی نوشتن قرارداد و سوال های حقوقی کمک میکنه

▪️ برای معمار ها planner 5d :
طراحی سه بعدی میکنه و توی نقشه کشی کمک می‌کنه

▪️ برای پزشکان symptoma Ai :
تشخیص و کمک به درمان بیماری

▪️ برای طراحان داخلی Home styler :
که
توی چیدمان داخلی و مدل سازی خوبه

▪️ برای معلم ها kahoot :
ساخت آزمون و آموزش تعاملی

▪️ برای گرافیست ها photopea :
ظاهر حرفه ای و ساده

▪️ برای عکاس ها Luminar Ai :
افکت های نوری و زیبا سازی
منبع: IT_24



💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥هوش مصنوعی K Health در مطالعه بالینی جدید از پزشکان انسانی بهتر عمل کرد

در پژوهش بالینی جدیدی، هوش مصنوعی دستیار پزشکی استارتاپ K Health در دوسوم موارد مانند پزشکان انسانی بیماری افراد را تشخیص داد و در یک‌سوم نیز نتایج بهتری نسبت به انسان‌ها ارائه کرد.

محققان مرکز پزشکی سیدرز-ساینای و استارتاپ سلامت دیجیتال K Health توصیه‌ها و تشخیص‌های چت‌بات هوش مصنوعی K Health را با عملکرد پزشکان واقعی مقایسه کردند. بیشتر بیمارانی که در این تحقیق شرکت کردند، دارای علائم حاد تنفسی، ادراری، واژینال، چشمی یا دندانی بودند که به بخش اورژانس مجازی مراجعه کرده بودند. محققان دریافتند این هوش مصنوعی در دوسوم موارد تصمیماتی مشابه پزشکان می‌گیرد و در یک‌سوم دیگر عملکرد بهتری دارد.

البته K Health می‌گوید این هوش مصنوعی برای جایگزینی پزشکان طراحی نشده، بلکه هدف آن ارائه مراقبت‌های بهداشتی بهتر است.

در این پژوهش، در ژوئن و ژوئیه ۲۰۲۴ محققان ۴۶۱ ویزیت بزرگسالان را بررسی و توصیه‌های هوش مصنوعی را با پزشکان مقایسه کردند. همچنین محققان از ۴ پزشک خواستند تصمیمات بالینی انسان و هوش مصنوعی را ارزیابی کنند.

در ۶۸ درصد موارد، توصیه‌های هوش مصنوعی و پزشکان نمرات برابری گرفتند و در بقیه موارد، داوران تصمیمات هوش مصنوعی را تقریباً دوبرابر بهتر ارزیابی کردند. همچنین این تحقیق نشان داد هوش مصنوعی در ۲.۸ درصد مواقع توصیه بالقوه مضر به بیماران کرده است، این رقم برای پزشکان ۴.۶ درصد بود.
/اقتصاد و تجارت

💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥 دور چهارم و انتقال تجربه بین نسلی!


ایده طرح شده در کتاب The Fourth Turning (دور چهارم) به انحاء مختلف مطرح شده؛ و هر کسی نسخه خودش از آن را دارد. اصل ایده، هرچند بطور تقریبی، قابل توجه است:

1️⃣ نسل اولی که با فقر آشنا است، و این را دریافته که برای نجات خود و اطرافیانش باید تلاش خارق‌العاده کند، به تدریج بنیان‌های موفقیت را با سختی می‌سازد. این نسل ممکن است برای رفتن سر کار وسیله نقلیه و یا حتی کفش درستی نداشته باشد.

2️⃣ نسل دوم، که زحمات نسل قبلی را دیده و قدردان آنها است، کار ساخت روی همان پایه‌های بنا شده توسط نسل قبل را ادامه داده؛ و هوس تلف کردن آنها را ندارد. مثلاً این نسل توان خرید وسیله نقلیه را دارد؛ و سختی کار نسل قبلی را تحمل نمی‌کند.

3️⃣ نسل سوم، از زحمات نسل‌های قبل دیگر اطلاع ندارد؛ از روزی که چشم باز کرده رفاه و آسایش دیده؛ و دیگر نیازی به ساختن ندارد. دوره او فقط به لذت بردن از آسایش ایجاد شده می گذرد. اما هنوز تحت تاثیر اخلاقیات نسل‌های گذشته هست. وسیله نقلیه این نسل دیگر یک خودروی ساده و حداقلی نیست.

4️⃣ نسل چهارم دیگر هیچ درکی از اخلاقیات و روحیاتی که موفقیت خانواده بر اساس آن بنا شده ندارد؛ هرچه دیده لذت‌طلبی و رفاه بوده؛ و هیچ تعهدی به حفظ میرات گذشتگان ندارد. لذا همه میراث را به باد داده؛ و به تدریج به فقر و فلاکت می‌افتد. این نسل خودروی لاکچری خود را برای کوبیدن به در و دیوار و دود کردن لاستیک آن مصرف می‌کند.

5️⃣ نسل پنجم دوباره خود را در موقعیت نسل اول می‌یابد؛ دیگر سرمایه‌ای برای بازسازی ندارد. او در موقعیتی قرار می‌گیرد که باید برای مرگ و زندگی بجنگد؛ و دیگر فرصت غفلت و بازی ندارد. لذا یا مبارزه را یاد می‌گیرد و یا نابود می‌شود.

بعضی وقتها در عمل ممکن است این سیکل بجای ۴ نسل، در ۳ یا ۵ نسل به سر جای قبلی خود برگردد؛ اما اصل تکرار ثابت است.

در امور کلان اجتماعی هم تکرار این سیکل را می‌توان مشاهده کرد: یک نسل مجبور به انقلاب و جنگ و ایجاد ساختارهای جدید اجتماعی می‌شود. نسل بعدی همان ساختارها را تکمیل کرده، و درختهای کاشته در نسل قبل در این دوره به ثمر می‌رسند. در نسل سوم فساد شروع به رسوخ در همه ارکان می‌کند. اما نسل چهارم دیگر نمی‌تواند هیچ ارزشی برای آن ساختارهای اجتماعی فاسد شده قائل باشد؛ به رفتارهای ضد ساختاری دست زده؛ و همه چیز در آن نسل فروپاشی می‌کند. نسل بعد از آن دوباره با فروپاشی ساختارها روبرو شده، و باید ساختارهای جدیدی بسازد. جنگ و انقلاب دوباره در چنین شرایطی رخ می‌دهند...
/زادالمسافر


💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥موفقیت معمولا مسئله‌ای است مربوط به بعد از چهل سالگی!

در فرهنگ امروزی جاافتاده است که آدم‌های فوق‌العاده موفق، از همان جوانی راهشان از بقیۀ معمولی‌ها جداست. بسیاری از مشهورترین الگوهای موفقیت در دوران ما، کسانی مثل بیل گیتس، مارک زاکربرگ، ایلان ماسک یا تیلور سوئیفت، چنین‌اند. اما اگر دایرۀ دیدمان را بالاتر ببریم، تصویر دیگری می‌بینیم. واقعیت این است که نه‌تنها موفقیت، بلکه حتی نوآوری و نبوغ نیز چیزهایی هست که «عموماً» در سنین بالا به دست می‌آید.

پژوهشگران دانمارکی در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ نشان دادند که اکتشافات مهم برندگان جایزۀ نوبل، به‌طور متوسط، در ۴۴سالگی‌شان رخ داده است. به عبارت دیگر، حتی تیزهوش‌ترین افراد هم باید چند دهه تلاش کنند تا به سطحی از خبرگی برسند که بتوانند اکتشافات مهم انجام دهند.

تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که موفقیت‌های بزرگ، عموماً بعد از چهل سالگی رخ می‌دهند. هرجا که سر بچرخانید می‌توانید نمونه‌هایش را ببینید: کوپرنیک نظریۀ حرکت سیارات را در دهۀ ۶۰ حیات خود مطرح کرد؛ پل سزان اولین نقاشی‌هایش را وقتی فروخت که از پنجاه‌سالگی گذشته بود؛ ساموئل جانسون، یکی از بزرگترین نثرنویسان انگلیسی، قبل از چهل‌سالگی هیچ چیز مهمی ننوشته بود. این مثال‌ها در دنیای کسب‌و‌کار چندین برابر است. ریچ کالگارد، نویسندۀ کتاب موفقیت دیرهنگام می‌گوید: گاهی برای رسیدن به خلاقیت باید راهی طولانی طی کنید.

آرتور بروکس می‌گوید در طول تاریخ سه نوع موفقیت وجود دارد:

1⃣ ژانر «کودکان نابغه» که از سنین پایین به موفقیت‌های بزرگ می‌رسند، کسانی مثل پیکاسو یا فیتزجرالد.

2⃣ نوع دوم، ژانر «اهداف دوگانه» است. کسانی که در زمینه‌ای متخصص می‌شوند، اما ناگهان همه‌چیز را رها می‌کنند و مسیر کاملاً متفاوتی را می‌آزمایند. کسی مثل آلبرت شوایتزر از این دست است. او که فیلسوف و موسیقی‌دان و پزشک بزرگی بود، ناگهان تصمیم گرفت زندگی‌اش در اروپا را رها کند و بقیۀ عمرش را صرفِ مداوای مردم در فقیرترین مناطق آفریقا کند.

3⃣ دستۀ سوم «استادان» هستند.

دیوید گالنسن، استاد اقتصاد دانشگاه شیکاگو، در کتاب خود با عنوان استادان پیر و نوابغ جوان می‌نویسد: استادان کسانی هستند مثل چارلز داروین، یا آلفرد هیچکاک که در ایام جوانی چندان موفق نیستند، اما خصوصیتی غریب دارند: هر چیزی را می‌آزمایند و می‌آموزند، سپس چیزی دیگر را مورد آزمایش قرار می‌دهند و نکات بیشتری می‌آموزند. آنها تمرکز اصلی‌شان بر خودِ روند یادگیری است.

💡بسیاری از کسانی که دیر به موفقیت می‌رسند در میان‌سالی از زمین بلند می‌شوند و کم‌کم لذت کار متمرکز را می‌چشند. ولی چون گرفتار بندها و پیوندهای کسانی که زود به موفقیت می‌رسند نیستند، می‌توانند نظرشان را تغییر دهند و دست به آزمایش مدل‌های خودشان بزنند. آن‌ها فرزانه‌های جستجوگری هستند که تا پایان عمر آرام نمی‌نشینند.
/ترجمان


💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥 ما می‌مانیم

✍ محمدرضا شعبانعلی

آئین‌ها عجیبند. معجزه می‌کنند.

آن‌ها عرض جغرافیا و طول تاریخ را به هم پیوند می‌دهند. چنان‌‌که ما هر جای کره خاکی که باشیم، مانند نیاکان نادیده‌مان، سبزه بر سفره می‌گذاریم و نخستین روزهای بهار را به یکدیگر تبریک می‌گوییم.

نخی که تاریخ و جغرافیای ما را به هم می‌دوزد، به اندازهٔ ساقهٔ سبزه نازک است، اما هزاران سال، از سنگین‌ترین زنجیرهای زور، محکم‌تر بوده است.

آیین‌ها اغلب در توافقی ناگفته، نادیده و نانوشته، شکل می‌گیرند: یا برای حفظ داشته‌های دوست‌داشتنی یک جمع، یا به امید دست‌یافتن به آرزوهای ارزشمندشان.

همین ناگفته و نانوشته بودن باعث می‌شود که شکل‌گیری بسیاری از آیین‌ها، خصوصاً‌ آن‌ها که از عمق تاریخ می‌آیند، با خیال‌پردازی و گمانه‌زنی همراه باشد.

اما این‌ها اصلاً مهم نیست. چون آیین‌ها، اگر واقعاً بخشی از فرهنگ جاری باشند، ریشه در خاک آینده‌اند و نه گذشته. و از امیدی که اقوام و ملت‌ها به آینده دارند، تغذیه می‌شوند.

از این منظر کاملاً واضح است که چرا ما ایرانیان، چنین شوق نوروز داریم و آن را، حتی در سخت‌ترین و تاریک‌ترین سال‌های تاریخ‌مان، به هر شیوهٔ ممکن، گرامی داشته‌ایم.

💡ما می‌مانیم. و هزاران سال بعد هم سبزه‌هایمان را گره خواهیم زد. تا فرزندان‌مان هم در سختی‌هایشان، مثل امروز ما، با غرور بگویند که ما بر خلاف زنجیرهایی که گاه به پایمان بوده، هرگز سست نبوده‌ایم، ما مثل سبزه، استوار مانده‌ایم.


💖  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯

💥 فکر نکنید که شما متوقف نشدنی هستید،
فکر نکنید که از شکست و خطا و نقص در امان هستید،
فکر نکنید کسب و کار تنها از طریق کمال و بی عیب بودن به موفقیت می رسد،

هدف شما رسیدن به کمال مطلق نیست
بلکه هدف تان موفقیت است.

ایکی باتیستا


  ایستارتاپس   👇
🆔 @eastartups 🎯