آرامش (چهلسالگي)...

🪻بازخوردهای پیامک صبح شمبه (۳)

لینک پیام اینهفته👇
https://t.me/chehel_salegi/31626

لطف دوستان و رفقا در واتساپ :
نان‌مقدس
لب مقدس
بوووسه مقدس
قلب مقدس
جهان مدرن ما که در اون زمان زیادی از عمر غیرقابل بازگشت مردم صرف تماشای سلفی های بی‌پایان تصویرصبحانه ای دوستان مجازی میشه
حس نان مقدس
بوسه مقدس و قلب مقدس
برچسب دیوانه میخوره
.....................................
من چیز زیادی نمیخوام
ففط بغلت
صدات
خنده هات
بوسه هات
و تو . . .🫂💙

سلام و درود
هفته ات پر از بوسه و بغل
....................................................
درود
صبح شنبه به خیر
ظاهرا به همون دلیل که کل مملکت رو تعطیل کردن ، بوسه صبح شنبه هم تعطیله !!!!😁😁

...................................................
شمبه تعطیله
بورس تعطیل
بوس هم تعطیله؟
............................................

دوست عزیز ،با تاخیر در ارسال بوسه ی صبح شمبه ،خیل عظیمی از هوادارانتون با لب و لوچه آویزان و چشم های به واتس آپ خیره ،بهت زده و بلا تکلیف منتظر مانده اند و رسما نمی‌دانند که آیا فی الواقع شنبه هست یا یوم الشک اعلام شده؟!
لطفا جهت پاره ای توضیحات به دفتر واتس آپ مراجعه کنید و تکلیف دوستان را روشن نمایید .🙏🏻
...................................................
درود قاسم جان
روزت بخیر و مهربانی
الهی تنور دلت گرم و پرفروغ ..

گویند بهشت و حورعین خواهد بود
آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود

گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک
چون عاقبت کار چنین خواهد بود

🌹🌹🌹🌹
..........................................
درود و ارادت....

آقا!
درسته تعطیله ولی شنبه ست ا😅
.............................................
سلام و درودی دیگر

"شمبه" صبح شد و پیام نیامد!

(مزاح هست البته)
.............................................
در حسرت بوسه از لبت دل شده حیران
جانا بستان بوسه بده، لب تو مرنجان
لب را به تمنای تو آورده ام امروز
یارا لب تو گشته چو می بر لب مستان
برخیز و نظر کن به دل ما، که فردا
باشد همه فکرم که ستانم لب جانان
هر دم به تمنای تو دل در تب و تاب است
چشمم به لبت مانده و قلبم ز تو گریان
بوسه ز لبت خواهم و امید به وصلم
یارا نظری کن به دل و جان پریشان
کاشانهٔ دل با تو شود روشن و آباد
از لعل لبت محو شود باغ و گلستان
ای روی تو گل‌زار و لبت شهد و عسل‌ریز
جانم به فدایت که دهم دل به تو آسان
...............................................
سلام برادر ! خوبید؟
امروز پیام صبح شمبت رو نداشتم
همه چی خوبه؟
زنگ زدم موبایلتون
در دسترس نبودی
انشالله سلامت باشی
....................................
سلام قاسم جان
پیام امروزت خیلی خیلی عالی تر از پیامکهای شنبه هات بود خیلی به روح وروانم نشت
خیلی عالی بود
ممنون وسپاسگزارم ❤️❤️❤️🙏🙏🙏🙏
.......................................................
خنده ی صبح تو ؛ بس شور و شری داد مرا
دیدن روی تو ؛ حال دگری داد مرا
بوسه دادی و غمم رفت و جهان زیبا شد
لبت از لذت دنیا ؛ ثمری داد مرا

#مهدی_آهی🦢🍃
...............................................
دهانِ غنچه بدرّد نسیمِ بادِ صبا
لبانِ لعلِ تو وقتی که ابتسام کنند.
👤سعدی


شنبه ات بوسه باران رفیق 💐
.................................................
آدمی که تو قلبها جاداره رو ببین بخاطر تاخیر پیامک همه دلواپس شدیم
واقعا مردی همکلاسی دوست داشتنی من
انشاالله همیشه سلامت وتندرست باشید
...................................................
رمان در جستجوی زمان از دست‌رفته‌ی پروست فوق‌العاده است اما خواندنش دشوارهاست، هفت هشت جلدی هست و عنوان یکی از جلدها در سایه‌ی دوشیزگان شکوفا!! نمی‌دونم کدوم شیرپاک خورده‌ای این جلدش رو از کتابخانه برده بود و پس نیاورده بود و ما هنوز در حسرت سایه‌نشینی مانده‌ایم که مانده‌ایم!! و البته ما چون ذات حضرت خورشیدیم سایه‌نشین شدنمان از محالات است💎
...................................................

کانالی برای شیفتگان سفر 👇
@safar_chehelsalegi

🪻پیشنهادهایی برای آخر هفته(۶)

یک فیلم: The Girl with the Needle
یک سریال: severance
یک کتاب فارسی: اول خیابون قنات/ محمد چرمشیر
یک کتاب ترجمه: حیوانات شب‌رو/آستین رایت/شاهپور عظیمی
یک تاتر: من
یک پادکست: عصر حجر

یک حضور: یه فیلم یا تاتر کمدی معمولی ببین و با صدای بلند بخند. تمرین خوشحالی جمعی مهمه.
یک کشف: کسی که بیشترین معاشرت رو باهاش داری، الزاما کسی نیست که درست‌ترین رفتارو داره.
یک تجربه: تو نمی‌تونی رفتار بقیه رو پیش‌بینی کنی، و کسی که قراره پاره‌ت کنه، دندوناشو از قبل نشونت نمیده. درست مث خودت.
یک پرسه: چشم‌هاتو ببند و خودت رو جایی که میخوای با کسی که میخوای تصور کن. اتاقی امن گوشه‌ی ذهن.
@chehel_salegi
یک تمرین: یک رفتار مفید اجتماعی ساده رو به زندگیت اضافه کن.
یک مبارزه: به زندگی بی‌اعتنا نشو، و اجازه نده جریان روزمرگی با تو مثل چوبی گم‌شده رفتار کنه. شنا کن، شنا کن، شنا کن. گاهی هم خلاف جهت رود.
#حمیدسلیمی
@hamid59salimi
@safar_chehelsalegi
خوش بگذره❤️

🪻

جوزف کلافه‌ام کرده است. اگر اخلاقیات، قوانین شرکت و البته صد و بیست کیلو عضله‌اش نبود، حتما تا حالا گرفته بودمش به باد کتک و لت و کوبش می‌کردم. من واقعا حوصله‌ی خیلی‌ها را دیگر ندارم. حوصله‌ی جوزف را که اصلا ندارم. جوزف کیه؟ جوزف همکار بیست و هشت‌ساله‌ی من است که شوربختانه در حال حاضر با هم روی یک پروژه کار می‌کنیم. مشکل جوزف چیست که می‌خواهم خرخره‌اش را بجوم؟ حواسش نیست. در واقعا فقط هر روز جسمش در شرکت را باز‌می‌کند و می‌آید داخل و می‌نشیند پشت مانیتور. اما روحش یک جای دیگر است. روحش کجاست؟ پیش دوست‌دخترش که اتفاقا یک چهارراه بالاتر توی یک رستوران کار می‌کند. چرا روحش آ‌ن‌جاست؟ لابد خیلی دوستش دارد. واقعا جوزف صد و بیست کیلو عضله دارد؟ لطفا می‌شود یک دقیقه سوال نکنید تا من حرفم را بزنم؟

روح جوزف همراهش نیست و فقط هیکل لکنته‌اش می‌آید. الان رفتم بالای سرش و اعتراض کردم بهش که چرا محاسباتش سایز لوله‌‌های فاضلاب فلان پروژه را به جای هشت اینچ، هشتصد اینچ نشان می‌دهد؟ مگر قرار است فیل در این پروژه بریند که این‌قدر لوله‌ها را کلفت در نظر گرفته است؟ اصلا توی باغ نبود. نگاهم می‌کرد اما چشم‌هایش کاملا خالی بود. تهی. کاملا مشخص بود که روحش کرکره‌ی چشم‌هایش را داده پایین و از در پشتی رفته یک چهارراه بالاتر. این مرد فقط جسمش را مثل زنبیل گذاشته این‌جا و خودش حضور ندارد.
@chehel_salegi
من جوزف را درک می‌کنم. خودم هم خیلی وقت‌ها دچار این مرض عدم حضورم. البته «خیلی وقت‌ها» قید خوشبینانه‌ای است و بهتر است بگویم بیشتر وقت‌ها. روح و جسمم هیچ رقمه متصل نیستند به هم و هیچ کدام‌شان حاضر نیست با آن یکی همراه باشد. یکی می‌رود تولد بچه‌ی فلانی، آن یکی همان‌وقت می‌رود بستنی بخورد توی پارک. یکی‌شان می‌رود مهمانی و آن یکی می‌ماند خانه تا زیر پتو بخوابد. یا مثل الان جسمم دارد این‌جا می‌نویسد و به جوزف الدنگ فحش می‌دهد درحالی که روحم چند ساعت است که رفته کوه و شیرپلا را هم رد کرده است. من خیلی وقت‌ها (بیشتر وقت‌ها) حضور ندارم و روحم یک جای دیگری است که هیچ خبر ندارد کجاست.

این‌قدر خودم به حضور فکر کرد‌ه‌ام که مثل یک جن‌گیر خبره می‌توانم حضور یا عدم حضور روح آدم‌ها را بفهمم. کار سختی هم نیست. پیش آمده که در حال معاشرت با یک نفر بودم و دیده‌ام که جلوی خودم روحش بال زده و رفته یک جای دیگری و من را با صد کیلو گوشت و استخوان روی صندلی کناری ول کرده است. حتی صدای بال زدنش را هم شنیده‌ام. درست مثل نوجوان‌ چهارده ساله‌ای که به اجبار مادر و پدرش می‌روند خانه‌ی عموی پدرش جهت ولیمه‌‌ی حاجیه شدن زن‌عموی پدرش. یا مثل دوران قدیم که با لگد مدیر محترم مدرسه می‌رفتیم تا در تظاهرات سیزده آبان حضور به عمل برسانیم. که البته جسم‌مان حضور به عمل می‌رساند ولی روح‌مان می‌رفت دم دبیرستان نظام‌وفا جهت دختربازی.

البته این عدم حضور گزینه‌ی و مفر خوبی است و اگر نبود احتمالا آدم هنوز هشت سالگی را رد نکرده، روحش توی جسمش خشک و دفع می‌شد. شاید اصلا راز بقا همین باشد. تقسیم وظایف. مثلا اول صبح روح جوزف به جسمش می‌گوید: «تو برو سر کار و لوله فاضلاب‌ها رو سایز بزن. منم می‌رم یه چهارراه بالاتر پیش امیلی. توی همون آشپزخونه‌ی رستوران صله‌رحم رو به جا می‌آرم و بوس و غیره. شب خونه می‌بینمت». هر کدام‌شان مسئول سیر کردن خودش است. جسم، شکمش را سیر می‌کند و روح خودش را. لابد. اما هیچ کدام این‌ها دلیل موجهی نیست که در این ثانیه نخواهم با ذوالفقار امیرالمومنین، جوزف را به چند قطعه مساوی تقسیم نکنم. هشتصد اینچ؟ لوله‌ی فاضلاب است یا تونل کندوان؟

#فهیم_عطار💎
@fahimattar
@safar_chehelsalegi