🟩
پیشنهادهایی ارتباطی برای زمانۀ استیصال جمعی
🌦 @Barankavir✍️ سعید ارکانزاده یزدی
💠 ناراحتی و استیصال را این روزها دربسیاری ازافرادجامعه ایران میتوان دید.
🔸آدمهانگران امروزوآیندهاند.جیبهاخالی است وسیاستهای کلان نشانی ازآرامش ندارند.مخالفت باخواستههای جامعه به مردم نشان میدهدکه وضع بهبودنخواهد یافت وعزمی شکل گرفته که به اشتباهترین وخشونتآمیزترین روشهای ممکن،جلوی دگرگونیهای اجتماعی وخواستههای بخش چشمگیری ازجامعه گرفته شود.
🔸مردم خستهاند وزخمخورده وامیدی دستکم کوتاهمدت به درستشدن شرایط ندارند.شاید این وضعیت رابتوانیم استیصال جمعی بخوانیم.
🔸این استیصال جمعی درحال حاضر بارسانههای اجتماعی دوچندان شده است.
🔸فناوریهای نوین ارتباطی مواهبیاندکه میتوانندبه سادهترشدن زندگی وحل برخی مشکلات کمک کنند،اماگاهی نیزاسباب دردسروتشدیدمصائباند.
🔸ماآدمهای مستأصل دقیقههاوساعتهابه موبایل زل میزنیم وصفحه نمایش رابالاوپایین میکنیم وحرفهای دیگران رامیخوانیم وعکسهاوویدیوهارامیبینیم.
🔸گاهی اصلادست خودمان نیست ونمیتوانیم چشم ازصفحه موبایل برداریم.ضربان قلبمان بالا میرود،گاهی دعواهای بیارزش کاربران منزجرمان میکندواصلاً اززندگی سیرمیشویم.حال خرابمان خراب وخرابترمیشود.بیجهت پرخوری میکنیم،خوابمان بههم میریزدومدتها ناخودآگاه دندانهایمان رابههم فشارمیدهیم.
🔴 چه میتوان کرد؟
🔸این استیصال جمعی یک ریشه وعلت ندارد.انواع مسایل سیاسی واقتصادی واجتماعی وفرهنگی باهم گره خوردهاندووضعیت فعلی را ایجادکردهاند.
🔸اما بهنظرمیرسدرسانه و ارتباطات دراین بین نقش پررنگی بازی میکنند.پس شایدبا تغییراتی درکار بارسانههاوپرهیزهایی ارتباطی بتوان کمی ازخرابترشدن احوال شخصی وروانی فردی وبهتبع آن جمعی جلوگیری کرد.
🟣 آنچه در پی میآید پیشنهاد پرهیزهایی ارتباطی است در دورۀ استیصال جمعی کنونی:
🔻خبر فقط بهقدر کفایت: 🔸کسی که در ایران زندگی میکند نمیتواند خبر نخواند. عملی و منطقی نیست که به افراد تجویز کنیم از خبرها دور بمانند. اما میزان مصرف اخبار را میتوان کنترل کرد: فقط تا حدی خبر بخوان که آگاه شوی چه بلایی دارد سرت میآید.
🔻چند رسانه حرفهای و مطمئن:🔸برای یافتن خبر و آگاهشدن از وقایع، چند حساب کاربری و کانال و رسانه حرفهای کافی است. بهجای دنبالکردن دهها رسانه و اکانت که اخبار تکراری و متلک و دعوا و اطلاعات جعلی منتشر میکنند، میتوانیم رسانههایی را دنبال کنیم که طی زمان به آنها اطمینان پیدا کردهایم.
🔻ارتباط انسانی عمیق مجازی: 🔸انفعال و گوشهنشینی چارهٔ کار نیست، ولی وقت و انرژی محدود روانی را میتوان صرف ارتباطات مؤثرتر کرد. میتوانیم ارتباطات تعاملی را جایگزین ارتباط یکطرفه و منفعلانه مجازی کنیم. مثلاً بهجای کانالهای تلگرامی رفت سراغ گروههای دوستان. میتوان با رفیقی چت کرد یا برایش کامنت گذاشت.
🔻فرصت آفلاین بودن: 🔸از آنلاین بودن گریزی نیست، اما اگر فعالیتهای آنلاین اضطراب و استیصال ما را تشدید میکند میتوان روزانه چند ساعت پناه برد به فعالیتهای آفلاین، از آشپزی و کتاب و ورزش تا پیادهروی و ارتباطات رودرروی انسانی. قطع شبکه واقعیت بیرون را عوض نمیکند، ولی به ما فرصت تجدید قوا میدهد.
🔻هر حرفی جایی دارد: 🔸نمیتوانیم از حقایقی که اطرافمان میبینیم فرار کنیم. مصیبت و فلاکت همهجا را فراگرفته. باید دربارهاش صحبت کنیم و چاره بیندیشیم، ولی نه در هر پلتفرمی و با هر کاربری. حرفهای جدی و غمهای بزرگ را میتوان در فضاهای مجازی خصوصیتر و با کاربران آشناتر زد.
🔻دنبالکردن دوستان مجازی امن و آشنا: 🔸در ایامی که فشار روانی و اجتماعی به اوج میرسد، میتوان پای حرف هر کاربری که اهدافش برایمان روشن نیست ننشست. میتوانیم موقتا مطالب و روایتهای کاربرانی با عقاید متنوع را دنبال کنیم که از قبل میشناسیم.
🔻شناخت چرخههای احساسات: 🔸مسببان وضع موجود روی چرخهٔ هیجانزدگی، عصبیت، احساس بیعملی، ناامیدی، استیصال، عذاب وجدان، ترسیدن و نهایتاً تسلیمشدن ما حساب باز کردهاند. الگوریتم شبکههای اجتماعی و اجیرشدگان سایبری نیز به ایجاد این چرخه کمک میکنند. با شناختن این چرخهها و آگاهی به طرز عمل و اثرشان، میتوان تا حدی آنها را شکست.
🔻نگاه بلندمدت به وضعیت:🔸شبکههای اجتماعی به مسایل کوتاهمدتمان میپردازند. ما برعکس باید نگاه بلندمدت داشته باشیم. هرچقدر هم که شرایط سخت باشد، این روزها میگذرند، البته که بهقیمت هدررفتن عمرمان. میتوانیم به مسیر زندگی خود و تجربه انواع بحرانها نگاه کنیم و کمتر از وضع فعلی بترسیم. بهاحتمال زیاد، اغلب ما اینبار هم زنده خواهیم ماند، البته که با زخمهای بسیار. غریزه بقا حکم میکند بمانیم و روزهای کمی بهتر را هم ببینیم.
❇️ باران کویر
🌦
https://t.me/Barankavir