کتاب حکمت بوعلی نوشته علامه مازندارانی (سمنانی) شاگرد برجستهٔ آخوند خراسانی است، که جزو معدود کتب کامل دربارهٔ فلسفه ابن سینا است البته کتابی است بی نظم، بدون ارجاعات دقیق و کشکول وار. اما در عین حال مزایای خود را دارد.
حائری مازندرانی از معدود کسانی است که بطور جدی به اصالت ماهیت قائل است و در رساله ای که ذیل جلد ۳ همین مجموعه آمده «بدایع الحکم» مدرس زنوزی که از مهمترین کتب فارسی در فلسفه ٔ صدرایی و اصالت وجود است را نقد کرده و آن را «ودایع الحکم فی کشف خدایع بدایع الحکم» نامیده است. در عوض رساله فی الوجود خیام را تکریم و ترجمه و تحلیل کرده که آن را نخستین رساله در اصالت ماهیت میدانند.
در این کتاب خصوصا در جلد ۳ اشعاری در فارسی و عربی آمده است که از ارزش علمی کتاب کاسته است؛ البته انصافا اشعاری مستحکم و فاضلانه است و خصوصا قصاید عربی او همطراز آثار قدیم حکمی در شعر عربی است خصوصا شعر «مثمن توحیدیه» یا استقبال از قصیده عینیه ابن سینا. علامه حائری بیش از هرچیز به استادی در ادبیات شناخته است و از معاشران فروزانفر و همایی و خصوصا نیما یوشیج بوده است. نیما در نامهای خطاب به علامه مینویسد: «مخصوصا به تو، تو خطاب میکنیم برای تو که در مازندران فرد هستی. گمان نمیبرم میزانی برای تعیین مقدار توفیق صالحین یک قوم بهتر از وجود شخص صالحی در آن قوم باشد.» همچنین نیما در قصیدهای در وصف علامه مازندرانی آورده است:
منم که طالح درماندهام در این فکرت / تویی که صالحی ای حایری زمن مگریز
ابونواس و غزالی و طوسی این سه تویی / که کس نخوانده و نشناسدت به حق تمیز
(نیما یوشیج. نامهها، ص ۳۶۱)
@alhamediat