خداوندا - ببخشا !..
شاعرم ؛ شعر آفریــــــــــنم...

اگر من چون خدا بودم...
همان اول که آدم می سرشتم
غزل را مینوشتم... با دلش آرسته میکردم
دلش را با غزل
همچون گلی نورسته میکردم
برای عاشقی کردن

دلش را با غزل دلبسته می کردم
زمان را هم برای عاشقی هایش
کمی آهسته میکردم
دل آدم به آیات غزل وارسته می کردم
غزل را در دل آدم چو آیات مقطع
در صحف سربسته می کردم...
و آندم من
غزلواره
بر آدم
می دمیدم...
روح
آدم
تازه
می کردم...