رمان عطر شقایق ( کانال اختصاصی رمان های آرام)

دوستانی که گوشی #اپل دارید
برنامه #باغ_استور رو از داخل #اپل_استور دانلود کنید 💜 دوستانی که گوشی اندروید دارید هم فایل نصبی رو میتونید از رو سایت یا از رو کانال بردارید 👇👇👇

#عطر_شقایق
#۵۱
هینی گفتم و جلو حوله رو پوشوندم.
روم نشد به مانی نگاه کنم که خودش گفت
- کبودی های تنت کار پدرمه؟‌
سرم رو بلند نکردم
فقط سر تکون دادم.
مانی نشست رو تخت و یه لقمه به سمتم گرفت و گفت
- بیا بخور از حال نری، اگر خوابت نمیاد بعد میخوام با یه نفر صحبت کنی!
ناخوداگاه سوالی نگاهش کردم.
منظورش کی بود؟‌
لقمه رو مجدد به سمتم گرفت و گفت
- خیلی رنگت پریده! میشه بخوری؟
سر تکون دادم.
لقمه رو گرفتم.
به نوشیدنی رو پا تختی اشاره کرد و گفت
- اینم بخور... میرم برات لباس بیارم!
لب زدم
- مرسی!
بلند شد و رفت.
واقعا گرسنه بودم.
لبه تخت نشستم.
سریع لقمه و آب میوه رو خوردم.
به پاهام نگاه کردم.
رد شلاق مانندی رو پاهام کبود بود.
تازه فرصت کردم بهش دست بزنم.
درد میکرد…
اما من انقدر روحی تو عذاب بودم، که متوجه این درد ها نشده بودم.
مانی برگشت داخل
یه بلوز و شلوارک و شورت برام گذاشت رو تخت و گفت
- اینا نو هستن. فردا برات لباس زنونه می‌خریم!
سریع گفتم
- ممنونم لازم نیست!
ابروهاش بالا پرید.
اما خندید و گفت
- یعنی میخوای با این تیپ بیای فرودگاه؟
شوکه نگاهش کردم و گفتم
- فرودگاه؟ مگه میشه؟
مانی باز نشست.
گوشیش رو آورد بیرون و گفت
- آره بلاخره که میشه فقط زمان میبره!
شماره ای گرفت و گفت
- یه نفر میخواد باهات صحبت کنه...
- کیه؟
شماره رو زد برای وصل شدن تماس
لبخند محوی زد و گفت
- وکیله... و البته... شوهر مادر من هم هست...
رمان تو کانال خصوصی تمام شده. کل رمان ۳۰۰ قسمته . برای مطالعه اش بصورت کامل هم میتونید عضو کانال خصوصی بشید هم میتونید از داخل باغ استور بخرید
ادمین فروش اشتراک کانال خصوصی
@ng786f
دریافت باغ استور 👇👇👇

فایل کامل👆👆

#عطر_شقایق
#۵۰
فقط نگاهش کردم.
به صورتش
به چشم هاش
به مردی که کمتر از ۲ ساعت بود دیدم…
از من قول میخواست
که بهم اعتماد کنه…
منی که اعتمادی تو وجودم باقی نمونده بود
اما نمیدونم چرا سر تکون دادم.
مانی لبخند زد و پایین رفت.
من موندم تنها تو اتاقی که دیگه اسیر نبودم…
حالا باید چکار کنم؟
در رو بستم.
قفل نکردم.
به اطراف نگاه کردم.
به تخت مرتب
قرصی که داده بود اثرش شروع شده بود.
چشم هام سنگین شده بود
اما تنم کثیف و عرقی بود.
رفتم سمت سرویس
لخت شدم و خیلی سریع بدون نگاه کردن به آینه، زیر دوش آب گرم رفتم.
دست باندپیچی رو خارج از دوش اب نگه داشتم.
فقط با شامپو سرم رو شستم و کفش رو به بدنم زدم.
داشتم از خواب بیهوش میشدم.
خودمو آب کشیدم حوله پوشیدم و بدون اینکه دنبال لباس بگردم رفتم زیر پتو…
بیهوش شدم از خواب و حتی هیچ خوابی هم ندیدم.
با شنیدن اسمم بیدار شدم
- شقایق... شقایق...
به سختی چشم باز کردم.
تو تاریک و روشن اتاق یه مرد بود.
با وحشت از خواب پریدم و خودم رو عقب کشیدم که چراغ خواب رو پاتختی روشن‌ شد
با نوری که افتاد مانی رو تشخیص دادم.
نفس گرفتم و آروم نشستم.
سریع گفت
- معذرت میخوام ترسوندمت... خیلی خوابیدی نگران شدم تو خواب ضعف کنی. بیا یه چیزی بخور بعد بخواب!
شرمنده نگاهش کردم و گفتم
- شب شده؟
سری تکون داد و در حالی که نگاهش سر می‌خورد از صورتم پایین گفت
- میخوای لباس های منو بپوشی؟‌
رد نگاهش رو گرفتم و به تنم نگاه کردم.
خدای من!
جلو حوله باز شده بود و بدنم، در معرض دید بود…

فایل کامل این رمان برای خرید موجوده👇👇👇👇
https://t.me/BaghStore_app/619

#عطر_شقایق
#۴۹
با اسم قرص خواب، با ترس نگاهش کردم.
ناراحت گفت
- نترس... من نمیخوام بهت دست بزنم... فقط گفتم شاید خواب حالت رو بهتر کنه!
شرمنده شدم.
سرم رو انداختم پایین و گفتم
- باشه...
قوطی نوشیدنی رو برام باز کرد و از داخل کشو یه قرص بهم داد.
قرص رو سریع خوردم.
با یکم از نوشیدنی که انگار آب میوه هلو و انبه بود.
مزه اش به زبونم نشست و کمی بیشتر خوردم.
مانی رفت سمت راه پله و گفت
- بیا شقایق... من یه اتاق خالی دارم...
با این حرف بالا رفت.
سریع پشت سرش رفتم.
دیگه نمی‌ترسم چی میشه…
چون بدترین قبلا سرم اومده!
از پله ها بالا رفتم.
از پشت به اندام کاملا ورزشکاری مانی نگاه کردم.
درسته هم قد پدرش بود
اما کاملا اندام ورزیده تری داشت.
برای همین درشت تر به نظر میرسید
اما سنش به وضوح کمتر از نیما میزد.
به طبقه بالا رسیدیم.
یه نشیمن و تلویزیون کوچکتر هم اونجا بود.
با دسته های بازی روی میز
دو تا در یه سمت و یه در سمت دیگه بود.
مانی رفت سمت همون در تک
در رو باز کرد.
کنار ایستاد و گفت
- راحت باش... حوله هم هست بخوای دوش بگیری! میتونی از لباس من استفاده کنی تا برات لباس بگیرم.
زیر لب، لب زدم
- مرسی.
وارد شدم.
نگاهم رو میز ارایش کوچیک کنار تخت دو نفره افتاد
به آینه اش
میشه باهاش رگم رو بزنم؟
این فکر از ذهنم گذشت و مانی گفت
- تو رو خدا فکر فرار یا خود کشی به سرت نزنه! من میخوام کمکت کنم اما اگر جنازه ات بمونه رو دستم یا بگیرند و من لو برم بدبخت میشم!
برگشتم سمتش و گفت
- من میخوام کمک کنم. پس تو هم کمک کن!
شرمنده بودم.
حق با مانی بود.
با بغضی که باز تو گلوم بود
لب زدم
- اما من زندگیم آینده ای نداره…
لبخند محوی زد و گفت
- همه مثل همیم! کسی از اینده خبر نداره...
با این حرف رفت سمت پله ها
خواست بره پایین
اما مکث کرد.
برگشت سمتم و گفت
- یکم بخواب بعد صحبت میکنیم...
باز خواست بره
اما مجدد ایستاد و گفت
- بهم قول میدی کاری نکنی و فقط بخوابی؟

فایل کامل این رمان برای خرید موجوده👇👇👇👇
https://t.me/BaghStore_app/619

#عطر_شقایق
#۴۸
از حرفم اخم کرد و گفت
- نه! مگه من قاتلم!؟ من بخاطر بردن تو از پیش پدرم خودم رو انداختم تو یه دردسر بزرگ! اگر آدمی بودم که بتونم کسی رو بکشم مسلما تورو هم اونجا ول میکردم!
حق با مانی بود.
اون که نمیتونست من رو بکشه…
کنار ایستاد و گفت
- بیا... زندگی خیلی مزخرفه! اما ما محکومیم به زندگی...
حرفش دردناک و واقعیت بود.
به اجبار پیاده شدم و مانی در رو بست.
به سمت در دیگه ای رفت و گفت
- گرسنه ای؟
جواب ندادم.
پشت سرش از در رد شدم.
یه راهرو پر کمد بود و بعد از اون
یه نشیمن بزرگ بود.
یه تلویزیون بزرگ به دیوار زده شده بود.
جلوش یه کاناپه خاکستری بزرگ با کلی کوسن که طرح های مختلف از سر اسکلت تا موتور و برج ایفل و این چیزا داشت.
یه قفسه پشت کاناپه به دیوار رو به رو تلویزون زده شده بود.
قفسه بزرگ و مشکی بود.
روش پر از کتاب و سیدی و کاست و وسایل دیگه بود.
بعد این فضا یه سالن دیگه بود که یه دست مبل چوبی و میز نهار خوری چوبی داخلش بود.
بعد اون هم آشپزخونه اوپن بود.
کابینت ها چوبی و رنگ مبلمان بودن.
مانی رفت تو آشپزخونه
به پشت سر من اشاره کرد و گفت
- یه سرویس پایین هست... اون سمت هم پله طبقه بالاست... اتاق خواب های بالا سرویس مجزا دارن. کجا راحتی دوش بگیری؟
کنار اوپن ایستادم.
در یخچال رو باز کرد.
دوتا قوطی بیرون آورد و برگشت سمت من
آروم گفت
- یه چیز بخور و بعد برو!
قوطی رو به سمت من گرفت.
فقط نگاهش کردم.
سوالی نگاهم کرد.
انگار من یه مهمون عادی بودم تو خونه اش…
سکوتم رو که دید
قوطی نوشیدنی من رو گذاشت رو اوپن و کلافه گفت
- میشه خودت بگی چی لازم داری؟
شرمنده شدم.
میخواست کمکم کنه
اما من دلم مرگ میخواست نه کمک!
سرم رو انداختم پایین
باز اشکم ریخت.
چند لحظه گذشت.
جعبه دستمال کاغذی رو به سمتم گرفت و گفت
- درد داری؟
با تکون سر گفتم آره
آروم گفت
- مسکن میخوای؟
با تکون سر گفتم نه!
نگران گفت
- میخوای قرص خواب بهت بدم یکم بخوابی؟

فایل کامل این رمان برای خرید موجوده👇👇👇👇
https://t.me/BaghStore_app/619

#عطر_شقایق
#۴۷
لب زدم
- آخر ۱۹...
مکث کرد
اما دوباره پرسید
- چطوری دزدیدنت؟
اصلا شرایط جواب دادن بهش رو نداشتم.
حالم انقدر بد بود که توان فکر کردن به اون روز شوم رو نداشتم…
اشکم بیشتر شد و مانی گفت
- معذرت میخوام... لازم نیست جواب بدی!
تقریبا از محدوده شهری خارج شده بودیم.
نمیدونستم کجا داره میره…
خودش انگار متوجه کنجکاوی من شد و گفت
- من برعکس داداش و بابام تاجر نیستم! موتورسوارم... عضو تیم اینجام برای همین اقامت اینجا رو دارم!
نگاهش کردم.
صورتش به نظر ۲۳ یا ۲۵ ساله می‌خورد.
لب زدم
- چرا داری نجاتم میدی؟
ابروهاش بالا پرید.
سوالی نگاهم کرد.
اشکم رو پاک کردم و گفتم
- چرا داری بخاطر من خودتو تو دردسر میندازی!؟
اینبار پوزخند زد و گفت
- درسته پدرم لاشی بود اما مادرم یه انسانه! یه زن با شرافت! تورو دزدیدن. کار درست همینه که نجاتت بدیم! اگر سر راه من قرار گرفتی پس مسئولیت منه نجاتت!
ناباورانه نگاهش کردم.
مثل خواب بود…
لب زدم
- مرسی!
خندید و گفت
- فعلا که کاری نکردم... تا برنگردی ایران... بهتره تشکر نکنی!
اشکم باز شدت گرفت‌ و گفتم
- کسی ایران منتظر من نیست!
ماشین پیچید تو یه راه فرعی
یه شهرک بود انگار
از دور میشد دریا رو دید.
مانی گفت
- هست... مطمئن باش...
چشم هام رو بستم و گفتم
- من مال یه شهر کوچیکم... مسلما الان پر شده با یه پسر فرار کردم و کسی من رو دیگه قبول نمیکنه... مخصوص ...
اشکم رو پاک کردم و لب زدم
- مخصوصا با بلایی که پدرتون سر من آورد…
مانی از جلو ساختمون های دوبلکس نقلی رد شد و پیچید تو پارکینگ یکی از اون ها
ریموت در گاراژ رو زد و گفت
- پدرم باهات چکار کرده؟
دهنم تلخ شد…
سرم پایین بود و لب زدم
- نمیدونم منو بیهوش میکرد!
ماشین برد داخل
نگاهش رو دست هام که جای کبودی داشت چرخید و گفت
- اون تمایلات جنسی خشنی داره!
اشکم باز ریخت.
مانی تو گاراژ پارک کرد و گفت
- بیا... اینجا دیگه امنه!
سرم رو بلند کردم.
یا گاراژ کوچیک و نسبتا شلوغ بود.
دوتا موتور بزرگ جلو ماشین پارک بودن و کلی وسایل موتور سواری از در و دیوار گاراژ آویزون بود.
مانی پیاده شد.
اومد در سمت من رو باز کرد.
به من نگاه دوباره ای انداخت و گفت
- باید دوش بگیری! لباس هم نیاز داری!
پیاده نشدم.
نگاهش کردم.
چشم هاش مهربون و غمگین بود.
لب زدم
- میشه من رو بکشی... من ادامه زندگی رو نمیخوام...
فایل کامل این رمان برای خرید موجوده👇👇👇👇
https://t.me/BaghStore_app/619

پارت جدید👆👆

رمان های قبیلم که  کامل شده 👇👇👇
https://t.me/mynovelsell/1222
https://t.me/mynovelsell/1856

#عطر_شقایق
#۴۶
مانی و پدرش درگیر شدن.
نیما سعی داشت جداشون کنه.
من نا نداشتم فرار کنم.
دیگه امیدی هم نداشتم…
خودم رو کشیدم عقب
کنج مبل و دیوار کز کردم.
محسنی داد زد
- بی پول من شما هیچ میشید!
مانی رو هول داد عقب و رفت سمت در
از خونه رفت بیرون
در رو کوبید.
سکوت شد.
نگاه هر دو رو خودم حس کردم.
اما نه تکون خوردم
نه سرم رو بلند کردم…
نیما کلافه گفت
- چرا یهو قاطی میکنی! شقایق هیچ مدارکی نداره! ما نمیتونیم کاری کنیم مگه اینکه بابا از آشنا هاش استفاده کنه!
مانی با عصبانیت گفت
- دیدی که داشت استفاده می‌کرد دختره رو برگردونه خونه اش! نیما نمیبینی یا خودت رو زدی به ندیدن؟
نیما کلافه گفت
- من مثل تو نیستم مانی... بابا نباشه شرکت من نیست!
مانی اومد سمت من و گفت
- نگران نباش... من خودم یه کاریش میکنم... تو بچسب به بابا!
نیما عصبانی گفت
- منظورم این نیست... وگرنه من کسی بودم که نجاتش دادم!
مانی برگشت سمت نیما و گفت
- نجات دادی؟ نگاهش کن! این الان نجات پیدا کرده؟ هر وقت فرستادیش ایران پیش خانواده اش بگو نجاتش دادم!
نیما عصبی گفت
- مدارک نداره! میفهمی؟ چطور از امارات با اینهمه قانون و سخت گیری ببریمش بیرون؟
مانی خم شد.
بازوم رو گرفت.
بلندم کرد و گفت
- همونطور که اومد!
من رو گرفت و با خودش کشید سمت در
بلند گفت
- من درک میکنم محدودیت تو رو... میبرمش خونه خودم تا بره! بابا با پولش منو نمیتونه تهدید کنه!
بدون حرف…
مثل یه عروسک کوکی بودم.
با همون حال منو برد از خونه بیرون
پاهام برهنه بود.
برام مهم نبود.
با آسانسور رفتیم تو پارکینگ
دزدگیر یه ماشین کوچیک رو زد.
در رو برام باز کرد.
نشستم.
خودش هم سوار شد و گفت
- کمربند رو ببند!
یه دستم باند پیچی بود
یه دستم کوبیده شده بود به زمین…
به سختی سعی کردم کمربند رو ببندم.
اما نمیشد
خیس عرق از درد بودم.
مانی خودش برام بست و تو خیابون گاز داد.
کلافه گفت
- باز هم مثل تو هستن؟
لب زدم
- آره…
مکثی کرد و گفت
- میتونی بگی کجا بودی؟‌ سر نخی که بشه این تشکیلات رو پیدا کرد؟
درد داشتم.
نا امید بودم
خسته بودم
سرم تکیه دادم به صندلی
چشم هام رو بستم.
اشکم ریخت و گفتم
- انگار طبقه پایین یه هتل بود. یه هتل با راهرو های سرخ و طلایی...
مانی عصبی گفت
- باشه... بهش فکر نکن! چند سالته؟
فایل کامل این رمان برای خرید موجوده👇👇👇👇
https://t.me/BaghStore_app/619

پارت ۱