Art World

❌ پس از خواندن این مطلب دیگر همان فرد قبلی نخواهید بود! محتوای حاضر بر کارکردهای روان‌شناختی و ناخودآگاه مغز استوار است. پیش از مطالعه و عمل به آن‌چه خواسته شده، اسپویلر را فعال نکنید؛ نتیجه قابل بازگشت نیست! ❌

❞ عملکرد تثبیت کارکردی (Functional fixedness) یک سوگیری شناختی است که توانایی فرد برای خلاق بودن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تثبیت کارکردی برای توصیف موقعیتی به کار می‌رود که فرد نمی‌تواند یک وسیله را با بیش از یک روش به کار بگیرد. در واقع تثبیت کارکردی با فلج کردن خلاقیت، تنها اجازه‌ استفاده از وسیله را به روش سنتی-همیشگی می‌دهد.
مغز ما در طول روز به طور پیوسته الگوهای ویژه و منحصر به فردی را ایجاد می‌کند، الگوهایی که با هم ترکیب می‌شوند و مدل‌های ذهنی ما را می‌سازند؛ این کار در اصل فرضیه سازی توسط مغز است و به ما کمک می‌کند تا کارآمدتر و سریع‌تر عمل کنیم. همین که مغز تکه‌ای از اطلاعات را به عنوان بخشی از یک الگوی از پیش موجود تشخیص می‌دهد، تفکر سریع بر تفکر آهسته چیره می‌شود و ما با تثبیت معنا در ذهن، دیگر احتمالات را نادیده می‌گیریم.

✸ روش دیگر عملکرد تثبیت، این‌گونه است که مغز، خودش برخی چیزها را جبران می‌کند. به مجموعه سه خط زیر با زاویه ۹۰ درجه نگاه کنید (تصویر پیوست)؛ این خطوط آن‌قدر همه‌جا هستند که تقریباً هیچ روزی را بدون دیدن آن‌ها نخواهید گذراند. آیا می‌توانید معنای آن را تشخیص دهید؟ کمی تلاش کنید! اگر نمی‌توانید، به این دلیل است که یک قطعه کلیدی از اطلاعات گم شده است. اگر سرنخ را به شما بگویم، دیگر هیچ‌گاه نمی‌توانید تصویر را دوباره به شکلی که هست ببینید. آماده‌اید؟!
آن‌چه می‌بینید، شکل بزرگ پر استفاده‌ترین حرف زبان انگلیسی، یعنی حرف E است؛ حالا می‌توانید به وضوح آن را در فضای سفید ببینید. بدون شک ما E را نکشیده‌ایم و این‌ها تنها چند خط با زاویه قائم هستند؛ اما مغز شما زمانی که داده‌های کافی برای فراخوانی یک الگوی مناسب از حافظه را در اختیار گرفت، این کار را انجام داد و می‌توان اطمینان داشت که از این پس همیشه حرف E را خواهید دید! اکنون سعی کنید E را نبینید؛ به چند لحظه پیش برگردید، زمانی که بدون هیچ دانشی، ناامیدانه تلاش می‌کردید تا از این خطوط معنایی به دست آورید و از زوایای گوناگون به آن نگاه می‌کردید؛ بیش‌تر مردم هر چقدر هم که تلاش کنند دیگر نمی‌توانند دوباره حرف E را نبینند. حتی اگر برای چند لحظه آن را نبینید، مغز شما دوباره به همان معنا باز می‌گردد؛ این قدرت تثبیت کارکردی مغز است که برای خلاق بودن باید با آن مقابله کرد.

― از زمانی که روان‌شناس کارل دانکِر (Karl Duncker) در کتابش به نام در باب حل مسئله (On Problem Solving) اصطلاح تثبیت کارکردی را معرفی کرد، پژوهشگران با بهره‌گیری از نسخه به‌روز شده مسائلی که او به کار برد، کوشیدند تا شیوه‌های گوناگون دست‌یابی به تفکری که امکان شکست تثبیت کاربردی را داشته باشد بررسی کنند؛ چیزی که اغلب با عنوان بینش خلاق ناگهانی (Sudden creative insight)، یوریکا (Eureka) یا لحظه آهان (The Aha! Moment) شناخته می‌شود!

...در آینده بیش‌تر می‌نویسم ::
#Psychology #Mindset #Brain #Creativity
⭐️ @ThisIsArtWorld
☑️ @JAVIDsChannel

Only in society is the beautiful of empirical interest. And if we grant that the urge to society is natural to man but that his fitness and propensity for it, i.e., sociability, is a requirement of man as a creature with a vocation for society and hence is a property pertaining to his humanity, then we must also inevitably regard taste as an ability to judge whatever allows us to communicate even our feeling to everyone else. and hence regard taste as a means of furthering something that everyone's natural inclination demands.
Someone abandoned on some desolate island would not, just for himself. adorn either his hut or himself; nor would he look for flowers, let alone grow them, to adorn himself with them. Only in society does it occur to him to be, not merely a human being, but one who is also refined in his own way (this is the beginning of civilization). For we judge someone refined if he has the inclination and the skill to communicate his pleasure to others, and if he is not satisfied with an object unless he can feel his liking for it in community with others. Moreover, a concern for universal communication is something that everyone expects and demands from everyone else, on the basis, as it were, of an original contract dictated by [our] very humanity.
― Immanuel Kant | CRITIQUE OF AESTHETIC JUDGMENT (§ 41. ON EMPIRICAL INTEREST IN THE BEAUTIFUL)

❞‌ به نحو تجربی، زیبا فقط در «جامعه» خوشایند است. اگر کشش به سوی جامعه را طبیعی انسان بدانیم و قابلیت و میل او به سوی آن، یعنی «جامعه‌پذیری» را مقتضای انسان به‌عنوان مخلوقی که سرشتش زندگی در جامعه است، و بنابراین خاصه‌ای متعلق به «بشریت» بشماریم، نمی‌توانیم از تلقی ذوق به‌عنوان قوهٔ داوری دربارهٔ هر چیزی که به‌وسیلهٔ آن می‌توانیم «احساس» خود را به همهٔ انسان‌های دیگر منتقل کنیم، و در نتیجه به‌عنوان وسیلهٔ گسترش آن‌چه که تمایل طبیعی هرکس طالب آن است، خودداری کنیم.
انسانی که در جزیره‌ای متروک، یکه و تنها رها شده باشد، نه کلبه‌اش را خواهد آراست نه خودش را، نه به جست‌وجوی گل‌ها می‌رود و نه به‌طریق اولیٰ گیاهانی خواهد کاشت تا خود را با آن‌ها بیآراید. فقط در جامعه است که به خاطرش خطور می‌کند نه فقط انسان بلکه به سلیقهٔ خود انسانی آراسته باشد (آغاز تمدن). پس از این روست که او را کسی می‌دانیم که هم مایل، هم مستعدِ انتقال لذت خود به دیگران است و به شیئی که نتواند در اشتراک با دیگران از آن احساس خرسندی کند راضی نمی‌شود. همچنین هر کس از هر کس دیگر متوقع و طالب به عنایت به انتقال کلی [لذت] است که گویی ناشی از قراردادی اولیه است که خود بشریت دیکته کرده است.
― ایمانوئل کانت | نقد قوه حکم (نقد سوم)
© Illustration by Andrea Ucini
#Aesthetics #Beauty #Society #Kant
☑️ @ThisIsArtWorld
☑️ @JAVIDsChannel