تاخداراهی نیست

وقتی که به دخترم گفتم که باید به برادرش احترام بگذارد اما به پسرم نگفتم که به همان اندازه به خواهرش احترام بگذارد، باز هم برتر بودن مردانه پسرم را به او یادآوری کردم۰۰۰
وقتی که حجاب را به دخترم آموختم اما عفاف را به پسرم نیاموختم ، به پسرم یاد دادم که نجابت فقط مخصوص زن است۰۰۰
وقتی که دخترم را برای یک ساعت دیر آمدن به خانه بازخواست کردم اما به پسرم اجازه دادم که آخر شب به خانه برگردد ، به پسرم آموختم که بر خلاف خواهرش می‌تواند خطا کند۰۰۰
وقتی که عشق ورزیدن را در دخترم گناه کبیره دانستم اما از رابطه داشتن پسرم با دختری نامحرم ذوق زده شدم که پسرم بزرگ شده ، در واقع هوسباز بودن را به پسرم آموختم۰۰۰
وقتی که از کودکی به دخترم یاد دادم که زن باشد، کدبانو و صبور و فداکار باشد۰۰۰ اما به پسرم فقط یاد دادم که قدرتمند باشد ، در واقع نام خانواده را به پسرم آموختم نه مسئولیت خانواده را۰۰۰
وقتی۰۰۰۰۰۰۰۰
✅آری من هم مقصرم که وظیفه مادری خود را در حق خودم و زنان جامعه ام به درستی انجام ندادم۰۰۰
من هم مقصرم که به جای اصلاح خودم فقط به جامعه ام انتقاد کردم

@Takhodarahinist10 👈
@Manokhoda5

✅بعضی وقت ها واقعا باید برای خودمان #گریه کنیم

🍃تا بحال فکر کردیم

🍂وقتی که در برابر #شهوت های دنیا به زانو میاییم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی که معصیت را می بینیم و #سکوت می کنیم و خوبی را می بینیم پشت می کنیم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی که با دیدن یک فیلم یا خواندن یک داستان اشکمان می آید اما باصدای #قرآن هیچ حسی نداریم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی #غرق دنیا شدیم و هیچ تلاشی برای آخرت نمی کنیم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی که خداوند را قبول داریم اما از #نافرمانی های خداوند دست‌بردار نمی شویم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی که به امور بی فایده #مشغول هستیم با وجود اینکه در آخرت ثانیه به ثانیه در بارگاه خداوند باید جواب بدهیم اما اهمیت نمی دهیم باید برای خودمان گریه کنیم

🍂وقتی که #عبادت هایمان روح ندارد باید برای خودمان گریه کنیم

🍃 بله باید گریه کنیم

✅بیاید امروز را با خدایمان خلوت کنیم و در بارگاهش توبه کنیم توبه از گناهان گذشته و خداوند اشک های تضرعانه ات را بسیار دوست دارد

@Takhodarahinist10 👈
@Manokhoda5

🍀 مردم درباره بوعلی سینا افسانه‌ها ساخته‌اند، مثلاً می‌گویند؛ هنگامی‌که در اصفهان بود، صداى چكش مسگرهاى كاشان را می‌شنید.

🍀شاگردش بهمنيار به او گفت: شما از افرادى هستيد كه اگر ادعاى پيغمبرى كنيد، مردم می‌پذیرند و واقعاً از خلوص نيت ايمان می‌آورند،
بوعلى گفت: اين حرف‌ها چيست؟ تو نمی‌فهمی؟
بهمنيار گفت: نه، مطلب حتماً از همين قرار است،

🍀 بوعلى خواست عملاً به او نشان بدهد مطلب چنين نيست، در يك زمستان كه با يكديگر در مسافرت بودند و برف زيادى هم آمده بود، مقارن طلوع صبح كه مؤذن اذان می‌گفت، بوعلى بيدار بود،
بهمنيار را صدا كرد، بهمنیار گفت: بله،

🍀 بوعلى گفت: برخيز، بهمنيار گفت: چه‌کار داريد؟ بوعلى گفت: خيلى تشنه‌ام، يك ظرف آب به من بده تا رفع تشنگى كنم، بهمنيار شروع كرد استدلال كردن كه استاد، خودتان طبيب هستيد، بهتر می‌دانید معده وقتى در حال التهاب باشد،
اگر انسان آب سرد بخورد معده سرد می‌شود و ايجاد مريضى می‌کند.

🍀 بوعلى گفت:من طبيبم و شما شاگرد هستيد. من تشنه‌ام شما براى من آب بياوريد، چكار داريد.

🍀 باز شروع كرد به استدلال كردن و بهانه آوردن كه درست است شما استاد هستيد لكن من خير شما را می‌خواهم، من اگر خير شما را رعايت كنم، بهتر از اين است كه امر شما را اطاعت كنم، پس از آنكه بوعلى براى او اثبات كرد برخاستن براى او سخت است،

🍀 گفت: من تشنه نيستم، خواستم شما را امتحان كنم. آيا يادت هست به من می‌گفتی: چرا ادعاى پيغمبرى نمی‌کنی؟ اگر ادعاى پيغمبرى بكنى مردم می‌پذیرند، شما كه شاگرد من هستى و چندين سال است پيش من درس‌خوانده‌ای، می‌گویم آب بياور، نمی‌آوری و دليل براى من می‌آوری

🍀 در حالى كه اين شخص مؤذن پس از گذشت چند صدسال از وفات پيغمبر اكرم (صلوات الله علیه وآله) بستر گرم خودش را رها كرده و بالاى مأذنه به آن بلندى رفته است تا نداى (اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله) را به مردم برساند.

🍀 او پيغمبر است، نه من كه بوعلى سينا هستم.

@Takhodarahinist10 👈
@Manokhoda5 👈

در حديثى از امام باقر(عليه السلام) نقل شده است که:
«در عصر رسول خدا(ص) مرد فقيرى در ميان اهل صفّه بود به نام «سعد»، که بسيار نيازمند بود و از ملازمين رسول خدا در تمام نمازها بود

هنگامى که پيامبر(ص) نياز شديد او را مشاهده مى کرد، بسيار اندوهگين مى شد;
خداوند براى زدودن اين غم و اندوه از قلب پيامبر(ص) جبرئيل را فرستاد و عرض کرد:
«آيا دوست دارى که او را بى نياز کنى؟»

پيامبر فرمود: «آرى!»

جبرئيل دو درهم به پيامبر داد تا براى امر تجارت به «سعد» بدهد;
پيامبر «سعد» را ديد فرمود: «آيا به روش تجارت آشنا هستى؟» عرض کرد: «چيزى نداشتم که با آن تجارت کنم»

فرمود: «اين دو درهم را بگير و با آن طلب روزى کن!»

سعد مشغول شد و چيزى نگذشت که کار و کسب او بالا گرفت و ثروتمند شد; محل کسب و کار او نزديک مسجد بود، هنگامى که بلال اذان مى گفت، او سرگرم تجارت خويش بود;

پيامبر(ص) به او مى فرمود:

«مثل اينکه دنيا تو را به خود مشغول ساخته و از نماز بازمانده اى؟»
عرض کرد:
«مى فرماييد چه کنم؟ اموالم را ضايع کنم
اين مرد را که مى بينيد چيزى از من خريده، مى خواهم پول آن را بگيرم، مى فرماييد نگيرم
آن ديگرى چيزى به من فروخته، بايد ثمن معامله را به او بپردازم مى فرماييد نپردازم»

پيامبر(ص) بسيار اندوهناک شد، اندوهى بيش از زمان فقرِ «سعد»;

در اين هنگام جبرئيل نازل شد عرض کرد: «خداوند از اندوه تو درباره «سعد» آگاه است کدام را بيشتر دوست دارى حالت سابقش را يا امروزش را؟»

فرمود: «حالت سابقش را
چرا که دنيا آخرتش را بر باد داد»

جبرئيل عرض کرد:
«آرى دنيا و اموال دنيا مايه فتنه و سرگمى و بازماندن از آخرت است، به سعد دستور ده، دو درهمى را که روز اوّل به او دادى به تو بازگرداند، در اين صورت به حالت اوّل باز مى گردد!»

پيامبر(ص) «سعد» را ملاقات کرد، فرمود: «نمى خواهى دو درهم ما را بدهى؟»
عرض کرد: «دو درهم چيزى نيست دويست درهم مى دهم!»

فرمود: «نه! همان دو درهم را بازگردان» «سعد» دست کرد و دو درهم را داد

و از همان روز دنيا به او پشت کرد و تمام آنچه را گرد آورده بود از دست داد و به حالت اوّل بازگشت!»

📚وسائل_الشيعه_ج١٢ص٢٩٧

@Takhodarahinist10 👈
@Manokhoda5 👈