در دل پرسپولیس، چیزی در حال جوشیدن است. اسماعیل کارتال، این مربی آرام اما زیرک، هنوز آنطور که باید، تیم را با دستانش ورز نداده است. اما او نگاه میکند، میسنجد، سکوت میکند.مثل شکارچیای که صبرش به اندازه یک دشت بیانتهاست، منتظر لحظه مناسب برای عمل میماند.
در همین یکی دو هفته اخیر، چیزی ذهنش را مشغول کرده است. یکی از شاگردان ایرانی اش، آنطور که باید و شاید، در اختیار ترکیب اصلی نیست. بهانه؟ مصدومیت. اما اسناد پزشکی حرف دیگری میزنند. این تناقض در ذهن کارتال جوانه زده است، مثل بذر شکی که آرامآرام قد میکشد. آیا این بازیکن واقعاً مشکل دارد؟ یا اینکه چیزی در پس پرده است که کسی از آن خبر ندارد؟
کارتال فعلاً صبر کرده، اما نگاهش سنگین است. منتظر است، زمان میخرد، نشانهها را کنار هم میچیند. اما اگر روزی به این یقین برسد که پای چیزی غیر از فوتبال در میان است، آنوقت شاید این بازیکن دیگر جایی در ترکیب نداشته باشد. شاید فصل بعد نامش در فهرست سرخها نباشد. شاید در سکوت، یک در خروجی به رویش باز شود.
باید منتظر ماند و دید که پایان این داستان را چه کسی خواهد نوشت؛ کارتال، بازیکن یا سرنوشت؟
🔴
@Perspolis_Tweet1