پُرتال . نوروساینس . روانشناسی

🧠هر نفسی که می کشید، ادراک بصری شما را تغییر می دهد

📆 21 فوریه 2025
🏢 منبع: موسسه کارولینسکا
🔻 خلاصه: محققان کشف کرده اند که تنفس بر اندازه مردمک تأثیر می گذارد، به طوری که مردمک در هنگام دم کوچکترین و در هنگام بازدم بزرگتر است. این مکانیسم تازه شناسایی شده مستقل از محرک‌های خارجی است و می‌تواند با تغییر متناوب بین افزایش جزئیات و تشخیص شی، بینایی را تحت تأثیر قرار دهد.

🔻آزمایش‌هایی که شامل بیش از 200 شرکت‌کننده بود، تأثیر آن را در شرایط مختلف، از جمله سرعت تنفس، نور و کارهای بصری مختلف تأیید کرد.

🔻این مطالعه نشان می دهد که ساقه مغز ممکن است این فرآیند را کنترل کند، زیرا این عملکرد در افراد بدون پیاز بویایی دست نخورده باقی می ماند. از آنجایی که اندازه مردمک بر وضوح بینایی تأثیر می گذارد، این کشف ممکن است به توضیح چگونگی تأثیر تنفس بر توجه و ادراک کمک کند.

🔻سه مکانیسم که می توانند اندازه مردمک را تغییر دهند برای بیش از یک قرن شناخته شده اند: میزان نور، فاصله کانونی و عوامل شناختی مانند احساسات یا تلاش ذهنی. اکنون دانشمندان چهارمی را کشف کرده اند: تنفس. مردمک در زمان شروع دم کوچکترین و در هنگام بازدم بزرگتر است.

🔻آرتین آرشامیان، دانشیار دپارتمان علوم اعصاب بالینی، مؤسسه کارولینسکا، که این تحقیق را رهبری می‌کند، توضیح می‌دهد: «این مکانیسم از این نظر منحصربه‌فرد است که چرخه‌ای است، همیشه وجود دارد و نیازی به محرک خارجی ندارد.

🔻از آنجایی که تنفس بر فعالیت مغز و عملکردهای شناختی تأثیر می گذارد، این کشف ممکن است به درک بهتری از نحوه تنظیم بینایی و توجه ما کمک کند. محققان پنج آزمایش را با بیش از 200 شرکت‌کننده انجام دادند و چگونگی تأثیر تنفس بر اندازه مردمک را در شرایط مختلف بررسی کردند.

🔻نتایج نشان داد که این تأثیر چه شرکت‌کنندگان در تنفس سریع یا آهسته، از طریق بینی یا دهان، در صورت تغییر شرایط نور یا فاصله تثبیت، استراحت یا انجام کارهای بصری، همچنان ادامه دارد.
تفاوت در اندازه مردمک بین دم و بازدم به اندازه ای بزرگ بود که از نظر تئوری بینایی را تحت تأثیر قرار داد.

🔻این مطالعه همچنین نشان داد که این عملکرد در افرادی که بدون حباب بویایی متولد می شوند، دست نخورده است، ساختار مغزی که با تنفس بینی فعال می شود. این نشان می‌دهد که این مکانیسم توسط ساقه مغز کنترل می‌شود، بخشی بنیادی و از نظر تکاملی حفظ شده از مغز.

🔻محققان اکنون در حال بررسی هستند که آیا تغییرات در اندازه مردمک در طول تنفس بر بینایی نیز تأثیر می گذارد یا خیر. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که مردمک‌های کوچک‌تر دیدن جزئیات را آسان‌تر می‌کنند، در حالی که مردمک‌های بزرگ‌تر به ما کمک می‌کنند اشیایی که به سختی دیده می‌شوند را پیدا کنیم.

🔻مارتین شفر، محقق فوق دکتری در همان بخش در موسسه کارولینسکا و نویسنده اول این مطالعه، می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که بینایی ما ممکن است بین بهینه‌سازی برای تشخیص جزئیات کوچک هنگام دم و تشخیص اجسام ضعیف هنگام بازدم، همه در یک چرخه تنفسی تغییر کند.

🔻به گفته محققان، ممکن است کاربردهای بالینی نیز وجود داشته باشد.
آرتین آرشامیان می‌گوید: «یک کاربرد بالقوه روش‌های جدید برای تشخیص یا درمان بیماری‌های عصبی مانند بیماری پارکینسون است که آسیب به عملکرد مردمک یکی از علائم اولیه این بیماری است. "این چیزی است که ما می خواهیم در آینده بررسی کنیم."
🖇منبع:
https://neurosciencenews.com/breathing-visual-perception-28438/

ترجمه مقاله  NU527
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست

🧠پروتئینی که پیری را معکوس می کند

📆 19 فوریه 2025
🏢 منبع: دانشگاه اوزاکا
🔻 خلاصه: دانشمندان یک پروتئین کلیدی به نام AP2A1 را شناسایی کرده اند که ممکن است راز معکوس کردن پیری سلولی را در خود داشته باشد. این مطالعه نشان داد که سرکوب AP2A1 در سلول‌های مسن‌تر منجر به جوان‌سازی می‌شود، در حالی که بیان بیش از حد آن در سلول‌های جوان پیری را تسریع می‌کند. این پروتئین با اینتگرین β1 تعامل دارد که چسبندگی سلولی را تقویت می کند و به ساختار بزرگ سلول های پیر کمک می کند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻با دستکاری AP2A1، محققان به طور بالقوه می توانند درمان های جدیدی را برای مبارزه با بیماری های مرتبط با افزایش سن و بهبود سلامت پوست ایجاد کنند. این یافته ها بینش جدیدی در مورد اینکه چگونه فیبرهای استرس بر اندازه و پیری سلول تأثیر می گذارند، ارائه می دهد. AP2A1 می تواند به عنوان یک نشانگر زیستی برای پیری و هدفی برای درمان هایی با هدف کند کردن یا حتی معکوس کردن روند پیری عمل کند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻محصولات زیادی برای فروش وجود دارد که با از بین بردن چین و چروک یا سفت کردن خطوط فک، ظاهر جوانی ابدی را نوید می دهند. اما اگر واقعاً بتوانیم زمان را در سطح سلولی به عقب برگردانیم، چه؟ اکنون، محققان ژاپنی پروتئینی یافته اند که ممکن است این کار را انجام دهد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻با افزایش سن، سلول‌های فعال کمتری که به سلول‌های پیر می‌گویند، در اندام‌های متعدد تجمع می‌یابند. این سلول‌ها به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از سلول‌های جوان‌تر هستند و سازماندهی تغییر یافته الیاف استرس، بخش‌های ساختاری سلول‌ها را نشان می‌دهند که به حرکت و تعامل با محیطشان کمک می‌کنند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻نویسنده ارشد این مطالعه Pirawan Chantachotikul می گوید: «ما هنوز نمی دانیم که چگونه این سلول های پیر می توانند اندازه بزرگ خود را حفظ کنند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻یک سرنخ جالب این است که الیاف استرس در سلول‌های پیر بسیار ضخیم‌تر از سلول‌های جوان هستند، که نشان می‌دهد پروتئین‌های موجود در این الیاف به حمایت از اندازه آنها کمک می‌کنند.»
🧠 @Neuroscience_New
🔻برای بررسی این احتمال، محققان AP2A1 (مجموعه پروتئین آداپتور 2، زیرواحد آلفا 1) را بررسی کردند. AP2A1 پروتئینی است که در رشته های استرس سلول های پیر، از جمله فیبروبلاست ها، که خصوصیات ساختاری و مکانیکی پوست را ایجاد و حفظ می کنند، و سلول های اپیتلیال تنظیم می شود.

🔻محققان بیان AP2A1 را در سلول‌های مسن‌تر حذف کردند و AP2A1 را در سلول‌های جوان بیان کردند تا تأثیر آن بر رفتارهای پیری را تعیین کنند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻شینجی دگوچی، نویسنده ارشد توضیح می دهد: «نتایج بسیار جالب بود. سرکوب AP2A1 در سلول‌های مسن‌تر، پیری را معکوس کرده و باعث جوان‌سازی سلولی می‌شود، در حالی که بیان بیش از حد AP2A1 در سلول‌های جوان پیری پیشرفته‌تر را افزایش می‌دهد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻علاوه بر این، محققان دریافتند که AP2A1 اغلب ارتباط نزدیکی با اینتگرین β1 دارد، پروتئینی که به سلول ها کمک می کند تا روی ماتریکس کلاژن داربست مانندی که آنها را احاطه کرده است بچسبند و AP2A1 و اینتگرین β1 هر دو در امتداد رشته های استرسی درون سلول ها حرکت می کنند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻علاوه بر این، اینتگرین β1 چسبندگی سلول- بستر را در فیبروبلاست ها تقویت کرد. این ممکن است علت ساختارهای برجسته یا ضخیم شده مشخصه سلول های پیر را توضیح دهد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻؛Chantachotikul نتیجه‌گیری می‌کند: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که سلول‌های پیر، اندازه بزرگ خود را از طریق چسبندگی بهبود یافته به ماتریکس خارج سلولی از طریق AP2A1 و حرکت اینتگرین β1 در امتداد فیبرهای تنش بزرگ‌شده حفظ می‌کنند».
🧠 @Neuroscience_New
🔻با توجه به اینکه بیان AP2A1 بسیار با علائم پیری در سلول های پیر مرتبط است، می تواند به طور بالقوه به عنوان نشانگری برای پیری سلولی استفاده شود. کار تیم تحقیقاتی همچنین ممکن است یک هدف درمانی جدید برای بیماری هایی که با پیری مرتبط هستند فراهم کند.
منبع:
https://neurosciencenews.com/cellular-aging-protein-genetics-28436/

ترجمه مقاله  NU527
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست

🧠چگونه مغز بر ترس غریزی غلبه می کند و با تهدیدات جدید سازگار می شود

📆 6 فوریه 2025
🏢 منبع: Sainsbury Wellcome Center
🔻خلاصه: محققان مکانیسم‌های مغزی را شناسایی کرده‌اند که به حیوانات کمک می‌کند واکنش‌های غریزی ترس را در زمانی که تهدیدها در طول زمان بی‌ضرر می‌شوند، سرکوب کنند.

🔻آنها با استفاده از یک مدل تهدید بصری در موش دریافتند که مناطق خاصی از قشر بینایی برای یادگیری غلبه بر ترس ضروری است، اما نه برای ذخیره حافظه. در عوض، هسته ژنیکوله بطنی جانبی (vLGN) این خاطرات ناشی از یادگیری را حفظ می کند و سرکوب ترس را تنظیم می کند. این فرآیند توسط اندوکانابینوئیدها هدایت می شود که فعالیت عصبی را در نورون های vLGN برای کاهش واکنش های ترس افزایش می دهد.

🔻این یافته‌ها دیدگاه‌های سنتی ذخیره‌سازی حافظه را به چالش می‌کشند و ارتباط مستقیم بین یادگیری شناختی و رفتارهای غریزی را برجسته می‌کنند. درک این مکانیسم می تواند منجر به درمان های جدیدی برای اختلالات مرتبط با ترس مانند فوبیا، اضطراب و PTSD شود.

🔻تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر سارا مدروس و پروفسور سونیا هوفر، نقشه‌برداری کردند که چگونه مغز می‌آموزد که پاسخ‌های تهدیداتی را که در طول زمان بی‌ضرر می‌شوند، سرکوب کند.

🔻دکتر مدروس، پژوهشگر آزمایشگاه هوفر در SWC توضیح می‌دهد: «انسان‌ها با واکنش‌های غریزی ترس به دنیا می‌آیند، مانند پاسخ به صداهای بلند یا اشیاء با نزدیک شدن سریع.

🔻با این حال، ما می‌توانیم این پاسخ‌های غریزی را از طریق تجربه نادیده بگیریم - مانند کودکانی که یاد می‌گیرند از آتش بازی لذت ببرند تا از صدای بلند آن‌ها بترسند. ما می‌خواستیم مکانیسم‌های مغزی را که زیربنای چنین اشکالی از یادگیری است، درک کنیم.

🔻این تیم با استفاده از یک رویکرد آزمایشی نوآورانه، موش‌هایی را مورد مطالعه قرار دادند که سایه‌ای در حال گسترش بالای سر داشتند که شبیه یک شکارچی هوایی در حال نزدیک شدن بود. در ابتدا، موش ها هنگام مواجهه با این تهدید بصری به دنبال پناهگاهی بودند.

🔻با این حال، با قرار گرفتن در معرض مکرر و بدون خطر واقعی، موش‌ها یاد گرفتند که به جای فرار، آرام بمانند و مدلی برای مطالعه سرکوب واکنش‌های ترس در اختیار محققان قرار دادند.

🔻بر اساس کار قبلی در آزمایشگاه هوفر، تیم می‌دانست که ناحیه‌ای از مغز به نام هسته ژنیکوله بطنی (vLGN) می‌تواند واکنش‌های ترس را در هنگام فعال بودن سرکوب کند و قادر به ردیابی دانش تجربه قبلی از تهدید بود.

🔻؛vLGN همچنین ورودی قوی از نواحی بصری در قشر مغز دریافت می کند، و بنابراین محققان بررسی کردند که آیا این مسیر عصبی نقشی در یادگیری عدم ترس از تهدید بصری دارد یا خیر.

🔻این مطالعه دو مؤلفه کلیدی را در این فرآیند یادگیری نشان داد: (1) مناطق خاصی از قشر بینایی برای فرآیند یادگیری ضروری است و (2) ساختار مغزی به نام هسته ژنیکوله بطنی (vLGN) این خاطرات ناشی از یادگیری را ذخیره می کند.

🔻ما متوجه شدیم که حیوانات در هنگام غیرفعال شدن نواحی بصری خاص قشری، نتوانسته‌اند یاد بگیرند که واکنش‌های ترس خود را سرکوب کنند. با این حال، هنگامی که حیوانات قبلاً یاد گرفته بودند که فرار را متوقف کنند، قشر مغز دیگر ضروری نبود.

🔻در حالی که قشر مغز برای مدت طولانی به عنوان مرکز اصلی مغز برای یادگیری، حافظه و انعطاف پذیری رفتاری در نظر گرفته شده است، ما متوجه شدیم که vLGN زیر قشری و نه قشر بینایی این خاطرات حیاتی را ذخیره می کند.

🔻محققان همچنین مکانیسم های سلولی و مولکولی پشت این فرآیند را کشف کردند. یادگیری از طریق افزایش فعالیت عصبی در نورون‌های خاص vLGN اتفاق می‌افتد، که با انتشار اندوکانابینوئیدها - مولکول‌های پیام‌رسان داخلی مغز که برای تنظیم خلق و خو و حافظه شناخته می‌شوند، ایجاد می‌شود.

🔻این آزادسازی ورودی بازدارنده به نورون‌های vLGN را کاهش می‌دهد و در نتیجه در هنگام مواجهه با محرک تهدید بصری، فعالیت در این ناحیه مغز افزایش می‌یابد که پاسخ‌های ترس را سرکوب می‌کند.

🔻پیامدهای این کشف فراتر از آزمایشگاه است.
یافته‌های ما همچنین می‌تواند به درک ما از آنچه در مغز اشتباه می‌شود کمک کند، زمانی که تنظیم پاسخ ترس در شرایطی مانند فوبیا، اضطراب و PTSD مختل می‌شود. پروفسور هوفر توضیح می‌دهد که اگرچه واکنش‌های غریزی ترس به شکارچیان ممکن است برای انسان‌های امروزی کمتر مرتبط باشد، مسیر مغزی که ما کشف کردیم در انسان‌ها نیز وجود دارد.

منبع:
https://neurosciencenews.com/fear-threat-neuroscience-28401/

ترجمه مقاله  NU526
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست

🧠 ذهن های بی صدا: وقتی ذهن صدای درونی نمی شنود

📆 18 دسامبر 2024
🏢 منبع: دانشگاه اوکلند
🔻 خلاصه: برخی افراد آنورالیا را تجربه می کنند ، ذهنی ساکت که قادر به تصور صداهایی مانند صداها یا موسیقی نیست. آناورالیا، که اغلب با آفانتازی مرتبط است، حدود 1٪ از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد، بدون هیچ گونه اشکال ظاهری و مزایای بالقوه توجه.

برخی از مردم نمی توانند پارس سگ یا آژیر پلیس را تصور کنند. آهنگ ها نمی توانند در سرشان گیر کنند. آنها صدای درونی ندارند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻پروفسور تونی لمبرت، از دانشکده روانشناسی، می گوید: «دانشمندان مجذوب این هستند که چگونه مغز صداهای خیالی مانند صدای درونی را تولید می کند یا نمی کند.

🔻اما برای نویسندگان، موسیقی‌دانان و شاعران، این می‌تواند بخش مهمی از فرآیند خلاقیت باشد، بنابراین آنها نیز بینش‌هایی برای به اشتراک گذاشتن دارند.»
🧠 @Neuroscience_New
🔻چارلز دیکنز گفت که صدای شخصیت هایش را شنیده است. آلیس واکر هم همینطور. برخی از خوانندگان صدای شخصیت ها را در ذهن خود تداعی می کنند.

🔻برای دانشجوی دانشگاه اوکلند، سانگ هیون کیم، که ذهن ساکتی دارد، این ایده که دیگران صداهای خیالی می شنوند می تواند "معجب" به نظر برسد، و او مجذوب این خواهد شد که ببیند چه تحقیقاتی در مورد تصاویر شنیداری به دست می آید.
🧠 @Neuroscience_New
🔻این کنفرانس امیدوار است شامل حساب‌های شخصی افرادی باشد که آنورالیا و هایپرااورالیا را تجربه می‌کنند، تجربه‌ای از تصاویر شنیداری بسیار واضح.

🔻برخی افراد می گویند که می توانند یک سمفونی را با جزئیات زیاد در ذهن خود بازسازی کنند. برخی دیگر تصویر شنوایی ضعیف‌تری را گزارش می‌کنند و تعداد کمی هم هیچ‌کدام را گزارش نمی‌کنند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻در نیوزیلند، تخمین زده می‌شود که نزدیک به 1 درصد از مردم آنورالیا را تجربه می‌کنند که اغلب با آفانتازی، کمبود تخیل بصری همراه است. به نظر می رسد هیچ نقطه ضعفی برای ذهن ساکت وجود ندارد. برعکس، کار اخیر نشان می‌دهد که ممکن است جنبه مثبتی وجود داشته باشد که شامل توجه بهبود یافته است.

🔻تصور اینکه یک نوازنده آنورالیا را تجربه می کند گیج کننده به نظر می رسد - چگونه می توانید آن نقش را بدون اینکه قادر به احضار صداها در سر خود باشید اجرا کنید؟
🧠 @Neuroscience_New
🔻لمبرت می گوید: «من هم این را نمی فهمم. او حدس می‌زند که ذهن چنین نوازندگانی ممکن است حاوی بازنمایی‌هایی از موسیقی بدون کیفیت حسی باشد، شبیه به تفاوت بین شنیدن موسیقی و موسیقی که به‌عنوان موسیقی نمایش داده می‌شود.

🔻لامبرت می‌گوید: «به طور کلی، تصاویر شنیداری توجه تحقیقاتی بسیار کمتری را نسبت به تصاویر بصری به خود جلب کرده است. "کنفرانس ما در تمرکز بر این موضوعات از یک دیدگاه بین رشته ای منحصر به فرد است."
🧠 @Neuroscience_New
🔻علاقه شدید لمبرت به این منطقه پس از ملاقات با آدام زمن، دانشمندی که اصطلاح آفانتازیا را ابداع کرد، و پس از اینکه دانشجویان فارغ التحصیل در مقاله PSYCH 721 Consciousness & Cognition دانشگاه متوجه شدند که ادبیات علمی بر روی تصاویر بصری تمرکز دارد و عمدتاً تصویر شنیداری را نادیده می گیرد، به وجود آمد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻«این باعث شد به فقدان تصویر شنیداری فکر کنم. آیا افرادی هستند که صدا، موسیقی یا صداهای دیگر را تصور نمی کنند؟ اگر بله، این چقدر رایج است؟ پیامدهای روانشناختی تجربه یک دنیای درونی خاموش چیست؟
🧠 @Neuroscience_New
🔻او می‌گوید: «اکنون پاسخ‌های خوبی برای دو سؤال اول داریم. "سوال آخر بسیار بزرگتر است، اما من معتقدم که پیشرفت زیادی داشته ایم."
🖇منبع:
https://neurosciencenews.com/anauralia-auditory-imagination-28273/

ترجمه مقاله  NU525
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست

🔻به گفته لین، نتایج ممکن است بینش جدیدی را برای رسیدگی به شرایط سلامت روانی که با تغییرات شدید در خلق و خو و رفتار، مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی مشخص می‌شوند، ارائه دهد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻داروهای ضد روان پریشی که با ترشح دوپامین تداخل دارند معمولاً برای درمان چنین بیماری هایی و همچنین برای سرکوب رفتار خشونت آمیز در بیماران روانی استفاده می شوند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻لین گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که هدف قرار دادن دوپامین ممکن است ابزار مؤثری در درمان افرادی با سابقه طولانی پرخاشگری نباشد». "در نتیجه، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است نیاز داشته باشند که تاریخچه بیمار و همچنین سن و جنس آنها را در نظر بگیرند که از کدام درمانی استفاده کنند."
🧠 @Neuroscience_New
🔻لین اضافه می‌کند که نتایج ممکن است توضیح دهد که چرا داروهای ضد روان پریشی در کودکان نسبت به بزرگسالان اثر قوی‌تر و طولانی‌تری دارند، زیرا اغلب پس از قطع دارو، پرخاشگری برای آنها بازمی‌گردد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻با این حال، لین هشدار می‌دهد که در حالی که موش‌ها دارای ترکیب شیمیایی مغزی مشابهی با مردم هستند و یافته‌های کنونی نتایج بالینی انسان را منعکس می‌کند، تحقیقات بیشتری برای نشان دادن تأثیر رفتار گذشته بر اثربخشی داروهای ضد روان‌پریشی در انسان مورد نیاز است.
🖇منبع:
https://neurosciencenews.com/dopamine-aggression-learning-28376/

ترجمه مقاله  NU524
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست

🧠 بارداری مغز مادر را تغییر می دهد و ماده خاکستری را کاهش می دهد

📆17 ژانویه 2025
🏢منبع: UAB
🔻خلاصه: بارداری منجر به کاهش 4.9 درصدی حجم ماده خاکستری در 94 درصد مغز می شود، با بهبودی نسبی پس از زایمان، عمدتاً در مناطق مرتبط با شناخت اجتماعی. یک مطالعه تصویربرداری عصبی پیشگامانه تغییرات مغزی را در 179 زن، از جمله مادران غیر بارداری، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و نشان داد که این تغییرات به‌جای تجربه مادری، به‌طور بیولوژیکی توسط هورمون‌های بارداری هدایت می‌شوند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻نوسانات هورمونی در استریول-3-سولفات و استرون-سولفات با تغییرات ماده خاکستری مرتبط است و بهبودی پس از زایمان با پیوند قوی تر مادر و نوزاد مرتبط است. این تحقیق یک معیار حیاتی برای درک مغز مادر و پیامدهای آن برای سلامت روان مادر تعیین می کند.

🔻مطالعه ای که توسط UAB انجام شد، برای اولین بار با استفاده از تکنیک های تصویربرداری عصبی، مغز زنان را در دوران بارداری تجزیه و تحلیل کرد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻این مطالعه شامل مادران غیر باردار، که شریک زندگی آنها باردار بودند، انجام شد تا اثرات بیولوژیکی را از اثرات ناشی از تجربه مادر بودن تشخیص دهد.

🔻این تحقیق نشان می دهد که کاهش و بازیابی نسبی تقریباً 5 درصد از ماده خاکستری در 94 درصد از کل حجم ماده خاکستری مغز به ویژه در مناطق مرتبط با شناخت اجتماعی وجود دارد.
🧠 @Neuroscience_New
🔻محققان دانشگاه Autònoma de Barcelona (UAB)، موسسه تحقیقات بهداشتی Gregorio Marañón و موسسه تحقیقاتی Hospital del Mar، همراه با سایر موسسات معتبر بین المللی، اولین مطالعه تصویربرداری عصبی طولی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) را در گروهی بیش از بیش از صد زن که برای اولین بار به دنبال مادر شدن هستند.

🔻این یافته ها یک مسیر پویا را در مغز در دوران بارداری و پس از زایمان نشان می دهد که به طور قابل توجهی با نوسانات هورمون استروئیدی ذاتی بارداری و بهزیستی روانی مادران مرتبط است.
🧠 @Neuroscience_New
🔻در مجموع، محققان مغز 179 زن را برای بررسی تغییرات ساختاری که در سه ماهه دوم و سوم بارداری و شش ماه اول پس از زایمان رخ می‌دهد، با استفاده از اسکن گرفته شده قبل از لقاح به عنوان پایه بررسی کردند.

🔻برای اولین بار، این گروه شامل گروهی از مادران غیر حاملگی به عنوان گروه کنترل است: زنانی که شریک زندگی آنها در طول مطالعه تحت بارداری قرار گرفتند.
🧠 @Neuroscience_New
🔻گنجاندن این گروه از زنان باعث شد تا مشخص شود که مسیر تغییرات مغزی عمدتاً به فرآیند بیولوژیکی بارداری نسبت داده می شود تا تجربه مادر شدن.

🔻این کار نشان داده است که در اولین بارداری، حجم ماده خاکستری در مغز تا 4.9 درصد کاهش می یابد، با بهبودی نسبی در طول دوره پس از زایمان. این تغییرات در 94 درصد مغز مشاهده می شود و به ویژه در مناطق مرتبط با شناخت اجتماعی برجسته است.
🧠 @Neuroscience_New
🔻این مطالعه همچنین برای اولین بار نشان می دهد که تکامل این تغییرات مورفولوژیکی در مغز با نوسانات دو استروژن (استریول-3-سولفات و استرون-سولفات) مرتبط است، هورمون هایی که به طور تصاعدی در طول بارداری افزایش می یابند و به سطح پایه باز می گردند. پس از تحویل

🔻به طور خاص، محققان مشاهده کردند که افزایش بیشتر و کاهش متعاقب آن در سطح استروژن با کاهش بیشتر و بازیابی بعدی حجم ماده خاکستری مغز همراه است.
🧠 @Neuroscience_New
🔻در نهایت، در تجزیه و تحلیل تأثیر احتمالی تغییرات مغزی بر رفتار مادر، این مطالعه کشف کرد که زنان با درصد بیشتری از بازیابی حجم ماده خاکستری در طول پس از زایمان، پیوند بیشتری را با نوزاد خود در 6 ماهگی پس از زایمان گزارش کردند و اینکه بهزیستی مادر یک مشکل است. عامل کلیدی که به طور مثبت ارتباط بین تغییرات مغزی و پیوند مادر و فرزند را افزایش می دهد.
منبع:
https://neurosciencenews.com/pregnancy-brain-gray-matter-28367/

ترجمه مقاله  NU523
؛--------------------------
🧠 Telegram: @Neuroscience_New
👥 Group: @PortalRavan
instagram.com/Neuroscience_New
🎯 پرتال روانشناسی اینجاست