رمز های پنهان قدرت#تحلیل_اختصاصی
در سیاست ، هر جزئیاتی عمدی است.
از قرار دادن دست ها تا رنگ های پوشیده شده ، کسانی که در قدرت هستند نقش و اتحاد خود را به طریقی که مردم به ندرت متوجه می شوند ، اعلام می کنند.
یکی از مهم ترین اما نادیده گرفته شده ترین سیگنال ها
رنگ کراوات یک رهبر
اخیرا عکسی از دونالد ترامپ در کنار بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل ، در کنار جی دی ونس منتشر شده است.
در نگاه اول ، این یک جلسه سیاسی استاندارد است. اما از نزدیک نگاه کنید.
رنگ هایی که می پوشند داستان متفاوتی را بیان می کنند-داستانی که تغییر قدرت و اعتراف آرام از اینکه چه کسی واقعا عکس ها را می خواند را نشان می دهد.
قدرت قرمز و آبی
سالهاست که ظاهر مشخص ترامپ یک کراوات قرمز جسورانه بوده است.
در نمادگرایی سیاسی ، قرمز نشان دهنده قدرت ، تسلط و کنترل است. این رنگ رهبران ، پادشاهان و کسانی است که انتظار دارند اطاعت شوند.
اما در این عکس ، کراوات ترامپ آبی است-رنگ بردگی و تسلیم. در همین حال ، نتانیاهو ، با اطمینان کنار او ایستاده ، کراوات قرمز می پوشد.
این یک تغییر شدید در نقش ها است ، و یکی از آن ها که سوالات جدی را در مورد اینکه چه کسی واقعا در حال هدایت مکالمه است ، مطرح می کند.
و بعدش جي دي ونس ، يه ستاره در حال ظهور در جنبش ماگا ، هم با رنگ آبي.
او ممکن است یک آتش افروزی پوپولیستی در مسیر کمپین باشد ، اما در اینجا ، او نقش یک زیردست را بازی می کند.
کراوات او نشان می دهد که او کنترل ندارد-او دستورات را می گیرد.
این واقعا چه معنایی دارد
نمادگرایی تصادفی نیست.
این یک پیام روشن است: در این اتاق ، نتانیاهو در قدرت است.
ترامپ ، با وجود تمام شجاعتش ، نقش حمایتی ایفا می کند. این با واقعیت گسترده تر سیاست ایالات متحده مطابقت دارد-جایی که یهودیان و کسانی که هر دو حزب بزرگ آمریکایی را تامین مالی می کنند ، اغلب تصمیمات سیاست خارجی را دیکته می کنند.
اظهارات اخیر ترامپ که به فلسطینی ها دستور داد غزه را ترک کنند ، فقط کلمات خالی نبود.
اين اعلاميه ها با اعتماد به نفس کسي بود که ميدونه که توسط متحدانش به چالش کشیده نميشه
اگر نتانیاهو قرمز و ترامپ آبی پوشیده ، به این معنی است که ترامپ می داند که به چه کسی پاسخ می دهد.
شخص نتانیاهو مدنظرم نیست بلکه جریانی که پشت سر اوست ،مدنظر است.
توهم حاکمیت آمریکا
این عکس یک اعتراف نادر و بصری از چیزی است که بسیاری مدت ها به آن مشکوک بوده اند: رهبران آمریکایی تصمیم گیرندگان مستقل نیستند که ادعا می کنند هستند.
آنها به قدرت های بالاتر خدمت می کنند ، چه الیگارش های شرکتی ، دولت های خارجی ، یا اهدا کنندگان میلیاردر که کمپین های خود را تأمین مالی می کنند.
توهم دموکراسی به مردم می گوید که انتخابات رهبری را تعیین می کند.
اما در واقع ، قدرت پشت درهای بسته ، از طریق سیگنال های آرام ، معاملات مخفی و سلسله مراتب غیرمعلومی منتقل می شود.
بعدش چي ميشه؟
.
در آمریکا حاکمیت تصمیم گیرنده(دیپ استیت)،بالاتر از احزاب انتخابی است. دروغ جمهوریت و دموکراسی سلاح مخفی حاکمیت های کشور های دنیا است.
در آمریکا نیز حزب منتخب و اشخاصی مانند ترامپ فقط مجری سیاست های حاکمیتی این کشور است.
اگر ترامپ در حال حاضر کراوات آبی پوشیده و دست بسته ایستاده است ، نشاندهنده این است که او نقش خود را در تنظیم مجدد جهانی آینده برای یهودیان و مسیحیان انجیلی گلوبالیست(دیپ استیت حاکمه آمریکا) پذیرفته است.
سوال این است: آیا برخی سیاستمداران ایران به باور این توهم ادامه خواهند داد ، یا بالاخره خواهند دید که چه کسی واقعا این نمایش ها را در آمریکا اجرا می کند؟
حرف من این نیست که در این شرایط نباید مذاکرهای صورت بگیرد بلکه اینست که باید بدانید با چه کسی روبرو هستید!
آمریکا هیچ قدمی که تامین کننده منافع ایران باشد بر نخواهد داشت.
ایران از مذاکره با آمریکا فقط باید در جهت ارعاب چینی ها و گرفتن امتیازات تجاری و نظامی استفاده کند.
🖋️ مصطفی سلگی
Join : @twokhati