Citadelle

🔻🔺 دولت‌ها برای پاسخ به تخلفات دیگر کشورها، ابزارهایی دارند که:

۱. برخی مشروع ولی غیردوستانه‌اند (retorsion)
۲. برخی موقتاً مجازند (countermeasures)
۳. برخی تحمیلی‌اند (sanctions)

- استفاده از زور، جز در شرایط خاص، دیگر گزینه مشروعی نیست.


✔️ Reprisals
اقدامات تلافی‌جویانه سنتی (شامل زور):

در گذشته، "reprisals" می‌توانست شامل استفاده از زور هم باشد (مثل حمله محدود یا توقیف کشتی).
امروزه استفاده از زور تقریباً به‌طور کامل ممنوع شده، مگر در دفاع مشروع یا با مجوز شورای امنیت. بنابراین امروزه بیشتر از اصطلاح countermeasures استفاده می‌شود.

😭 در نتیجه اقدامات سپاه پاسداران در خلیج فارس مبنی بر توقیف کشتی های تجاری، اقدامی غیر قانونی و خلاف قوائد حقوق بین الملل می باشد.


✔️ Countermeasures
اقدامات تلافی‌جویانه

اقداماتی که معمولاً غیرقانونی‌اند، اما وقتی یک دولت قربانی تخلف بین‌المللی می‌شود، می‌تواند برای وادار کردن دولت خاطی به رعایت تعهدات، این اقدامات را به‌طور موقت انجام دهد.
مثلاً تعلیق همکاری اقتصادی یا دیپلماتیک.


✔️ Retorsion
اقدامات خصمانه اما قانونی

اقداماتی که کاملاً در چارچوب قانون هستند، ولی با نیت سیاسی یا پاسخ به تخلف انجام می‌شوند.
مثلاً اخراج دیپلمات‌ها، قطع کمک مالی، یا توقف همکاری‌های فرهنگی.
این اقدامات ممکن است دوستانه نباشند، ولی نقض حقوق بین‌الملل محسوب نمی‌شوند.


✔️ Sanctions
تحریم‌ها- یک‌جانبه یا جمعی

تحریم‌های جمعی معمولاً توسط شورای امنیت سازمان ملل وضع می‌شود (مثل تحریم‌های کره شمالی).
تحریم‌های یک‌جانبه توسط یک دولت یا گروهی از کشورها (مثلاً اتحادیه اروپا) بدون مجوز شورای امنیت اعمال می‌شود.
میزان مشروعیت تحریم‌های یک‌جانبه در حقوق بین‌الملل هنوز محل بحث است.

@Human_rights_for_world

ترجمه کامل و روان متن عربی ارائه‌شده از نامه دونالد ترامپ به آیت‌الله خامنه‌ای را می‌خوانید:

جناب آیت‌الله خامنه‌ای...

با احترام به جایگاه رهبری شما و ملت ایران، این نامه را با هدف گشودن افق‌های جدیدی در روابطمان می‌نویسم؛ دور از سال‌ها منازعه، سوء‌تفاهم و رویارویی‌های غیرضروری که در دهه‌های گذشته شاهدش بودیم. زمان آن فرارسیده که دشمنی‌ها را کنار بگذاریم، صفحه‌ای تازه بگشاییم مبتنی بر همکاری، احترام متقابل و همزیستی. امروز، فرصت تاریخی بزرگی پیش روی ماست.

ایالات متحده آمریکا تحت رهبری من آماده برداشتن گام بزرگی به سوی صلح، کاهش تنش و رفع تحریم‌ها است. ما می‌توانیم با هم، اقتصاد ایران را توانمند سازیم، درهای همکاری میان دو کشور را بگشاییم. این اقدام صرفاً به سود ملت ما نیست، بلکه به سود ثبات و صلح در خاورمیانه و جهان خواهد بود.

اما به شما هشدار می‌دهم، اگر این دست یاری درازشده را رد کنید، و اگر رژیم ایران مسیر تنش، حمایت مستمر از سازمان‌های تروریستی و ماجراجویی‌های نظامی را برگزیند، پاسخ ما قاطع و سریع خواهد بود و دست‌بسته نخواهیم ایستاد.

صلح، نشانه ضعف نیست بلکه انتخاب قدرتمندان است. ملت بزرگ ایران شایسته آینده‌ای بهتر است؛ آینده‌ای دور از انزوا، فقر و رنج.

اگر آماده گفت‌وگو هستید، ما نیز آمادگی داریم. اما اگر به نادیده گرفتن خواسته‌های جامعه جهانی ادامه دهید، تاریخ ثبت خواهد کرد که شما فرصت بزرگی را از دست دادید.

با احترام
دونالد جی. ترامپ

منبع:
محمدصالح صدقیان، مدیر مرکز عربی مطالعات ایرانی

@Human_rights_for_world

دوستان گرامی.
این ویدیو برای آشنایی شما با انجمن های ایالتی ولایتی بر اساس قانون مصوب این انجمن ها تهیه شده است:

youtu.be/e733aa-KXGc?si…‎ via ‎@YouTube

@Human_rights_for_world

به گفته یکی از مقامات آمریکایی که با وب‌سایت Axios گفتگو کرده، استقرار اخیر بین ۵ تا ۷ فروند بمب‌افکن پنهان‌کار استراتژیک دوربرد B-2 “Spirit” از پایگاه هوایی وایتمن در ایالت میزوری به جزیره دیه‌گو گارسیا در اقیانوس هند—که تنها اندکی بیش از ۲ هزار مایل با ایران فاصله دارد—«بی‌ارتباط» با ضرب‌الاجل دوماهه‌ای که رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، اخیراً به رهبر جمهوری اسلامی ایران، علی خامنه‌ای، داده نیست.

@Human_rights_for_world

برادر زاده دونالد ترامپ، مری ترامپ، می‌گوید عمویش یک جامعه‌ستیز (سایکوپت) است و از اختلال شخصیت خودشیفته و یک ناتوانی یادگیری تشخیص‌داده‌ نشده طولانی‌ مدت رنج می‌برد.

لازم به ذکر است که مری ترامپ، دارای دکترای روان‌شناسی بالینی است! 🤣

@Human_rights_for_world

روسیه امشب یک حمله تروریستی گسترده علیه شهر دنیپرو در شرق اوکراین انجام داد. در این حمله، ده‌ها پهپاد تهاجمی «شاهد» ساخت ایران، محله‌های مسکونی، مراکز خرید و هتل‌ها—از جمله مجموعه تفریحی Bartolomeo Best River Resort در کنار رود دنیپرو—را هدف قرار دادند. تاکنون دست‌کم ۴ نفر کشته و بیش از ۳۰ نفر مجروح گزارش شده‌اند، اما عملیات جست‌وجو و نجات و اطفای حریق همچنان در سراسر شهر ادامه دارد.

@Human_rights_for_world

فوری: گزارشی تازه که امروز منتشر شده نشان می‌دهد اقدامات غیرقابل پیش‌بینی و سیاست‌های تجاری دونالد ترامپ به‌طور کامل اعتماد مصرف‌کنندگان و سهام‌داران را متزلزل کرده است؛ به‌طوری‌که بازار سهام با سقوطی دیگر، ۷۱۶ واحد کاهش یافت.

ترامپ یک فاجعه تمام‌عیار است.


😂 انصافا تنها جائی که با علی خامنه ای احساس نزدیکی میکنم، حس انزجارم از ترامپه! 😂

@Human_rights_for_world

مقام سابق دولت ترامپ در آمریکا و میم متحرک، جی‌دی ونس، مجبور به فرود در پایگاه پیتوفیک در گرینلند شد؛ جایی که بدون دعوت، ناهار سربازان جوان را قطع کرد و کنارشان نشست. او سخنرانی‌ای دست‌وپا شکسته ایراد کرد که با سکوت، نگاه‌های بی‌احساس و خنده‌های معذب مواجه شد.

#در_کنار_گرینلند

@Human_rights_for_world

شواهد و نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که ایران ممکن است در صورت حمله هوایی محدود آمریکا به تأسیسات هسته‌ای‌اش، دست به تلافی نزند. اطلاعات اطلاعاتی حاکی از آن است که تهران هنوز تصمیمی برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نگرفته و افکار عمومی در داخل کشور نیز درباره برنامه هسته‌ای نظرات متفاوتی دارد. با توجه به اینکه تأسیساتی مانند نطنز ممکن است از دسترس خارج باشند و شکست‌های راهبردی در حال افزایش‌اند، ایران ممکن است به‌جای تشدید تنش، خویشتنداری را ترجیح دهد.

@Human_rights_for_world

«چرا بریتانیایی‌ها ترامپ را دوست ندارند»


چند نکته فوری به ذهن می‌رسد. ترامپ فاقد آن دسته از ویژگی‌هایی است که بریتانیایی‌ها به‌طور سنتی برایشان ارزش قائل‌اند: او نه وقار دارد، نه جذابیت، نه خونسردی، نه اعتبار، نه شفقت، نه بذله‌گویی، نه گرما، نه خرد، نه ظرافت، نه حساسیت، نه خودآگاهی، نه فروتنی، نه شرافت و نه حتی ذره‌ای متانت—تمام ویژگی‌هایی که به‌طرز چشمگیری در سَلَف او، آقای اوباما، وجود داشت. از این‌رو، برای ما، این تضاد آشکار باعث می‌شود ضعف‌های ترامپ بیش‌ازپیش در چشم بزند.
علاوه بر این، ما اهل شوخی و طنزیم. و اگرچه ممکن است ترامپ «خنده‌دار» به‌نظر برسد، اما هرگز حتی یک‌بار هم چیزی ظریف، بامزه یا کمی خنده‌آور نگفته—نه یک‌بار، هرگز. این را به‌شکل اغراق‌آمیز نمی‌گویم، کاملاً جدی است: نه یک‌بار، هرگز. و این واقعیت برای ما بریتانیایی‌ها که طنز را جزئی از ذات انسانی می‌دانیم، بسیار آزاردهنده است. اما ترامپ؟ او حتی به‌نظر نمی‌رسد که مفهوم شوخی را بفهمد—برداشت او از شوخی، توهینی بی‌سلیقه، فحشی بی‌سوادانه، یا حرکتی بی‌رحمانه و سطحی است.
ترامپ یک ترول است. و مانند همهٔ ترول‌ها، نه خنده‌دار است و نه می‌خندد؛ فقط فریاد می‌زند یا تمسخر می‌کند. و وحشتناک‌تر اینکه، او فقط به زبان توهین‌های بی‌ظرافت و احمقانه سخن نمی‌گوید—او اساساً به همین زبان فکر می‌کند. ذهن او مانند الگوریتمی ساده‌سازی‌شده از پیش‌داوری‌های سطحی و شرارت‌های واکنشی است.
هیچ‌گونه لایهٔ پنهانی از طعنه، پیچیدگی، ظرافت یا عمق در او وجود ندارد. همه‌چیز سطحی است. شاید بعضی آمریکایی‌ها این را «رُک‌بودن» ببینند، اما ما این‌طور نمی‌بینیم. ما این را نشانه‌ای از «فقدان دنیای درونی» و «نبود روح» می‌دانیم. در بریتانیا، ما به‌طور سنتی طرفِ دیوید را می‌گیریم، نه جالوت را. همهٔ قهرمانان ما آدم‌های ضعیف و مبارزند: رابین هود، دیک ویتینگتون، الیور تویست. اما ترامپ نه مبارز است، نه ضعیف. او درست نقطهٔ مقابل آن‌هاست. حتی یک پسر نازپرورده یا سرمایه‌دار حریص هم نیست. او بیشتر شبیه یک حلزون سفید چاق است. یک «جَبای دِ هات» پر از امتیاز طبقاتی.
و از آن بدتر، او متجسم یک چیز است که برای بریتانیایی‌ها غیرقابل‌قبول است: قلدر بودن. البته تا وقتی که در جمع قلدُرها نباشد—چرا که در این حالت، ناگهان تبدیل به یک نوچهٔ بزدل می‌شود. در این مسائل، قواعد نانوشته‌ای وجود دارد—نوعی «قوانین کوئینزبری» برای حداقل‌های ادب و نزاکت—و ترامپ همه‌شان را می‌شکند. او به پایین مشت می‌زند—کاری که یک جنتلمن هرگز انجام نمی‌دهد—و هر ضربه‌اش زیر کمربند است. او به‌ویژه از لگد زدن به آسیب‌پذیران و بی‌صدایان لذت می‌برد—آن‌هم وقتی که زمین‌خورده‌اند.
بنابراین اینکه اقلیتی قابل‌توجه—شاید یک‌سوم—از آمریکایی‌ها به او گوش می‌دهند، کارهایش را می‌بینند و با خود می‌گویند: «آره، این همونیه که می‌خوام» برای بریتانیایی‌ها باعث سردرگمی و نگرانی جدی است، به‌خصوص با توجه به اینکه:
• آمریکایی‌ها معمولاً از ما مهربان‌ترند—و واقعاً هم هستند؛
• و برای دیدن عیب‌های ترامپ واقعاً نیاز به چشم تیزبین نیست.
همین نکتهٔ آخر است که بریتانیایی‌ها (و خیلی‌های دیگر) را بیش‌ازهمه گیج و ناراحت می‌کند؛ چون ایرادهای ترامپ واقعاً خیلی تابلو و آشکارند. بالاخره، نمی‌توان حتی یک توییت از او را خواند، یا یکی دو جمله‌اش را شنید، بدون اینکه به دل سیاهِ تاریکی خیره شد. او بی‌هنری را به یک هنر تبدیل کرده؛ او پیکاسوی پستی است؛ شکسپیرِ چرک و لجن. عیب‌هایش فرکتالی‌اند: حتی نقص‌هایش هم نقص دارند، و این زنجیره تا بی‌نهایت ادامه دارد.
خدا می‌داند همیشه در دنیا آدم‌های احمق بوده‌اند، و آدم‌های شرور هم. اما به‌ندرت این دو تا این‌قدر درهم‌آمیخته‌اند. ترامپ کاری کرده که نیکسون قابل‌اعتماد به‌نظر برسد، و جرج بوش باهوش.
درواقع، اگر دکتر فرانکنشتاین تصمیم می‌گرفت هیولایی بسازد که فقط از نقص‌های انسانی تشکیل شده باشد—در نهایت، یک ترامپ می‌ساخت.
و دکتر فرانکنشتاین پشیمان، با دست‌هایی پر از موهای کنده‌شدهٔ سرش، فریاد می‌زد: «خدای من… من… چه… ساخته‌ام؟»
اگر آدم بی‌خرد بودن یک سریال تلویزیونی بود، ترامپ نسخهٔ کامل و جعبه‌ای آن می‌بود.

@Human_rights_for_world