آنها ۶۰ نوزاد سر راهی را در یک خانه جمع کردند و به پرستاران گفتند تمام نیازهای فیزیکی این نوزادان را از قبیل غذا، لباس، حمام کردن و استریل نگه داشتن محیط را برآورد کنند اما
با کمترین تماس فیزیکی و تماس چشمی!!!! پرستاران حق نداشتند به احساسات نوزادان مثل گریه، خنده یا دلبری آنها واکنش نشان دهند، به آنها نگاه کنند و حتی آنها را لمس کرده و بغل کنند!
شرایط نگهداری نوزادان از نظر فیزیکی به حدی عالی بود که هیچ کدام از آنها مريض نشدند، اما کم کم در رفتار آنها تغییر ایجاد شد، عده ای از آنها دیگر گریه نمیکردند و هیچ تلاشی برای ارتباط گرفتن انجام نمی دادند
چند روز از این تغییر رفتار نگذشته بود که نیمی از نوزادان بدون هیچ علائم بیماری و در سلامت کامل مردند، دانشمندان که از این اتفاق شوکه شده بودند سریعا آزمایش را متوقف کردند..
و سریعا کودکانی که زنده مانده بودند را به خانواده هایی که تقاضای سرپرستی نوزاد داشتند واگذار کردند، ولی آن نوزادانی که رفتارشان از قبل تغییر پیدا کرده بود با اینکه سرپرست پیدا کرده بودند نیز مردند...
درواقع آن کودکانی که از ارتباط گرفتن با دنیای بیرون ناامید و تسلیم شده بودند، با وجود پیدا کردن سرپرست و مورد محبت قرار گرفتن، نتوانستند به زندگی برگردند و جانشان را از دست دادند.
S
hare Plz ࿐🩸👽
Join➪
