کانال هُنرواره | Art

در این نقاشی دیوارهای گالری پُر از صحنه‌های اسطوره‌ای و آیینی، پرتره‌ها و مناظر است که شامل آثار قابل شناسایی از هنرمندانی مانند "تیسین"، "پیتر پل روبنس"، "آنتونی وَن دایک"، "فرانچسکو آلبانی"، "کوئنتین متسیس" و "یان بروگل بزرگ" می‌باشد. چیدمان و جزئیاتِ دقیق این آثار به گونه‌ای است که به راحتی برای مخاطبان قابل تشخیص باشد و خود اثر به نوعی بازیِ تعاملی برای علاقه‌مندان به هنر نیز می‌باشد. چندین مجسمه‌ی تاریخی و تمثیلی نیز فضای کلاسیک و تفکر برانگیزِ گالری را تقویت می‌کنند. استفاده از سقفِ بلند، رنگ‌های تیره و نورپردازیِ مناسب آثار هنری، حس خاصی را برای علاقمندان به گالری هنری ایجاد کرده و گویی نمایشگاهی تئاتری برای هر اثر فراهم می‌آورد. "ویلم وَن هِکت" همچنین از این نقاشی برای نمایشِ مهارت خود در خلقِ "نقاشی گالری" استفاده کرده است، سبکی که به نمایش مجموعه‌ها اختصاص دارد و معمولاً پُر از نمادگرایی است. گنجاندن آثار معاصر در کنار آثار کلاسیک، دوره‌های مختلفِ فرهنگ اروپایی را به هم پیوند می‌زند و مخاطب را به کاوش در همگراییِ گذشته و حال دعوت می‌کند. این اثر هنری ارزشمند تا به امروز مورد توجه بسیاری از تاریخ‌نگاران و دوستداران هنر بوده است.

#نقاشی
@Honarrvareh

این نقاشی یک اثر هنری با جزئیاتِ بسیار است که به مجموعه‌داریِ آثار هنری و میراثِ هنری اشاره دارد. این نقاشی در یک گالریِ خیالی متعلق به "کورنلیس وَن دِر گیست" که یک مجموعه‌دار و تاجر آثار هنریِ برجسته در شهرِ آنتوِرپ (یکی از بزرگ‌ترین شهرهای بلژیک) بود، قرار دارد. این نقاشی نمایان‌گرِ مجموعه‌ای بزرگ از آثار مشهورِ هنرمندان مختلفِ فلاندری و ایتالیایی است که از دوره‌ها و سبک‌های مختلف می‌باشند. این اثر نه تنها جشنواره‌ای برای مجموعه‌ی "کورنلیس وَن دِر گیست" است بلکه ادای احترامی بَصَری به دستاوردهای فرهنگی و هنریِ زمانِ او نیز به شمار می‌آید. در مرکز این نقاشی یک داستان جذاب نیز شکل گرفته است به این صورت که "آپِلِس" (Apelles) یکی از معروف‌ترین نقاشان یونان باستان در حال نقاشی کردنِ "کمپاسپه" (Campaspe) معشوقه‌ی اسکندر مقدونی، به تصویر کشیده شده است. بر اساس این افسانه، اسکندر مقدونی با مشاهده‌ی تحسینِ آپلِس از اثر هنری زیبایش از کمپاسپه که زنی زیبا و باهوش در آن زمان بود به نشانه‌ی احترامش به هنرِ بی‌نظیرِ آپِل‍ِس، کمپاسپه را به او می‌دهد. این داستانِ اسطوره‌ای که در پیش‌زمینه‌ی این اثر قرار دارد قدرتِ تحول‌آفرینِ هنر را نشان می‌دهد، موضوعی که در ترکیب‌بندیِ نقاش، در مرکزِ اثر است. با گنجاندن این داستان، "ویلم وَن هکِت" به طور غیرمستقیم بر توانایی هنر در فراتر رفتن از مالکیت و الهام‌بخش بودنِ آن تأکید می‌کند.

#نقاشی
@Honarrvareh

درود بر یاران و دوستانِ همراه،
"هشتم مارس" روز جهانی زنان رو به همه‌ی بانوانِ دوست‌داشتنی، الهام‌بخش و شگفت‌انگیزِ کانال هنرواره تبریک میگم ❦

آلیس داد زد: "کِیتی، صدای برف را بر شیشه‌ی پنجره‌ها می‌شنوی؟ ببین چه قشنگ و نرم صدا می‌کند، انگاری یکی آن بیرون به پنجره بوسه می‌زده، نکند برف عاشق درخت‌ها و کشتزارهاست که این‌طور لطیف می‌بوسدشان؟ و بعد می‌دانی لحافی سفید رویشان می‌کشد، گرم و نرم و شاید می‌گوید: "عزیزانِ دلم، بخوابید تا که تابستان بازآید..." و کیتی، تابستان که آن‌ها از خواب بیدار می‌شوند سر به‌ سر، سبزپوشند و این‌جا و آن‌جا هر وقت که باد می‌وزد رقصشان می‌گیرد، وای که محشر است محشر...!"

از کتاب "درون آینه و آن‌چه آلیس آن‌جا دید"
نوشته‌ی "لوئیس_کارول"

@Honarrvareh