.
میراث ماندگار
(قسمت دوم)
سالها از آن روز گذشته و اکنون بیش از دویست حزب داریم ولی بی تعارف همه آنها نماینده دویست هزار نفر هم نیستند!
این یعنی اما آن میراث را گم کرده ایم و
در نتیجه در انتخابات ها می یینیم که چه اصلاح طلب و چه اصولگرا، در برنده ترین انتخابات ها هم بازنده اند!
موضوعی که می‌توان با مرور منصفانه هفتاد و شش تا الان به راحتی و درستی درک کرد.
تشکل های فراگیر مردمی ( که بصورت نمادین به آنها حزب می‌گویم ولی درگیر اسمشان نیستم) سه ویژگی مهم دارند:
قدرت اقناع مخاطب و بسیج گری عمومی
برنامه دار کردن کشور
پاسخگو کردن حزب و تشکیلات حاکم
سه گانه ای که کلا از دست رفته است و ما از نداشتن آنها به این روز افتاده ایم!
اما چرا این میراث ارزشمند از دست رفت؟
تبعات آن چه بود؟
و اکنون چه باید کرد؟
دکان کار تشکیلاتی واقعی با شهادت دکتر بهشتی تعطیل شد،دکان داری باب شد، دیکتاتوری حزبی، حذف رقیب، پرونده سازی و ...
در نتیجه وحشت استبداد حزبی آغاز شد! وحشت اینکه اگر کسی وابسته به حزبی نباشد، امکان رشد و بالا آمدن نخواهد داشت. این ترس مهمی بود
عده زیادی می ترسیدند که دیکتاتوری حزبی جایگزین دیکتاتوری فردی پهلوی شود!
باید در دهه شصت نفس کشیده باشید تا معنی این حرف را از زبان نخبگان ملتی که تازه از زیر آوار پادشاهی چندهزارساله نجات یافته بود بفهمید! ترس کمی نبود و ظاهراً حق هم بود!
اما نبود که!
وقتی کار تشکیلاتی تعطیل شد
کادر سازی تعطیل شد
نخبه پروری به محاق رفت
برنامه ریزی و رقابت بین برنامه ها از بین رفت
پس مملکت بدون کادر و برنامه چطور باید اداره می شد!؟
بی تعارف اگر نهادهایی مثل سپاه و جهاد (این یادگاران ارزشمند امام)نبودند، اگر دانشگاه جبهه ها نبود، نظام اسلامی خیلی زود از نیروی انسانی خبره و توانمند خالی می‌شد و راستش، حالا هنوز هم از همان انبان می‌خوریم.
اما مشکل بیش از این بود، در نبود کادرهای تشکلیاتی و برنامه ریز، در نبود ساختارهای شفاف، کم کم « محفل» جای «تشکیلات» را گرفت
بخصوص محافل امنیتی، کسانیکه دسترسی ها و رانت های خاص داشتند
آنها نه به کسی پاسخگو بودند، نه می شد چیزی به گردنشان انداخت!
پیروزی انتخاباتی برایشان جشن شادی می آورد اما شکست عزادارشان نمی کرد و چیزی از ارزش هایشان کم نمی‌کرد!!
سایه هایی حاضر در هر دولت و مجلس و شورایی، از این لیست به آن گروه ، از این کابینه، به آن شورا!!
مردم هم کم کم فکر کردند انتخابات و دموکراسی همین است! نه برنامه ای،نه کارنامه ای نه امتحانی و نه نمره ای!...
ادامه در پست بعدی تقدیم می شود
https://www.instagram.com/p/CQ1XxQMMmOJ/?utm_medium=copy_link
میراث ماندگار
(قسمت دوم)
سالها از آن روز گذشته و اکنون بیش از دویست حزب داریم ولی بی تعارف همه آنها نماینده دویست هزار نفر هم نیستند!
این یعنی اما آن میراث را گم کرده ایم و
در نتیجه در انتخابات ها می یینیم که چه اصلاح طلب و چه اصولگرا، در برنده ترین انتخابات ها هم بازنده اند!
موضوعی که می‌توان با مرور منصفانه هفتاد و شش تا الان به راحتی و درستی درک کرد.
تشکل های فراگیر مردمی ( که بصورت نمادین به آنها حزب می‌گویم ولی درگیر اسمشان نیستم) سه ویژگی مهم دارند:
قدرت اقناع مخاطب و بسیج گری عمومی
برنامه دار کردن کشور
پاسخگو کردن حزب و تشکیلات حاکم
سه گانه ای که کلا از دست رفته است و ما از نداشتن آنها به این روز افتاده ایم!
اما چرا این میراث ارزشمند از دست رفت؟
تبعات آن چه بود؟
و اکنون چه باید کرد؟
دکان کار تشکیلاتی واقعی با شهادت دکتر بهشتی تعطیل شد،دکان داری باب شد، دیکتاتوری حزبی، حذف رقیب، پرونده سازی و ...
در نتیجه وحشت استبداد حزبی آغاز شد! وحشت اینکه اگر کسی وابسته به حزبی نباشد، امکان رشد و بالا آمدن نخواهد داشت. این ترس مهمی بود
عده زیادی می ترسیدند که دیکتاتوری حزبی جایگزین دیکتاتوری فردی پهلوی شود!
باید در دهه شصت نفس کشیده باشید تا معنی این حرف را از زبان نخبگان ملتی که تازه از زیر آوار پادشاهی چندهزارساله نجات یافته بود بفهمید! ترس کمی نبود و ظاهراً حق هم بود!
اما نبود که!
وقتی کار تشکیلاتی تعطیل شد
کادر سازی تعطیل شد
نخبه پروری به محاق رفت
برنامه ریزی و رقابت بین برنامه ها از بین رفت
پس مملکت بدون کادر و برنامه چطور باید اداره می شد!؟
بی تعارف اگر نهادهایی مثل سپاه و جهاد (این یادگاران ارزشمند امام)نبودند، اگر دانشگاه جبهه ها نبود، نظام اسلامی خیلی زود از نیروی انسانی خبره و توانمند خالی می‌شد و راستش، حالا هنوز هم از همان انبان می‌خوریم.
اما مشکل بیش از این بود، در نبود کادرهای تشکلیاتی و برنامه ریز، در نبود ساختارهای شفاف، کم کم « محفل» جای «تشکیلات» را گرفت
بخصوص محافل امنیتی، کسانیکه دسترسی ها و رانت های خاص داشتند
آنها نه به کسی پاسخگو بودند، نه می شد چیزی به گردنشان انداخت!
پیروزی انتخاباتی برایشان جشن شادی می آورد اما شکست عزادارشان نمی کرد و چیزی از ارزش هایشان کم نمی‌کرد!!
سایه هایی حاضر در هر دولت و مجلس و شورایی، از این لیست به آن گروه ، از این کابینه، به آن شورا!!
مردم هم کم کم فکر کردند انتخابات و دموکراسی همین است! نه برنامه ای،نه کارنامه ای نه امتحانی و نه نمره ای!...
ادامه در پست بعدی تقدیم می شود
https://www.instagram.com/p/CQ1XxQMMmOJ/?utm_medium=copy_link