ن ۚ وَالْقَلَمِ Ghalam Media

✍️ نوشته حنا ایمان ✍️

در غزه، تا 8 ژانویه 2024، حدود 389000 نفر جان خود را از دست داده اند - معادل 16 درصد از جمعیت. این رقم بر اساس متدولوژی های استفاده شده توسط R. Khatib و همکاران است که در The Lancet منتشر شده است.

فیلم های دلخراش خانه های ویران شده و زیرساخت های ویران شده در غزه، مقیاس واقعی ویرانی را نشان می دهد. این اعداد به‌طور غم‌انگیزی قابل قبول به نظر می‌رسند، به‌ویژه با توجه به تعداد بی‌شماری نوزادانی که هرگز به‌طور رسمی ثبت نشده‌اند و شمارش نشده باقی خواهند ماند.

خود لانست قبلاً تخمین های خود را محافظه کارانه توصیف کرده بود، بنابراین منطقی است که نتیجه بگیریم که تعداد واقعی کشته ها ممکن است از 400000 فراتر رفته باشد. این را فقط می توان در مقیاسی غیرقابل تصور شرور توصیف کرد.

تاریخ درس های ارزشمندی می آموزد و الگوهای حیله گری استراتژیک را آشکار می کند. ایالات متحده اغلب متهم شده است که از چنین تاکتیک هایی برای دستیابی به اهداف پنهان استفاده می کند. در سال 2003، جنگ عراق با ادعای داشتن سلاح‌های کشتار جمعی در عراق توجیه شد، اما هدف واقعی کنترل نفت و گسترش پایگاه‌های نظامی بود.

بحران موشکی کوبا در سال 1962، موشک‌های شوروی در کوبا را برای تضمین تسلط ایالات متحده در حالی که مخفیانه موشک‌های آمریکایی را از ترکیه خارج می‌کرد، افشا کرد. بین سالهای 1979 و 1989، تبلیغات مجاهدین افغان را به عنوان مبارزان آزادی معرفی کرد، اما هدف واقعی تضعیف اتحاد جماهیر شوروی بود. به طور مشابه، حادثه خلیج تونکین در سال 1964 برای تشدید جنگ ویتنام و مهار کمونیسم اغراق آمیز بود، در حالی که تهاجم پاناما در سال 1989 نوریگا را تحت عنوان مبارزه با قاچاق مواد مخدر برای به دست گرفتن کنترل کانال پاناما هدف قرار داد.

امروز، مشابه‌هایی در اقدامات ترامپ دیده می‌شود - علاقه‌اش به گرینلند، کانادا و پاناما، در کنار آتش‌سوزی‌های لس‌آنجلس، حملات به یمن، و سایر بحران‌ها. این رویدادهای پراکنده خطر پنهان کردن برنامه‌های بزرگ‌تری را که پشت درهای بسته آشکار می‌شوند را تهدید می‌کند. تاریخ به ما یادآوری می کند که هوشیار باشیم و هرگز حواسمان را به روایت های سطحی پرت نکنیم.

تاریخ این فصل سیاه را برای همیشه به یاد خواهد آورد، جایی که وحشیگری در غزه به اوج خود رسید. و با این حال، رسانه های جهان این فاجعه را مدفون کردند و تمرکز آن را به جای دیگری معطوف کردند.

اکنون، مردم به روال روزانه خود بازگشته‌اند و حواسشان به اخباری مانند معاملات ترامپ با کانادا، گرینلند و پاناما - یا آخرین آتش‌سوزی‌های جنگلی در لس‌آنجلس است. پاک کردن سیستماتیک چنین قساوت‌هایی گواهی وحشتناک بر بی‌تفاوتی جهان است