Diclow

فراموش می‌شوی، مثل تمام زمستان‌هایی که برف نبارید.

جای تو خالی می‌ماند
و جای خالی تو زیباترین حاضران است.

خوشحال میشم اگر بخونید و توجه کنید به این چند نوشته‌ی آخر داخل کانال 👀👀 بوس قلب بغل 💘

همیشه خیلی دوست داشتم بتونم به آدم های نیازمند و کسایی که به ناحق از جامعه طرد شدن یه جوری کمک کنم و این کانال و حضور کلی آدم های خوب و مهربون تو اینجا و داشتن رفیق های خوب کنار خودم باعث شد بتونیم همگی با هم حدود سه سال و نیم جریان کمک رسانی رو هر هفته ادامه بدیم و بعد از مدتی شکل کمک رسانی مون فقط این جوری شد که هر هفته تعدادی غذای گرم رو از تهیه غذای آشنا که غذارو خیلی ارزون تر از جاهای دیگه بهمون میده ( هر پرس غذا بدون نوشابه ۴۹۰۰۰ تومان درمیاد ) و هر بار حدودا ۱۵۰۰ تا غذا حالا یه بار بیشتر یه بار کم تر ولی معمولا همین قدر پرس غذا خریداری میشه و بین ۱۵۰۰ نفر آدم واقعا نیازمند و گرسنه که کودکان کار هم توشون هستن پخش میشه که این مدل آدم هارو به تعداد زیاد در محله های پایین شهر تهران پیدا می‌کنیم و به کمک بچه هایی که از این کانال لطف میکنن حضور پیدا میکنن پخش می‌کنیم و بعد هم یه نخ سیگار دور هم و خداحافظ. کاری که به نظرم نه به کسی ضرری می‌رسونه و شاید برای یک شب و یک لحظه احساس خوبی رو هم تو دل آدم های نیازمند و تنها ایجاد می‌کنه و حتما برای من و آدم هایی که حضور پیدا میکنن (حالا چه به صورت فیزیکی و چه به صورت پرداخت کمک مالی برای خرید بیشتر غذای گرم) هم یه حس خوبی ایجاد میشه از اینکه تلاش کردیم مقداری توجه و محبت رو به این تیپ آدم هایی بدیم که واقعا از نظر روحی و جسمی بسیار تنها و نیازمند هستن و با این وضع شرایط کشورمون حتی آینده ای هم براشون وجود نداره حداقل تو همین شرایط و همین روزهایی که از زندگی مون باقی مونده یه کار خوبی بکنیم. در هر صورت شاید تعدادی از شما هم مخالف همچین کارهایی باشید که نظرتون قابل احترامه اما خب به نظرم این کار حتی اگر قرار نباشه چیزی رو تغییر بده باز هم به نظرم ایجاد یک حس خوب لحظه‌ای می‌تونه باشه و حقیقتا فعلا این کار ازمون برمیاد 🥲. ببخشید اگه زیاد نوشتم احساس کردم لازم باشه یه توضیحی بدم به اونایی که در جریان این کمک رسانی نیستن 😘

چون خودم با این قشر آدم‌های نیازمند خیلی در ارتباط بودم واقعا احساسات قشنگی دارن و اکثرشون حتی آدم‌های خیلی خوبی هستن و خیلی چیزهارو می‌فهمن فقط از بد روزگار و اتفاق های نباید به همچین روزی رسیدن و این موضوع همیشه خیلی غمگینم می‌کنه 😓

توضیح اضافات اینکه چرا همچین قشری رو برای کمک کردن انتخاب کردیم( افراد بی خانمان یا homeless ) این بود که به گمونم آدم هایی بودن که به کمک و دلداری و همراهی بیشتری نیاز داشتن چون شرایط حاکم بر جامعه و حکومت و همه چیز باعث شده این آدم ها که معمولا اکثرشون معتاد هستن (البته واقعا بینشون به صورت قابل توجهی هم هستن کسایی که اعتیاد ندارن اما باز کارتن خواب شدن) تنهایی خیلی عمیقی رو تجربه کنن و خودم به شدت دلم می‌سوزه وقتی همچین شرایطی رو می‌بینم و آدم هایی که هر کدوم ما اگه زندگی مون جور دیگه ای پیش می رفت احتمال داشت جای اون ها همین قدر تنها و بیچاره باشیم پس بعد از چندین مدل کمک کردن‌های مختلف به قشرهای نیازمند مختلف در جامعه‌ی تهران که ممبرهای قدیمی کانال احتمالا در جریانش باشن به این نتیجه رسیدیم که کمک های هفتگی مون رو که واقعا خیلی هم ناچیز و کمه به این آدم ها اختصاص بدیم چون به نظرمون واقعا از تنهاترین و نیازمند ترین آدم های جامعه هستن که کاملا طرد شدن و حتی گاهی چند دقیقه صحبت کردن با اون ها و شنیدن حرف هاشون باعث میشه حالشون بهتر بشه و این حس توجه رو دریافت کنن که اون ها هم دیده میشن و وجود دارن. نمی‌دونم متوجه حرف هایی که زدم میشین یا نه ولی امیدوارم متوجه بشید که دارم از چه دردی حرف میزنم💔😓 اما اگر خودتون هم دلتون خواست احیانا به صورت شخصی به این جور آدم ها کمک کنید تعداد خیلی زیادی از اون هارو بعد از ساعت ۹ شب در حوالی پارک ها و پل ها و معابر و تقریبا خیلی از جاهای شهر به خصوص تو محله های پایین شهر تهران و اطراف اون می‌تونید پیدا کنید و حتما راه خیلی دوری نمیره اگر در حد حرف زدن باهاشون و یک وعده ی غذا بهشون کمک کنید.مرسی از اینکه این نوشته های من رو خوندید و اگر انجامشون هم بدید که مخلصم دیگه واقعا 🤓♥️🥀.

یه نکته ای رو هم اضافه کنم که آدم هایی رو که ما هر آخر هفته بهشون کمک می‌کنیم معمولا انسان های بسیار نیازمند و احتمالا معتاد و بی سرپناه و اصطلاحا همون homeless و بی‌خانمان هستن که تعداد بسیار زیادی از این مدل آدم ها در محله های جنوب شهر و اطراف تهران وجود دارن که معمولا هم آدم ‌های خیلی بی خطر و احساساتی و خوبی هستن که واقعا خیلی هاشون از بد روزگار و شرایط تخمی حکومت و این چیزا به همچین سرنوشت تلخی رسیدن و برای همین خواستم بدونید که اگر کمکی می‌کنید به دست چه نوعی از آدم های نیازمند میرسه و هم اینکه اگر قصد دارید وسیله‌ی اضافی خودتون رو که به دردتون نمی‌خوره رو به یه آدم نیازمند اهدا کنید بدونید که معمولا چه نوع وسیله ای به درد این آدم ها می خوره (چون خیلی پیش میاد دوستان لباس کودک می‌خوان اهدا کنن که خب واقعا به درد این آدم ها نمی‌خوره و ما هم نمی تونیم قبول کنیم ) چیزی که خیلی بیشتر نیازه با توجه به نزدیک شدن به هوای سرد لباس گرم یا کلاه و شال و این چیزا می‌تونه باشه. در آخر باز هم ممنونم از توجهی که به این قضیه می‌کنید و هر هفته با کمک و یا حضور خودتون باعث می‌شید بتونیم خیلی بیشتر این کمک رسانی هارو انجام بدیم. بازم ممنونم از همگی تون ♥️ اگر قصد حضور در این برنامه کمک رسانی رو داشتید برای هماهنگی می‌تونید به آیدی من پیام بدید.

@pouyarafie

گاهى براى خودش نامه می‌نوشت و از روزگارش می‌گفت. نوشتنش شايد بی‌فايده بود اما خوندنش قطعا حالش رو بهتر می‌كرد، بالاخره آدم هميشه بايد از خودش باخبر باشه.

تنهایی به کوه زدم. هر نقطه‌ی بلندی رو که می‌دیدم، حریصانه برای صعود به اون قدم بر‌می‌داشتم. به قله که می‌رسیدم، هیچ چیز تازه‌ای نبود. قله‌ی بعدی و دوباره همین داستان. آخرین و بلند‌ترین قله رو برای ترید در این پوچی، باقی گذاشتم؛ حتم داشتم صعود به اون‌جا، سقوط رو در پی خواهد داشت.

صدای تخمی و خسته‌ی من رو هم به نایس بودن خودتون ببخشید.

همیشه تنهام، حتی تو شلوغ ترین جمع ها تنها ترم. نمی‌دونم این حس قراره کی از بین بره.

تابستون قشنگی بود، امیدوارم دیگه تکرار نشه.