آکادمی ارتباطات

وزرای دولت پشت صدا و سیما پنهان می شوند / تریبونی شیک برای فرار از پاسخگویی به خبرنگاران!

سمیه باغی - خبرنگار رکنا

عدم پاسخگویی وزرا، مسئولان و برخی از نماینده های مجلس به رسانه ها و خبرنگاران از دولت سیزدهم آغاز شد و این رسم نامبارک به دولت چهاردهم هم رسید. گذشت آن زمان که مسئولان کشور خود را در مقابل رسانه ها پاسخگو می دانستند و رسانه برای خود منزلتی داشت. حالا "گفتگوهای ویژه خبری" صداوسیما مفری برای این پاسخگویی شده است.

در سالهای اخیر اغلب مسئولان کشور به جای برگزاری نشست‌ های خبری و پاسخگویی شفاف به سوالات تخصصی رسانه‌ ها، خبرنگاران و مردم ترجیح می‌ دهند در "گفتگوهای ویژه خبری" صدا و سیما شرکت کنند. برنامه هایی که اغلب با طرح پرسش های از پیش تعیین شده و پاسخ های مشخص همراه است و همه خبرنگاران این امکان را ندارند که در فضایی آزادانه و برابر و بدون محدودیت به مشکلات اساسی و واقعی کشور و مردم بپردازند و پرسش‌ های جدی و چالشی خود را مطرح کنند.

رسم نامبارکی که نه تنها به افزایش شفافیت و پاسخگویی کمک نمی‌کند، بلکه باعث می‌ شود وزرا، برخی از نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان دولتی از مواجهه با سوالات سخت و انتقادی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی رسانه ها اجتناب کنند و در نهایت آنچه بر روی آنتن می‌ رود، بیشتر شبیه به یک برنامه تبلیغاتی شیک و کارگردانی شده است تا یک گفتگوی واقعی و بی‌ پرده!

این درحالی است که آزادی بیان و حق اطلاع‌ رسانی از حقوق اساسی رسانه ها و خبرنگاران است که نماینده مردم در جامعه هستند و مسئولان باید در برابر آنها بی چون و چرا پاسخگو باشند اما زمانی که فضای پرسشگری سانسور می شود و سوالات از پیش تعیین شده و گزینشی انتخاب و پرسیده می شود، امکان طرح مشکلات و دغدغه های مردم و جامعه از سوی رسانه ها و خبرنگاران از دست می رود و این گونه می شود که مشکلات لاینحل باقی می ماند و مسئولان نه تنها توانایی درک مشکلات مردم را از دست می دهند بلکه دیگر نمی توانند آن را حل کنند و در نهایت این وضعیت به بی اعتمادی و شکاف بیشتر بین مردم و مسئولان دامن می‌ زند.

این درحالی است که مسئولان باید در فضایی آزاد، برابر و بدون ترس از سوالات انتقادی، با مردم ارتباط برقرار کرده و به مشکلات آنها پاسخ دهند نه آنچه در سالهای اخیر مرسوم شده است و اغلب مسئولان به جای حضور در نشست‌ های خبری و پاسخ به سوالات واقعی مردم، در برنامه‌ های خاص و از پیش تعیین شده «گفتگوهای ویژه خبری» صدا و سیما شرکت کنند!

پیشنهاد می شود اگر دولتی ها واقعا به دنبال حل مشکلات اساسی مردم و کشور هستند، حاضر به پاسخگویی سوالات آزادانه و بدون سانسور از سوی رسانه‌ ها باشند و از گفتگوهای کنترل شده و خاص خودداری کنند. دولتی ها باید به خبرنگاران و رسانه ها که نماینده مردم هستند، اجازه دهند که در یک فضای آزاد، برابر و بدون محدودیت از آنان سوال شود.

https://www.rokna.net/fa/tiny/news-1078242
🆔 @commac

🎯 معذرت‌خواهی موفق یک جور معجزه است
—چرا اکثر معذرت‌خواهی‌ها را نمی‌توانیم باور کنیم؟

🔴 فرض کنید دوست صمیمی‌تان کاری کرده است که از دستش رنجیده‌اید. با او دربارۀ ناراحتی‌تان حرف زده‌اید، و او هم معذرت‌خواهی کرده، اما خشم و ناراحتی درونتان آرام نمی‌گیرد. معذرت‌خواهی‌هایش به نظرتان ظاهری و ریاکارانه می‌آید و با اینکه واقعاً دلتان می‌خواهد موضوع را رها کنید و به دوستی‌تان ادامه دهید، ناخودآگاه از او فاصله می‌گیرید یا هر وقت فرصتی پیش می‌آید، اشارۀ طعنه‌آمیزی به آن ماجرای ناراحت‌کننده می‌کنید. شما منتظر یک «معذرت‌خواهی واقعی» هستید تا بتوانید از ته قلبتان او را ببخشید. اما این «معذرت‌خواهی واقعی» اصلاً چطور چیزی است؟

🔴 اگنس کالارد، فیلسوف مشهور دانشگاه شیکاگو، می‌گوید وقتی انتظار یک معذرت‌خواهی واقعی را می‌کشیم، در واقع منتظر یک «معجزه‌» هستیم. معجزه رویدادی متناقض‌نماست: آنقدر بعید به نظر می‌رسد که ما اطمینان داریم اتفاق نمی‌افتد، بااین‌حال به طریقی اتفاق می‌افتد که نه انتظارش را داریم، نه می‌توانیم دلیل رخ‌دادنش را توضیح بدهیم.

🔴 بعضی‌ها فکر می‌کنند به معجزه اعتقادی ندارند، اما حتی اگر کسانی پیدا شوند که به معجزات الهی اعتقاد نداشته باشند، همه به معجزات اجتماعی باور دارند. معجزۀ اجتماعی حاصل دخالت انسان در امور انسانی است، اما به طریقی که ما نمی‌توانیم از آن سر دربیاوریم. مثالی ساده: هدیۀ درست‌و‌حسابی یک معجزۀ اجتماعی است. هدیۀ درست‌و‌حسابی هدیه‌ای است بهتر از آن‌چیزی که فکرش را می‌کنیم، و طوری خوشحالمان می‌کند که انتظارش را نداریم. و این ربطی به قیمت آن یا میزان نیاز ما به آن ندارد.

🔴 تنها چیزی که نمی‌توانید از معجزه انتظار داشته باشید این است که انتظار داشته باشید اتفاق بیفتد. معجزه، بنا به تعریف، اتفاقی غیرمنتظره است، مثل هدیه‌ای که دوست دارید شگفت‌زده‌تان کند، و معمولاً نمی‌کند. اما معذرت‌خواهی به‌طور ویژه‌ای معجزه‌گون است، زیرا معجزه‌ای است که انتظار می‌رود معجزه‌ای دیگر را رقم بزند.

🔴 وقتی معجزۀ اول، یعنی یک «معذرت‌خواهی واقعی» اتفاق بیفتد، تازه راه برای معجزۀ دوم، یعنی «بخشش» هموار می‌شود. به مثال اول برگردیم: دوستتان می‌داند شما از دستش ناراحتید و حق هم با شماست، ولی وقتی موضوع را طرح می‌کنید، با یک «متأسفم» سرد قضیه را جمع می‌کند. ولی همین که از شما جدا شد، به خواهرش زنگ می‌زند و می‌گوید: «روز افتضاحی بود، دوست صمیمی‌ام را ناراحت کردم و گردن هم نگرفتم. گند زدم». ماجرا این است: دوستتان می‌داند چقدر سخت است که او را ببخشید، پس ناامیدانه تلاشی برای معذرت‌خواهی واقعی نمی‌کند.

🔴 معذرت‌خواهی‌کردن مثل صحبت‌کردن نیست، به آزمون‌دادن می‌ماند. به خاطر اینکه طرف مقابل، مثل یک معلم سخت‌گیر حرف‌ها و رفتار ما را با زیربینی وحشتناکی بررسی می‌کند و اگر نخواهد ما را ببخشد، همیشه می‌تواند سوراخی پیدا کند و متهممان کند به اینکه به طریقی معذرت‌خواهی‌مان را درست انجام نداده‌ایم.

🔴 بااین‌همه، یک چیز را از یاد نبریم: بیشترِ هدیه‌ها صرفاً امید به هدیه‌ای درست‌وحسابی را زنده نگه می‌دارند. ما آن‌ها را می‌پذیریم و خوشحالمان می‌کنند، حتی وقتی شگفت‌زده‌مان نکنند. دربارۀ معذرت‌خواهی هم همینطور است. اگر در فهمِ شیوۀ معذرت‌خواهی دیگران مهارت پیدا کنیم، می‌توانیم همین معذرت‌خواهی‌های غیرواقعی را از آن‌ها بپذیریم. خیلی وقت‌ها هم همین کار را می‌کنیم. معذرت‌خواهی یک جور مناسک است و شرایط معذرت‌خواهی موفق پیچیده است، ولی با توافق دو طرف می‌شود آن را ساده کرد: آن «متأسفم» کافی نبود، ولی بی‌خیال.

📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «عذرخواهی واقعی معجزه‌ای است که به ندرت اتفاق می‌افتد» که در سی‌ویکمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ اگنس کالارد است و فرشته هدایتی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخۀ کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/y53542
✅ @commac