آکادمی ارتباطات

💢چطور با کودکان در مورد جنگ و درگیری صحبت کنیم؟
اگر در کشوری زندگی می‌کنید که خبرهای مربوط به جنگ و درگیری زیاد است و فرزند شما خواسته و ناخواسته در معرض آنها قرار می‌گیرد ابتدا این ویدیو را ببینید و سپس با او صحبت کنید.
این ویدیو بر اساس توصیه‌های یونیسف تهیه شده است.
‏ https://www.youtube.com/watch?v=sHhArZQ07Sw
@BBCPersian⠀

☑️ @commac

🎯 گفت‌وگوی خوب چیزی است شبیه عشق

🔴 یکی از شگفت‌انگیزترین اکتشافات روانکاوی این است که صحبت‌کردن می‌تواند شفابخش باشد. فروید، پدر روانکاوی فرضش این بود که اگر انسان‌ها بدون هیچ قیدوبندی حرف بزنند -چیزی که اسمش را تداعی آزاد گذاشته بود- در نهایت منشأ مشکلات و علاج بیماری‌های روانی خود را پیدا خواهد کرد. بسیاری از نظریه‌های فروید تاکنون رد شده‌اند، اما «صحبت‌درمانی» هنوز به‌عنوان درمانی مؤثر برای اضطراب عمومی یا مشکلات روانی شدیدتر توصیه می‌شود. چه چیزی در حرف‌زدن با دیگران نهفته است که اینقدر بر ما تأثیر می‌گذارد؟

🔴 بسیاری از مردم هنوز باور ندارند که گفتگو یکی از نیازهای حیاتی ماست، شاید به این دلیل که از گفت‌وگوهای خوب یا مکفی محروم بوده‌اند.

🔴 گفت‌وگو ما را به «دیگران» پیوند می‌زند و اجازه می‌دهد تا کمبودهای خودمان را با درآمیختن با آن‌ها پر کنیم. استقبال از پیوند با کسانی که متفاوت از ما هستند، اساس یک گفتگوی خوب است. گفتگو به ما کمک می‌کند تا با ترس انسانی خود از چیزهای غیرمنتظره و متغیر مقابله کنیم و به ما این امکان را می‌دهد که عدمِ‌قطعیت و بلاتکلیفی و پایانِ باز داشتن را در محیطی امن تمرین کنیم؛ فی‌البداهه‌بودن و آزمون‌وخطا را تمرین کنیم؛ از عقاید سفت‌وسختِ خود روی گردانیم. گفت‌وگوی مداوم با دوستی که با ما مخالفت می‌ورزد بهترین پادزهر قطعیت است.

🔴 سیسرو، وکیل و سخنور قرن اول پیش از میلاد، نوشته است: «چه چیزی می تواند لذت‌بخش‌تر از این باشد که کسی را داشته باشی که بتوانی همه‌چیز را با همان اعتماد کامل که به خودت داری به او بگویی؟»

🔴 فقط گفت‌وگو با دوستان هم‌نظر و معتمد نیست که برای ما سودمند است، رقیبان نیرومند که با استدلال‌های جاندار ما را به چالش می‌کشند نیز به همان اندازه می‌توانند گفتگوهایی لذت‌بخش و مفید رقم بزنند. آخیل رید عمار، در کتاب جدیدی به اسم کلماتی که ما را ساختند، می‌گوید: گفت‌وگوهای صریح و واکاوانه در شکل‌گیری انقلاب آمریکا و موفقیت آن سهمی بسزا داشت. عمار استدلال می‌کند که بریتانیایی‌ها در جنگ شکست خوردند چون جُرج سوم اهل گوش‌دادن به رعایای آمریکایی خود نبود، چه رسد به گفت‌وگوی با آن‌ها.

🔴 گفتگو ماهیتاً بداهه است،و همیشه وجوهی نو و غیرمنتظره از خود شخص را به منصۀ ظهور می‌رساند. به همین دلیل است که هنگام گفتگو با دیگران معمولاً چیزهای جدیدی دربارۀ خودمان کشف می‌کنیم.

🔴 می‌توان گفت که در جریان گفت‌وگو فاصلۀ بین خود و دیگری موقتاً از بین می‌رود، دقیقاً همان اتفاقی که در یک رابطۀ عشقی رخ می‌دهد. در یک مکالمۀ خوب و مؤثر، گاهی سخت است که به یاد بیاوریم چه کسی چه گفته است، حتی در مواردی که طرفین در نگاه به مسائل بسیار متفاوت از هم هستند و ظاهراً در دو جهت مخالف هم ایستاده‌اند. نویسنده‌ای به نام میلتون رایت، در کتاب خود، هنر مکالمه، می‌گوید: «اگر … بتوانی خودت را فراموش کنی، آنگاه عمیق‌ترین راز هنر گفت‌وگوی خوب را آموخته‌ای».


📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «گفت‌و‌گو لذت بی‌پایان است» که در بیست‌ونهمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ  ۵ اسفند ۱۴۰۲ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ پائولا مارانتز کوهن است و نیره احمدی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/e46816
✅ @commac

💢چگونه در شبکه‌های اجتماعی بحث کنیم؟
✍🏻جواد حیدری؛ سیاست‌پژوه و مترجم | منتشر شده در روزنامه هم‌میهن

🔻این مطلب برگرفته از نویسنده‌ جدی و خوشنام به‌نام لوئیس وُون است که در تفکر انتقادی و نظریه‌های اخلاقی تخصص دارد. وُون در کتاب بسیار تأمل‌برانگیزش به‌نام «فلسفه‌نگاری: راهنمای دانشجویان برای خواندن و نوشتن جستارهای فلسفی»، مطلب مهمی را درباره‌ چگونگی بحث در شبکه‌های اجتماعی و آنلاین مطرح می‌کند.

🔻فرض کنید که شما می‌خواهید در شبکه‌های اجتماعی درباره‌ موضوع سیاسی یا اخلاقی یا فلسفی مهمی وارد بحث جدی، صادقانه و سازنده شوید. شما قصد دارید در یک مباحثه‌ واقعی مشارکت کنید و از بحث‌های بی‌فایده‌ای که وقت و انرژی شما را هدر می‌دهند، اجتناب کنید. چگونه این کار را باید انجام دهید؟ به این شیوه:

1️⃣ قبل از هر چیز، از کسانی که فکر می‌کنید فقط می‌خواهند برتری خودشان را به رخ بکشند، جلب توجه و خودنمایی کنند، خود را آرام کنند، خشم خودشان را بر سر شما خالی کنند، یا شما را عصبانی و تحریک کنند، دوری کنید. اگر در نیمه‌راه بحث متوجه شدید که طرف مقابل شما علاقه‌ای به بحث عقلانی ندارد، خداحافظی کنید و خود را کنار بکشید. به سمت گفت‌وگوهایی بروید که در آن مباحث محترمانه و هوشمندانه رایج است.

2️⃣ فقط روی استدلال متمرکز شوید. شکل استدلال یا صدق مقدمات طرف مقابل‌تان را نقد کنید و اصلاً به شخصیت او کار نداشته باشید. از شخصی کردن بحث اجتناب کنید و عواطف خود را وارد بحث نکنید و بحث بی‌ربط به موضوع را طرح نکنید.

3️⃣ سعی کنید دیدگاه طرف مقابل را خیلی خوب فهم کنید. با این کار مجال ارائه‌ی بحث خوب را افزایش می‌دهید و چیزهایی را که نمی‌دانستید، یاد می‌گیرید و با نشان دادن همدلی خود بحث را آرام می‌کنید. با ارج نهادن به ایرادات طرف مقابل‌تان می‌توانید استدلال خودتان را قوی‌تر کنید و نشان دهید که در بحث جدی و منصف هستید.

4️⃣ به طرف مقابل‌تان در بحث احترام بگذارید. حرف‌های او را با دقت بخوانید و گوش فرادهید. در مورد انگیزه‌های او، یا ارزش‌های او یا پیشینه‌ی او بدترین حالت را متصور نشوید. تنها بر مبنای گرایش‌ها و تمایلات سیاسی به طرف مقابل‌تان برچسب نزنید. از اظهارنظرهای رکیک، تمسخرآمیز، فحاشانه و توهین‌آمیز اجتناب کنید.

5️⃣ محل نزاع را عوض نکنید؛ با طرح موضوعات جانبی بی‌ربط یا با عیب‌جویی بحث را منحرف نکنید. با اشاره به اشکالات گرامری طرف مقابل‌تان یا بر شمردن خطاهای تایپی و املائی او اصلاً بحث پیش نخواهد رفت و احتمالاً مهر خاتمه خواهید زد بر هرگونه شانس بحث عقلانی.

6️⃣ احساسات خود را مهار کنید. اگر خشمگین یا مضطرب یا عصبانی هستید، نمی‌توانید آن‌طور که باید واضح فکر کنید، ممکن است به‌جای اقامه‌ استدلال قوی و محکم، شروع کنید به ناسزا گفتن و احتمالاً طرف مقابل‌تان هم به همین شیوه به شما پاسخ خواهد داد.

7️⃣ بدانید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید. فرض کنید که با کسی درباره‌ یک موضوعی بحث می‌کنید. در گرماگرم بحث متوجه می‌شوید که از واقعیاتی بی‌خبر هستید. اما همچنان اصرار می‌ورزید که بر حق هستید، چون برای شما بسیار عذاب‌آور است که قبول کنید، درباره‌ آن موضوع یکسری نکات را نمی‌دانستید. این وضعیت اتلاف وقت است. بهتر است قبل از اینکه وارد بحث و منازعه شوید از واقعیات باخبر شوید. از قبل در مورد موضوع تحقیق کنید و از استدلال‌های له و علیه موضع مورد بحث مطلع شوید.

8️⃣ قبل از اینکه بخواهید وارد بحث جدی در یک پلتفرم شبکه‌ اجتماعی با کاراکتر محدود مانند توئیتر شوید دوباره فکر کنید. محدودیت کاراکتر توئیتر بحث درباره‌ موضوعات پیچیده و طولانی را دشوار یا بی‌فایده می‌کند.

@socialMediaAnalysis
🆔 @commac

وقتی شبکه خبر «ساعت طلایی» توجه مخاطب را باخت!

محمد فیروزی/رسانه بلاگ


شبکه خبر در اوج لحظات حمله بی سابقه سپاه پاسداران به اسرائیل با شلختگی در اعلام خبر و دعوت از کارشناسان، فضا را به دیگر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی باخت.

زمانی که ما بچه‌های دهه شصت نوجوان بودیم، یک شوخی کنایه آمیز در موقعیت‌های میان‌فردی رواج داشت که می‌گفتند «اخبار را یکبار می‌خوانند!» این کنایه را هنگامی به کار می‌بردند که دو نفر مشغول صحبت با یکدیگر بودند و یکی از طرفین ارتباط حرفی می‌زد و طرف مقابل شنونده خوبی نبود و نکته‌ای در خلال صحبت‌ها را از دست می‌داد.
در آن زمان به واقع ساختار برنامه‌های خبری تلویزیون یک چنین مدلی هم داشت و به ویژه در مشروح خبرها اگر کسی به خوبی به محتوای برنامه گوش نمی‌کرد ممکن بود نکته‌ای از دستش برود و مجبور شود از سایر منابع خبری همچون روزنامه و شنیده‌های دیگران مجدد به اصل آن نکته پی ببرد.
شامگاه ۲۵ فروردین ماه جمهوری اسلامی ایران با محوریت سپاه پاسداران و وزارت دفاع یک حمله پهپادی به سوی اسرائیل صورت داد که در دقایق اولیه بامداد ۲۶ فروردین ماه با شلیک موج دوم پهپادی و موشکی تقویت شد. طبیعی است در چنین شرایطی شبکه خبر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در کانون توجه قرار بگیرد.
اولین واکنش رسمی به این خبر در شبکه یاد شده در قالب زیر نویس خبرهای فوری دنبال شد. که بر عنصر خبری چه (چه اتفاقی رخ داده است؟) متمرکز بود. با آغاز بخش خبری ساعت ۲۴ شبکه خبر قرار بود اولین اعلام خبر صورت بگیرد. بنابراین مخاطب صرف نظر از اینکه چقدر با این حمله همراهی نشان می‌دهد یا نمی‌دهد و یا اینکه چقدر اهل تماشای برنامه‌های صداوسیما هست یا نیست، انتظار داشت ابعاد بیشتری از ماجرا از تریبون خبری رسمی تلویزیونی نظام جمهوری اسلامی برایش کشف شود.

اما در کمال شگفتی برای گوینده خبر دو خط خبر بیشتر ننوشته بودند و منتظر بود تا بیانیه به دستش برسد!
گوینده قریب به ۵ بار دو خط خبر را خواند که مضمونش این بود: «حمله پهپادی سپاه به سوی اسرائیل انجام شده است.» و «مردم نواحی مرزی ایران و عراق عبور این پهپادها را تماشا کرده‌اند.»
نفس در سینه گوینده حبس بود و از تکرار این دو خط خبر خسته به نظر می‌رسید، حرف بیشتری برایش آماده نکرده بودند نه گمانه زنی و نه طرح موضوعی درباره ابعاد مختلف ماجرا. هیچ ابتکار عملی هم در دقایق اولیه دیده نمی‌شد، نه صحبت با خبرنگاران و تحلیل‌گران این شبکه و نه مطرح شدن ابعاد تازه خبر.
از نظر برخی برعکس شبکه خبر، سپاه پاسداران ابتکار عمل بیشتری نسبت به تجربیات گذشته خود نشان داده بود که آن ابتکار عمل در انتشار بیانیه‌ها هم در واقع از شبکه‌های اجتماعی و دیگر رسانه‌ها به غیر از صداوسیما به دست مخاطبان می‌رسید.
البته دور از انتظار نیست که با وقوع چنین حمله بی سابقه‌ای ممکن است تحریریه یک رسانه ولو شبکه خبر و خبرگزاری صداوسیما نیز غافل‌گیر شود، اما حتی در چنین مواقعی نیز می‌توان ابتکار به خرج داد و مخاطب را به جای دلزدگی همراه خود ساخت.
خبر یک حمله دارای ابعاد وسیعی است و عناصر مختلف خبری هرکدام از این ابعاد جذاب هستند و صداوسیما مرکز انتشار خبرهای رسمی برای کل ایران است. به عنوان مثال اعلام اینکه هنوز تعداد این پهپادها گزارش نشده است هرچند پاسخ کاملی نیست اما مخاطب را در یک فضای انتظاری نگه می‌دارد تا با این بخش خبری همراه شود. شهرهایی که پرواز پهپادها از آنجا صورت گرفته هم می‌تواند در صورت امنیتی نبودن موضوع اعلام شود و برای مخاطب در قالب فضای انتظاری مطرح شود.
شبکه خبر بعد از حدود ۱۵ دقیقه (کمابیش حدودی) بالاخره بحث‌های کارشناسی را آغاز کرد. اما در این بخش نیز علاوه براینکه بحث‌های کسل کننده‌ و غیر عمیقی ارائه داد باز به ابعاد مختلف آغاز یک جنگ توجهی نشان نداد. به عبارتی سهم دغدغه‌های مردم به ویژه در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی تحت تاثیر جنگ نادیده انگاری شد که این می‌تواند در صورت تدوام احتمالی جنگ بار روانی به همراه داشته باشد.
جنگ فقط نظامی و تقابل میدانی نیست. ابعاد اقتصادی، اجتماعی و روانی نیز دارد. به عنوان مثال شبکه خبر هیچ فضای آرامش بخشی را به جامعه در خصوص وضعیت قیمت دلار از فردای بعد جنگ منتقل نکرد. بلکه برعکس با حضور کارشناسانی که اندیشه‌های آنها مدام در این رسانه شنیده شده بر ابعاد پروپاگاندایی این تقابل تاکید کرد که می‌تواند در واقعیت اقتصادی و اجتماعی به گونه‌ای دیگر رخ نمایی کند!

https://rasaneh.blog/news/4477
@NewJournalism
🆔 @commac