𝗕𝘂𝗻𝗻𝘆 𝗧𝗼𝘄𝗻 ִֶָ 🐰࿐

"بکهیون بی‌نقص بود و وقتی ازت تعریف میکرد انگار تو هم بخشی از دنیای بی‌نقصش میشدی. دیگه یه موجود پیش‌پاافتاده و عادی نبودی. تو هم خاص و پررنگ میشدی. هربار نگاه بکهیون با مهربونی به سمتش میومد جون می‌گرفت و پر از حرارت و شوق زندگی میشد. اون پرنقصی آدم‌ها رو زیاد دیده بود. دست‌هاش روی بدن‌های زیادی لغزیده بودن. گاهی با محبت، گاهی با شهوت و گاهی فقط برای مزه‌کردن طعم یه ارتباط انسانی. ولی همه اون بدن‌ها پر از نقص بودن. نوک انگشت‌های چانیول همشون رو به یاد داشت. یکی بین دست‌هاش زیادی داغ بود و یکی زیادی سرد. یکی طوری که اون دوست داشت لبخند نمی‌زد. یکی کنار ابروش بریدگی یه زخم قدیمی رو داشت که باعث میشد چانیول بخواد با یه چیزی اون فرورفتگی عصبی‌کننده رو پر کنه. یکی هم بود که صداش یه خش ضعیف داشت که گلوی خودش رو به خارش مینداخت. ولی محض رضای خدا بکهیون بی‌نقص بود. حتی خال‌های روی پوستش انگار یه نقاشی بزرگ‌تر رو تکمیل کرده بودن و اضافی به‌نظر نمی‌رسیدن. وقتی لبخند میزد و کنار پلک‌هاش چروک میوفتاد چانیول علاقه‌ای به محوکردن اون چروک‌ها نداشت. فقط می‌خواست ببوستشون. اگه عشق آبی بود، شیفتگی قرمز بود و بکهیون اون هم قرمز بود. درست همرنگ دستکش‌های چرم موردعلاقه‌اش که بار اولی که نگاهش روش نشست، پوشیده بودشون." #Limerence