یاسر عرب

ترسناک‌تر از فریاد!
✍یاسرعرب

تا همین چندسال پیش مردم در تاکسی از ترافيک می‌گفتند و از گرانی با هم درد دل می‌کردند. کافی بود راننده کلامی از کیفیت بد لنت ترمز بگوید. دنباله حرفش را یکی با گلایه از قیمت گوشت می‌گرفت یکی با فلان دزدی فلان مسئول...
در بدترین حالت هم یکی موقع پیاده شدن می‌گفت《خدا ریشه‌شان را بخشکاند!》

به تازگی اما گویا مردم ساکت شده‌اند. انگار جامعه از سخن در مورد مسائل خرد و میانی از قیمت مرغ یا گرانی مسکن و مشکلات اداری و این قبیل گذشته و در این موارد با یکدیگر صحبت نمی‌کنند.

مثل همان بازاریانی که همین 5 یا 6 سال پیش برای ده‌هزار تومان شدن دلار به خیابان‌های تهران آمده شعار دادند و امروز که دلار روزانه گران می‌شود دیگر هیچ واکنشی ندارند!

به اعتقاد حقیر پشت این سکوت، خشم و عصبانیت و از آن مهمتر فهم جمعی،《تصمیمی》در حال انعقاد است. گویا یک جمع‌بندی در خرد اجتماعی در حال شکل گیری است. و آن، عبور از علت العلل مشکلات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و ... است.

من اگر جای حاکمان و فرماندهان و تصمیم‌گیران بودم از این مارپیچ سکوت بسیار می‌ترسیدم زیرا تجربه نشان داده این خشم هوشمند و این عصبانیتی که دارای تجربه‌ی میدانی ١٤٠١ شده ، ممکن است در زمان مقتضی به شکل ناگهانی زمین و زمان و حاکم و محکوم را با هم به آتش بکشد!

علی الحال امروز که (فعلا- به ظاهر- یاهرچی!) در مذاکره نیز به سیاست اعلامی بسته شده، نمی‌توان مشکلات را خیلی‌هم گردن دولت انداخت، و ملت ناراضی از 《دولت》 را در صف مصاحبه گلایه از گرانی اجناس قرار داد. انجام بدهند هم راهی به دهی باز نمی‌کند! و فشار بیش از حد موجب استعفای دولت و بسی بدتر شدن و پیچیده‌تر شدن مشکلات می‌شود.

پ.ن:
همچنان که رهبرعظیم الشان فرمودند که مذاکره با آمريکا تجربه شده و بی‌فایده است، به نظر می‌رسد ملت نیز این احساس را دارد که تحلیل مشکلات در لایه‌ی دولت اشتباه و مداخله در این سطح تجربه شده و بی فایده است!
در چنین شرایطی به خدا پناه می‌بریم از آینده‌ی نزدیک!

@yaser_arab57

جُک‌سال، قبل از پایان سال!

دیروز فهمیدم حساب بانک پاسارگادم مسدود شده. پشتیبانی بانک تایید کرد و گفت علت تخلف شما فقط در شعبه مشخص می‌شود!

امروز به شعبه آزادی مراجعه کردم. پرسید شما در سایت‌های قمار حضور داشتید؟ گفتم خیر! پرسید رمز ارز کار می‌کنید؟ گفتم خیر!
حسابم را چک کرد گفت چند روز پیش تعدادي واریزی به حساب داشتيد! (حدود ٢٥ واریزی که مجموع آن شده بود ٩ میلیون تومان!) گفتم بله گاهی برای تولیداتی فراخوان می‌زنم.‌ با بخشی بالا دستی تماس گرفت و بعد از ارائه سخن من، کارت حساب همان لحظه باز شد و تمام.

از ایشان پرسیدم شما که برای هر موضوع بی اهمیتی مسیج می‌دهید چرا بجای تماس تلفنی یا دادن مسیج، بدون اطلاع قبلی کارت حساب را مسدود کردید؟ گفت ما نمی‌کنیم کار بانک مرکزی است!

تا اینجا خداوکیلی هیچ چیز خنده‌دار نبود!
اما موقع خداحافظی گفت از این به بعد برای فراخوان‌ها کارت بانک دیگری را بگذارید! چون بانک مرکزی به این حساب شما مشکوک و‌ حساس شده و رصد می‌کند!😳

توجه فرمودید؟
یک حساب پاسارگاد که از سال گذشته تا الان تراکنش آن به بیش از چهل میلیون تومان و تعداد واریزی‌های اش به دویست تا نرسیده! نزد بانک مرکزی مشکوک است!😂

پ.ن:
در خبرها خوانده بودم مجید قاسمی مدیر عامل بانک پاسارگاد (مشاور اقتصادی حسن روحانی در شورای امنیت ملی) خودش به خودش پانصد میلیارد تومان وام قرض الحسنه داده! (که البته موجب حساسیت بانک مرکزی نشده!😁)

خداوکیلی این وضعیت اگر کمدی نیست پس چیست؟😄


@yaser_arab57

جیغ‌جیغوها!
✍یاسرعرب

گانه‌ی اول:
اینها!
میروند روی سن جشنواره فجر این به آن می‌گوید فدای تو. آن با این دست می‌دهد. این به آن می‌گوید جیگرتو بخورم! آن یکی دستمال گردن می‌اندازد با ریش پرفسوری که مردم است! این یکی با صدا و سیما مصاحبه نمی‌کند! (که حق دارد!)

گانه‌ی دوم:
آنها!
آن می‌رود جلوی مجلس تحصن. این پلاکارد دست می‌گیرد و شعار سر می‌دهد. آن یکی جمعیت را به شور می‌آورد که کو غیرت شما؟ دیدید چه کردند با ناموس شیعه؟ بلند بگو یا حسین! این از حجاب حجاب و قانون ابلاغ نشده‌اش گلایه می‌کند. آن توپ را می‌اندازد به زمین دولت غرب‌گدا...

ما:
ما مثل تماشاچیان زمین فوتبال در شبکه‌های اجتماعی نشسته‌ایم به تماشای پاس کاری طرفین بی آنکه بپرسیم.
کو‌ داستان؟ کو سینما؟‌ کو‌ روایت؟ کو اثری که قدرت فرهنگ‌سازی داشته باشد؟

باری:
مملکت دهه‌هاست که زمین جنگ بین شعبان جعفری‌ها و سردار جعفری هاست. این می‌خواهد به دهه‌ی شصت دیده‌بان و‌کانی‌مانگا و خدای ارزش‌های اسلامی خود ساخته برگردد (که جز ادایی مضحک محصولی ندارد) و آن می‌خواهد به دهه‌ی شصت اجاره نشین‌ها و‌ شیر سنگی رجوع کند (که هر چه تلاش می‌کند جز پوسته‌ای از پوستر فیلم‌مادر عایدی ندارد!)

دوستان اسم این وضعیت را جمهوری اسلامی گذاشته‌اند که البته هم قابل درک است و هم تا حدی قابل تایید!

اما کاش این متن روزی، جایی، بازخوانی شود. همان روز که این نظام فشل و رانت‌محور رخت بسته و‌ به سوی معبود شتافته و افسردگی پسا ج.ا ملتی را يقه کرده که جز رفاه به هیچ چیز دیگر نمی‌اندیشد!


این سقوط ادبیات و‌ هنر و رسانه و سینما را هر‌چند برخی به سانسور و تحویل امکانات به جوان‌نماهای مؤمن نمای انقلابی‌نما تقلیل دهند. حقیر باور ندارم چرا که این فضا را از درون می‌شناسم و شما نیز بسیار دیده‌اید آثار زیر زمينی تولیدی مخالفان را که جز شعاری غیر رسمی بر علیه شعار رسمی چیزی نیست!

برای فهم‌علت این سقوط باید دوگانه‌ی پروژه-وجود را فهم کرد. و فهمید یا به لیوان پروژه‌های تولیدی باید نظام‌مند و صنعتی همراه با تمام قواعد و‌ملاحظات رياضی آن نگاه کرد و هر محتوایی را داخل آن مظروف نمود. یا باید ارتباط وجودی داشت و قصه را چون نفیر نی‌ از درون سینه‌ای پر پیچ و‌تاب چنان روایت کرد که مجال روایت نکردن نیابد! چون دانه‌ی اسپند بر سر آتش که امکان طاقت و‌قرار ندارد!

ما در روزگاری هستیم که ابداع هنر نه آنچنان پروژه است و نه بیشتر برون داد موجی از دريای صاحب دلی. و البته فعلا خوشبحال مان است که می‌توانیم اسم این روزگار را جمهوری اسلامی بگذاریم!

نشانه‌ آنکه آنچه اینجا مرقوم می‌شود نیز جز معدودی گوشه‌نشين مخاطبی ندارد. چشم و‌گوش‌ها فعلا روی زمین فوتبالی است که مدتهاست نه چمن دارد، نه قاعده، نه مربی و نه توپ!
عده‌ای پول می‌گیرند و‌در آن می‌دوند تا فقط جلوی در ورزشگاه نوشته باشد 《باز است!》

@yaser_arab57

۲۰ نشانه بلوغ عاطفی به زبان آلن دو باتن

۱. می‌فهمید بیشتر بدرفتاری آدم های اطرافتون ریشه در اضطراب و ترسشون داره دنیا دیگه براتون پر از هیولا نیست

۲. یاد می‌گیرید آدما بطور خودکار از محتویات مغر شما اطلاع ندارند:.
پس حرف می‌زنید و دیگران رو سرزنش نمیکنید که نمی‌فهمنتون

۳. یاد می‌گیرید که شماهم اشتباه می‌کنید.
پس معذرت خواهی می‌کنید

۴. اعتماد بنفس رو یاد میگیرید.
نه که فوق العاده اید! نه. در واقع میفهمید هممون با آزمون و خطا زندگی می‌کنیم. عیبی هم نداره

۵. والدینتون رو میبخشید.
اونا هم درگیر ترس و اضطراب های خودشونن

۶.  می‌فهمید یه مسئله مهم رو پیش نکشید مگر خودتون و طرف مقابل استراحت کرده باشید، غذا خورده باشید و استرس یا عجله نداشته باشید

۷. قهر نمیکنید. یادتون نمیره که یه روز میمیرید. حرف میزنید و می‌بخشید

۸. دست از کمالگرایی برمیدارید.
هیچ چیزی بی نقص نیست. از به اندازه کافی خوب بودن قدردانی میکنید

۹. یاد می‌گیرید بدبین بودن در باره نتایج امور، یه فضیلته

۱۰. میفهمید نقاط ضعف آدمها با نقاط قوتشون گره خورده.
مثلا دیگه از کسی که شلخته ست ناراحت نمی‌شید چون می‌دونین به جاش شاید خلاقه

۱۱. به آسونی عاشق نمی‌شید. همه هرچقدم از دور برازنده و دلپذیر باشند از نزدیک مشکلات خودشون رو دارن. پس وفادار می‌مونید

۱۲. می‌فهمید زندگی با شما آسون نیست

۱۳. یادمی‌گیرید خودتون رو بخاطر خطاها و حماقت هاتون ببخشید.
بیشتر با خودتون رفاقت می‌کنید. همه ما به نوعی احمقیم

۱۴. یاد می‌گیرید با کله شقی‌های بچگانتون که هرگز هم از بین نمیرن به صلح برسید.
تلاش نمیکنید که همیشه بزرگسال باشید. همه ما بچه ایم

۱۵. برای شادی درازمدت به پروژه‌های بلندمدت دل نمیبندی.
اگه دمی بی دردسر سپری بشه هم خوشحالتون میکنه

۱۶. دیگه برات مهم نیست بقیه راجع بهت چی فکر میکن

۱۷. بازخورد دیگران رو راحتتر میپذیرید.
در برابر انتقاد ها زره نمی‌پوشید

۱۸. می‌فهمی باید دیدتو نسبت به درد‌هات وسیع کنی. بیشتر به طبیعت و آسمون شب و کهکشان های دور توجه میکنی

۱۹. می‌فهمید گذشته‌ای که داشتید در پاسخ دادن شما به واقع تاثیر داشته.
می‌پذیرید بدلیل وقایع کودکی مستعد خطا و افراط هستید. پس با شک به اولین برداشت و احساستون خودتون نگاه می‌کنید.

۲۰. دوست بهتری می‌شید چون می‌دونید دوستی یعنی به اشتراک گذاشتن آسیب پذیری‌ها

@yaser_arab57