امشب مصاحبه‌ی خانم پاکروان با سروش صحت رو داشتم تماشا می‌کردم، برای اولين بار کنجکاو شدم تا بیشتر صحبت های شخصی که بخشی از جامعه‌ی سینماست رو کامل و چه بسا بیشتر از اینها بشنوم، صداقت کلام و حسی که از صحبت‌هاشون دریافت می‌کردم دقیقا مشابه وقتی بود که پای فیلم هاشون می‌نشستم و درگیرم می‌کرد، پشتکار و عشقی که برای هدفش تا به حال گذاشته بود، تلاش و وقتی گذاشته و همه و همه واقعا ذوق شخص من رو برانگیخته کرد. علاقه پنهانم نسبت به نویسندگی وقتی به اون شکل از روند نوشتن قصه‌ها و شخصیت‌های داستانشون می‌گفتن زیرکانه قلقلک داده شد و عجیب دلتنگ دنیاهایی شدم که خلقشون می‌کردم و گاه و بی گاه توی هرکدوم کشیده شده و غرق می‌شدم. بیشتر از همه کیف کردم بابت استمراری که داشتن و هنوزم دارن و حقیقتا دلم می‌خواد توی مسیر خودم، به همين شکل پیش برم.