سلطان نصیر

همچنین جناب بابا نجوم لرستانی در دو بیتی دیگری که از وی به جا مانده است اینگونه می گوید : 👇

{《بره ویم گردن، بره ویم گردن
نه بره ی یاری بره ی ویم گردن

چنی هم یاران زمایشت وردن
ساورو ارژنگ یوشتمان وردن 》
یعنی : من در درگاه یار بهره و سهم خود را گرفته ام، ما همه با هم امتحان و آزمایش شده ایم، ساورو ارژنگ گوشت بدنمان را خورده اند.

[توضیح جناب صدیق صفی زاده] (ساور) اشاره است به ساور که در اوستا سئورو sauru آمده است، و به موجب کتاب بندهشن ساور یکی از دیوان است که رقیب بزرگ امشاسپند شهریور می باشد و (در) رساله سد در بندهش نوشته شده است: و ساول دیو کار آن است که پادشاهان که ظلم کنند و مصادره و دوست داردشان و طراری و دزدی و راه داری هر چه بدین ماند ساول دیو راه نماید و در دل مردمان افکند، و مردمان گمراه کند تا کارهای ناشایست کنند تا بدان سبب هلاک افتد، و ارژنگ نیز نام دیوی است که با رستم جنگید و رستم پس از نبردی سخت او را کشت و مردم را از شر او رستگار کرد. }(دانشنامه نام آوران یارسان صدیق صفی زاده ص ۴۸ )


نکته : جناب صدیق صفی زاده در توضیح نام واژه ساور و ارژنگ به درستی داد سخن داده اند اما ظاهرا نتوانسته اند از مضمون مصرع آخر رمز گشایی درستی بنمایند. در کتاب وندیداد از مجموعه اوستا در فرگرد نهم و دهم آن در مورد آیین های تدفین مردگان (گذاشتن در استودان) هم نام دیوان مزندری آمده که ارژنگ دیو جز آنها بوده هم نام ساول دیو آمده است.  به فقرات زیر توجه نمایید : 👇

{بخش یکم (ب) ۱۲: آنگاه باید ناپاک به سوی گودالها گام بردارد و تو ای زرتشت! در کنار شیار بایست و برخوان:
《ای مزدا! ای شهریار بزرگ! منش نیک و روان اشونان و نیایش آرمیتی و شور دل، همه را به سوی تو می آورم تا تو به نیروی پایدار [خویش آنها را] جاودانه نگاهدار باشی.》
...و ناپاک نیز این گفتار را برخواند:
《ای مزدا ! ای شهریار بزرگ !
منش نیک...
۱۳: بر زبان‌ راندن هر یک از واژگان این نیایش، اهریمن را فرو کوبد، دیو خشم خونین درفش را فروافگند، 👈دیوان مزندری را در هم شکند، همه دیوان را به ستوه آورد و دُروج را ناتوان و ناتوان تر کند. } (ترجمه اوستا جلیل دوستخواه جلد دوم ص ۷۷۴ کتاب وندیداد فرگرد نهم)

و

{۹: پس از آن که سه بار این بخش های گاهان را برخواندی، برتست که این پیروزمندترین و چاره بخش ترین باژ را از بر خوانی : 《من ایندرَ، 👈سَوروَ(ساوور) و نانگ هَیثیَه دیو را از این خانه، از این روستا، از این شهر، از این کشو، از پیکر مرد آلوده به مردار، از پیکر زن آلوده به مردار، از خانه خدا، از دهخدا، از شهربان، از شهریار و از همه جهان اهورایی دور می رانم... }(ترجمه اوستا جلیل دوستخواه جلد دوم ص ۷۸۵ فرگرد دهم بند ۹)

پ ن : همانگونه که ملاحظه می نمایید  بابا نجوم لرستانی دو دیو ساور و ارژنگ را در کنار هم نام می برد که گوشت بدن را خورده اند. و ارژنگ دیو جزو دیوان مزندری است و در وندیداد از مجموعه اوستا نام هر دو دیو ارتباط تنگاتنگی با آیین تدفین مردگان(گذاشتن در استودان) دارند. این دانش عجیب بابانجوم لرستانی در آن زمان در حالی است که بسیاری از زرتشتیان در دوران ما به جز طایفه موبدان شاید این حضور و آگاهی را نسبت به این مطلب نداشته باشند. در حالی که بابا نجوم لرستانی این آگاهی را داشته و این از دو حال خارج نیست. یا وی از طایفه مغان و موبدان بوده یا اینکه با علم باطنی ناشی از کشف گذشته به آن احاطه پیدا کرده است.
به نظر فقیر وی مشرب مغانه داشته (مغ و موبد نبوده) و با کشف باطنی و یادآوری به این حقیقت دست یافته است.


@soltannasir

@soltannasir

    { تکمله ای بر نوشتار باز سپید ۴ }
   
{باز سپید در کتاب اُم الکتاب از منابع غُلات ۲ }

ادامه...👇

نکته ۲: همانگونه که ملاحظه می نمایید متن فوق  از جنبه اسطوره شناسی (باطنی_نه آکادمیک) دارای رموزی است که بر فرد آگاه و خبیر پوشیده نیست. من باب مثال پیوند شیر 🦁 با حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که تنها وجود مونث بین پنج تن آل کسا هستند و نسبت پنج تن با کواکب خمسه متحیره و طبیعتا نسبت حضرت زهرا با کوکب زهره که تنها کوکب مونث در بین خمسه متحیره می باشند. و شباهت نام زهرا و زهره و اینکه در اساطیر ملل گوناگون بعضا ربه النوع های کوکب زهره سوار بر شیرند یا با شیر مرتبطند (شاید گونه های مختلفی از شیر) همه اینها برای فرد علاقه مند به این وادی دارای رموزی است.


نکته ۳ : در مطلب فوق بین باز سپید با همای همایون فرق وجود دارد و هر کدام به یکی از حضرات حسنین مربوط شده اند. در مورد باز سپید پیشتر سخن گفته شد. اما اینکه همای همایون (سعادت)  به آن  مرغ لاشخور که نزد عامه معروف است ربطی داشته باشد محل تردید است. هر چند نام واژه همای ریشه کهن اوستایی دارد. اما تا آنجایی که بنده بررسی کرده ام ما در اوستا و متون پهلوی مرغی به این نام نداریم ! مرغان مقدس متون ما در این متون تا جایی که اکنون در خاطر دارم سئنا، وارغن و چمروش هستند. سئنا را بعضی محققین با سیمرغ یکی دانسته اند. البته بسیاری از محققین آکادمیک در انطباقش با سیمرغ تردید نموده اند.
وارغن را هم  همانگونه که پیشتر گفته شد محققین با شاهین یا باز یکی دانسته اند که بنده بر نظر دوم هستم و آن را با شهباز سپید یکی می دانم.
اما اینجا پرسشی پیش می آید آیا ممکن است همای سعادت با سیمرغ یا چمروش منطبق باشد ؟! پاسخ به این سوال راحت نیست و نیاز به بررسی بسیاری دارد.
اکنون که این سطور را می نویسم طرحی را در خاطر دارم که باید در مورد آن بررسی و تحقیق نمایم. اگر به نتیجه رسیدم آن را با خوانندگان گرامی به اشتراک می گذارم.

پایان

@soltannasir

@soltannasir

    { تکمله ای بر نوشتار باز سپید ۳ }
   
   {باز سپید در کتاب اُم الکتاب از منابع غُلات ۱ }


در کتاب ام الکتاب تصحیح ولادیمیر ایوانف که از منابع غُلات محسوب می شود و در کتابخانه اسماعیلیان پیدا شده است و البته به تصریح ایوانف متعلق به اسماعیلیه نیست. مطلبی در مورد باز سپید آمده که تکمله ای بر نوشته پیشین ما در این باره محسوب می شود. آن را به تمامی نقل می نمایم : 👇

{ [سوال ۵]پس جعفر جُعفی گفت یا خداوند من (امام‌محمد باقر) اگر بگران نه شُمری صفت و شرح و عظمت دیوان های الهیت و این نورها که از دیوان به دیوان پیوسته است بدین بنده منوّر و روشن گردانی، پس باقر گفت این پرده غایه الازل که از فراز بحر البیضا است و شخص ملک تعالی جلّت عظمته و محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین جوارح این دیوان اند با تمامی ابوطالب  و عبدالله العالی، و پنج نور از این پنج ملکان در این بحرالبیضا پیوسته اند همچون درختان بهشت شاخه ها و برگ های ایشان از نور تابش الهی باشد و شیر 🦁 و بُراق و 👈باز سفید و 👈همای همایون و آن دُلدُل که دلیل الهیت است بر سر این پنج درختان نشسته و تسبیح و تهلیل و تعظیم و تحمید از سر درختان بانگ می کند، 《یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾=آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است‏ خدايى را كه پادشاه پاك ارجمند فرزانه است تسبيح مى‏ گويند (۱)》(سوره جمعه آیه ۱) بُراق از نور محمد (صلوات الله علیه) است و دُلدُل از نور علی (علیه السلام) و شیر🦁 از نور فاطمه (سلام الله علیها) و باز سفید از نور حسن (علیه السلام) و همای همایون از نور حسین (علیه السلام) است، و بحر البیضا از اینان آراسته است، و در آن همه بزرگواری که در آن قبه البیضا است که هزار بار پهنایی وی و چندین دیوان های دیگر است 《وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ=و  بهشتى كه پهنايش چون پهناى آسمان و زمين است》 (بخشی از آیه ۲۱ سوره مبارکه حدید) و آن دُلدُل عالی دلیل مومنان و نقیبان و نجیبان به ملک تعالی می کند، و آن بُراق نور و تابش در این بحر الهیت در هفت ملائکتان می دهد، و آن شیر و باز صد هزار پر اندر پر زده اند از نور و تابش الهی آن قبه البیضا منور و روشن می دارد، و آن همای همایون سایه بر سر نقیبان و نجیبان گسترده، و آن جوی آب حیات روان گشته 《وَظِلٍّ مَمْدُودٍ وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ= و سایه ای پایدار و آبی ریزان》 (سوره مبارکه واقعه آیات ۳۰ و ۳۱) }(کتاب ام الکتاب تصحیح ولادیمیر ایوانف گرداوری و تنظیم ب بی نیاز ص ۶۰)

نکته ۱ : ام الکتاب فارغ از بعضی انگاره های غالیانه افراطی اش که مسلما مورد تایید نیست اما کتابی فوق العاده است علی الخصوص بخش هایی که در مورد  کیهان شناسی عرفانی و بعضی مسائل اسراری و رموز باطنی ولایت است.
در این کتاب حتی مسائلی در مورد شناخت انسان (عالم صغیر) نقل شده که نیاز به واکاوی بیشتر دارد. همچنین بین بعضی از گزاره های کتاب ام الکتاب با بخش هایی از آثار عارف بزرگ حسین بن منصور حلاج شباهت هایی وجود دارد که به نظر بنده این شباهت تنها ناشی از منبع کشف مشترک نمی باشد. با توجه به سیر زندگی حسین بن منصور حلاج و اینکه وی بسیار اهل سفر بوده و با بسیاری از پیروان فرق و ادیان مختلف (از جمله شیعیان و غالیان) همنشینی داشته بعید نیست که حسین بن منصور حلاج به کتابی با مطالب و مضمونی نزدیک به ام الکتاب دسترسی داشته باشد.

پ ن ۱: بنده بر خلاف دانشگاهیان و نگاه مادی ای که در آنجا ترویج می شود که چون شباهتی بین دو گزاره می بینند قائل هستند که حتما فلان عارف از بهمانی مطلبی را گرفته قائل به منبع کشف مشترک هستم. اما اینکه چرا در مورد حسین بن منصور حلاج اینگونه می اندیشم هم سیر زندگی وی و ارتباطات خاص باطنی وی با انواع پیروان فرق و ادیان است. و هم اینکه شباهت بعضی گزاره های مطالب حلاج در آثار سایر صوفیان و عرفای کامل این امت دیده نشده و حتی عارفی کامل چون شطاح فارس شیخ روزبهان بقلی شیرازی چون به شرح بعضی فقرات مطالب حلاج می رسد برای هر فقره چندین تفسیر احتمال می دهد. به نظر بنده با توجه به تمام قرائن حلاج به بعضی متون دست اول فرق غالی که شامل اسرار ولایت است دسترسی داشته است. و مطالعه این متون در مکاشفات و مشاهدات باطنی وی موثر بوده است. و این مکاشفات و مشاهدات باطنی نتیجه اش در آثار وی بروز و ظهور یافته است.



ادامه...👇


@soltannasir

گیرم که واجا زیر مجموعه دولت است.
مجموعه ساس دقیقا کجا هستند ؟!

بزرگترین دشمن نظام جمهوری اسلامی نه اسرائیل است نه آمریکا نه ...
بلکه سفاهت و بلاهت عده ای از مسئولین آن است که به دشمنان خویش و دشمنان تمامیت ارضی ایران پُست و مقام می دهند. و دوستان خویش را سرکوب می نمایند.

وای اگر از پس امروز بود فردایی


@soltannasir

{[رنه]گنون گهگاه نیز _در مصر_میزبان اروپایی هایی بود که به دیدنش می آمدند، منتها اغلب با اکراه، زیرا پارانویایش قوت گرفته بود. در اواخر سال ۱۹۳۷، نوعی بیماری چند ماه گنون را زمینگیر و روانه بستر کرد. خودش فکر می کرد آن بیماری نتیجه جادوگری یکی از مهمان های اروپایی است. بر این باور بود که آن جادوگر را حلقه های فرانسوی رازآموزی باژگونه فرستاده بودند. همچنین می گفتند جادو برت، زن اول گنون را به کام مرگ فرو برد. خود گنون این شایعات را آغاز کرده بود. او پس از آنکه به سال ۱۹۳۷ بیماری اش را پشت سر گذاشت نه تنها از طریق انجام مناسکی دست به اقدامات پیشگیرانه زد، بلکه نشانی اش را هم پنهان کرد و نامه هایش را از طریق صندوق دفاتر پستی می فرستاد. تنها حاضر بود با اروپایی هایی دیدار کند که خوب می شناختشان و در سال های بعد هم به ندرت خانه اش را ترک می کرد. }(منبع :کتاب ستیز با جهان مدرن مارک سجویک ترجمه علیرضا بشر دوست و سینا باستانی ص ۱۴۵)


نکته ۱: نگاه سجویک نویسنده کتاب، تقریبا یک نگاه ماده گرا است و چنین فردی نمی تواند فهم و درک درستی از عوالم غیبی و کشفی و رازورزانه فردی چون رنه گنون داشته باشد. بدین خاطر سجویک، گنون را به داشتن پارانویا متهم می کند. توطئه وجود دارد و استفاده از جادو توسط دشمنان فردی چون گنون بر علیهش مطلبی نیست که عجیب باشد.
رنه گنون راز آموخته در طریقت های ماسونی بوده و البته به تمام طریقت های ماسونی زمان خویش انتقاد داشته و آنها را منحرف از سنت پیشینیان می دانسته است. وی در بعضی آثار خویش به نقد بعضی آموزه های مجامع مخفی زمان خویش مثل سازمان بنایان آزاد (فری ماسونری) و تئوسوفی و ... می پردازد. همین مهم می تواند باعث شود که این انجمن ها کمر به قتل وی ببندند و این مطلب شاذ و عجیبی نیست.


پ ن ۱: گنون حتی زمانی که در کسوت یک صوفی مسلمان شاذلی در مصر بسر می برده بعضی از دوستانش لُژی را در فرانسه با توجه به آموزه هایش احداث نمودند که اوایل گنون به شکل غیر مستقیم بر آن نظارت داشته است.

پ ن ۲:  هر چند شناخت بنده نسبت به گنون در حد آثار ترجمه شده وی به فارسی است. اما چند اشکال  به نظرات گنون دارم. نخست اینکه وی اصل ماسونری را مثبت تلقی می کند در حالی که بنده با وی در این باره همنظر نیستم. البته قبول دارم که پیشینیان ماسون ها نسبت به پسینیانشان بسیار مثبت تر بودند.
دوم اینکه وی نسبت به تشیع تقریبا یا بی اطلاع بوده یا نظر مثبتی نداشته زیرا در آثار وی که تا کنون خوانده ام تشیع چندان بازتاب نداشته است. حال آنکه برای وی که یک رازورز غربی بوده تشیع در شکل عام و وسیع خویش به آموزه های رازورزانه بسیار نزدیک تر است. بخصوص آنکه بعضی نحله ها در تشیع که ریشه مغانه دارند آداب و رسومشان با بعضی آداب و رسوم ماسونری شباهت بسیار دارد که به نظر ناشی از یک منشا کهن مشترک (دین مهر) می باشد.
سوم اینکه گنون نسبت به ایران باستان و دین هایش اطلاعات کمی داشته و  این مسئله در آثارش بروز و ظهور نداشته یا  یا بروز و ظهورش بسیار اندک بوده است.

چهارم با وجود اینکه در اندیشه گنون نیروهای منفی شیطانی و شرور وجود دارند و این مطلب در اندیشه گنون  پررنگ است. اما وی در تحلیل اساطیر کهن بیشتر به سنتی علاقه دارد که از دید دین زرتشتی دیو یسنا است. وی تفکیکی بین سنت و آموزه های دیویسنا و مزدایسنا قائل نیست. (این مطلب نیاز به یک واکاوی دارد که طرحش را آماده دارم اما متاسفانه زمانی برای نوشتنش ندارم.اگر روزی خداوند توفیق دهد آنجا به طور دقیق نشان خواهم داد که ماجرا چیست.)
اما نکته جالب گنون برای بنده این است که وی با وجودی که در محدوده نزدیک به یک قرن پیش زندگی می کرده و به بسیاری از منابعی که ما امروز در دست داریم دسترسی نداشته اما در تحلیل اساطیر و سنت های کهن و نمادها فوق العاده است و نظرات وی هنوز در مباحث نمادشناسی استفاده می شود و منسوخ نشده است. البته نگاه وی در نقد بعضی انگاره های دنیای مدرن هم مورد پسند بنده است.


نکته ۲: بدا علوم غریبه و خفیه ای که هر کسی از طریقت من یا مرشد من یا خود من انتقاد کرد برای نابودی اش استفاده کنم. متاسفانه این مسئله در جامعه مسلمین هم وجود دارد و عده ای به محضی که فردی بر علیهشان یا مرشدشان و طریقه شان حرف زد شروع به گوشمالی دادن وی با قدرت علوم غریبه می نمایند. البته چنین افرادی که غرق در نفسانیات هستند هرگز به بخش های الهی و اسراری رده بالای این علوم دست نخواهند یافت و در مراتب پایین این علوم  که حداکثر قدرت تصرف در بخش سفلیات است دفن خواهند شد.


@soltannasir

همان زمانی که این کلیپ را فرستادم شروع به نوشتن این مطلب نمودم. اما بدلیل مشکلاتی که پیش آمد نتوانستم تمامش کنم و بدین خاطر رهایش کردم اما به نظرم با توجه به بعضی مسائل لازم بود تکمیلش کنم و در اینجا ارسال کنم. مسلما موارد دیگری را هم می توان نام برد که البته بعضی از این موارد برای اهل ظاهر ملموس نیست. و احتمالا منکرش می شوند.

@soltannasir