«چیز دیگری نداشتیم بهش بگوییم، زمانی می‌آید که دیگر مطلقا تنها می‌شوی، آن وقتی که میرسی به انتهای همه‌ی چیزهایی که ممکن بود برایت اتفاق بیوفتد. پایان دنیا همین‌جاست. حتی ماتم‌گرفتن، غمگساری‌کردن برای خودت، دیگر جواب‌گو نیست، مجبوری برگردی پیش آدم‌ها، فرقی ندارد چه کسی. وقتی به این نقطه میرسی سخت‌گیری را کنار میگذاری، چون حتی برای گریه‌کردن هم باید بروی به جایی که همه‌چیز از نو آغاز می‌شود، باید برگردی پیش آدم‌ها»