. این دنیایی که توشیم، یه نمایش مسخره‌ست. حالا یه سریا بهت میگن باید کی باشی، چطور لباس بپوشی، چی دوست داشته باشی. یه جورایی انگار دارن بهت می‌گن باید کی باشی.

وسط این هیاهو، یه چیز خیلی مهمه: خودت رو تعریف کنی.

اینکه بذاری بقیه برات تصمیم بگیرن کی هستی، عین خودکشی تدریجیه. مردونگی واقعی هم این نیست که خودت رو تو قالب‌های از پیش تعیین شده جا کنی. این یه حماقت محضه.

مردونگی واقعی یعنی چی؟ یعنی شجاعت شکستن اون قالب‌ها. یعنی اینکه به جای یه قربانی، خودت بشی معمار زندگی خودت. خودت تصمیم بگیری چه شکلی زندگی کنی.

این یعنی مسئولیت‌پذیری. یعنی قبول کنی مسئول تمام انتخاب‌هات خودتی.

یه نکته‌ی مهم دیگه: آسیب‌پذیری. خیلی از مردا فکر می‌کنن مرد بودن یعنی بی‌احساس بودن. ولی این یه دروغ بزرگه. مردونگی واقعی یعنی شجاعت آسیب‌پذیر بودن. یعنی نشون دادن احساسات، کمک خواستن و قبول ضعف‌ها.