مائده حوایی|مربی خلاقیت و نویسنده تمام‌وقت

مهمترین دستاورد من در کارگاه راه هنرمند با انجام تمرینها افزایش ارزش به خود و عزت نفس و افزایش استقلال و کاهش احساسات منفی‌ام شامل ترسها و تردیدها و خشمها و غمها با مواجه تدریجی با این احساسات بود. شنیدن صحبتهای افراد گروه شرمهایم را کم کرد و حس تعلق به من داد. محتوای مسایل بقیه افراد گروه متفاوت بود ولی در احساساتی همچون شرم یا خشم یا ترسها با هم شباهت داشتیم. محتوای ترسها یا شرمهای افراد و نحوه رفتار و مواجه هر فرد با احساسات منفی‌اش متفاوت بود ولی درد احساسات منفی مشترک بود. در گروه حس تعلق داشتن و نزدیکی بیشتر با افراد پیدا کردم. حس بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند. به طور کلی مائده جان اجازه قضاوت به افراد گروه نمی‌دهند و فضای کاملاً همدلانه‌ای در گروه وجود داشت و این کار را برای خودافشایی من خیلی راحت می‌کرد. با انجام ملاقات با هنرمند درون به صورت هفتگی حس استقلال و ارزش به خودم افزایش پیدا کرد. با نوشتنهای صبحگاهی به تکراری بودن نشخوارهای فکری‌ام آگاه‌تر شدم و با تمرینهای دیگر کارگاه همچون سبوی پروردگار و مواجه با احساساتم و کاهش احساسات منفی این نشخوارها کمتر شد. با نوشتنهای صبحگاهی به شدید بودن سرزنش منتقد درونم آگاه شدم. همچنین متوجه نوع استرسها و نگرانیهای روزمره‌ام شدم. همچنین با نوشتنهای صبحگاهی ایده راه حل مسایلم و عدم نیاز به مشاوره برای راه‌حل با درمانگران باز استقلال و اعتماد به نفسم را زیاد کرد. با ضبط صدای خودم برای عبارتهای تاکیدی احساس نزدیکی و صمیمیت بیشتری با خودم کردم. کم‌کم از شدت سختگیری با کودک درونم کاسته شد. قبل کارگاه دنبال تغذیه سالم و ورزش بودم ولی نه از روی ارزش به خود و مراقبت و تعهد به کودک درون بلکه از جایگاه یک والد سرزنشگر که با فشار روی کودک درون برای او باید و نباید تعیین می کند. بنابراین کودک درونم هر چند وقت یکبار از این فشار و اطاعت سرپیچی می کرد و مدام رژیمها را یویو وار می‌شکستم. نبرد اراده بین کودک درون و صدای منتقد درون. الان حس می‌کنم با کودک درونم رفیقتر شده ام. داریم یکپارچه می شویم. من و کودک درونم در هم ذوب و حل می شویم و شاید کم‌کم از دل آن یک نیلوفر قوی و زیبا مثل پروانه متولد بشود.
قبل کارگاه حالم بد بود و ذهنم آشفته. تمرینی مثل سبوی پروردگار که خشمها و ترسها و آرزوها و ... را روی کاغذ نوشته و در یک کوزه یا تنگ می‌انداختیم باعث شد احساسات منفی شلوغ و درهم برهم من از هم تفکیک بشود و شفاف شوند و تازه خودم بفهمم چی به چی است و چه چیزهایی داره حالم را بد می‌کند و حس کنترل بر حال و احوالم پیدا کنم. با تشکر از مائده عزیز و همراهی سایر دوستان هم گروه.❤️

مراد از زندگی این بوده که زیسته شود و کنجکاوی حفظ شود. هرگز قرار نبوده که انسان به هیچ دلیلی به زندگی پشت کند.