Telegram channel "‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌𝖬𝖺𝗅𝖽𝗂ꤍ𝗂𝗈𝗇" — @maldision

‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌𝖬𝖺𝗅𝖽𝗂ꤍ𝗂𝗈𝗇

31 Jan, 11:49

Forward from: ㅤ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ㅤꤍ𝗋𝖾𝗏𝖺𝗇

00:01

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

4 0 0

‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌𝖬𝖺𝗅𝖽𝗂ꤍ𝗂𝗈𝗇

31 Jan, 11:49

Forward from: ㅤ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ㅤꤍ𝗋𝖾𝗏𝖺𝗇

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ :ㅤ▫️ㅤ𝗅𝖾𝗍 𝗌 𝗄𝖾𝖾𝗉 ı𝗍 ﹙‌▫️﹚ㅤㅤㅤㅤ ㅤㅤ

ㅤㅤ !! ! 𝗌𝖾𝖼𝗋𝖾𝗍.𝖼𝗈𝗆 ▫️ .ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ
ㅤㅤㅤㅤ

4 0 0

‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌𝖬𝖺𝗅𝖽𝗂ꤍ𝗂𝗈𝗇

31 Jan, 11:49

Forward from: ㅤ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ㅤꤍ𝗋𝖾𝗏𝖺𝗇

4 0 0

‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌𝖬𝖺𝗅𝖽𝗂ꤍ𝗂𝗈𝗇

30 Jan, 16:17

قلم روان و زیبایی داری و به خوبی کلمات و ادا کردی عالیه .

24 0 2

در عمقِ تاریکی‌ای که حتی نورِ بی‌رمقِ ستارگان هم جرئت ورود به آن ندارد، روحی تنها، در بندِ بی‌پایانی از پوچی معلق است.
هر نفسش، خنجری است که درونش را می‌درد، و هر پلک زدنی، حکایتی است از خاطراتی که زخم‌هایش را عمیق‌تر می‌کنند.

صدای شکسته شدن چیزی در سینه‌اش می‌پیچد؛ قلبی که سال‌ها پیش ترک برداشته بود، اکنون زیر بار اندوه خرد می‌شود.
اشک‌هایی از جنسِ آتش، بر گونه‌های یخ‌زده‌اش می‌لغزند، و هر قطره، قسمتی از وجودش را با خود می‌برد.
اما این اشک‌ها هم، تسکین نیستند؛ تنها یادآورِ دردهایی هستند که هیچ پایانی ندارند.
آسمانِ بی‌انتها به او خیره شده، اما سکوتِ آن، سنگین‌تر از هر فریادی است.
گویی حتی کیهان هم از او روی برگردانده، و حالا او مانده و خلا‌ای که هر لحظه بیشتر در وجودش رخنه می‌کند.
هر ستاره‌ای که در دوردست خاموش می‌شود، گویی قسمتی از امیدش است که می‌میرد.

در دلِ این تاریکیِ بی‌رحم، خاطراتش مثل خوره به جانش افتاده‌اند؛
تصاویری محو از دست‌هایی که هرگز او را در آغوش نگرفتند، صدایی که هرگز برای آرامشش نجوا نکرد، و چشمانی که هرگز نگاهش را نفهمیدند.

سردی، تمام وجودش را فراگرفته. نه سرمای جسم، بلکه سرمایی که از عمقِ جان می‌آید و حتی استخوان‌هایش را یخ می‌زند.
صدها کهکشان دورش در سکوت فرو رفته‌اند، اما هیچ‌کس، هیچ‌چیز، برای نجاتش نمی‌آید.
هرچه بیشتر به سوی تاریکی فرو می‌رود، صدای زنجیرهایی که به روحش پیچیده‌اند، بلندتر می‌شود.
و در نهایت، هیچ چیز نمی‌ماند.
نه نامی، نه خاطره‌ای، نه حتی نوری کوچک که راه بازگشتی را نشان دهد.
تنها چیزی که باقی می‌ماند، یک سیاهیِ مطلق است؛ جایی که اشک‌ها یخ می‌زنند، فریادها گم می‌شوند، و روح، در تنهاییِ بی‌پایان خود محو می‌شود.

شاید، در جایی که حتی ستارگان از ترس نمی‌درخشند، پایانش در آغوشِ تاریکی به انتظار نشسته باشد.پایانی که نه رهایی است، نه آرامش؛ تنها محو شدن در چیزی است که هرگز پایان نمی‌یابد.

19 0 0